Η ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» (Gone with the Wind) βγήκε στους κινηματογράφους το 1939 και ήταν βασισμένη στη νουβέλα της Margaret Munnerlyn Mitchell με τον ομώνυμο τίτλο. Ένα επικό, ιστορικό και ταυτόχρονα ρομαντικό φίλμ. Η Mitchell, τον Μάη του 1926, έχει ένα σοβαρό τραυματισμό στους αστραγάλους. Αναγκάζεται να αφήσει την εργασία της στην εφημερίδα της Ατλάντα και να μείνει στο σπίτι της. Εκεί, ο σύζυγος της, ο John Marsh, της φέρνει μια γραφομηχανή Remington, για να εξασκηθεί περισσότερο στη δημιουργική γραφή (1928). Τα επόμενα τρία χρόνια, η Mitchell θα τα αφιερώσει, γράφοντας μια νουβέλα (με θέμα τον Αμερικάνικο εμφύλιο πόλεμο) με τίτλο «Pansy O’Hara». Αξίζει να σημειωθεί πως το «Pansy O’Hara» θα μετανομαστεί σε «Scarlett O’Hara» από τον εκδοτικό οίκο. Με αφορμή αυτό, αμέσως μετά, ακολούθησε η συγγραφή του «Gone with the Wind».
Είχα κάθε λεπτομέρεια ξεκάθαρα στο μυαλό μου, πριν καθήσω στην γραφομηχανή.
Margaret Mitchell για το Gone with the wind.
Advertising
Όσα παίρνει ο άνεμος (1939): Μια ταινία της Selznick production
Η ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» ήταν μια παραγωγή της Selznick International Pictures (David Selznick ) και σκηνοθετημένη από τον Victor Fleming. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους είχαν οι: Vivien Leigh (Scarlet), Clark Gamble (Rhett), Leslie Howard (Ashley) και η Olivia de Havilland (Melanie). Τα πράγματα όμως δεν κύλησαν ομαλά για να γυριστεί το «ιερό τέρας» του κινηματογράφου.
Όλα ήταν πολύ δύσκολα από το ξεκίνημα της ταινίας!
Ο David Selznick ήθελε πάση θυσία να διασφαλίσει για τον ρόλο του Rhett τον Clark Gamble και να βρει την κατάλληλη Scarlet. Όλη αυτή η διαδικασία, καθώς και το κάστινγκ ανάμεσα σε 1.400 γυναίκες για να βρεθεί η Scarlet, διήρκησαν δύο ολόκληρα χρόνια. Το σενάριο ήταν γραμμένο σε αρχική φάση από τον Sidney Howard, όμως χρειάστηκαν στην πορεία να μπουν και άλλοι σεναριογράφοι για να μπορέσουν να το κάνουν «κινηματογραφικό». Ο πρώτος σκηνοθέτης ήταν ο George Cukor, ο οποίος απολύθηκε μόλις ξεκίνησαν τα γυρίσματα και αντικαταστάθηκε από τον Victor Fleming. Αλλά και ο Fleming σύντομα είχε την ίδια τύχη, αφού αντικαταστάθηκε από τον Sam Wood λόγω υπερκόπωσης.
Οντισιόν 1.400 γυναικών για τον ρόλο της Scarlett O’Hara
Οι Selznick International Pictures εργάζονταν σε πυρετώδεις ρυθμούς και ήταν προς αναζήτηση του προσώπου που θα ενσάρκωνε τον ρόλο της Scarlett O’Hara. Την ίδια περίοδο, ο αδερφός του David Selznick, o Myron, βρισκόταν στο Λονδίνο. Εκεί, η Vivien Leigh του ζήτησε να την σκεφτεί για τον ρόλο. Ο Myron την έβρισκε εξαιρετική ως ηθοποιό (είχε παρακολουθήσει τις παραστάσεις της στο in Fire Over England & A Yank at Oxford), αλλά έβρισκε την προφορά της πολύ Βρετανόφωνη. Η Vivien Leigh δεν αποθαρρύνεται. Θα ταξιδέψει για το Los Angeles για να πείσει αυτή την φορά τον David Selznick πως είναι η ιδανική για τον ρόλο. Την επόμενη μέρα, η Leigh διαβάζει ένα απόσπασμα σκηνής για τον David Selznick και περνάει ένα τέστ της μεγάλης οθόνης από τον σκηνοθέτη George Cukor. Εκείνος συγκλονισμένος γράφει στη σύζυγο του:
Είναι η Scarlett το μαύρο άλογο και μοιάζει εξαιρετικά καλή.
Advertising
Clark Gable: Υπερβολικά ωραίος για να χάσει τον ρόλο
Ο ρόλος του Rhett Butler, σύμφωνα με την συγγραφέα Margaret Mitchell, ήταν πολύ πιο σκοτεινός και μοχθηρός από τον «ραφιναρισμένο» κύριο Clark Gable. Η Mitchell πίστευε πως ο κωμικός ηθοποιός Groucho Marx ήταν πολύ πιο κοντά σε αυτό που περιέγραφε στο βιβλίο της. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Clark Gable κατέφτασε στο πλατό του «Όσα παίρνει ο άνεμος» το 1938, «ήταν πολύ νέος, πολύ ψηλός και υπερβολικά εμφανίσιμος για να μην πάρει τον ρόλο». Επιπλέον, ήταν και ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά αστέρια του Χόλυγουντ. Ο παραγωγός David Selznick τον ήθελε πάση θυσία.
Garry Cooper: Το όσα παίρνει ο άνεμος θα είναι η μεγαλύτερη αποτυχία
Και όμως ο Clark Gable παραλίγο να μην παίξει τον ρόλο του «Rhett Butler». Εκείνη την εποχή είχε συμβόλαιο με άλλη κινηματογραφική εταιρεία. Κάτι που τον δέσμευε. Στη συνέχεια, ο ρόλος προτάθηκε στον Garry Cooper, ο οποίος δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να λάβει μέρος στην ταινία γιατί δεν πίστευε στην δυναμική της. Μάλιστα, είχε πει: «Το Gone with the Wind θα είναι η μεγαλύτερη αποτυχία στην ιστορία του Χόλυγουντ και χαίρομαι που θα σκάσει στα μούτρα του Clark Gable και όχι στου Garry Cooper». Ευτυχώς, ο Gable έσπασε το συμβόλαιο και έτσι η ταινία έγινε ένα κινηματογραφικό αριστούργημα!
Η υπόθεση «Όσα παίρνει ο άνεμος»: Ειλικρινά, αγάπη μου, δεν δίνω δεκάρα!
Η Scarlett O’Hara είναι μια χειριστική πανέμορφη και κακομαθημένη γυναίκα. Παραμονές του Αμερικάνικου εμφύλιου πολέμου (1861) ξεκινά μια ταραχώδη σχέση με τον κυνικό Rhett Butler. Η ηρωίδα είναι εγωκεντρική και δεν έχει ηθικούς περιορισμούς. Κάποια στιγμή παντρεύεται τον Rhett Butler, ο οποίος είναι και ο μοναδικός που δεν επικροτεί την κακή της συμπεριφορά και την αγαπά ειλικρινά. Η ταινία δεν έχει happy ending, αφού ο Rhett Butler δεν αντέχει άλλο και την εγκαταλείπει. Εκείνη τον κυνηγά στις σκάλες και λίγο πριν την εξώπορτα τον ρωτάει που θα πάει και τι θα κάνει. Και σε εκείνο το σημείο ακούγεται η θρυλική ατάκα δια στόματος Clark Gable: «Frankly, my dear, I don’t give a damn». (Ειλικρινά, αγάπη μου, δεν δίνω δεκάρα).
Η πιο διάσημη ατάκα ταινίας έχει την δική της ιστορία...
Η ατάκα στο βιβλίο της Mitchell ήταν: «My dear, I don’t give a damn». Και όχι το «Frankly, my dear, I don’t give a damn». Ο David Selznick συνεργαζόταν στενά με τον επιμελητή κειμένου Val Lewton και σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να ξεφύγουν από την γραμμή του βιβλίου. Είχε πει όμως πως: «Το επιχείρημα μου είναι πως η λέξη που χρησιμοποιείται στην ταινία δεν είναι όρκος ή κατάρα. Το χειρότερο το οποίο μπορεί να ειπωθεί είναι μια αισχρολογία». Στο τέλος, η ιδέα ήταν να χρησιμοποιηθεί το Hell (κόλαση) αντί του Damn. Λίγο πριν το τελευταίο ok, οι Selznick και Lewton σκέφτονται ξανά εναλλακτικές προτάσεις και συντάσουν μια λίστα. Όπως για παράδειγμα: Με αφήνει αδιάφορο, δεν με ενδιαφέρει, απλά δεν με ενδιαφέρει, ως εδώ ήταν κτλ. Παραπάνω βλέπουμε την λίστα.
Vivien Leigh: Μισώ την ηθοποιία
H Vivien Leigh μπορεί να είχε κερδίσει τον ρόλο της «Scarlett O’Hara», αλλά υπήρχαν κάποιες λεπτομέρειες, οι οποίες έπρεπε να ρυθμιστούν. Η Leigh δεν ήξερε να χορεύει. Για τον λόγο αυτό, σε όλες τις σκηνές χορού έπρεπε να ντουμπλαριστεί. Η Scarlett O’Hara είχε, σύμφωνα με το βιβλίο, πράσινα μάτια σε αντίθεση με την Leigh που είχε γαλάζια. Κάτι που έπρεπε να αλλάξει κατά την φιλμογραφία.
Ο ρόλος απαιτούσε κάποιες φορές η Leigh να εργάζεται επτά ημέρες την εβδομάδα, εκ των οποίων μέχρι πολύ αργά το βράδυ, κάτι που της δημιούργησε μεγάλο ψυχικό στρες. Οι φήμες για μανιακή συμπεριφορά και διπολική διαταραχή δεν άργησαν να βγουν προς τα έξω. Εκείνη την περίοδο ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Laurence Olivier, ο οποίος έλειπε στην Νέα Υόρκη για επαγγελματικούς λόγους. Σ’ ένα υπεραστικό τηλεφώνημα που είχε κάνει εκείνη στον Olivier είχε δηλώσει: «Γατάκι, γατάκι μου, πόσο μισώ την ηθοποιία. ΜΙΣΩ, μισώ και ποτέ δεν θα θελήσω να ξανάκανω ποτέ καμία ταινία».
Vivien Leigh: Άψογη επαγγελματίας ή νευρωτική;
Σύμφωνα με την βιογράφο του Olivier, η συνάδελφος της η Olivia de Havilland, είχε πει σχετικά με την Vivien Leigh και την ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος»: Η Vivien ήταν τέλεια επαγγελματίας, τέλεια πειθαρχημένη στην ταινία. Είχε δυο μεγάλες έγνοιες: Το να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε στην δουλειά της σε έναν πολύ δύσκολο ρόλο και να είναι μακρυά από τον Larry (Olivier), o οποίος βρισκόταν στη Νέα Υόρκη. Στο τέλος, η Leigh δικαιώθηκε, αφού η ταινία πήρε δέκα Όσκαρ και εκείνη το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού μαζί με το βραβείο New York Film Critics Award, επίσης καλύτερης ηθοποιού.
Η ταινία έγινε τεράστια εισπρακτική επιτυχία και έμεινε ως ένα διαχρονικό διαμάντι
Η ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» έγινε αμέσως επιτυχία από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας στους κινηματογράφους. Πήρε δέκα ‘Οσκαρ. Ακόμα και σήμερα θεωρείται μια από τις πιο επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες στην ιστορία του box – office. Βρίσκεται στην δέκατη θέση του Αμερικάνικου κινηματογραφικού ινστιντούτου μέσα σε εκατό ταινίες. Οι περισσότερες εφημερίδες και περιοδικά της εποχής είχαν γράψει πολύ καλές κριτικές για την ταινία.
Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία, η οποία είναι ένα μεγάλο γεγονός στην ιστορία της βιομηχανίας του κινηματογράφου, αλλά μόνο ένα μικρό επίτευγμα στην τέχνη της ταινίας.
Franz Hoellering, reviewer for The Nation.
Προτεινόμενη για δεκατρία Academy Awards!
Σαρώνει στην κυριολεξία αφού κερδίζει τα δέκα:
- Καλύτερης ταινίας – Selznick International Pictures
- Καλύτερης σκηνοθεσίας – Victor Fleming
- Καλύτερου τροποποιημένου σεναρίου – Sidney Howard
- Καλύτερης ηθοποιού – Vivien Leigh
- Καλύτερης υποστηρικτικής ηθοποιού – Hattie McDaniel & Olivia de Havilland
- Καλύτερου Κινηματογράφου, χρώματς – Ernest Haller & Ray Rennahan
- Καλύτερης ταινίας περιεχομένου – Hal C. Kern & Janes E. Newcom
- Καλύτερης κατεύθυνση τέχνης – Lyle Wheeler
- Ειδικά βραβεία – William Cameron Menzies
- Βραβείο τεχνικής υποστήριξης – Don Musgrave and Selznick International Pictures
Ακολουθούν πέντε συνθήκες που δεν ήξερες για το make of της ταινίας!
- Ο David Selznick έτρωγε μόνο μπανάνες και φιστίκια για να βγει το τελικό σενάριο! Ο παραγωγός David Selznick μαζί με τον σκηνοθέτη Victor Fleming και τον σεναριογράφο Ben Hecht είχαν κλειδωθεί σ’ένα δωμάτιο για να γράψουν το τελικό σενάριο του «Gone with wind». Ο Selznick είχε αρνηθεί την χορήγηση κάθε τροφής με εξαίρεση μπανάνες – φιστίκια γιατί πίστευε πως οτιδήποτε άλλο θα καθυστερούσε το σενάριο. Το αποτέλεσμα ήταν να καταρρεύσει, ενώ ο Fleming να πάθει ρήξη στα αγγεία του ματιού.
- Η Vivien Leigh δεν ήθελε τον Fleming για σκηνοθέτη! Η Vivien Leigh έφερνε κάθε μέρα στο πλατό το βιβλίο «Όσα παίρνει ο άνεμος», κάτι που έκανε έξαλλο τον σκηνοθέτη, Victor Fleming. Η αιτία ήταν ότι δεν πολυσυμπαθούσε τον Fleming και ήθελε τον George Cukor, ο οποίος όμως είχε απολυθεί. Έτσι, λοιπόν, έφερνε το βιβλίο καθημερινά, για να αποδείξει πόσο ανεπαρκής είναι ως σκηνοθέτης. Στο τέλος κέρδισε ο David Selznick, ο οποίος της φώναξε και της απαγόρευσε να φέρει ξανά την νουβέλα.
- Από την ταινία αφαιρέθηκαν σκηνές! Ο David Selznick αφαίρεσε «προσβλητικές» σκηνές κάτω από την πίεση της NAACP (National Association for the Advancement of Colored People). Το βιβλίο είχε ως κεντρικό θέμα τον Αμερικάνικο εμφύλιο πόλεμο, την γλώσσα και τον τρόπο ζωής των Αφροαμερικανών εκείνη την περίοδο. Δηλαδή, στερεότυπα και τρομακτική βία, όπως η αναφορά της Κου Κλαξ Κλαν, λιντσάρισμα και σκηνές που έκαναν αναφορά σε αυτές τις καταστάσεις απλά σβήστηκαν.
- Είναι η πρώτη φορά που παίρνει Όσκαρ Αφροαμερικανή ηθοποιός! Η Hattie McDaniel (Mammy) ήταν η πρώτη Αφροαμερικάνα, η οποία κέρδισε Όσκαρ, όμως της απαγορεύτηκε η είσοδος στην πρεμιέρα. Σε κανέναν μαύρο ηθοποιό της ταινίας «Όσα παίρνει ο άνεμος» δεν επιτράπηκε η είσοδος στην πρεμιέρα της ταινίας που έγινε στην Ατλάντα.
- Η Leigh και ο Gable έζησαν 120 ημέρες παθιασμένου έρωτα! Η Vivien Leigh πέρασε 120 ημέρες φιλμογραφίας μαζί με τον Clark Gable και 18 ώρες σχεδόν σε καθημερινή βάση στο πλατό. Επόμενο ήταν να έρθει πιο κοντά με τον Gable. Οι φήμες θέλουν να περνάνε μαζί τα σαββατοκύριακα και τα ρεπό σε δωμάτιο ξενοδοχείου. Ακόμη και λίγο πριν παίξουν σε σκηνή, λέγεται πως κάνανε παθιασμένο έρωτα!
Η ταινία « Όσα παίρνει ο άνεμος» αποτελεί ένα διαχρονικό κινηματογραφικό αριστούργημα, εδώ και 79 χρόνια, στην ιστορία του κινηματογράφου. Βάση αναφοράς βεβαιότατα και στο μέλλον. Θα μας θυμίζει πάντα την χρυσή εποχή του Χόλυγουντ και το βεληνεκές των ηθοποιών που όμοιοι τους δεν θα ξαναγεννηθούν ποτέ. Μέσα στα πολλά που μας έμαθε ήταν και η ατάκα της Scarlett:
Αfter all tomorrow is another day!
Ακολουθεί το official trailer.
Πηγές
- Franklin, R. (2017). Clark Gable Desegregated ‘Gone With the Wind’ Movie Set. Ανακτήθηκε από Reelrundown.com . Τελευταία πρόσβαση 5/12/2018.
- Oneil, T. (2015). 20 Things You Might Not Have Known About Gone with the Wind. Ανακτήθηκε από mentalfloss.com. Τελευταία πρόσβαση 5/12/2018.
- Drake, S. (2017). Vivien Leigh Was the Last Person Anyone Expected to Play Scarlett O’Hara. Ανακτήθηκε από countryliving.com . Τελευταία πρόσβαση 5/12/2018.
- Rossi, N. (2017). The Producers Of ‘Gone With The Wind Hid These Secrets. Ανακτήθηκε από ninjajournalist.com . Τελευταία πρόσβαση 5/12/2018.
- Wikipedia. Gone with the Wind (film). Ανακτήθηκε από wikipedia.com. Τελευταία πρόσβαση 5/12/2018.
Φωτογραφικό υλικό
