Η Κίνα είναι αναμφίβολα μια ιδιαίτερη περίπτωση. Συνδυάζοντας τον καπιταλισμό με τον κρατικό έλεγχο στις επιχειρήσεις, έχει δημιουργήσει ένα σύστημα μεγάλων κερδών, εθνικής κυριαρχίας και (παγκόσμιας) οικονομικής επέκτασης.
Η οικονομία της Κίνας.
Ανά διαστήματα που επιθεωρούνται από την Επιτροπή, βάσει των αποτελεσμάτων της προηγούμενης περιόδου (μηνιαία, ετήσια, πεντάχρονα), η Επιτροπή προκηρύσσει για την εκάστοτε επιχείρηση τους νέους της στόχους. Τι κέρδη πρέπει να έχει η κάθε επιχείρηση στο τέλος της προδιαγεγραμμένης περιόδου, πόσα από αυτά θα δοθούν στο κράτος και τι θα γίνει με ένα ποσό από τα καθαρά κέρδη. Αυτό επιτρέπει την ύπαρξη ιδιωτικών επιχειρήσεων και δημοσίων, αλλά παρά την φύση της επιχείρησης, το αφεντικό παραμένει το κινεζικό κράτος με απόλυτο έλεγχο πάνω στις επιχειρήσεις.
Πέραν τούτου, η συνεχής υποτίμηση του γουάν και η σταθερά του σε χαμηλές ισοτιμίες με το δολάριο είναι ένας από τους λόγους που έφεραν την Κίνα στην θέση που βρίσκεται, συνδυαστικά με τον πληθυσμό της, δηλαδή το εργατικό δυναμικό της. Από μόνη της είναι μία χώρα πλούσια και γι’ αυτό το λόγο έχει γίνει ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών, ενώ θεωρείται η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία μετά τις Η.Π.Α και την Ε.Ε (θεωρώντας την ενιαία οικονομική οντότητα).
Κίνα και Ευρωπαϊκή Ένωση
Αρχικά, η Κίνα αποτελεί τον κύριο προμηθευτή της Ε.Ε έχοντας σχεδόν το 20% των εισαγωγών της Ένωσης (χωρίς να συνυπολογίζεται το Χονγκ Κονγκ), ενώ η ίδια απορροφά μόλις το 10% των ευρωπαϊκών εξαγωγών. Η Κίνα λόγω της θέσης της πλέον στην παγκόσμια σκηνή επιδιώκει ως το τέλος του 2016 να της χορηγηθεί το στάτους της «οικονομίας της αγοράς» από την Ε.Ε, κοστίζοντας στην Ένωση 1,7-3,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Ο λόγος είναι ότι θα μειωθούν οι δασμοί των προϊόντων εισαγωγής της Κίνας. Το εγχείρημα φαίνεται δύσκολο για την Ε.Ε, όμως ο τιτάνας της παγκόσμιας αγοράς πιέζει πολύ για το συγκεκριμένο ζήτημα, μιας και αυτή η πράξη θα αναγνωρίσει την οικονομική της δύναμη.
Κίνα και Αφρικανική Ήπειρος.
Όσον αφορά την Αφρικανική Ήπειρο, η Κίνα έχει κάνει μεγάλα βήματα παρεισφρύοντας στις οικονομίες των αφρικανικών κρατών με δάνεια και επιχειρήσεις. Φαίνεται επιπλέον, πως οι αφρικανικές χώρες προτιμούν την κινεζική «βοήθεια» έναντι της δυτικής, χάρη στη βασική αρχή που ακολουθεί η Κίνα, αυτή της μη-επέμβασης στα εσωτερικά των κρατών. Αυτή αποτελεί και καίρια διαφορά με τα δυτικά κράτη που προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια επεμβαίνοντας στα εσωτερικά των κρατών και την πολιτική τους προωθώντας δικούς τους όρους, προϋποθέσεις και μεταρρυθμίσεις.
Η Αφρική είναι πλούσια σε ορυκτά και μέταλλα. Μερικές από τις πλουσιότερες πηγές της είναι αυτές του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του ουρανίου, του χρυσού (κατέχοντας το 40% παγκοσμίως) και του κοβαλτίου (60% παγκοσμίως). Η Νότιος Αφρική ,μάλιστα, που είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος της Κίνας στην ήπειρο, διαθέτει το 72% των παγκοσμίων αποθεμάτων χρωμίου και θεωρείται παγκοσμίως ο κορυφαίος κατασκευαστής σιδηροκραμάτων. Η Κίνα και η Νότιος Αφρική έχουν υπογράψει συμφωνία ενιαίας αγοράς δημιουργώντας την Free Trade Area μεταξύ τους.
Γενικότερα η παρουσία της Κίνας στην Αφρικανική Ήπειρο έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια με κινεζικές επενδύσεις στις πρώτες ύλες, στην ενέργεια και στην βιομηχανία. Πρόσφατα ανακοινώθηκε και η δημιουργία κινεζικής στρατιωτικής βάσης στο Τζιμπουτί, ανάμεσα στην αμερικανική και τις μικρότερες γαλλική και ιαπωνική.
Κίνα και Λατινική Αμερική.
Όσον αφορά την Λατινική Αμερική η συνολική αποτίμηση της κινεζικής παρουσίας φαίνεται αρκετά έντονη. Στην πρώτη συνάντηση Κίνας – CELAC (Community of Latin American and Caribbean States), ο κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπινγκ δεσμεύτηκε με επενδύσεις στην Λατινική Αμερική ύψους 250 δις $. Την ίδια στιγμή η Κίνα κατέχει σχεδόν το 90% της πετρελαϊκής παραγωγής του Εκουαδόρ, ενώ έχει συνάψει συμφωνίες χρηματοδότησης επιχειρήσεων και επενδύσεων καθώς και χορήγησης δανείων με Κολομβία, Χιλή, Βενεζουέλα, Αργεντινή, Βραζιλία, Εκουαδόρ και Περού.
