Σαν σήμερα, 22 Ιουνίου του 1949, έρχεται στον κόσμο μία από τις πιο πολυδιάστατες ηθοποιούς, της οποίας οι ερμηνείες μάς έχουν ταξιδέψει, προβληματίσει, συγκινήσει, σοκάρει, γοητεύσει. Η Meryl Streep δεν φοβάται να τολμήσει, γι’ αυτό θεωρείται πλέον μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς παγκοσμίως.
Η τόλμη της αυτή, να δοκιμάζεται σε ποικίλους ρόλους, την έχει δικαιώσει, αφού η Streep είναι η ηθοποιός με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα στην ιστορία του κινηματογράφου. Έχει λάβει συνολικά 20 υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας 3, και 30 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, κερδίζοντας 8. Έχει επίσης βραβευτεί με δύο Βραβεία Έμμυ, δύο Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών, δύο BAFTA, ένα βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών, το Τιμητικό βραβείο της Χρυσής Άρκτου για το 2012, ενώ έχει λάβει και πέντε υποψηφιότητες για Βραβείο Γκράμι. Το 2004 βραβεύτηκε με το Life Achievement Award από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Ξεκινώντας την καριέρα τις από το θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του ’70, η Meryl Streep σύντομα κατέκτησε την επιτυχία και την καταξίωση, αφού το 1978 έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ταινία The Deer Hunter (Ο Ελαφοκυνηγός), ενώ την επόμενη κιόλας χρονιά κέρδισε το πρώτο χρυσό αγαλματίδιο για την ερμηνεία της στην ταινία Kramer vs. Kramer (Κράμερ εναντίον Κράμερ). Το δεύτερο Όσκαρ ήρθε το 1982 για τη συγκλονιστική της ερμηνεία στην ταινία Sophie‘s Choice (Η Εκλογή της Σόφι). Το 2012 κέρδισε το τρίτο της Όσκαρ για την ταινία The Iron Lady (Η Σιδηρά Κυρία).
Το ξεκίνημα της Meryl Streep
Ως απόφοιτος του κολλεγίου Vassar και της Δραματικής Σχολής του Yale, η Streep είναι το ίδιο εξοικειωμένη με την ερμηνεία στο θεατρικό σανίδι αλλά και μπροστά από τις κάμερες. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στη Νέα Υόρκη και εμφανίστηκε σε αρκετές παραγωγές του Broadway, συμπεριλαμβανομένης και της αναβίωσης του δράματος Ο Βυσσινόκηπος του Τσέχωφ.
Η Meryl Streep βρέθηκε στον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’70 συμμετέχοντας στο δράμα Julia του 1977. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στο The Deer Hunter απέναντι από τον Robert De Niro και τον Christopher Walken, όπου κέρδισε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ. Επίσης, κέρδισε το πρώτο της Emmy για το ρόλο της στην ταινία Ολοκαύτωμα. Το 1979 η ερμηνεία της ως μια γυναίκα που εγκατέλειψε την οικογένειά της μόνο για να επιστρέψει και να αγωνιστεί για την επιμέλεια του γιου της στο Kramer vs. Kramer, έφερε στην Streep το πρώτο της βραβείο Όσκαρ.
Ο χαμαιλέοντας της μεγάλης οθόνης
Η Meryl Streep πέρασε μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ’80 εξερευνώντας διάφορους ρόλους. Στο Sophie’s Choice (1982), έπαιξε συγκλονιστικά μια πολωνή τραυματισμένη από τις εμπειρίες της κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Η Streep κέρδισε το δεύτερο βραβείο της Όσκαρ. Στο Out of Africa (1985), ενσαρκώνει το ρόλο μιας ιδιοκτήτριας φυτειών που ζει στην Κένυα. Ο ρόλος της κέρδισε άλλη μια υποψηφιότητα για το βραβείο της Ακαδημίας.
Φτάνοντας στην ηλικία των 40, η Streep συνεχίζει να ερμηνεύει συναρπαστικούς ρόλους -κάτι που πολλοί ώριμοι ηθοποιοί προσπαθούν στο Χόλιγουντ. Οι υποψηφιότητες και οι βραβεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη για την παρουσία της σε παραγωγές όπως το Postcards from the Edge (1990), βασισμένο σε μυθιστόρημα της Carrie Fisher και το ρομαντικό δράμα The Bridges of Madison County (Οι Γέφυρες του Μάντισον) του Robert James Waller, όπου πρωταγωνίστησε δίπλα στον Clint Eastwood. Μεγάλη αναγνώριση έλαβε επίσης για τη δουλειά της στην ταινία Music of the Heart (1999), η οποία αναφέρεται στην αληθινή ιστορία ενός δασκάλου που εισάγει τη μουσική στη ζωή των παιδιών στο Harlem της Νέας Υόρκης, διδάσκοντάς τους πώς να παίζουν βιολί.
Η νέα χιλιετία βρίσκει τη Meryl Streep πιο ενεργητική από ποτέ. Το 2002 εμφανίζεται σε δύο ταινίες με διθυραμβικές κριτικές, το The Hours (Οι Ώρες) και το Adaptation. Για τη δεύτερη, η Streep λαμβάνει ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ερμηνεία της ως η συγγραφέας Susan Orlean. Την επόμενη χρονιά, φωτίζει τη μικρή οθόνη στην τηλεοπτική προσαρμογή του βραβευμένου έργου Angels στην Αμερική. Κερδίζει το δεύτερο βραβείο Emmy.
Το 2004, η Streep λαμβάνει την ευκαιρία να δείξει μερικές από τις κωμικές της ικανότητες ως κακοποιός στο πολιτικό θρίλερ The Manchurian Candidate. Συνεχίζοντας να εξερευνά πιο ανάλαφρους ρόλους, πρωταγωνιστεί στο Prime (2005), μια ρομαντική κωμωδία με την Uma Thurman και τον Bryan Greenberg. Η Streep παίζει την ψυχολόγο Lisa Metzger, της οποίας ο πελάτης ερωτεύεται τον γιο της. Το 2006, η ερμηνεία της ως η ανεπανάληπτη αρχισυντάκτρια Miranda Priestly στο The Devil Wears Prada (Ο Διάβολος φοράει Prada) τής εξασφαλίζει ακόμη δύο υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για καλύτερη ηθοποιός. Την ίδια χρονιά, επιλέχθηκε για να ενσαρκώσει την Country τραγουδίστρια Yolanda Johnson στο A Prairie Home Companion του Robert Altman και συνέχισε σε μουσικούς ρόλους ως Donna στην προσαρμογή του μιούζικαλ των ABBA Mamma Mia (2008).
Επιστρέφοντας σε πιο σοβαρούς ρόλους, η Streep εμφανίζεται στην ταινία Doubt (Αμφιβολία) του 2008, η οποία αναφέρεται στη σεξουαλική κακοποίηση στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Ενσαρκώνει μια καλόγρια που αρχίζει να υποπτεύεται έναν ιερέα (Phillip Seymour Hoffman) σχετικά με τη συμπεριφορά του απέναντι σε έναν νεαρό μαθητή. Άλλες δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα.
Αληθινά πρόσωπα
Το 2009, η Streep ενσαρκώνει μια από τις πιο αγαπημένες φιγούρες της μαγειρικής στον κόσμο, την Julia Child, στην ταινία Julie & Julia, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο. Ο ρόλος αυτός, της εξασφαλίζει ακόμη μία Χρυσή Σφαίρα καθώς και ακόμη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Άλλη μία ερμηνεία που έτυχε ευρείας αναγνώρισης, είναι αυτή της πρώην Βρετανίδας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ, στην ταινία The Iron Lady (Σιδηρά Κυρία) του 2011. Ενώ η Θάτσερ χαρακτηρίστηκε ψυχρή και σκληρή, η Streep πίστευε ότι η Θάτσερ θεωρούσε πως για να ληφθεί σοβαρά υπόψη δεν ήταν σε θέση να δείξει κάποια συναισθήματα, επειδή ήταν γυναίκα. Η ευαίσθητη και εκλεπτυσμένη ερμηνεία της Streep, απέσπασε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων και αυτό της Χρυσής Σφαίρας.
Η ταινία έφερε επίσης στη Streep το τρίτο της βραβείο Όσκαρ το 2012. Στην ομιλία της τη βραδιά της βράβευσης, η ταλαντούχα ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα μετριόφρων και σεμνή.
«Όταν ανακοινώθηκε το όνομά μου, είχα αυτή την αίσθηση ότι άκουγα τη μισή Αμερική να λέει, “Ω όχι, γιατί αυτή; Πάλι!”»
Σχολιάζοντας την τελευταία νίκη της στα βραβεία Όσκαρ και με το ιδιαίτερο χιούμορ που τη χαρακτηρίζει, η Streep ανέφερε «Ήμουν παιδί όταν το κέρδισα αυτό, περίπου πριν από 30 χρόνια. Δύο από τους άλλους υποψήφιους δεν είχαν καν γεννηθεί». Παρόλο που είναι βετεράνος της βιομηχανίας, τα Βραβεία της Ακαδημίας εξακολουθούν να έχουν ιδιαίτερη σημασία για αυτήν τη θρυλική σταρ.
Το 2015, η Streep ενσαρκώνει τη βρετανή πολιτική ακτιβίστρια Emmeline Pankhurst στην ταινία Suffragette (Οι Σουφραζέτες), ενώ το 2016 κέρδισε ακόμη μια υποψηφιότητα Χρυσής Σφαίρας για την ερμηνεία της στην ταινία Florence Foster Jenkins (Florence: Φάλτσο Σοπράνο). Στην ταινία η Streep υποδύεται την πλούσια κληρονόμο της Νέας Υόρκης, η οποία έγινε τραγουδίστρια της όπερας και έμεινε στην ιστορία για το επίπονο άκουσμα της φωνής της.
Η κυρία
Το 2016 η Meryl Streep απονεμήθηκε με το βραβείο Σεσίλ ντε Μιλ για τη συνολική της προσφορά στον κινηματογράφο.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας της μίλησε κατά της απόρριψης και της έλλειψης σεβασμού και, χωρίς να κατονομάσει, επέκρινε τη ρητορική της εκστρατείας του προέδρου Donald Trump, καθώς και το περιστατικό του 2015, όπου ο Trump φαινόταν να χλευάζει έναν ρεπόρτερ των New York Times με αναπηρία.
«Η μόνη δουλειά ενός ηθοποιού είναι να εμβαθύνει στη ζωή ανθρώπων που είναι διαφορετικοί από εμάς και να σας κάνει να νιώσετε ό,τι νιώθουν και αυτοί», ανέφερε η Streep. «Και υπήρξαν πάρα πολλές, δυνατές παραστάσεις φέτος που έκαναν ακριβώς αυτό. Δυνατές, ευαίσθητες δουλειές. Αλλά υπήρξε μια φετινή παράσταση που με εξέπληξε. Βύθισε τα αγκίστρια της στην καρδιά μου. Όχι επειδή ήταν καλή. Δεν υπήρχε τίποτα καλό σε αυτή. Αλλά ήταν αποτελεσματική και έκανε τη δουλειά της. Έκανε το κοινό της να γελάσει και να δείξει τα δόντια του. Ήταν εκείνη η στιγμή που το πρόσωπο που ζήτησε να καθίσει στην πιο σεβαστή θέση της χώρας μας, κορόιδεψε έναν δημοσιογράφο με ειδικές ανάγκες. Κάποιον που ξεπερνούσε σε προνόμια, δύναμη και την ικανότητα να αντισταθεί. Κάτι έσπασε την καρδιά μου όταν το είδα και ακόμα δεν μπορώ να το βγάλω από το κεφάλι μου, γιατί δεν ήταν σε μια ταινία. Ήταν πραγματική ζωή. Και αυτό το ένστικτο για ταπείνωση, όταν πρβάλλεται από κάποιον στην δημόσια ζωή, από κάποιον ισχυρό, εισχωρεί στη ζωή του καθενός, επειδή δίνει κάπως την άδεια σε άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο πράγμα. Η έλλειψη σεβασμού προσκαλεί την έλλειψη σεβασμού, η βία ενθαρρύνει τη βία. Και όταν οι ισχυροί χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εκφοβίσουν άλλους, όλοι χάνουμε».
Τον Ιανουάριο του 2017 η Streep προτάθηκε για άλλο ένα Όσκαρ για το ρόλο της στην ταινία Florence Foster Jenkins, η 20η υποψηφιότητά της για Όσκαρ.
Πηγές
https://en.wikipedia.org
https://www.biography.com
