Ο Ζυλ Μπιανκί ήταν Γάλλος οδηγός της Formula 1, που πέθανε στις 17 Ιουλίου 2015, 9 μήνες μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στο κεφάλι στις 5 Οκτωβρίου 2014 στο ιαπωνικό Grand Prix. Ήταν ο πρώτος θάνατος πιλότου της Formula 1 μετά από 20 χρόνια. Οι οδηγοί της Formula 1 είναι υπεραθλητές, που έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με τον θάνατο, καθώς επιβιώνουν μέσα από τεράστιες ταχύτητες και πολλά G. Ο Ζυλ Μπιανκί όμως δεν τα κατάφερε εξαιτίας της σοβαρότητας των τραυμάτων του. Οι κακές καιρικές συνθήκες, καθώς και τα αδύναμα μέτρα ασφαλείας συνέβαλαν στο να μην είναι δυνατή η αποφυγή ατυχημάτων. Ωστόσο μετά το δυστύχημα του Μπιανκί άρχισαν να βελτιώνονται σταδιακά τα πράγματα, χωρίς όμως ποτέ να αναλάβει κάποιος την ευθύνη και για εκείνο το θανατηφόρο δυστύχημα.
Τα νεανικά χρόνια του Ζυλ Μπιανκί
Ο Ζυλ Μπιανκί, ή Ζυλ Λυσιέν Αντρέ Μπιανκί, το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου 1989 στη Νίκαια της Γαλλίας. Γονείς του ήταν ο Φιλίπ και η Κριστίν Μπιανκί, που έχουν ακόμα 2 παιδιά, τον Τομ και τη Μελανί. Η οικογένεια έχει ιταλικές ρίζες και για δεκαετίες είχε σχέση με την ταχύτητα και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Ο Ρομπέρτο Μπιανκί ήταν μηχανικός της Alpha Romeo τη δεκαετία του 1930, ο παππούς του, Μάουρο Μπιανκί, υπήρξε 3 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία GT τη δεκαετία του 1960 και συμμετείχε σε τρία Grand Prix της Formula 1, το 1961, και ο θείος του Λυσιέν Μπιανκί αγωνίστηκε σε 19 Grand Prix της Formula 1 μεταξύ 1959 και 1968, με μια θέση στο βάθρο στο Μονακό και το 1968 κέρδισε το 24 Hours of Le Mans. Την επόμενη χρονιά όμως, στις δοκιμές για τον 24ωρο αγώνα Le Mans, σκοτώθηκε μετά από σφοδρή σύγκρουση. Τέλος, ο πατέρας του Ζυλ Μπιανκί, Φιλίπ, έτρεχε σε αγώνες καρτ. Εκεί τον είδε και ο μικρός Ζυλ κι αγάπησε την ταχύτητα.
Ο Ζυλ Μπιανκί και ο μηχανοκίνητος αθλητισμός
Ο Ζυλ Μπιανκί από μικρός αγαπούσε τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Σε ηλικία 3 ετών ξεκίνησε με τα καρτ με τον πατέρα του δίπλα, ο οποίος διέθετε μια πίστα καρτ. Από τα 17 του και μετά τον ανέλαβε ο Νίκολας Τοντ, που έχει αναλάβει και τον Φελίπε Μάσα.
Το 2007 ο Ζυλ Μπιανκί άφησε τα καρτ και πήγε στη γαλλική Formula Renault 2.0 για την ομάδα SG Formula και τερμάτισε τη χρονιά ως πρωταθλητής κατακτώντας 5 νίκες. Επίσης, αγωνίστηκε στο Eurocup της Formula Renault, όπου είχε μια pole position κι έναν ταχύτερο γύρο σε 3 αγώνες. Στα τέλη του 2007 υπέγραψε συμβόλαιο με το ART Grand Prix για να αγωνιστεί στη Formula 3 Euroseries.
Το 2008 κέρδισε το Masters of Formula 3 στο Zolder και τερμάτισε τρίτος στη σεζόν για τη Formula 3 Euro Series.
Το 2009 συνέχισε στην F3 Euroseries και κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με 9 νίκες. Συναθλητές του εκείνη τη χρονιά ήταν οι νέοι τότε οδηγοί Βάλτερι Μπότας, Εστεμπάν Γκουτιέρεζ και Άντριαν Ταμπεη. Αυτήν τη χρονιά, μετά το ατύχημα του Φελίπε Μάσα, πληροφορίες του BBC τον ήθελαν να τον αντικαθιστά στη Ferrari. Τελικά όμως η Ferrari εμπιστεύτηκε τον από δεκαετίας δοκιμαστή της, Λούκα Μπαντοέρ, αλλά δεν ξέχασε τον Ζυλ Μπιανκί. Ήταν τόση η ταχύτητα που έδειξε στις δοκιμές, που τον στρατολόγησε ως πρώτο μέλος της περίφημης Ακαδημίας της.
Παράλληλα με την Ακαδημία Ferrari, ο Ζυλ Μπιανκί αγωνίστηκε στο GP2 της Ασίας για την ART, καθώς και την επόμενη σεζόν, το 2010. Αγωνίστηκε σε 3 από τους 4 γύρους του πρωταθλήματος. Στον αγώνα χαρακτηριστικών γνωρισμάτων στο Hungaroring όμως, χτυπήθηκε μετωπικά από τον Χο-Πιν Τουνγκ, σπάζοντας τον δεύτερο οσφυϊκό σπόνδυλο. Εκείνη τη στιγμή ήταν 4ος στο πρωτάθλημα οδηγών. Παρά τις αρχικές απαισιόδοξες εκτιμήσεις, ο Ζυλ Μπιανκί ανάρρωσε κι έλαβε μέρος στον επόμενο γύρο του πρωταθλήματος. Το 2010 κατέκτησε τελικά την 3η θέση στο πρωτάθλημα.
Ο Μπιανκί παρέμεινε στην ART και το 2011 και συνεργάστηκε με τον πρωταθλητή του GP3 του 2010, Εστεμπάν Γκουτιέρεζ. Στο GP2 Asia 2011 τερμάτισε 2ος στο πρωτάθλημα οδηγών, πίσω από τον Γκροζάν ενώ στην κύρια σειρά του πρωταθλήματος τερμάτισε τρίτος, πίσω από τους Γκροζάν και Λούκα Φιλίππι.
Το 2012 μετέβη στη Formula Renault 3.5 Series, υπέγραψε με την ομάδα Tech 1 Racing και συνεργάστηκε με τον Κέβιν Κόριους και αργότερα με τον Ντάνιελ Αμπτ. Τερμάτισε 2ος στην κούρσα για τον τίτλο χάνοντας οριακά στον τελευταίο γύρο από τον Ρόμπιν Φρέινς.
Η ένταξη στη Formula 1
Ο Ζυλ Μπιανκί ήταν γνωστός στη Ferrari ήδη από το 2009. Δοκιμάστηκε ως νεαρός οδηγός στο Circuito de Jerez για δύο από τις τρεις ημέρες, μεταξύ 1-2 Δεκεμβρίου 2009. Η απόδοσή του τον κατέταξε στην 1η θέση μεταξύ των εξεταζόμενων κι έτσι μπήκε στην Ακαδημία Οδηγών Ferrari και υπέγραψε μια μακροπρόθεσμη συμφωνία για να παραμείνει στη διάθεση της ομάδας.
Στις 11 Νοεμβρίου 2010 επιβεβαιώθηκε από τη Ferrari ότι ο Ζυλ Μπιανκί είναι ο εφεδρικός οδηγός για τη σεζόν 2011, αντικαθιστώντας τους Λούκα Μπαντοέρ, Τζιανκάρλο Φιζικέλλα και Μαρκ Ζενέ και πως θα συμμετείχε στο τεστ νεαρών οδηγών στο Άμπου Ντάμπι στις 16 – 17 Νοεμβρίου.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2011 ο Ζυλ Μπιανκί έκανε δοκιμές για τη Ferrari στο Fiorano, μαζί με τον συνάδελφό του, μέλος της Ακαδημίας και οδηγό της Sauber F1, Σέρτζιο Πέρεζ. Συμπλήρωσε 70 γύρους κι έκανε ταχύτερο γύρο στα 1:00.213.
Για τη σεζόν 2012 η Ferrari δάνεισε τον Ζυλ Μπιανκί στην ομάδα της Sahara Force India, όπου οδήγησε σε 9 δοκιμαστικά κατά τη διάρκεια της χρονιάς.
Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του Ζυλ Μπιανκί
Την 1η Μαρτίου 2013 ανακοινώθηκε από την αγγλο-ρωσική ομάδα Marussia, ότι ο 24χρονος Ζυλ Μπιανκί θα είναι βασικός της οδηγός, που αντικαθιστά τον Λουίζ Ράζια, που τερμάτισε το συμβόλαιο λόγω χορηγών. Ο Ζυλ Μπιανκί προκρίθηκε στο Grand Prix της Αυστραλίας στη 19η θέση, χάνοντας από τον Μαξ Τσίλτον κατά τρία τέταρτα του δευτερολέπτου. Στον πρώτο αγώνα του τερμάτισε στη 15η θέση, προσπερνώντας τους Παστόρ Μαλντονάντο και Ντάνιελ Ρικιάρντο. Στο Grand Prix της Μαλαισίας ξεκίνησε και πάλι από τη 19η θέση και τερμάτισε 13ος, η καλύτερη θέση του για τη σεζόν. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον Ζυλ Μπιανκί στη 19η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών χωρίς βαθμό.
Τον Οκτώβριο του 2013, με την λήξη της σεζόν, η Marussia ανακοίνωσε ότι ο Ζυλ Μπιανκί θα είναι οδηγός της και την επόμενη σεζόν. Το 2014 οι οδηγοί είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν τον αριθμό με τον οποίο ήθελαν να αγωνίζονται. Αρχικά ο Ζυλ Μπιανκί προτιμούσε τους αριθμούς 7, 27 ή 77, όμως αυτοί είχαν ήδη επιλεγεί από τους Κίμι Ραϊκόνεν, Νίκο Χούλκενμπεργκ και Βάλτερι Μπότας αντίστοιχα. Έτσι κατέληξε στο 17.
Οι επιδόσεις του Ζυλ Μπιανκί ήταν εντυπωσιακές δεδομένου ότι οδηγούσε ένα μονοθέσιο χαμηλής δυναμικής. Το καλύτερο αποτέλεσμα ήταν η 9η θέση στο Grand Prix του Μονακό στις 25 Μαΐου 2014, με την 9η θέση και τους πρώτους 2 και μοναδικούς βαθμούς της ομάδας, που ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της καριέρας του. Ο Νίκο Ρόζμπεργκ πανηγυρίζει για δεύτερη συνεχή χρονιά τη νίκη στο Μονακό, όμως την παράσταση κλέβει ο Ζυλ Μπιανκί, που τερματίζει 8ος αλλά υποβιβάζεται στην 9η θέση, λόγω ποινής.
Ο τότε CEO της Ferrari, Λούκα ντι Μοντεζέμολο, είχε δηλώσει πως το 2015 ο Ζυλ Μπιανκί θα αγωνιζόταν για τη Sauber και πως ήταν μελλοντικός στόχος της Ferrari, όταν θα αποχωρούσε ο Φερνάντο Αλόνσο.
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2014 ο Ζυλ Μπιανκί είχε τρέξει σε 15 αγώνες και κατείχε την 17η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών, έχοντας την ιδιότητα του πρώτου οδηγού της ομάδας.
Το μοιραίο Grand Prix
Το Grand Prix της Ιαπωνίας το 2014 έγινε στις 5 Oκτωβρίου. Την ημέρα του αγώνα στη Σουζούκα είχε έντονες αλλά διακεκομμένες βροχοπτώσεις εξαιτίας του τυφώνα Phanfone, που πλησίαζε από τον Ειρηνικό. Έτσι η ορατότητα ήταν περιορισμένη, ενώ τα νερά προκαλούσαν υδρολίσθιση στα μονοθέσια. Ο αγώνας τελικά ξεκίνησε και ο Μπιανκί έτρεχε με τη Marussia, έχοντας δηλώσει έτοιμος για τη Ferrari τη νέα σεζόν.
Στον 42ο γύρο, στην 7η στροφή, τη Dunlop, μια αριστερή παρατεταμένη ανηφορική στροφή, το μονοθέσιο του Άντριαν Σούτιλ τράκαρε και χρειάστηκε γερανός για να το απομακρύνει. Ο γερανός βρισκόταν στην αμμοπαγίδα και στην πίστα υπήρχε το καθεστώς διπλής κίτρινης σημαίας. Όμως στον αμέσως επόμενο γύρο, ο Ζυλ Μπιανκί έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του στην ίδια στροφή κι έπεσε πάνω στο πίσω μέρος του γερανού με τέρμα το γκάζι.
Τα βίντεο των θεατών και οι φωτογραφίες έδειξαν ότι το μονοθέσιο του Ζυλ Μπιανκί υπέστη εκτεταμένες ζημιές. Διάφορα τμήματα του οχήματος διασκορπίστηκαν αρκετά μέτρα στην πίστα. Το μονοθέσιο γλίστρησε κάτω από τον γερανό με τέτοια δύναμη, που τίναξε τον γερανό για λίγο από το έδαφος και το αυτοκίνητο του Σούτιλ, που μετέφερε, αιωρήθηκε πριν πέσει στο έδαφος.
Ακολούθησαν δραματικές στιγμές κατά τις οποίες προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με τον Ζυλ Μπιανκί. Κι εφόσον δεν είχε βγει από το μονοθέσιο, όπως συνηθίζεται μετά από ατυχήματα και δεν ανταποκρινόταν ούτε στις κλήσεις, θεωρήθηκε αναίσθητος. Όταν γίνεται αντιληπτή η σοβαρότητα της κατάστασης, όλοι σπεύδουν στο σημείο και οι διοργανωτές διακόπτουν τον αγώνας μετά από καθεστώς κόκκινης σημαίας. Ήταν 9 γύρους πριν το τέλος και νικητής ανακηρύχθηκε ο Λιούις Χάμιλτον.
Η κατακραυγή του κόσμου για τις συνθήκες του Grand Prix της Σουζούκα ήταν τεράστια. Κατηγορούσαν τους διοργανωτές ότι έπρεπε να σταματήσουν τον αγώνα νωρίτερα, με τον εκπρόσωπο του ιαπωνικού σιρκουί να αποδίδει το ατύχημα στην κακή τύχη. Ο πρώην οδηγός της Formula 1, Μάρτιν Μπραντλ, δήλωσε ότι από καιρό φωνάζει ότι αυτοί οι γερανοί ήταν επικίνδυνοι.
Η κατάσταση της υγείας του Ζυλ Μπιανκί
Ο Ζυλ Μπιανκί υπέστη βαρύτατο τραυματισμό. Λέγεται ότι η δύναμη στο κεφάλι του έφτασε τα 92 G, δεδομένα που συλλέχθηκαν από τις ωτοασπίδες του Μπιανκί. Αυτό σημαίνει ότι η πίεση στο κεφάλι του ήταν 92 φορές το βάρος του, που ήταν 69 κιλά. Το αποτέλεσμα θα ήταν θανατηφόρο για κάθε ζωντανό οργανισμό. Ακόμη και το κράνος του, που ζύγιζε 15 κιλά δεν μπόρεσε να τον προστατέψει. Ήταν θαύμα, λοιπόν, που ήταν ακόμα ζωντανός. Η διάχυση αξονικής βλάβης, που υπέστη και από την οποία 9 στα 10 θύματα δεν αναρρώνουν ποτέ, τον έριξε αμέσως σε κώμα.
Οι γιατροί της πίστας διατάσσουν τη μεταφορά του τραυματία στο νοσοκομείο με ελικόπτερο. Αυτό όμως καθίσταται αδύνατο λόγω των καιρικών συνθηκών και των σοβαρών τραυμάτων του Μπιανκί στο κεφάλι. Έτσι, ο Ζυλ Μπιανκί μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο, για 32 λεπτά και με αστυνομική συνοδεία, στο πλησιέστερο νοσοκομείο 15 χιλιόμετρα μακριά από την πίστα, το Mie Prefectural General Medical Center στο Yokkaichi, όπου μπαίνει αμέσως στο χειρουργείο κι αμέσως μετά στην εντατική. Σε βοήθειά του σπεύδει στο νοσοκομείο και ο γιατρός που είχε αναλάβει τον Μίχαελ Σουμάχερ, αγαπημένο οδηγό του Μπιανκί, ο Ζεράρ Σαγιάν.
Οι γονείς του Ζυλ Μπιανκί έφτασαν στην Ιαπωνία στις 6 Οκτωβρίου. Τρείς μέρες αργότερα έφτασαν και τα άλλα δυο τους παιδιά, η Μελανί και ο Τομ και μαζί τους ο αδελφικός του φίλος, Λορέντζο Λεκλέρκ. Ο Λορέντζο Λεκλέρκ είναι ο μεγάλος αδερφός του Σαρλ Λεκλέρκ, τωρινού οδηγού της F1. Λεκλέρκ και Μπιανκί ήταν τόσο φίλοι, που όταν γεννήθηκε ο Σαρλ, αποφάσισαν να τον βαφτίσει ο Ζυλ. Την επόμενη του ατυχήματος, η οικογένεια δημοσίευσε δήλωση, εκφράζοντας την εκτίμησή της για την υποστήριξη του κοινού και την παρουσία των καθηγητών Σαγιάν, προέδρου της Ιατρικής Επιτροπής της FIA, και Αλεσάντρο Φράτι, νευροχειρουργού του Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης, που ταξίδεψε στην Ιαπωνία μετά από αίτημα της Ferrari.
Μεταξύ των επισκεπτών στο νοσοκομείο ήταν ο Διευθύνων Σύμβουλος της Marussia, Γκρέιμ Λόουντον, ο διευθυντής της ομάδας, Τζον Μπουθ, που έμεινε στο πλευρό του Μπιανκί ακόμα και μετά την έναρξη του επόμενου Grand Prix στη Ρωσία, ο διευθυντής της Ferrari, Μάρκο Ματιάτσι και ο συνάδελφός του οδηγός, Φελίπε Μάσα.
Πέντε μέρες μετά το ατύχημα ξεκίνησε το Grand Prix στο Σότσι της Ρωσίας. Η Marussia άφησε άδειο το αυτοκίνητο του Μπιανκί και οι υπόλοιποι οδηγοί απέτισαν φόρο τιμής στον Γάλλο πιλότο, σχηματίζοντας έναν κύκλο και τηρώντας 1 λεπτού σιγή. Ο νικητής του αγώνα, Λιούις Χάμιλτον, αφιέρωσε την νίκη του στον Μπιανκί.
Ο Ζυλ Μπιανκί δεν συνήλθε ποτέ
Ενώ νοσηλευόταν ακόμα στο Yokkaichi, ο Ζυλ Μπιανκί χρειάστηκε ιατρικό αναπνευστήρα. Βγήκε από το τεχνητό κώμα τον Νοέμβριο του 2014 κι άρχισε να αναπνέει χωρίς βοήθεια. Αυτό έκανε δυνατή την μετεγκατάστασή του στη Γαλλία για εισαγωγή στο Centre Hospitalier Universitaire de Nice (CHU). Εκεί συνέχιζε να είναι χωρίς τις αισθήσεις του για τους επόμενους μήνες, με τον πατέρα του να δηλώνει ότι ελπίζει και αντλεί την ελπίδα του από τον Μίχαελ Σουμάχερ, που είχε συνέρθει από κώμα.
Όλος ο κόσμος της Formula 1 βρισκόταν στο πλευρό του Ζυλ Μπιανκί, με διάφορες κινήσεις υποστήριξης. Ο Φιλίπ Μπιανκί αποκάλυψε ότι με τον γιο του είχαν συζητήσει για το ατύχημα του Σουμάχερ και πως του είχε πει πως να βίωνε ένα ατύχημα που θα του στερούσε την δυνατότητα να οδηγήσει, δεν θα το άντεχε.
Στις 13 Ιουλίου 2015 ο Φιλίπ Μπιανκί δήλωνε απαισιόδοξος για την κατάσταση υγείας του Ζυλ λόγω της μη σημαντικής προόδου και της παρέλευσης τόσου χρόνου. Στις 17 Ιουλίου 2015 ο 25χρονος Ζυλ Μπιανκί πέθανε. Ήταν ο πρώτος θάνατος πιλότου της Formula 1 μετά από σχεδόν 21 χρόνια και τον θάνατο των Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ και Άιρτον Σένα το 1994 στο Grand Prix του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Την είδηση του θανάτου ανακοίνωσε σε επίσημη δήλωση η οικογένεια Μπιανκί, δηλώνοντας απερίγραπτο πόνο.
Εκτός από τη στενή οικογένεια, συγκλονισμένος ήταν ο βαφτισιμιός του, Σαρλ Λεκλέρκ. Το 2010 ο 12χρονος Σαρλ Λεκλέρκ, ήδη πρωταθλητής καρτ Γαλλίας, είχε αποφασίσει να σταματήσει καθώς η οικογένεια δεν μπορούσε πια να τον στηρίξει οικονομικά. Τότε ο Ζυλ Μπιανκί μίλησε στον μάνατζέρ του, Νίκολας Τοντ, γιο του Ζαν Τοντ, για το ταλέντο του αναδεχτού του. Ο Νίκολας Τοντ, είδε στην πράξη τον Σαρλ Λεκλέρκ, τον έβαλε στην Ακαδημία της Ferrari και είναι μάνατζέρ του μέχρι σήμερα. Ο Σαρλ Λεκλέρκ έχει δηλώσει ότι θέλει να γίνεται καλύτερος για χάρη του νονού του και θα κάνει τα πάντα για να κατακτήσει τους τίτλους που δεν πρόλαβε εκείνος.
Η κηδεία του Ζυλ Μπιανκί έγινε στις 21 Ιουλίου 2015 στον Καθεδρικό Ναό της Νίκαιας και στη συνέχεια αποτεφρώθηκε. Τμήμα της τέφρας του σκορπίστηκε στη Μεσόγειο και η υπόλοιπη αναπαύεται στο νεκροταφείο του Μόντε Κάρλο. Πολλοί οδηγοί παραβρέθηκαν στην κηδεία. Μεταξύ αυτών οι Εστεμπάν Γκουτιέρεζ, Λιούις Χάμιλτον, Σαρλ Λεκλέρκ, Νίκο Ρόζμπεργκ, Τζένσον Μπάτον, Σεμπάστιαν Φέτελ, Άντριαν Σούτιλ, Βάλτερι Μπότας, Παστόρ Μαλντονάντο, Πέντρο Ντε Λα Ρόσα, Ρομέν Γκροζάν, Ντάνιελ Ρικιάρντο, Φελίπε Μάσα, Νίκο Χούλκενμπεργκ, Ντανίλ Κβίατ, Μαξ Τσίλτον κ.α.
Το επίσημο πόρισμα
Τα αρχικά συμπεράσματα της FIA δημοσιεύτηκαν σε ειδικό συνέδριο κατά τη διάρκεια του ρωσικού Grand Prix, μια βδομάδα μετά το δυστύχημα. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ότι ο Μπιανκί είχε επιβραδύνει στη στροφή, χωρίς να αποκαλύψει με ποιο περιθώριο ή την ταχύτητα πρόσκρουσης και ότι τα λεπτά της διαδρομής προς το νοσοκομείο δεν είχαν δυσάρεστες επιπτώσεις στην υγεία του. Σε έλεγχο στις ωτοασπίδες του Μπιανκί, φάνηκε ότι ο πιλότος δέχτηκε ακαριαία 92 G.
Λίγο αργότερα εκδόθηκαν και τα επίσημα αποτελέσματα από τη FIA. Σύμφωνα με αυτά, τη στιγμή της εξόδου του μονοθεσίου, ο οδηγός πατούσε ταυτόχρονα γκάζι κα φρένο. Σε τέτοια περίπτωση ο αλγόριθμος ασφαλείας παρακάμπτει την εντολή του γκαζιού και σβήνει τον κινητήρα. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε λόγω του αισθητήρα ροπής που ήλεγχε το πίσω ηλεκτρονικό σύστημα φρένων, που είναι ασύμβατο με τον αλγόριθμο ασφαλείας. Σε άλλο σημείο το πόρισμα αναφέρει ότι το λάθος ήταν του οδηγού, που δεν επιβράδυνε όσο θα έρεπε. Κι ότι παρά τις διορθώσεις και τις βελτιώσεις ασφαλείας, που όλες έγιναν μετά το ατύχημα, δεν θα ήταν δυνατό να μετριαστούν τα τραύματα του Μπιανκί.
Μεταγενέστερες μετρήσεις της Ομοσπονδίας τον Ιούλιο του 2015 και δεδομένου ότι οι ωτοασπίδες μετακινήθηκαν κατά την πρόσκρουση, έδειξαν αιχμή 254 G. Επίσης η πρόσκρουση έγινε 2,61 δευτερόλεπτα μετά την απώλεια ελέγχου με 123 χλμ / ώρα και με γωνία πρόσκρουσης 55 μοίρες. Σύμφωνα με τον Άντυ Μελλορ, Αντιπρόεδρο της Επιτροπής Ασφάλειας της FIA, αυτό ισοδυναμεί με πτώση αυτοκινήτου από τα 48 μέτρα στο έδαφος. Την επόμενη εβδομάδα η FIA φέρεται να έστειλε email σε όλες τις ομάδες ζητώντας να διατηρήσουν όποια πληροφορία είχαν για το ατύχημα, για αποκλειστική χρήση από μια ομάδα ατυχημάτων που ιδρύθηκε από τη FIA για να ερευνήσει το ατύχημα.
Τον Μάιο του 2016, η οικογένειά, μέσω του βρετανικού δικηγορικού γραφείου «Stewarts Law», αποφάσισε να κινηθεί νομικά εναντίον της FIA, της Marussia και της Formula 1 του Μπέρνι Έκλστόουν, αναζητώντας ευθύνες. Σύμφωνα με την «Bild», η εταιρία πίεζε τον οδηγό να επιταχύνει και φωτογραφίζεται ως κύρια υπεύθυνη. Αυτό προκαλεί την οργισμένη αντίδραση της εταιρίας αλλά και της FIA, που τελικά αθωώνει την Marussia. Δεν αναφέρεται όμως πουθενά γιατί οι διοργανωτές επέτρεψαν να ξεκινήσει ο αγώνας σε τόσο δυσμενείς συνθήκες, αποδεχόμενοι το μεγάλο ρίσκο.
Ο χορηγός της Marussia, Αντρέι Τσεγκλακοφ, αποκάλυψε ότι αυτό το δυστύχημα ήταν ο βασικός παράγοντας για να αποσύρει την οικονομική του στήριξη στην ομάδα και τελικά να εγκαταλείψει την Formula 1.
Ο Ζυλ Μπιανκί στη μνήμη του κόσμου
Ο θάνατος του Ζυλ Μπιανκί συγκλόνισε όλο τον κόσμο κι έφερε πολλές αλλαγές. Καθιερώθηκε το εικονικό αυτοκίνητο ασφαλείας, το VCR, ένα ηλεκτρονικό σύστημα αποτελεσματικού ελέγχου του περιορισμού της ταχύτητας σε περιπτώσεις κινδύνου στην πίστα.
Τον Δεκέμβριο του 2015 ο Φιλίπ Μπιανκί ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να δημιουργήσει ένα ίδρυμα προς τιμήν του γιου του, που θα αναδείκνυε νέους οδηγούς.
Η ομάδα Manor Marussia χαρακτήρισε τον Ζυλ Μπιανκί υπέροχο άνθρωπο και λαμπρό ταλέντο. Πολλές όμως προσωπικότητες του αθλητισμού, της πολιτικής και της τέχνης έκαναν εκτεταμένα αφιερώματα στον Ζυλ Μπιανκί. Ο Γάλλος μουσικός Μπενζαμίν Μπιολέη έφτιαξε ένα single με τίτλο Grand Prix, με στίχους που περιγράφουν την τραγωδία. Το άλμπουμ με τίτλο «Grand Prix» κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Άλμπουμ στο Victoires de la Musique 2021.
Η Ένωση Οδηγών Grand Prix ανακοίνωσε ότι δεν θα πάψει ποτέ να βελτιώνει τα συστήματα ασφαλείας. Ο Πρόεδρος της FIA, Ζαν Τοντ, ανακοίνωσε την απόσυρση του αριθμού 17, με τον οποίο αγωνιζόταν ο Μπιανκί, και πλέον δεν μπορεί να τον επιλέξει κανείς.
Στην πατρίδα του Ζυλ Μπιανκί η Rue du Sapin, η οδός του γηπέδου ποδοσφαίρου Allianz Riviera, το 2016 ονομάστηκε Μπιανκί προς τιμήν του.
Το 2020 κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «And We Go Green», σε παραγωγή του Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, που χρησιμοποίησε βίντεο όπου εμφανίζεται και ο Ζυλ Μπιανκί.
Ακολουθεί ένα video αφιέρωμα στον Ζυλ Μπιανκί.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Το σοκαριστικό δυστύχημα του πιλότου της Formula 1 Ζιλ Μπιανκί. Έμεινε για 9 μήνες σε κώμα, αλλά δεν άντεξε. Η οικογένεια στράφηκε κατά των διοργανωτών, Ανακτήθηκε από: https://www.mixanitouxronou.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Ζυλ Μπιανκί, Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Ζιλ Μπιανκί, Ανακτήθηκε από: https://www.sansimera.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Τσανάκας, Γ. (2021). Ζιλ Μπιανκί: Η οδήγηση ήταν η ζωή του, αλλά και αυτή που του την αφαίρεσε!. Ανακτήθηκε από: https://www.sport-fm.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Κοκκορόγιαννης, Στ. (2021). Έξι χρόνια δίχως τον Ζιλ Μπιανκί. Ανακτήθηκε από: https://www.gazzetta.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Καρτσογλου, Αν. (2021). 7 Χρόνια από το φρικτό δυστύχημα του Ζιλ Μπιανκί. Ανακτήθηκε από: https://athlitikoskosmos.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Σαν σήμερα: Jules Bianchi (1989 – 2015). (2022). Ανακτήθηκε από: https://www.topics.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Μόσχοβος, Κ. (2021). Ζιλ Μπιανκί: Πέρασαν έξι χρόνια από τον θάνατο του. Ανακτήθηκε από: https://news12.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Formula 1: Απεβίωσε ο Ζιλ Μπιανκί. (2015). Ανακτήθηκε από: https://www.naftemporiki.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Έχασε τη μάχη ο πιλότος της F1 Zιλ Μπιάνκι, Ανακτήθηκε από: https://gr.euronews.com/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- «Έφυγε» ο Ζιλ Μπιανκί. (2015). Ανακτήθηκε από: https://simerini.sigmalive.com/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Πατέρας Ζιλ Μπιάνκι – Πιλ. F1: «Δεν ξέρω αν θα ζήσει ο γιος μου». (2014). Ανακτήθηκε από: https://www.imerazante.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Δυσάρεστα νέα για την πορεία της υγείας του Ζιλ Μπιανκί. (2014). Ανακτήθηκε από: https://www.kathimerini.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Ο Ζιλ Μπιανκί δεν έχει επαφή με το περιβάλλον. (2014). Ανακτήθηκε από: https://www.news.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Το τελευταίο αντίο στον Ζιλ Μπιανκί. (2015). Ανακτήθηκε από: https://www.enikos.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Τσώχος, Μ. (2016). Στα δικαστήρια στέλνει την FIA η οικογένεια του αδικοχαμένου πιλότου της F1 Ζιλ Μπιανκί. Ανακτήθηκε από: https://www.cnn.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Η οικογένεια του Μπιανκί πάει στα δικαστήρια την F1. (2016). Ανακτήθηκε από: https://www.goalpost.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Λύγισε ο πατέρας του Μπιανκί. Θρήνος και σιωπή στην κηδεία του πιλότου της Formula 1. (2015). Ανακτήθηκε από: https://www.gossip-tv.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Σκευοφύλαξ, Γ. (2015). F1: Νέα στοιχεία για το ατύχημα του Bianchi αποκαλύφθηκαν. Ανακτήθηκε από: https://www.newsbomb.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Σκευοφύλαξ, Γ. (2015). F1: Το τελευταίο αντίο στον Jules Bianchi. Ανακτήθηκε από: https://www.newsbomb.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
- Jules Bianchi, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 2/7/23
