Η Ανίτα Έκμπεργκ ή Κέρστιν Ανίτα Μάριαν Έκμπεργκ, όπως ήταν το πλήρες όνομά της, ήταν Σουηδή ηθοποιός, που δραστηριοποιήθηκε στο Χόλυγουντ και την Ευρώπη. Η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας της ήταν στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι «Dolce Vita» το 1960. Εργάστηκε κυρίως στην Ιταλία, όπου έγινε μόνιμη κάτοικος το 1964. Αποτέλεσε σύμβολο του σεξ τη δεκαετία του 1960. Είχε, όμως, το παρατσούκλι «παγόβουνο», λόγω της σκανδιναβικής καταγωγής της. Είχε αρκετές σχέσεις με γνωστά πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου. Παντρεύτηκε δύο φορές αλλά μεγάλος της έρωτας ήταν ο Τζιάνι Ανιέλι, με τον οποίο δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2015 σε ηλικία 83 ετών.
Η νεαρή Ανίτα Έκμπεργκ
Η Ανίτα Έκμπεργκ γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1931 στο Μάλμο, στην επαρχία Σκόνε της Σουηδίας. Ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν λιμενάρχης στο λιμάνι του Μάλμε. Στην εφηβεία, παράτησε το σχολείο για να εργαστεί ως μοντέλο. Αυτό δυσαρέστησε τους αυστηρούς Προτεστάντες γονείς της.
Το 1950, ύστερα από προτροπή της μητέρας της, η Ανίτα Έκμπεργκ δήλωσε συμμετοχή στον διαγωνισμό Μις Μάλμε, τον οποίο κέρδισε. Αυτό την οδήγησε στον διαγωνισμό της Μις Σουηδία, που κέρδισε επίσης. Η νίκη της την οδήγησε στον διαγωνισμό για τον τίτλο της Μις Υφήλιος του 1951 στο Ατλάντικ Σίτι των ΗΠΑ, ένας ανεπίσημος διαγωνισμός μέχρι το 1952. Παρά τα ελάχιστα έως καθόλου Αγγλικά της, η Ανίτα Έκμπεργκ ταξίδεψε μέχρι τις ΗΠΑ για τον διαγωνισμό. Την προετοιμασία της ανέλαβε η Αϊλίν Φορντ, θρύλος του μόντελινγκ. Δεν κατάφερε, όμως, κάτι περισσότερο πέρα από την έκτη θέση. Την πρόσεξαν, όμως, πρόσωπα από τον χώρο του θεάματος, προτείνοντάς της συμβόλαιο με την εταιρία Universal.
Η πορεία της Ανίτα Έκμπεργκ στην Universal
Παρόλο που η Ανίτα Έκμπεργκ δεν έγινε Μις Υφήλιος, τράβηξε την προσοχή των Universal Studios. Το συμβόλαιο που έκαναν της έδινε την δυνατότητα για μαθήματα φωνητικής, υποκριτικής, χορού, ξιφασκίας και ιππασίας. Από όλα όμως εκείνη επέλεξε την ιππασία στους λόφους του Χόλυγουντ, ενώ παρέλειψε πολλά από τα μαθήματα υποκριτικής. Αργότερα, παραδέχτηκε ότι επέδειξε συμπεριφορά κακομαθημένου ατόμου. Έτσι, η Universal έληξε το συμβόλαιο μετά από έξι μήνες.
Η εχθρότητα του Τύπου
Αμέσως μόλις έφτασε στις ΗΠΑ, η Ανίτα Έκμπεργκ τράβηξε την προσοχή του μεγιστάνα Χάουαρντ Χιούζ, γνωστού για την αδυναμία του στις όμορφες γυναίκες. Η γνωριμία τους γρήγορα έγινε σχέση παθιασμένη. Ο Χιούζ την πίεζε να κάνει κάποιες αισθητικές επεμβάσεις, όπως στη μύτη και τα δόντια, αλλά και να αλλάξει και το όνομά της, για να βελτιώσει την εικόνα της, εκείνη όμως αρνήθηκε. Με τα πρώτα της χρήματα, αγόρασε μια γούνα και τριγυρνούσε στο Χόλυγουντ με μια λευκή Jaguar.
Η Ανίτα Έκμπεργκ συνδύαζε το πληθωρικό σώμα και την έντονη προσωπική ζωή, κάτι που άρεσε πολύ στα κουτσομπολίστικα περιοδικά της εποχής, όπως το Confidential. Έτσι, σύντομα έγινε ένα σημαντικό pin-up κορίτσι της δεκαετίας του 1950, που εμφανίστηκε σε αντρικά περιοδικά, όπως το Playboy.
Όταν κατηγόρησε ανοιχτά την Υπηρεσία Μετανάστευσης για τον αποκλεισμό της από δουλειές, ο Τύπος άρχισε να στρέφεται ανοιχτά εναντίον της και γρήγορα απέκτησε εχθρούς. Στα δημοσιεύματα την ανέφεραν ως Ανίτα Αϊσμπεργκ, δηλ. Παγόβουνο. Παράδειγμα της αυξανόμενης εχθρότητας ήταν όταν ένα βράδυ, που έδινε μια παράσταση σε ένα nightclub, μια στριπτιζέζ, που λεγόταν Έβελιν «Τρέζορ Τσεστ» Γουέστ της πέταξε ντομάτες, όταν πίστεψε ότι χλεύαζε το στήθος της.
Η Ανίτα Έκμπεργκ πρωτόπαιξε σε ταινία το 1953, με μια μικρή εμφάνιση στην ταινία «Οι Άμποτ και Κοστέλο πάνε στον Άρη», όπου υποδύθηκε μια γυναίκα στον πλανήτη Αφροδίτη. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε και στις ταινίες «The Mississippi Gambler», με τον Τάιρον Πάουερ, «Take me to Town», με την Αν Σέρινταν, και «The Golden Blade» με τους Ροκ Χάντσον και Πάιπερ Λόρι.
Η καριέρα της Ανίτα Έκμπεργκ και στην Paramount
Όταν έφυγε από την Universal, η Ανίτα Έκμπεργκ αρχικά έκανε περιοδεία στη Γροιλανδία με τον Μπομπ Χόουπ, για να διασκεδάσει τους Αμερικανούς στρατιώτες, στο χριστουγεννιάτικο σόου του 1954. Ο Μπομπ Χόουπ ήταν που την χαρακτήρισε ως το καλύτερο πράγμα που έβγαλε ποτέ η Σουηδία μετά τα σμόργκασμπορντ, τα ανοικτά σουηδικά σάντουιτς. Τότε την είδε και ο Τζον Γουέιν και της έκανε συμβόλαιο με την εταιρία του, την Batjac Productions για 75 δολάρια την εβδομάδα. Σε αυτή την εταιρία, υποδύθηκε και τον πρώτο της μεγάλο ρόλο σε ταινία. Ήταν η ταινία του 1955 «Κίτρινος Χείμαρρος», μαζί με τον Τζον Γουέιν.
Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στην κωμωδία «Artists and Models» σε σκηνοθεσία Φρανκ Τάσλιν, μαζί με τους Ντιν Μάρτιν και Τζέρι Λιούις, στην Paramount, με την οποία είχε υπογράψει συμβόλαιο. Εμφανίστηκε, όμως, και στις τηλεοπτικές σειρές «Casablanca» και «Secretary».
Το 1956, η Ανίτα Έκμπεργκ συμμετείχε στο θρίλερ «Man in the Vault», για λογαριασμό της εταιρίας Batjac, που διανεμήθηκε από την RKO Pictures, που είχε δώσει στην Έκμπεργκ έναν ρόλο στην ταινία «Back from Eternity», σε σκηνοθεσία Τζον Φάροου. Την ίδια χρονιά, υπέγραψε συμφωνία με την Warwick Pictures, την εταιρεία των παραγωγών Άλμπερτ Μπροκόλι και Ίρβιν Άλεν, που δραστηριοποιούνταν στην Αγγλία. Εκεί, γύρισε την ταινία «Ζάρακ» με τον Βίκτωρ Ματσούρ.
Η Ανίτα Έκμπεργκ επέστρεψε στο Χόλιγουντ το 1956 για την ταινία με τους Ντιν Μάρτιν και Τζέρι Λιούις με τίτλο «Hollywood or Bust». Η μεγάλη της όμως ευκαιρία ήρθε εκείνη την χρονιά, όταν η Paramount την επέλεξε για την ταινία «Πόλεμος και Ειρήνη», που γυρίστηκε στη Ρώμη, μαζί με τους Χένρι Φόντα, Βιτόριο Γκάσμαν, Μελ Φερέρ και Όντρεϊ Χέπμπορν, σε σκηνοθεσία Κινγκ Βίντορ. Με αυτή την ταινία κέρδισε Χρυσή Σφαίρα. Η Paramount την προωθούσε ως την Μέριλιν Μονρόε της εταιρίας.
Η Ανίτα Έκμπεργκ είχε δείξει ότι δεν ήταν μόνο πανέμορφη, αλλά ήταν και ταλαντούχα. Αντιμετωπιζόταν, όμως, πάντα με καχυποψία ακόμα και από συναδέλφους. Εκείνη, όμως, συνέχισε να εργάζεται στον κινηματογράφο. Επέστρεψε στο Χόλυγουντ το 1957 για να κάνει την ταινία «Valerie», με τον Στέρλινγκ Χέιντεν και τον τότε σύζυγό της Άντονι Στιλ, με σκηνοθέτη τον Γκερντ Όσβαλντ. Την ίδια χρονιά, έκανε μια δεύτερη ταινία για την Warwick με τον Ματσούρ με τίτλο «Interpol».
Το 1958, συμπρωταγωνίστησε με τους Μπομπ Χόουπ και Φερνεντέλ στις ταινίες «Paris Holiday» και «Screaming Mimi», με σκηνοθέτη και στις δύο τον Γκερντ Όσβαλντ. Την ίδια χρονιά, έκανε και μια τρίτη ταινία για τη Warwick με τίτλο «The Man Inside», με τον Τζακ Πάλανς. Ανακοινώθηκε και η συμμετοχή της στην ταινία «A Lot of Woman», αλλά η ταινία δεν έγινε.
Η γλυκιά ζωή
Το 1958, η Ανίτα Έκμπεργκ πήγε στην Ιταλία για να υποδυθεί τη Ζηνοβία στην ταινία «Sheba and the Gladiator», που κυκλοφόρησε το 1959. Η οικονομική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του 1950 οδήγησε πολλές χολυγουντιανές παραγωγές να φύγουν για την Τσινετσιτά, το «Χόλιγουντ του Τίβερη», με χαμηλότερους μισθούς. Με την άφιξη της Ανίτα Έκμπεργκ στη Ρώμη, ο Τύπος ανέφερε ότι η πόλη από 7 είχε πια 9 λόφους και ο Πάπας χαρακτήρισε την Έκμπεργκ «κίνδυνο για την κυκλοφορία».
Την ίδια χρονιά, η Ανίτα Έκμπεργκ γνώρισε και τον Φεντερίκο Φελίνι στη Σκαλινάτα της Ρώμης, τα Ισπανικά Σκαλιά, που συνδέουν την Πιάτσα ντι Σπάνια με την εκκλησία Τρινιτά ντέι Μόντι. Ο Φελίνι ήταν τότε παντρεμένος με την Τζουλιέτα Μασίνα, ευχήθηκε να μη την ερωτευτεί την Έκμπεργκ, αλλά σε όλη την γνωριμία τους από τότε επιδίωκε το αντίθετο. Οι φήμες τον θέλουν τελικά να υποκύπτει στη γοητεία της, ενώ εκείνη μέχρι το τέλος αρνιόταν οποιαδήποτε ερωτική σχέση μεταξύ τους. Λένε μάλιστα ότι η Έκμπεργκ φλέρταρε τον Φελίνι, οδηγώντας συνέχεια γύρω από το στούντιο μέχρι εκείνος να την εντοπίσει. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Φελίνι την είχε ήδη ερωτευτεί από μια φωτογραφία της.
Ο Φελίνι εντόπισε στην Ανίτα Έκμπεργκ τη δυνατότητα σπουδαίας ερμηνείας και γι’ αυτό την επέλεξε για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του, «Dolce Vita», του 1960, δίπλα στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Το μόνο που της ζήτησε ήταν να παίξει τον εαυτό της. Η Ανίτα Έκμπεργκ φοβήθηκε όταν άκουσε ότι δεν υπήρχε σενάριο και ο Φελίνι της πρότεινε να γράψει εκείνη ένα αν πραγματικά το ήθελε. Το μόνο που χρειαζόταν ο σκηνοθέτης ήταν η αλήθεια των γεγονότων κι αυτή του την παρείχε σε πραγματικό χρόνο η Έκμπεργκ και ο αλκοολικός τότε σύζυγός της, Άντονι Στιλ. Τον ρόλο του συζύγου της, Ρόμπερτ, στην ταινία υποδύεται ο Λεξ Μπάρκερ κι εκείνη υποδύεται την Σίλβια Ρανκ. Ο Ρόμπερτ χτυπάει την Σίλβια, που πέρασε όλη την νύχτα με τον χαρακτήρα του Μαστρογιάνι, για τον οποίο η Σίλβια είναι η ονειρική γυναίκα.
Η σκηνή όπου οι δύο πρωταγωνιστές βρίσκονται στο σιντριβάνι της Φοντάνα Ντι Τρέβι της Ρώμης έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις εμβληματικότερες του κινηματογράφου. Η σκηνή προέκυψε όταν η Ανίτα Έκμπεργκ βούτηξε μια νύχτα στο σιντριβάνι, αφού χόρευε χωρίς παπούτσια σε ένα nightclub.
Ο Φελίνι κατάφερε να βγάλει από την Ανίτα Έκμπεργκ ό,τι καλύτερο είχε να δώσει. Η ίδια τον θεωρούσε υπέροχο, αλλά ματαιόδοξο ταυτόχρονα. Και δεν της άρεσε καθόλου όταν την αποκαλούσε Ανιτόνα, δηλαδή μεγάλη Ανίτα.
Η ταινία έγινε παγκόσμια επιτυχία, έγινε αμέσως κλασική και ταυτόχρονα πηγή σκανδάλων. Οι γαλαζοαίματοι της Ρώμης δήλωσαν ότι εξαπατήθηκαν για να εμφανιστούν στην ταινία, την οποία η εφημερίδα του Βατικανού, παραφράζοντας τον τίτλο της, την ονόμασε «Αηδιαστική Ζωή». Στη Βρετανία, ήταν η πρώτη φορά που μια ηθοποιός συζητήθηκε στη Βουλή των Λόρδων και η αφίσα της ταινίας κατηγορήθηκε ως άσεμνη.
Η καριέρα της Ανίτα Έκμπεργκ μετά την Dolce Vita
Η ταινία «Dolce Vita» και η επιτυχία της ήταν η αφορμή για την Ανίτα Έκμπεργκ να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ρώμη. Συμμετείχε στην ιταλο-γαλλική συμπαραγωγή «Last Train to Shanghai», γνωστή και ως «The Dam on the Yellow River» το 1960 και την ίδια χρονιά επίσης στις ταινίες «Le tre eccetera del colonnello» και «The Call Girl Business».
Το 1961 συμμετείχε στις ταινίες «Behind Closed Doors» και «The Mongols», όπου την σκηνοθέτησε ο Αμερικανός Αντρέ Ντε Τοθ και συμπρωταγωνιστής της ήταν ο Τζακ Πάλανς.
Το 1962, η Ανίτα Έκμπεργκ εμφανίστηκε στην ταινία «Βοκκάκιος ’70», μαζί με τους Σοφία Λόρεν και Ρόμι Σνάιντερ. Λίγο αργότερα ο Μπροκόλι της έκανε δοκιμαστικό για να παίξει το πρώτο κορίτσι του Τζέιμς Μποντ, τη Χάνε Ράιντερ, στην ταινία «Dr No», αλλά τον ρόλο πήρε η άγνωστη τότε Ούρσουλα Άντρες.
Το 1963 και πάλι ο Μπρόκολι της έδωσε ρόλο στην ταινία «Call Me Bwana», με τον Μπομπ Χόουπ. Η αφίσα της ταινίας εμφανίστηκε στην δεύτερη ταινία του Τζέιμς Μποντ, «From Russia with Love», όταν ο Αλί Κερίμ Μπέη δολοφονεί τον Ρώσο πράκτορα Κριλένκου με ένα τουφέκι από θέση ελεύθερου σκοπευτή. Ο Κριλένκου επιχειρεί να δραπετεύσει από ένα παράθυρο που βρίσκεται στο σημείο που είναι το στόμα της Ανίτα Έκμπεργκ, που καλύπτει όλο τον τοίχο του κτιρίου. Ο Μποντ ειρωνεύεται λέγοντας «Θα έπρεπε να είχε κλειστεί το στόμα της». Το 1963, η Ανίτα Έκμπεργκ συμπρωταγωνίστησε μαζί με τους Ούρσουλα Άντρες, Φρανκ Σινάτρα και Ντιν Μάρτιν στην γουέστερν κωμωδία «4 για το Τέξας».
Το 1964, επιστρέφει στην Ευρώπη για την ταινία «Love Factory» και το 1965 για την «Who Wants to Sleep?». Το 1965, επίσης, πήγε στην Αγγλία για τη μεταφορά του μυθιστορήματος της Αγκάθα Κρίστι «The Alphabet Murders», σε σκηνοθεσία Φρανκ Τάσλιν.
Το 1966 συμμετείχε στην ιταλική ταινία «How I Learned to Love Women» και στη συνέχεια είχε έναν μικρό ρόλο στην κωμωδία «Way… Way Out» του Τζέρι Λιούις. Επίσης, συμμετείχε και στην κωμωδία «Συγγνώμη, Είσαι υπέρ ή κατά;» του Αλμπέρτο Σόρντι.
Το 196,7 συμμετείχε στις ταινίες «Cobra», μια ιταλική αστυνομική με την Ντάνα Άντριους, «The Glass Sphinx», με τον Ρόμπερτ Τέιλορ και «Woman Times Seven», μια ανθολογία του Βιτόριο Ντε Σίκα.
Το 1968, συμμετείχε στην ταινία «Crónica de un atraco».
Το 1969 ήταν μια πιο παραγωγική χρονιά για την Ανίτα Έκμπεργκ, αφού συμμετείχε σε 4 ταινίες, τις «If It’s Tuesday, This Must Be Belgium», «Fangs of the Living Dead», «Death Knocks Twice» και «A Candidate for a Killing».
Η Ανίτα Έκμπεργκ δήλωσε πως μετά τη «Dolce vita» τα πράγματα έγιναν κάπως βαρετά καθώς όλοι σε Ιταλία, Αγγλία ή Αμερική ήθελαν να δημιουργήσει τον ίδιο ρόλο. Και η ίδια παγιδεύτηκε σε αυτή την εικόνα, δημιουργώντας τελικά μια παρωδία του εαυτού της, καθώς κυκλοφορούσε στην Ρώμη με μια Ferrari κι έκανε επιθέσεις με τόξο και βέλη στους παπαράτσι έξω από το σπίτι της.
Οι τελευταίοι σταθμοί στην καριέρα της
Ο Φελίνι κάλεσε την Ανίτα Έκμπεργκ για μια ταινία πίσω στην Ιταλία. Ήταν η ταινία «The Clowns» το 1970. Την ίδια χρονιά είχε μεγαλύτερους ρόλους στις ταινίες «The Divorce», με τον Βιτόριο Γκάσμαν, «The Conjugal Debt» και «Quella chiara notte d’ottobre».
Το 197,2 γύρισε τις ταινίες «The French Sex Murders» και «Deadly Trackers» και συμμετείχε στην χολυγουντιανή ταινία «Βορειοανατολικά της Σεούλ».
Μετά από ένα κενό χρόνων, το 1979 συμμετείχε στις ταινίες «Gold of the Amazon Women» και «Killer Nun». Το 1980 γύρισε μόνο την ταινία «SHE: Security Hazards Expert». Η επόμενη ήταν το 1982 με τίτλο «Cicciabomba». Μετά από ακόμα ένα κενό χρόνων, γύρισε την ταινία «The Seduction of Angela» το 1986. Το 1987 ήταν η επόμενη συνεργασία της με τον Φελίνι στην ταινία «Intervista».
Την δεκαετία του 1990, η Ανίτα Έκμπεργκ συμμετείχε στις ταινίες «Count Max» το 1991, «Ambrogio» και «Cattive ragazze» το 1992, «Witness Run» και «Bámbola» το 1996. Στην «Bámbola» έπαιξε τον ρόλο που απέρριψε η Τζίνα Λολομπρίτζιντα.
Στην τηλεόραση ,η Ανίτα Έκμπεργκ συμμετείχε ως guest-star στην ιταλική σειρά «Il bello delle donne» το 2001.
Η Ανίτα Έκμπεργκ δεν επέστρεψε ποτέ στην Αμερική ή στην πατρίδα της, τη Σουηδία. Το περιοδικό «Empire» την ανακήρυξε μια από τις πιο σέξι γυναίκες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η τελευταία της ταινία ήταν το 1998 η κωμωδία «Κόκκινος νάνος» του Βέλγου Υβάν λε Μουάρ, όπου υποδύθηκε μια ξεπεσμένη τραγουδίστρια της όπερας.
Το 2021, η Μόνικα Μπελούτσι πρωταγωνίστησε σε ένα mockumentary αφιερωμένο στην Ανίτα Έκμπεργκ, με τίτλο «The girl in the fountain». Το έργο παρουσιάστηκε ως ειδικό γεγονός στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορίνο το 2021.
Η προσωπική ζωή της Ανίτα Έκμπεργκ
Η Ανίτα Έκμπεργκ ήταν μια πληθωρική γυναίκα που τραβούσε τα αντρικά βλέμματα. Έκανε δύο γάμους με συναδέλφους της, ηθοποιούς, αλλά κανένας δεν κράτησε.
Ο πρώτος γάμος έγινε στις 22 Μαΐου 1956 στη Φλωρεντία με τον ηθοποιό Άντονι Στιλ. Το φόρεμα του γάμου της θεωρήθηκε σκανδαλώδες για την εποχή, καθώς άφηνε τον έναν ώμο γυμνό. Ήταν ένας επεισοδιακός γάμος από την πρώτη μέρα. Τη νύχτα του γάμου τους, η Ανίτα Έκμπεργκ έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα στον σύζυγό της στις 3 το πρωί και τον βρήκε δυο μέρες μετά να αιωρείται από τα φώτα σαν πίθηκος, όπως είχε πει. Έμειναν αρκετά χρόνια παντρεμένοι, και ο αλκοολικός Στιλ έσπασε τα πόδια του σκύλου της και χτυπούσε δημόσια την Έκμπεργκ, κάτι που εκμεταλλεύτηκαν οι φωτογράφοι στη Βία Βένετο της Ρώμης, που θα ονομαζόταν παπαράτσι, μετά τον Παπαράτσο της «Dolce Vita». Το ζευγάρι τελικά πήρε διαζύγιο στις 14 Μαΐου 1959.
Ο δεύτερος γάμος έγινε στις 9 Απριλίου 1963 με τον επίσης ηθοποιό, Ρικ Βαν Νάτερ, με καταγωγή από την Χαβάη, που παρίστανε τον αυστριακό ευγενή. Είχε ερμηνεύσει τον Φέλιξ Λάιτερ στην ταινία του Τζέιμς Μποντ «Επιχείρηση Κεραυνός». Μαζί δημιούργησαν μια επιχείρηση με αυτοκίνητα. Κι αυτός ο γάμος διαλύθηκε το 1975. Η Ανίτα Έκμπεργκ κατηγόρησε τον πρώην σύζυγό της ότι άδειασε τους λογαριασμούς της κι έκλεψε πολύτιμα έργα τέχνης, ασημικά και πίνακες από τη βίλα της.
Η μεγάλη αγάπη της Ανίτα Έκμπεργκ, όμως, ήταν ο ιδιοκτήτης της Fiat και γνωστός πλεϊμπόι, Τζιάνι Ανιέλι. Για πολλά χρόνια ήταν εραστές, αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αφού ο Ανιέλι ήταν ήδη παντρεμένος. Η σχέση τους κρατήθηκε μακριά από τη δημοσιότητα παρ’ όλα τα ιδιαίτερα σκηνικά μεταξύ τους. Μια φορά ο Ανιέλι την έβαλε να καθίσει γυμνή πάνω στο γραφείο του για να σκανδαλίσει τους επιχειρηματίες φίλους του μετά από ένα ξενύχτι. Της έδινε, όμως, συχνά πολλά χρήματα, τα οποία εκείνη ξόδευε εντελώς.
Όσο πετύχαινε στα επαγγελματικά της, στην προσωπική της ζωή η Ανίτα Έκμπεργκ βίωνε καταστροφικές σχέσεις. Κάποιες από τις πιο γνωστές τις σχέσεις ήταν με τους Γκάρυ Κούπερ, Τάιρον Πάουερ, Έρολ Φλυν, Ρομπ Τέιλορ, Χάουαρντ Χιουζ, που ήθελε να την παντρευτεί, Φρανκ Σινάτρα, του οποίου επίσης απέρριψε την πρόταση γάμου, και Γιούλ Μπρίνερ, που φημολογείται ότι της δίδαξε τα σαδομαζοχιστικά παιχνίδια.
Σε μια συνέντευξή της το 2006, η Ανίτα Έκμπεργκ είχε πει ότι θα ήθελε πολύ να έχει αποκτήσει ένα παιδί. Τη δήλωση αυτή αναίρεσε έξι μήνες αργότερα.
Το τέλος μιας πληθωρικής γυναίκας
Η Ανίτα Έκμπεργκ είχε αρχίσει να παρακμάζει καθώς σιγά-σιγά απομακρυνόταν από τον κινηματογράφο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έπαιζε σε καμπαρέ στο Μόναχο. Αναγκάστηκε να γυρίσει στην Ιταλία, όπου εγκαταστάθηκε σε μια άσχημη βίλα στους λόφους πάνω από τη Ρώμη.
Η υγεία της άρχισε να φθίνει και στις 19 Ιουλίου 2009 εισήχθη στο Νοσοκομείο San Giovanni της Ρώμης. Παρότι η κατάστασή της δεν ήταν σοβαρή, έμεινε για παρακολούθηση στο νοσοκομείο.
Το κοινό συνειδητοποίησε την απόλυτη παρακμή της, όταν ο σκύλος της, ένας μεγάλος Δανός Μολοσσός, το 2011 τη χτύπησε, έσπασε το ισχίο και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί. Τον ερχόμενο Δεκέμβριο, μετά από τρεις μήνες σε νοσοκομείο του Ρίμινι, ανακοινώθηκε ότι η Ανίτα Έκμπεργκ νοσηλεύεται ως άπορη και σε αυτό το διάστημα της έκλεψαν κοσμήματα και έπιπλα από την βίλα, που υπέστη σοβαρές ζημιές από πυρκαγιά.
Το εισόδημα της Έκμπεργκ ήταν 400 ευρώ, από το ιταλικό ταμείο καλλιτεχνών. Οι μεγάλες όμως καταστροφές στο σπίτι της μετά τον εμπρησμό, καθώς και τα προβλήματα υγείας που την ταλαιπωρούσαν από το 2009 και την είχαν καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι, δεν της επέτρεπαν να αυτοεξυπηρετείται και να φροντίζει τα έξοδά της. Για τον λόγο αυτό, ο δικηγόρος Μάσιμο Μορέλ, τον οποίο είχε ορίσει το δικαστήριο διαχειριστή υποστήριξης της Ανίτα Έκμπεργκ, έστειλε μια επιστολή στο Ίδρυμα Φεντερίκο Φελίνι, που έχει έδρα το Ρίμινι της βόρειας Ιταλίας, ζητώντας βοήθεια. Όμως, στην Ιταλία της κρίσης, και το Ίδρυμα Φελίνι αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, γι’ αυτό ζήτησε από τον Δήμο του Ρίμινι και τους πολίτες του να συμβάλουν για να βοηθηθεί η ηθοποιός. Έτσι, η Ανίτα Έκμπεργκ εγκαταστάθηκε σε ένα γηροκομείο της Ρώμης.
Ο θάνατος ήρθε στις 11 Ιανουαρίου 2015, στην κλινική San Raffaele στη Rocca di Papa, μια κοινότητα στην επαρχία Λάτσιο της Ρώμης, από επιπλοκές χρόνιων ασθενειών, στα 83 της χρόνια. Η κηδεία της έγινε στις 14 Ιανουαρίου 2015 στη Λουθηρανική-Ευαγγελική εκκλησία στη Ρώμη. Αποτεφρώθηκε και οι στάχτες θάφτηκαν στο νεκροταφείο της εκκλησίας Skanör στη Σουηδία, όπως η ίδια επιθυμούσε.
Ακολουθεί ένα βίντεο με σπάνια ντοκουμέντα για την Ανίτα Έκμπεργκ.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Anita Ekberg, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 27-12-23
- Ανίτα Έκμπεργκ, Ανακτήθηκε από: https://www.sansimera.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 27-12-23
- Protagon Team, (2021). Η πικρή ζωή της Ανίτα Εκμπεργκ. Ανακτήθηκε από: https://www.protagon.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 27-12-23
- Καρυστινού, Αγ. (2022). Aνίτα Έκμπεργκ: Οι μεγάλοι ρόλοι, η ζωή στην Ιταλία, οι δύο γάμοι και το μοναχικό τέλος. Ανακτήθηκε από: https://www.bovary.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 27-12-23
- Ανίτα Έκμπεργκ: η γυναίκα – θρύλος. (2015). Ανακτήθηκε από: https://www.lifo.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 27-12-23
- Πέθανε η ηθοποιός Ανίτα Έκμπεργκ. (2015). Ανακτήθηκε από: https://www.naftemporiki.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 27-12-23
- Ξεχασμένη στο γηροκομείο η ντίβα της «Ντόλτσε Βίτα». (2011). Ανακτήθηκε από: https://www.newsbeast.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 27-12-23
