Αντί προλόγου…
Αν υπάρχει εκεί έξω κάποιος που να έχει διαβάσει τα προηγούμενα αφιερώματα που φέρουν την υπογραφή μου, ίσως να πρέπει να τον ενημερώσω ότι αυτό το αφιέρωμα δεν είναι σαν τα υπόλοιπα. Ναι, παρακάτω θα διαβάσετε φυσικά για τη ζωή και την καριέρα του Yves Saint Laurent, όπως διαβάσατε στο παρελθόν για την Coco Chanel, τον Christian Dior, τον Hubert de Givenchy κ.ά. Αυτό το αφιέρωμα δεν είναι σαν τα υπόλοιπα, γιατί και ο Yves Saint Laurent δεν είναι σαν τους υπόλοιπους σχεδιαστές, τουλάχιστον για εμένα. Μπαίνοντας σε μια σχολή μόδας, στους αγαπημένους μου σχεδιαστές συγκαταλέγονταν ο Dior και η -βασίλισσα όλων- Chanel. Λίγους μήνες πριν η ύλη να φτάσει στον Yves Saint Laurent, παρακολούθησα την ομότιτλη ταινία του Lespert, με τον Pierre Niney στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Και τότε όλα άλλαξαν. Στο τέλος της ταινίας γίνεται μια μεγάλη επίδειξη μόδας, που λαμβάνει χώρα προς το τέλος της ζωής του μεγάλου σχεδιαστή, στην οποία παρουσιάζονται πολύ γνωστές δημιουργίες του (διαβάζοντας περισσότερο για την ταινία ανακάλυψα ότι δεν επρόκειτο για ρέπλικες, αλλά για τα αυθεντικά ενδύματα που παραχώρησε στην ταινία ο Pierre Berge). Οι σκηνές αυτές έφεραν για πρώτη φορά δάκρυα στα μάτια μου, έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα και αιτία δεν ήταν η δύσκολη ζωή του Laurent αλλά η απίστευτη ομορφιά, η γοητεία και η κομψότητα που πήγαζαν από τα δημιουργήματά του.
Ο ίδιος, ταλαιπωρημένος και κυνηγημένος από τους προσωπικούς του δαίμονες, όσο κανένας από τους προηγούμενους σχεδιαστές που έχουμε παρουσιάσει, υπήρξε ισάξια -αν όχι και περισσότερο- πρωτοπόρος. Ένας από τους σημαντικότερους σχεδιαστές του 20ού αιώνα, προσέγγισε τη μόδα με διαφορετικό τρόπο, θέλοντας οι γυναίκες να αισθάνονται άνετες και ταυτόχρονα κομψές. Αυτός είναι ο Yves Saint Laurent.
Η Εποχή Πριν Τον Dior
Ο Yves Henri Donat Mathieu-Saint-Laurent γεννήθηκε την πρώτη ημέρα του Αυγούστου του 1936 στο Οράν της Γαλλικής Αλγερίας. Οι γονείς του, Charles και Lucienne Andree Mathieu Saint Laurent είχαν ακόμα δύο παιδιά, τη Michele και την Brigitte και όλοι μαζί ζούσαν σε μια βίλα στις ακτές της Μεσογείου. Ο Yves, από μικρός, έφτιαχνε περίτεχνες χάρτινες κούκλες για τις αδερφές του ενώ μέχρι τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του είχε ήδη αρχίσει να σχεδιάζει φορέματα για εκείνες και τη μητέρα του.
Το 1953, ο Yves Saint Laurent κατέθεσε τρία σχέδιά του σε έναν διαγωνισμό για νέους σχεδιαστές, τον οποίο διοργάνωνε η Διεθνής Γραμματεία Μαλλιού (International Wool Secretariat). Έχοντας κερδίσει την πρώτη θέση, κλήθηκε στην τελετή βράβευσης, που θα λάμβανε χώρα στο Παρίσι τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του εκεί, γνώρισε τον Michel de Brunhoff, αρχισυντάκτη της Γαλλικής Vogue, που όπως ήταν ήδη γνωστό, ενθάρρυνε νέα ταλέντα. O Brunhoff εντυπωσιάστηκε με τα σχέδια του Laurent και του πρότεινε να γίνει σχεδιαστής μόδας.
Ο Yves σκέφτηκε να παρακολουθήσει μαθήματα υπό την αιγίδα της Chambre Syndicale de la Haute Couture, του Συμβουλίου που είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία της βιομηχανίας υψηλής ραπτικής και παρέχει εκπαίδευση στους εργαζομένους σε αυτήν. Έτσι, σε ηλικία 17 ετών, ο Yves Saint Laurent μετακόμισε στο Παρίσι αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο στο Οράν και ξεκίνησε τις σπουδές του. Έχοντας αποφοιτήσει ως αριστούχος, αποφάσισε να δηλώσει ξανά συμμετοχή στο διαγωνισμό της International Wool Secretariat, τον οποίο και κερδίζει για ακόμα μία φορά, αφήνοντας πίσω του τον φίλο του Fernando Sanchez και έναν νεαρό Γερμανό σχεδιαστή ονόματι Karl Lagerfeld.
Αμέσως μετά τη νίκη του, ο Yves Saint Laurent έδειξε ένα μεγάλο αριθμό των σχεδίων του στον de Brunhoff, ο οποίος αναγνώρισε σε αυτά σημαντικές ομοιότητες με κάποια που του είχε δείξει ο Christian Dior το ίδιο πρωί. Γνωρίζοντας πως δεν υπήρχε δυνατότητα να είχε δει προηγουμένως τα ίδια σχέδια και ο Laurent, τον έστειλε στον Dior, που εκείνη την περίοδο μεσουρανούσε στον χώρο της μόδας, και ο οποίος τον προσέλαβε αμέσως. Αν και το ταλέντο του Yves Saint Laurent αναγνωρίστηκε από την πρώτη στιγμή από τον Dior, τα καθήκοντά του τον πρώτο χρόνο ήταν αρκετά καθημερινά και περιελάμβαναν τη διακόσμηση του ατελιέ και τον σχεδιασμό των αξεσουάρ. Σταδιακά, του επετράπη να υποβάλλει σχέδιά του για να συμπεριληφθούν στις κολεξιόν, που με τον καιρό γίνονταν όλο και περισσότερα.
“Ο Dior με μάγευε. Δεν μπορούσα να μιλήσω μπροστά του.
Μου δίδαξε τη βάση της τέχνης μου.
Ο,τι κι αν ακολούθησε μετά, δεν ξέχασα ποτέ
τα χρόνια που πέρασα δίπλα του”
είπε αργότερα ο Laurent για τη θητεία του στον Οίκο Dior.
Υπό την εποπτεία του Dior, το στυλ του Yves Saint Laurent συνέχισε να ωριμάζει ως σχεδιαστής και να τραβάει ακόμα περισσότερο την προσοχή. Μέχρι που τον Αύγουστο του 1957 ο Dior συναντήθηκε με τη μητέρα του Laurent και της ανακοίνωσε την απόφασή του να διαλέξει τον Yves ως διάδοχό του στον Οίκο Dior. Αργότερα η μητέρα του Yves Saint Laurent παραδέχτηκε πως είχε ξαφνιαστεί με την ανακοίνωση αυτή, καθώς ο Dior ήταν μόνο 52 ετών τότε. Η έκπληξη για εκείνη, αλλά και για τον γιο της, ήταν τεράστια όταν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς έμαθαν για τον θάνατο του σχεδιαστή από ισχυρό έμφραγμα.
Creative Director του Οίκου Dior
Το τέλος του 1957 βρήκε τον Yves Saint Laurent ως κύριο σχεδιαστή του Οίκου Dior σε ηλικία μόλις 21 ετών. Η καλοκαιρινή του κολεξιόν για το 1958 έσωσε σχεδόν μόνη της την επιχείρηση από βέβαιη οικονομική καταστροφή. Οι ίσιες γραμμές του, που αντλούσαν μεν έμπνευση από το New Look του Dior, αλλά δεν ήταν πιστά αντίγραφα, εκτόξευσαν τον Laurent, καθιστώντας τον ως τον νεότερο σταρ του χώρου, κατάσταση που εδραίωσε αμέσως μετά με το “trapeze dress“. Πρόκειται για ένα φόρεμα, το σχήμα του οποίου μοιάζει με τραπέζιο, και φαρδαίνει στο κάτω μέρος. Ουσιαστικά αποτελεί μια εξέλιξη του look του Dior, με τη διαφορά ότι η μέση δεν ήταν τόσο στενή και άρα δεν απαιτούσε κορσέ. Την ίδια κολεξιόν συμπλήρωναν φορέματα με στενούς ώμους και ελαφρύ κυματισμό στο κάτω μέρος. Αυτή είναι και η περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας ο Yves αποφάσισε να μικρύνει το όνομά του και από Mathieu-Saint-Laurent να κρατήσει το απλούστερο Yves Saint Laurent, ώστε να διευκολύνει και τον Τύπο που δυσκολευόταν με το τριπλό επώνυμο.
Τα προβλήματα με τον Οίκο δεν άργησαν να εμφανιστούν. Η κολεξιόν για το Φθινόπωρο του 1958 δεν είχε την ίδια ανταπόκριση από τον Τύπο, σε σύγκριση με την πρώτη, ενώ οι κολεξιόν που ακολούθησαν με τις hobble skirts και τις beatnik επιρροές επικρίθηκαν έντονα. Το 1959 ο Yves Saint Laurent επιλέχθηκε από την Farah Diba, που τότε σπούδαζε στο Παρίσι, για να σχεδιάσει το νυφικό για τον γάμο της με τον Σάχη του Ιράν.
Η κολεξιόν του 1960 ήταν πια καταστροφική για τον Οίκο Dior. Τότε ο Laurent, αντλώντας έμπνευση από το κίνημα των Beatniks μετέτρεψε το ανδρικό perfetto σε γυναικείο, κάτι που ήταν, όμως, εντελώς έξω από το ύφος του Dior. Έτσι, ο Marcel Boussac, πρόεδρος του Οίκου, εκμεταλλευόμενος τον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αλγερίας, στον οποίο επιστρατεύτηκε και ο Laurent βρήκε την αφορμή να τον διώξει. Σύμφωνα με τις φήμες της εποχής, ο Boussac είχε μεσολαβήσει ώστε η κυβέρνηση να μην καλέσει τον Laurent να παρουσιαστεί τις δύο προηγούμενες χρονιές. Μετά, όμως, από την καταστροφή του 1960, επεδίωξε το αντίθετο, ώστε να μπορέσει να τον αντικαταστήσει.
The House of Yves Saint Laurent
Η δυσκολότερη περίοδος στη ζωή του Yves Saint Laurent ήταν αυτές οι 20 μέρες της θητείας του. Τα καψόνια που του έκαναν οι άλλοι στρατιώτες κλόνισαν την πνευματική του υγεία και τον οδήγησαν σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του εκεί έμαθε και για την απόλυσή του από τον Dior και η υγεία του κλονίστηκε ακόμα περισσότερο. Έτσι μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Val-de-Grace, όπου του χορηγήθηκαν μεγάλες δόσεις ηρεμιστικών και άλλων ψυχοφαρμάκων ενώ υπέστη και “θεραπεία” με ηλεκτροσόκ. Ο ίδιος ο Yves Saint Laurent θα εντόπιζε κάποια χρόνια αργότερα την πηγή των ψυχολογικών προβλημάτων και του εθισμού του στα χάπια και τα ναρκωτικά σε αυτές τις μέρες που πέρασε στο νοσοκομείο.
Τον Νοέμβριο του 1960 ο Laurent πήρε εξιτήριο και αποφάσισε να μηνύσει τον Οίκο Dior για αθέτηση συμβολαίου, μάχη την οποία και κέρδισε. Μετά από ένα χρονικό διάστημα ξεκούρασης, ώστε να αναρρώσει πλήρως, το 1961 ο Yves και ο σύντροφός του, Pierre Berge, ίδρυσαν τον δικό τους Οίκο Μόδας με την επωνυμία “Yves Saint Laurent YSL” και κεφάλαια του Αμερικανού εκατομμυριούχου J. Mack Robinson.
“Έχω πει πολλές φορές ότι εύχομαι να είχα εφεύρει τα blue jeans:
τα πιο θαυμαστά, τα πιο πρακτικά, τα πιο χαλαρά, τα πιο ήσυχα.
Έχουν έκφραση, σεμνότητα, sex appeal, απλότητα –
όλα όσα ελπίζω για τα δικά μου ρούχα“.
– Yves Saint Laurent
Κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, ο Οίκος Yves Saint Laurent δημιούργησε κάποια από τα μεγαλύτερα trends στον χώρο της μόδας, με κοινό χαρακτηριστικό όλων ότι αποτελούνταν από ρούχα απλά, εύκολα, με υποβόσκοντα ερωτισμό. Ξεκίνησε το 1962 με το “Le Cabanne“, ένα ναυτικό σακάκι με διπλή σειρά χρυσών κουμπιών, συνοδευόμενο από λευκό παντελόνι μέχρι τον αστράγαλο από ύφασμα ζέρσεϋ και το 1963 δημιουργεί την πρώτη over-the-knee μπότα, από κροκό δέρμα -το ίδιο με το beatnik jacket- και τετραγωνισμένο τακούνι τριών εκατοστών.
Υπήρξε ένας από τους πρώτους που εμπνεύστηκαν από τον κινηματογράφο, τη μουσική και τη ζωγραφική. Έτσι, το 1965 δημιούργησε τη συλλογή Μοντριάν, αποτελούμενη από πέντε κοκτέηλ φορέματα, εμπνευσμένα από τα έργα του ζωγράφου Mondrian.
To 1966 λάνσαρε μίνι φορέματα σε γραμμή Α, με πολύ έντονα χρώματα, διαφάνειες, cut-outs, ψυχεδελικά prints και χίπικο στυλ, ενώ την ίδια περίοδο δημιουργεί το ρούχο-σύμβολο του Οίκου YSL, το πρώτο γυναικείο κοστούμι, το “Le Smoking”, με κύρια υλικά το μαλλί και το σατέν, παντελόνι με κάθετη ρίγα, λευκό πουκάμισο και μαύρο παπιγιόν. Το Le Smoking φωτογραφήθηκε το 1975 από τον Helmut Newton, φορεμένο από γυναίκα με ανδρικό look σε κάποιο σοκάκι του Παρισιού, δίνοντας έτσι πνοή στο ανδρόγυνο look με πατέρα τον Yves Saint Laurent και μεγαλύτερη εκπρόσωπο την Catherine Deneuve.
“Οι μόδες ξεθωριάζουν, αλλά το στυλ είναι αιώνιο”.
Το 1967 εμπνέεται από την Αφρική και δημιουργεί τη συλλογή “Africa” στην οποία κυριαρχούν τα boho ενδύματα, τα crop-tops, οι ανδρικές βερμούδες και το βελούδο, ενώ το 1968 προτιμά τον συνδυασμό της διαφάνειας με το βελούδο, εμπνέεται από τον Μάη του ’68 και τη δολοφονία του Che Guevara και λανσάρει το Safari Jacket, δημιουργώντας έτσι το “military look”. Η κολεξιόν του 1971 παρουσιάζει το ασπρόμαυρο blazer με την κάθετη ρίγα. Ακολουθεί η “Russian Collection“, το 1976 , εμπνευσμένη από τα ρωσικά μπαλέτα.
Ο Πρωτοπόρος Yves Saint Laurent
O Saint Laurent επανέφερε τάσεις και γραμμές από τις δεκαετίες του 1920, του 1930 και του 1940 ενώ κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 υπήρξε πρωτοπόρος σε διάφορους τομείς. Το 1967 θέλησε να προσφέρει μια μεγαλύτερη γκάμα επιλογών που θα ήταν περισσότερο προσιτή οικονομικά. Έτσι, άνοιξε το πρώτο του pret-a-porter κατάστημα, δίνοντας περισσότερη έμφαση στο ready-to-wear και λιγότερη στην haute couture. Θέλοντας να εκδημοκρατήσει ακόμα περισσότερο τον χώρο της μόδας, έγινε ο πρώτος Γάλλος σχεδιαστής που λάνσαρε ολοκληρωμένη κολεξιόν ready-to-wear. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, ωστόσο, και άλλοι Οίκοι ετοίμαζαν μια τέτοια συλλογή την ίδια περίοδο, απλά ο Yves Saint Laurent πρόλαβε να ανακοινώσει πρώτος τη δική του. Όπως και να έχει, η πρώτη μπουτίκ του YSL που ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη στο ready-to-wear άνοιξε τις πόρτες της στη Rue de Tournon του Παρισιού στις 26 Σεπτεμβρίου του 1966, με πρώτη πελάτισσα τη μούσα του Laurent, Catherine Deneuve.
Πολλές από τις συλλογές του Yves Saint Laurent έτυχαν θετικής υποδοχής τόσο από τον Τύπο όσο και από το φανατικό του κοινό, με την κολεξιόν Le Smoking του 1966 να είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Από την άλλη πλευρά, πολλές ήταν και οι συλλογές που έγιναν αφορμή για αρνητικά σχόλια. Τα περισσότερα από αυτά κέρδισε η ανοιξιάτικη κολεξιόν του 1971, η οποία ήταν εμπνευσμένη από τη δεκαετία του ’40. Κάποιοι θεώρησαν πως εκρομάντιζε τη Γερμανική Κατοχή στη Γαλλία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ άλλοι πίστεψαν πως επιχειρούσε να επαναφέρει τον κάθε άλλο παρά ελκυστικό ωφελιμισμό της περιόδου. Μάλιστα, η γαλλική εφημερίδα France Soir υπερθεμάτισε, χαρακτηρίζοντας τη συλλογή ως “Une grande farce!“
Η σειρά ready-to-wear παρέμεινε δημοφιλής, αν και όχι μεταξύ τον κριτικών, αλλά του κοινού, και με τον καιρό κατέληξε να αποφέρει περισσότερα χρήματα απ’ ο,τι η haute couture. Παρόλα αυτά, ο Yves Saint Laurent είχε εξουθενωθεί, καθώς έπρεπε να σχεδιάζει και να επιβλέπει τη δημιουργία τεσσάρων συλλογών ετησίως: δύο haute couture και δύο ready-to-wear. Το πλήγμα στα νεύρα του, σε συνδυασμό με την ήδη επιβαρυμένη ψυχική του υγεία, τον οδήγησαν στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Μάλιστα, σε κάποια shows δεν μπορούσε καν να περπατήσει στην πασαρέλα για την τελική υπόκλιση, με αποτέλεσμα να υποβαστάζεται από τα μοντέλα του.
Η κολεξιόν που παρουσίασε το 1987 στη Νέα Υόρκη προκάλεσε κατακραυγή, αφού λίγες μόλις ημέρες μετά το χρηματιστηριακό κραχ (“Black Monday”) συμπεριέλαβε πανωφόρια στολισμένα με κοσμήματα αξίας 100.000 δολαρίων. Και ναι, μιλάμε ακόμα για την ready-to-wear σειρά. Μετά και από αυτό, παρέδωσε την ευθύνη της σειράς στους βοηθούς του. Αν και παρέμεινε δημοφιλής στο κοινό, ο Τύπος την χαρακτήρισε “βαρετή“.
Η Εκκεντρική Προσωπικότητα
Στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 ο Yves Saint Laurent θεωρούνταν μέλος του Γαλλικού τζετ σετ. Τακτικός θαμώνας σε κλαμπ της Γαλλίας και της Νέας Υόρκης, όπως το Regine’s και το θρυλικό Studio 54, ήταν γνωστός και για την ποσότητα αλκοόλ που κατανάλωνε, τη χρήση κοκαϊνης, αλλά και για τις πολλές εναλλαγές ερωτικών παρτενέρ. Το 1971, θέλοντας να προκαλέσει και -όπως ο ίδιος είπε- “να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν”, φωτογραφήθηκε γυμνός από τον Andy Warhol.
“I want to shock people, force them to think”.
Όταν δεν επέβλεπε την προετοιμασία κάποιας κολεξιόν, περνούσε τις μέρες του στη βίλα του στο Μαρακές του Μαρόκο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Laurent και ο Berge αγόρασαν μια νεο-γοτθική βίλα, το Chateau Gabriel κοντά στην παραλιακή πόλη Deauville της Γαλλίας. Οι μέρες του στο Μαρακές, μάλιστα, ενέπνευσαν και συλλογές του.
Ο Yves Saint Laurent ήταν μεγάλος θαυμαστής του Marcel Proust, ο οποίος ήταν συχνός επισκέπτης του προηγούμενου ιδιοκτήτη της βίλα, Gaston Gallimard. Έτσι, όταν οι Laurent και Berge απέκτησαν το Chateau Gabriel, ανέθεσαν στον Jacques Grange να το διακοσμήσει με θέμα το έργο “Remembrance of Things Past” του Proust .
Το 1983 -σε μια δεκαετία που χαρακτηρίστηκε ως “The Recarnation” για εκείνον- ο Yves Saint Laurent έγινε ο πρώτος εν ζωή σχεδιαστής μόδας που τιμήθηκε με αποκλειστική έκθεση των δημιουργιών του στο Metropolitan Museum of Art. Το 2001 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διοικητή της Λεγεώνας της Τιμής (“Commander of the Legion d’ Honneur“) από τον Πρόεδρο της Γαλλίας Jacques Chirac, ενώ το 2007 ανέβηκε τάξη όταν ο Πρόεδρος Nicolas Sarkozy του απένειμε τον τίτλο του “Grand Officier de la Legion d’ Honneur“.
Οι Μούσες
Ο Yves Saint Laurent υπήρξε ο αγαπημένος των γυναικών. Αλλά και εκείνος αγάπησε τις γυναίκες, με πολλές από τις μούσες του να αποτελούν πηγή έμπνευσης για τη δουλειά του. Η πρώτη ήρθε από τη θητεία του στον Dior και ήταν η Victoire Doutreleau, με σημαντική θέση να κατέχει και η Mounia, που πολύ συχνά ήταν η νύφη στα περισσότερα catwalks του, αλλά και στα εξώφυλλα του Women’s Wear Daily και της Γαλλικής Vogue. Αργότερα, στο πάνθεον του Laurent προστέθηκαν η Loulou de la Falaise και η Betty Catroux. Η πρώτη, κόρη Γάλλου Μαρκησίου και Αγγλο-Ιρλανδής που ήταν επίσης μοντέλο και η δεύτερη, μισή Βραζιλιάνα, κόρη ενός Αμερικανού διπλωμάτη και σύζυγος Γάλλου διακοσμητή. Ο Laurent γνώρισε την Catroux ένα βράδυ σε κάποιο κλαμπ και εντυπωσιάστηκε τόσο με το ψηλόλιγνο παρουσιαστικό της βλέποντάς την να χορεύει, που αμέσως της ζήτησε να γίνει το μοντέλο του. Άλλες μούσες του περιελάμβαναν το σούπερ μόντελ από τη Σομαλία Ιμάν -μετέπειτα σύζυγο του David Bowie- για την οποία ο Laurent είχε πει πως ήταν “η γυναίκα των ονείρων του“, τη Nicole Dorier που υπήρξε τοπ μόντελ του Οίκου από το 1978 έως το 1983 ενώ στη συνέχεια έγινε βοηθός του Yves και υπεύθυνη για τη διοργάνωση των shows και αργότερα της “μνήμης” του Οίκου όταν μετετράπη σε μουσείο, την Σενεγαλέζα στην καταγωγή αλλά γεννημένη στη Γουινέα Katoucha Niane, την γεννημένη στο Τόγκο Rebecca Ayoko και την Laetitia Casta, που ήταν η νύφη στα shows του Laurent από το 1997 έως το 2002.
“Αυτό που έμαθα με τα χρόνια είναι ότι το πιο σημαντικό σε ένα φόρεμα είναι η γυναίκα που το φοράει”
-Yves Saint Laurent
Στις διάσημες μούσες του Yves Saint Laurent, η πιο ξεχωριστή από όλες ήταν η Γαλλίδα ηθοποιός Catherine Deneuve, με την Lauren Bacall αλλά και την Bianca Jagger να ακολουθούν, ενώ πολύ συχνά εμπνεόταν από την ασυμβίβαστη Marlene Dietrich, την “θεά του φεγγαριού” Greta Garbo και τη Niki de Saint Phalle.
Το Τέλος της Διαδρομής
Μετά από μια τεράστια συλλογή που τίμησε το έργο του κάνοντας μια αναδρομή σε όλες τις κολεξιόν του και περιελάμβανε περισσότερα από 250 κομμάτια από την καριέρα του, ο Yves Saint Laurent αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2002. Αποτραβήχτηκε και από τη δημοσιότητα, περνώντας τον καιρό του στις οικίες του στη Νορμανδία και το Μαρόκο, με συντροφιά το κατοικίδιό του, ένα γαλλικό μπουλντόγκ με το όνομα Moujik. Μαζί με τον Berge, δημιούργησαν ένα ίδρυμα που ως σκοπό θα είχε να διαφυλάξει την ιστορία του Οίκου YSL και των 15.000 αντικειμένων και 5.000 ενδυμάτων που τον απάρτιζαν.
Μια μέρα σαν τη σημερινή, την πρώτη ημέρα του Ιουνίου του 2008, ο Yves Saint Laurent έχασε τη μάχη με τον καρκίνο που είχε χτυπήσει τον εγκέφαλό του. Βρισκόταν στο σπίτι του στο Παρίσι.
Σύμφωνα με τους New York Times, κάποιες μέρες νωρίτερα, εκείνος και ο Berge είχαν υπογράψει την Pacte civil de solidarite (PACS), ένα σύμφωνο συμβίωσης ατόμων του ίδιου φύλου στη Γαλλία. Όταν ο Yves διαγνώστηκε με καρκίνο στο τελικό στάδιο, με μόλις μία με δύο εβδομάδες ζωής, ο Berge και ο γιατρός συμφώνησαν να μην του το αποκαλύψουν. Θεώρησαν πως ο Laurent δεν θα ήταν αρκετά δυνατός ώστε να διαχειριστεί τη γνώση του επικείμενου θανάτου του.
Ο Yves Saint Laurent έλαβε καθολική κηδεία στην Eglise Saint-Roch στο Παρίσι, ενώ ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν η πρώην βασίλισσα του Ιράν Farah Pahlavi, η Bernadette Chirac, ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Nicolas Sarkozy και η σύζυγός του, Carla Bruni. Το σώμα του Laurent αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του σκορπίστηκαν στο Majorelle Garden στο Μαρακές, η οικία και ο βοτανικός κήπος του οποίου ήταν στην κατοχή εκείνου και του Berge από το 1980 και το οποίο ο Yves επισκεπτόταν πολύ συχνά όταν χρειαζόταν καταφύγιο ή έμπνευση.
” […] Ξέρω, όμως, ακόμα, ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά που σου χρωστάω
και ότι κάποια μέρα θα σε βρω κάτω από τους Μαροκινούς φοίνικες“.
– Pierre Berge, στην κηδεία του Yves Saint Laurent
Τον Φεβρουάριο του 2009, ο Berge πήρε την απόφαση να θέσει σε πλειστηριασμό στον Οίκο Christie’s 733 αντικείμενα που ανήκαν στον ίδιο και στον Yves Saint Laurent. Επρόκειτο για θησαυρούς μεγάλης αξίας, από πίνακες του Picasso έως αρχαία Αιγυπτιακά αγάλματα, τα οποία το ζευγάρι ξεκίνησε να συλλέγει από τη δεκαετία του 1950. Ο Berge δήλωσε ότι πήρε την απόφαση να πουλήσει αυτήν την τεράστια συλλογή, αφού χωρίς τον Yves “έχει χάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της σημασίας της“. Τα έσοδα διατέθηκαν για την ανέγερση ενός νέου ιδρύματος για την έρευνα του AIDS. Η δημοπρασία συγκέντρωσε τελικά το ποσό ρεκόρ των 342,5 εκατομμυρίων ευρώ και ακολουθήθηκε από ακόμα μία, στην οποία περιλαμβάνονταν πιο προσωπικά αντικείμενα του Laurent από τη βίλα της Νορμανδίας, όπως οι βαλίτσες του από τον Οίκο Hermes, αλλά και το Mercedes-Benz αυτοκίνητό του. Κάπως έτσι, το περιοδικό Forbes έχρισε τον Yves Saint Laurent ως την νεκρή διασημότητα με τα περισσότερα κέρδη το 2009.
Αντί Επιλόγου…
Αν ο Dior έκανε τη γυναίκα θηλυκή και η Chanel τόνισε τον δυναμισμό της, ο Yves Saint Laurent ήθελε να κάνει τη γυναίκα γοητευτική. Και το κατάφερε. Οι YSL γυναίκες χαρακτηρίζονται από απαράμιλλη γοητεία που είναι δύσκολο να της αντισταθεί κανείς. Κλείνοντας, δεν υπάρχει καλύτερος επίλογος από τα λόγια του ίδιου του Yves Saint Laurent:
“Πάντοτε πίστευα πως ότι η μόδα δεν ήταν μόνο για να κάνει τις γυναίκες πιο όμορφες,
αλλά και για να τις επιβεβαιώσει, να τους δώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση”.
Δείτε σε μία gallery το μεγαλύτερο τμήμα του έργου του Yves Saint Laurent από την τελευταία του collection το 2002 και παρακολουθείστε στο βίντεο που ακολουθεί το πρώτο μέρος από μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Πηγές: en.wikipedia.org | vogue.com |
the guardian.com | fashionista.com | youtube.com
