«Πιασ’ του πεύκου μια βελόνα
να παίξει ο δίσκος πέλαγα»
– Αιγαίο
(ή κατά την άποψή μου ο δεύτερος εθνικός μας ύμνος)
Στις 30 Ιουνίου 1957, στη χερσόνησο των Μεθάνων, γεννήθηκε η σπουδαία στιχουργός και ποιήτρια Λίνα Νικολακοπούλου. Όπως έχει πει και η ίδια, αυτή ήταν η πιο ωραία αρχή που θα μπορούσε να φανταστεί για να έρθει στον κόσμο, μια αρχή συνοδευόμενη από ανοιχτά παράθυρα, φίλους, βόλτες στην παραλία, χταπόδι στα κάρβουνα, παγωτά και φυσικά το ασήμι του φεγγαριού στην πανσέληνο. Η μητέρα της ήταν δασκάλα και ο πατέρας της στρατιωτικός και από μικρή ηλικία έγραψαν την ίδια και την αδελφή της στο ωδείο. Έτσι, είχε τη χαρά να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που δεν έλειπαν τα τραγούδια, οι μουσικές, το θέατρο αλλά και ο κινηματογράφος, αφού από την ταράτσα του σπιτιού της έβλεπε σινεμά. Από νωρίς, λοιπόν, απολάμβανε αυτό το μοναδικό συναίσθημα που μπορεί να σου προσφέρει η τέχνη, σε όποια μορφή κι αν επιλέξεις.
Τα παιδικά της χρόνια ήταν ξέγνοιαστα, γεμάτα παιχνίδια, χορούς, ποιήματα, τραγούδια και φυσικά υπήρχε η θάλασσα και η μεγάλη αγάπη της για εκείνη. Παρακολουθούσε ό,τι καινούργιο έβγαινε, την ενθουσίαζαν οι παροιμίες, αγόραζε δίσκους, είχε στο ποδήλατό της ένα ραδιοφωνάκι, είχε ιδιαίτερη αδυναμία στη Φλέρυ Νταντωνάκη, πρόλαβε ταξί με πικάπ στο καντράν δίπλα στο τιμόνι, ενώ ήθελε κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί να ακούει το τραγούδι «Το δικό μου πάπλωμα».
Ώσπου έφτασε η εφηβεία και έπρεπε να περνά περισσότερο χρόνο στο σπίτι και ιδιαίτερα τα μεσημέρια και τις ώρες κοινής ησυχίας. Τότε, στην ηλικία των δώδεκα-δεκατριών ετών, συναντήθηκε με τη γραφή και έκτοτε οι δρόμοι τους δεν έχουν χωρίσει (και ευτυχώς για όλους εμάς). Τα πρωτόλειά της τα έδειξε σε μια καθηγήτρια της, η οποία διέκρινε την ωριμότητα αλλά και τη γλαφυρότητα του λόγου της και της είπε πως έχει ταλέντο στην πένα, να μελετήσει ποίηση, να προπονείται διαρκώς και φυσικά πως έχει όλες τις δυνατότητες για να ασχοληθεί με τη γραφή.
«Είναι αχαρτογράφητη η περιοχή της έμπνευσης.
Το μόνο που θέλει από εσένα είναι να πας στο ραντεβού. Κι αν έρθει…»
-Λίνα Νικολακοπούλου
Πέρασαν τα χρόνια και η Λίνα Νικολακοπούλου βρέθηκε στα έδρανα του Παντείου, στο τμήμα των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών. Εκεί, την πρώτη ημέρα που κατέθεσε τα στοιχεία της για την εγγραφή στη γραμματεία, άκουσε μια μελωδία από ένα πιάνο. Ακολούθησε τη μουσική, άνοιξε την πόρτα μιας αίθουσας και στο πιάνο αντίκρισε ένα νέο αγόρι με μπούκλες, τον Σταμάτη Κραουνάκη. Κάπως έτσι, μοιραία θα έλεγε κανείς, ξεκίνησε η σχέση τους και η κοινή τους πορεία. Βρέθηκαν σε πολιτιστικές ομάδες και ξεκίνησε η επικοινωνία τους και τα πολύωρα τηλεφωνήματα. Μοιραζόντουσαν στίχους, μουσικές, τραγούδια, ιδέες, συναισθήματα, σιωπές και βλέμματα. Η Λίνα έχει δηλώσει σε συνέντευξή της στον Γιάννη Κολλιάκο και στον Κώστα Αγοραστό πως ακριβώς εκείνα τα πρώτα γραπτά της τα έδωσε στα χέρια του Σταμάτη, δίχως να υπάρχει κάποιος περιορισμός. «Ήταν η απολύτως προσωπική μου γραφή, δίνοντας τη με θάρρος σε έναν άνθρωπο της ίδιας ηλικίας με μένα, με τον οποίο ανταλλάσαμε τις ίδιες καλλιτεχνικές μας ανησυχίες», θα δηλώσει στην ίδια συνέντευξη στο αφιέρωμα για εκείνη από το περιοδικό Μετρονόμος. Επιπλέον, έχει χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη σχέση ως σχέση ζωής και πως με κάποιους ανθρώπους αισθανόμαστε και είμαστε φυσικά οι εαυτοί μας.
Παράλληλα όμως, με το Πάντειο, η Λίνα εργαζόταν στην τηλεοπτική σειρά εκπομπών που λεγόταν «Παρασκήνιο», στο γραφείο σαν γραμματεία παραγωγής. Επίσης,παρακολουθούσε μαθήματα κινηματογράφου στη σχολή Σταυράκου, σκηνοθεσίας θεάτρου στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, ενώ μάθαινε πώς να κόβει αρνητικό φιλμ, παρακολουθούσε γυρίσματα, ηχοληψίες, πως γίνεται το μοντάζ και το σπικάζ. Ήθελε από νωρίς να αισθάνεται ανεξάρτητη και έπαιρνε τη μοτοσικλέτα της και έβλεπε όλη την Αθήνα και τις ομορφιές της. Άλλωστε, οι βόλτες στην πόλη δεν έχουν πάψει να αποτελούν μία από τις αγαπημένες της συνήθειες. Με άλλα λόγια, όπως έχει αναφέρει και η ίδια, αέναη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας είναι το καθημερινό βίωμα, η παρατήρηση στους δρόμους της πόλης και οι μικροί θησαυροί που μπορεί να ανακαλύψει στις βόλτες της.
«Κάθε φορά που πήγαινα να γράψω ένα τραγούδι, ήταν σαν το Εν Ιορδάνη Βαπτιζομένου σου Κύριε. Γενάρης δεν είναι τα Φώτα; Και τα νερά παγωμένα. Και λες θα πέσω να πιάσω το σταυρό. Μαζί με τους άλλους. Ο καθένας πιστεύει για λογαριασμό του το Θεό του και τη βουτιά. Έτσι ήτανε κάθε φορά. Δεν γράφεται με λόγια. Για μένα δεν ήταν ποτέ απλό. Το οτιδήποτε. Σαν τα μάτια της μύγας τα μάτια μου· και το καλύτερο μες το γάλα»
-Λίνα Νικολακοπούλου, Ολογράφως
Η καλλιτεχνική πορεία 40+ χρόνων:
Το βάπτισμα της πυρός της στιχουργού στην ελληνική δισκογραφία αποτέλεσε το τραγούδι «Να σου λερώνω το φιλί», που το 1981 συμπεριλήφθη στο δίσκο «Σκουριασμένα Χείλια». Στον δίσκο συμμετείχε κυρίως ο στιχουργός Κώστας Τριπολίτης, αλλά και ο Σταμάτης Κραουνάκης με μουσική και με τους πρώτους του στίχους, ενώ η ερμηνεύτρια του δίσκου ήταν η αλησμόνητη Βίκυ Μοσχολιού. Η Λίνα Νικολακοπούλου συμμετείχε με ένα τραγούδι, το οποίο επιλέχθηκε για τον επίλογο του δίσκου και οι στίχοι του τραγουδιού του χάρισαν και τον τίτλο του δίσκου.
Ακολούθησε η συνεργασία της Λίνας Νικολακοπούλου με τον μεγάλο συνθέτη Γιάννη Σπανό και η συμμετοχή της στον δίσκο «Καλά είναι κι έτσι» με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Γαλάνη. Τότε, ζητήθηκε για πρώτη φορά από την Λίνα να γράψει στίχους πάνω σε μουσική και ειδικότερα στη μελωδία του τραγουδιού “Famous blue raincoat” του λατρεμένου Leonard Cohen. Έτσι, δημιουργήθηκε το τραγούδι «Στα κίτρινα φώτα», το οποίο αγαπάμε όλοι μας.
«Εσύ με βρώμικο μαντήλι
να καθαρίζεις το γυαλί
κι εγώ με σκουριασμένα χείλη
να σου λερώνω το φιλί»
-Να σου λερώνω το φιλί
Ο δίσκος «Σαριμπιντάμ.. θα πει τρελλαίνομαι», με ερμηνεύτρια τη Χριστιάνα σηματοδότησε το ξεκίνημα ενός φρέσκου λόγου στην ελληνική δισκογραφία. Στη συνέχεια, αξιοσημείωτη ήταν κι η γνωριμία της Λίνας Νικολακοπούλου με τον συνθέτη Χρήστο Γκάρτζο, αλλά και η συνεργασία με τον Σταμάτη Κραουνάκη για τη δημιουργία του προγράμματος της μουσικοθεατρικής παράστασης του Γιώργου Μαρίνου, η οποία κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Στον Αστερισμό της Μέδουσας». Γεννήθηκαν σπουδαία τραγούδια άλλων εποχών που σηματοδότησαν το έργο των συντελεστών, όπως τα «Παιδικά Παιχνίδια», η «Σκάρλετ», το «Ανατολικά της Εδέμ».
Το 1984 συνεργάστηκε ξανά με τον συνθέτη Γιάννη Σπανό στο άλμπουμ με τίτλο «Έξοδος κινδύνου», που αποτέλεσε και την πρώτη συνεργασία της στιχουργού με την αγαπημένη καλλιτέχνιδα Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Παράλληλα, κυκλοφόρησε ο δίσκος «Κανονικά», ένας δίσκος πράγματι ιδιαίτερος, σε συνεργασία Δήμητρας Γαλάνη, Σταμάτη Κραουνάκη και φυσικά Λίνας Νικολακοπούλου. Στο τέλος του έτους συμμετείχε στον δίσκο ”Διαίρεση”, με ερμηνευτή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Τα τρία κομμάτια «Δεν υπάρχω», «Για σένα» και «Πριν το τέλος» εξακολουθούν να ανήκουν στα αγαπημένα τραγούδια του κοινού.
Και εδώ δεν θα μπορούσα να παραλείψω το «Πριν το τέλος», το οποίο κατά τη γνώμη μου αποτελεί ένα ασύλληπτο ποίημα και έχει τη μοναδική ικανότητα να με συγκινεί κάθε φορά όπως όταν το πρωτάκουσα.
Και ήρθε το θρυλικό «Κυκλοφορώ και οπλοφορώ», που αποτελεί σταθμό στην ελληνική δισκογραφία, αλλά και στη συνεργασία Νικολακοπούλου-Κραουνάκη-Πρωτοψάλτη. Στον δίσκο μεταξύ άλλων υπέροχων κομματιών ανήκει και «Η σωτηρία της ψυχής», η οποία παιδιά, είναι μεγάλο πράγμα. Θα τολμήσω να πω πως είναι το πιο πολύτιμό μας πράγμα και όσο και αν καρδιακά αυτό το κομμάτι πάντοτε διαλύει κάτι μέσα μου, θα επιλέξω να παραθέσω ένα άλλο κομμάτι από τον δίσκο, την εισαγωγή του, τους Τρεις αγγέλους. «Τρεις αγγέλοι», λοιπόν, ζωγράφισαν ένα παράπονο και το ζωγράφισαν υπέροχα. Και ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τη ζωγραφιά…
Ακολούθησαν οι συνεργασίες της στιχουργού με πραγματικά σπουδαία πρόσωπα, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιάννη Πάριο, τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον μουσικοσυνθέτη Γιώργο Σταυριανό. Φυσικά, στις συνεργασίες ζωής της στιχουργού ανήκει ο Σταμάτης Κραουνάκης, με τον οποίο έγραψαν τραγούδια για το θέατρο και συγκεκριμένα για την παράσταση «Λυσιστράτη», έχοντας αρωγούς τον Λάκη Λαζόπουλου και τον Αντρέα Βουτσινά. Κάποια χρόνια αργότερα το δίδυμο Νικολακοπούλου-Κραουνάκης συνεργάστηκε ξανά για θεατρική παράσταση, στο αξεπέραστο «Έκτο πάτωμα» στη διασκευή της αλησμόνητης και αγαπημένης μας Άννας Παναγιωτοπούλου.
Το 1986 αποτέλεσε κομβικό σημείο, καθώς η μοναδική ερμηνεύτρια Τάνια Τσανακλίδου, ζήτησε από την Λίνα Νικολακοπούλου να της γράψει ένα τραγούδι που να αποτυπώνει τη μητρική σχέση, καθώς βίωνε την απώλεια της μητέρας της. Έτσι, η στιχουργός «γέννησε» το καθηλωτικό «Μαμά, γερνάω», το οποίο όπως η ίδια έχει δηλώσει στην αρχή δε γνώρισε ιδιαίτερη απήχηση. Μα, αλήθεια αναρωτιέμαι, πώς να γνωρίσει κατευθείαν απήχηση και αναγνώριση από το κοινό ένα τραγούδι που καθρεφτίζει τόσο αληθινά αυτή τη σχέση, που φέρνει στην επιφάνεια και βάζει στα χείλη μας λόγια που δεν τολμάμε ούτε να σκεφτούμε. Στο ίδιο άλμπουμ υπάρχουν τα συγκλονιστικά τραγούδια «Μοίρες», «Γυφτάκι», «Ζελατίνα» και «Φίλοι».
«Όταν δημιουργείς κάτι δυνατό, το καταλαβαίνεις το ίδιο λεπτό που το κάνεις. Καταλαβαίνεις ότι έχεις γεννήσει κάτι που μπορεί να κάνει μεγάλη διαδρομή. Το νιώθεις… Κάτι σου το λέει σε όλο σου το είναι, ότι εκείνη την ώρα έχεις κατορθώσει να το φέρεις εις πέρας»
-Λίνα Νικολακοπούλου
Σημαντική συνεργασία αποτέλεσε και η συνάντηση της Λίνας Νικολακοπούλου με την λατρεμένη Ελένη Δήμου, μετά από πρόσκληση του Γιάννη Σπανού. Η Λίνα Νικολακοπούλου μοιράστηκε από κοινού τη συγγραφή των στίχων με την μοναδική στιχουργό και συγγραφέα, Μαριανίνα Κριεζή. Ο δίσκος ονομάστηκε «Προσωπικά», λαμβάνοντας τον τίτλο του από το ομώνυμο κομμάτι.
Εξίσου αξιοσημείωτο ήταν το άλμπουμ «Δεν Έχω Ιδέα», σε συνεργασία με τον Κραουνάκη και με βασικό ερμηνευτή τον πρωτοεμφανιζόμενο Κώστα Μακεδόνα.
Ταυτόχρονα, η συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο αποτέλεσε σημαντική στιγμή στην καλλιτεχνική πορεία και των δύο με το άλμπουμ «Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια». Στο συγκεκριμένο άλμπουμ ερμηνεύτρια είναι η λατρεμένη σε όλους μας Χαρούλα Αλεξίου και σε αυτόν ανήκουν τα μοναδικά κομμάτια «Θα πάθεις έρωτα», «Αντίστροφη μέτρηση» και «Μια πίστα από φώσφορο».
Εμπειρία ζωής αποτέλεσε το ταξίδι της μέχρι το Βελιγράδι και από εκεί μέχρι το Σεράγεβο, ώστε να συναντήσει δια ζώσης τον συνθέτη Goran Bregović. Και έτσι, μετά την επικοινωνία τους δημιουργήθηκε το θρυλικό άλμπουμ «Παραδέχτηκα» με ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, το οποίο ξεσήκωσε όλους τους λαούς των Βαλκανίων.
Ακολούθησε η συνεργασία της στιχουργού με την Χαρούλα Αλεξίου και τον συνθέτη Νίκο Αντύπα στο άλμπουμ «Δι΄ ευχών», στο οποίο ανήκουν τα λατρεμένα κομμάτια «Να ζήσω ή να πεθάνω», «Συναυλία» και «Μάγισσα».
Και φυσικά να αναφέρω το αλησμόνητο «Ανθρώπων έργα» με ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και φανταστική μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ ανήκει το ομώνυμο τραγούδι, «Ο Δερβίσης» (τον οποίο έγραψε καθώς περίμενε στην ουρά σε μια δημόσια υπηρεσία), «Το σίδερο», «Τα 2 παλτά», «Τα λαϊκά» και το προσωπικά πολυαγαπημένο μου «Υπερωκεάνιο».
«Την ώρα που σιδέρωνετης ήρθε ν’ αφιέρωνεσε κάποιον τη ζωή τηςΠου ανέβαινε στη μάντρα τηςκαι γνώριζε τον άντρα τηςμε την αναπνοή της»
-Το σίδερο
Αργότερα, η Λίνα συνεργάστηκε με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Αμερικανοαρμένιο μουσικό Ara Dinkjian στο άλμπουμ «Τα κορμιά και τα μαχαίρια», το οποίο γρήγορα αγαπήθηκε από τον κόσμο.
Αμέτρητα είναι τα σπουδαία ονόματα καλλιτεχνών, με τους οποίους συνεργάστηκε η στιχουργός. Κάποια από αυτά είναι οι: Paolo Conte, Χρήστος Νικολόπουλος, Νίκος Κυπουργός, Αρλέτα, Μίλβα, Μίκης Θεοδωράκης, Μάριος Φραγκούλης, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Μελίνα Ασλανίδου, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Αργυρώ Καπαρού, Τρίφωνο, Βασίλης Λέκκας, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Γιώργος Περρής, Θοδωρής Βουτσικάκης, Nicola Piovani.
Επίσης, η Λίνα Νικολακοπούλου ανήκε στην ομάδα των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004, ως σύμβουλος λογοτεχνίας και γραπτού λόγου. Έγραψε τους στίχους για το τραγούδι της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας, «Να το φως», σε μουσική Trevor Horn, το οποίο ερμήνευσε ο Γιάννης Κότσιρας. Τον Σεπτέμβριο του 2004 τιμήθηκε με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικος, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
Πρόσφατα καλλιτεχνικά νέα:
Αρχικά, μεταξύ των σπουδαίων ενασχολήσεων της στιχουργού, όπως οι μουσικές και λογοτεχνικές βραδιές, οι παρουσιάσεις βιβλίων, καθώς και τα σεμινάρια γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο, ανήκει και η αναντίρρητα μαγευτική μουσική παράσταση “Ανάσα μου κι αέρα”. Για τη συγκεκριμένη μουσική παράσταση συνεργάστηκε με τον επίσης σπουδαίο στιχουργό Παρασκευά Καρασούλο και ένωσαν μοναδικά τις δημιουργίες τους, δημιουργώντας ένα υπέροχο μπουκέτο με λουλούδια, τα οποία απολαύσαμε μέσω των τριών καταπληκτικών ερμηνευτών, του Απόστολου Κίτσου, του Παναγιώτη Λάμπουρα και του Θοδωρή Νικολάου.
Έπειτα, στις πιο πρόσφατες «γέννες» της στιχουργού ανήκει το τραγούδι «Una Mujer / Μια Γυναίκα» σε μια θετικά απρόοπτη συνεργασία του θρυλικού συγκροτήματος Vaya Con Dios και του ταλαντούχου Θοδωρή Βουτσικάκη. Το τραγούδι αποτελεί έναν διεθνή ύμνο για τη γυναικεία ενδυνάμωση και είναι σε συνεργασία των Dani Klein, Thierry Plas, Francois Garny, Maria Sabina και βεβαίως τους ελληνικούς στίχους υπογράφει η ακριβή μας Λίνα.
Όσοι από εσάς, λοιπόν, δεν έχετε ακούσει το κομμάτι, σας προτρέπω να το κάνετε μόλις βρείτε χρόνο για βαθιά συγκέντρωση και ουσιαστική ακρόαση. Επίσης, πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε το τραγούδι «Το πρώτο μου τριαντάφυλλο», το οποίο αποτελεί παραδοσιακό της Αρμενίας, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και σε διασκευή Ara Dinkjian και Λίνας Νικολακοπούλου, ενώ την ενορχήστρωση έχει κάνει ο Νεοκλής Νεοφυτίδης. Είμαι σίγουρη πως η ερμηνεία του αγαπημένου μας Θοδωρή και στα δύο κομμάτια θα σας συγκινήσει και θα αγγίξει κάτι βαθιά μέσα σας.
Και κάπου εδώ, κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω τον προσωπικό μου θαυμασμό και σεβασμό για την Λίνα, για την Λίνα που κράτησε στην ψυχή της εκείνο το μικρό κορίτσι των Μεθάνων και το άκουσε, το κορίτσι που άκουσε στο ραδιόφωνο το όνομα του Μπάμπη Μπακάλη και ήταν έτοιμο να τρέξει στο μπακάλικο της γειτονιάς και να βλέπει τον μπακάλη τους σα Θεό του.
Για την Λίνα που αγαπάει τα βιβλία, που τρελαίνεται με το «Γεια σου χαρά σου Βενετιά», που όταν ακούει τον κόκορα να λαλεί νιώθει ότι όλα πάνε καλά και όταν περπατάει βρίσκει πράγματα και τα κρατάει πολύτιμα δώρα μέσα της.
Για την Λίνα που πριν χρόνια είπε σε μία συνέντευξη στην Έλενα Ακρίτα πως: «Εγώ ήρθα να τα πω. Δεν είναι δικά μου όλα αυτά. Ήρθα να τα θυμίσω σε όλους μας».
Για την Λίνα που βοηθάει τα νέα παιδιά και στέκεται δίπλα τους, που τα έχει βρει τόσο καλά με τον εαυτό της και με τους υπόλοιπους ανθρώπους στη ζωή της, που αν της ζητήσεις να την αγκαλιάσεις θα ανοίξει διάπλατα και αληθινά τη ζεστή αγκαλιά της δίχως δεύτερη σκέψη.
Για την Λίνα που αν της μιλήσεις δύο λεπτά θα καταλάβεις πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι και θα σε εκπλήξει η απλότητα και το χιούμορ της.
Για την Λίνα που έγραψε και γράφει λόγια για να τα έχουμε πολύτιμα εφόδια εμείς, οι προηγούμενοι και οι επόμενοι που θα έρθουν.
Και τέλος, για την Λίνα που κάποτε είπε σε μια ομιλία στο Tedx πως χρειάζεται να δημιουργήσεις ουρανούς, εάν θέλεις να δεις αστέρια.
Λινάκι, χρόνια όμορφα, δημιουργικά και λαμπερά!
Να ανατέλλεις και να λουλουδίζεις πάντοτε.
ΥΓ: Για τους Θεσσαλονικείς που θα βρίσκονται στην πόλη αυτές τις ημέρες και θέλουν να ζήσουν μια υπέροχη εμπειρία, να μην χάσουν την Τρίτη 2 Ιουλίου στη Μονή Λαζαριστών τη συναυλία του Θοδωρή Βουτσικάκη. Οι εξαιρετικοί σολίστες που θα συνοδεύουν τον Θοδωρή Βουτσικάκη επί σκηνής είναι ο Νεοκλής Νεοφυτίδης στο πιάνο και τις ενορχηστρώσεις, ο Βαγγέλης Μαχαίρας στο μπουζούκι, το ούτι και το μαντολίνο, ο Θοδωρής Κουέλης στο μπάσο και ο Θάνος Σταυρίδης στο ακορντεόν, ενώ την καλλιτεχνική επιμέλεια έχει η Λίνα Νικολακοπούλου. Μην το χάσετε!
Βιβλιογραφία:
Λίνα Νικολακοπούλου: Εφ΄ όλης της ύλης, Μετρονόμος, Τεύχος 65, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2017, Επιμέλεια: Γιάννης Κολλιάκος, Κώστας Αγοραστός
Η σελίδα στιχουργού στο facebook, την οποία διαχειρίζονται με την έγκριση της Λίνας οι: Τριαντάφυλλος Σπανουδάκης, Γιάννης Κολλιάκος
«Μυθιστόρημα», με τον Αντώνη Τζαβάρα, Κύκλος 2ος/ επεισόδιο 9°: Λίνα Νικολακοπούλου
Αφροδίτη Ερμίδη (2021), Η ζωή είναι πιο σοφή από εμάς, δεν σου επιτρέπει να επαναπαύεσαι”
Έλενα Ακρίτα (2000-2001), Φώτα Πορείας
Τασούλα Επτακοίλη (2022), “Πλάνα με ουρά – ΚΥΜΑ, Έλενα Δέδε, Λίνα Νικολακοπούλου”
Βικιπαίδεια, Λίνα Νικολακοπούλου
Θεσσαλονίκη: «Το πρώτο μου τριαντάφυλλο» – Η συναυλία του Θοδωρή Βουτσικάκη, ανακτήθηκε από https://www.voria.gr/article/thessaloniki-proto-moy-triantafyllo-i-synaylia-toy-thodori-boytsikaki
