Πριν λίγο καιρό συνέβη ένα πρωτοφανές (για το δεδομένα της Β. Κορέας) γεγονός, καθώς η αδελφή του απόλυτου ηγέτη του «παραδείσου του Τζούτσε» τέθηκε επικεφαλής στην αποστολή των αθλητών του κράτους στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της γείτονος. Ένα γεγονός που έσπασε κάθε παράδοση και προηγούμενο σχετικά με την εχθρότητα και τον ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ των δύο κρατών της κορεατικής χερσονήσου. Ο απομονωμένος «κομμουνιστικός παράδεισος» της δυναστείας των Κιμ ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την «καπιταλιστική βαρβαρότητα», στη γενέτηρα της Samsung. Όλοι μίλησαν τότε για ένα πρώτο βήμα προσπάθειας ώστε η Βόρεια Κορέα να έρθει σε συνάντηση με τον υπόλοιπο κόσμο και όχι μόνο με τις παρακρατικές του οργανώσεις που της προμηθεύουν πολεμικό υλικό. Φαίνεται πως αυτές οι προβλέψεις, έστω και για πρώτη φορά, επαληθεύθηκαν, καθώς ορίστηκε επίσημη συνάντηση των δύο, μέχρι τώρα, διπλωματικών εχθρών: Ο Ντόναλντ Τράμπ θα συναντήσει τον απόλυτο ηγέτη της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν, τον Απρίλιο, στην Στοκχόλμη.
Οι βαριοί χαρακτηρισμοί- ο Ντ. Τραμπ είχε χαρακτηρίσει τον Κιμ «πυραυλάνθρωπο»- φαίνεται να μην μετράνε πλέον. Οι δύο ηγέτες πρόκειται να συναντηθούν σε ουδέτερο έδαφος με, από ό,τι δείχνουν, ειλικρινείς διαθέσεις εξομάλυνσης του τεταμένου κλίματος μεταξύ Η.Π.Α.-Νότιας Κορέας και Βόρειας Κορέας. Η νοτιοκορεάτικη κυβέρνηση κάνει λόγο, μάλιστα, για μία μεγάλη ευκαιρία αποπυρηνικοποίησης, με το στρατηγείο του Κιμ να απαντά ότι προτίθεται να κάνει συμβιβασμούς στο θέμα των πυρηνικών προγραμμάτων, υπό συγκεκριμένους, όμως, όρους και προϋποθέσεις. Από την πλευρά του, ο Αμερικανός πρόεδρος υποστηρίζει ότι για να υλοποιηθεί πλήρως το πολιτικό πρόγραμμα για το οποίο τον εξέλεξε ο λαός του και το οποίο συνοψίζεται στο πασίγνωστο, πλέον, σύνθημα «Make America Great Again», είναι αναγκαία η ειρήνευση με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας.
Ποιοι είναι, ωστόσο, οι πραγματικοί λόγοι αυτής της εξέλιξης;
Έναν ρόλο στην όλη υπόθεση έχει διαδραματίσει η δεύτερη παγκόσμια δύναμη, που δεν είναι άλλη από την Ρωσία. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν, μετά από πάρα πολλά χρόνια ακμάζουσας πολιτικής σταδιοδρομίας, στα οποία ενίσχυσε το κύρος της χώρας του στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα, φαίνεται ότι χάνει την ισχύ του. Η κρίση του πετρελαίου και τα γενικευμένα προβλήματα που ανέκυψαν στην οικονομική του πολιτική περιόρισαν, το τελευταίο διάστημα, την διεθνή δραστηριότητά του. Έτσι, στις μεγάλες συγκρούσεις που είχαν οι Η.Π.Α., τόσο με τη Β. Κορέα, όσο και με τις υπόλοιπες συμμαχίες που αποκαθήλωσε ο ερειστικός πλανητάρχης, ο «Τσάρος» τήρησε σιγήν ιχθύος, επιδιώκοντας μια όσο το δυνατόν πιο ωφέλιμη σταθερότητα για τα ταραγμένα οικονομικά και πολιτικά νερά της ρωσικής στέπας. Σε αυτήν την εθνική παρακμή, Αγγλία και Η.Π.Α. βάλλουν κατά του Β. Πούτιν με την υπόθεση Σκριπάλ και με την υπόθεση εμπλοκής Ρώσων πρακτόρων στις εκλογές του 2016 αντίστοιχα. Έτσι, η προσπάθεια του Τσάρου να κρατήσει συμμαχικούς δεσμούς με όλα τα κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Β. Κορέας έπεσε στο κενό, καθώς η Δύση του γυρίζει την πλάτη και ταυτόχρονα παίρνει με το μέρος της την Β. Κορέα. Ο παράδεισος των Κιμ, δηλαδή, αποτελεί τον δούρειο ίππο για να κερδίσει προβάδισμα ο Ντ. Τράμπ στην διασφάλιση του τίτλου του πλανητάρχη, καθώς πέραν της Ευρώπης, που απομονώνει την Ρωσία, ο Πούτιν θα χάσει και τον αδήλωτο σύμμαχό του, Κιμ Γιονγκ Ουν. Τουλάχιστον έτσι θέλει να πιστεύει ο Αμερικανός Πρόεδρος.
Βέβαια, αυτό που σίγουρα διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο να ανοίξουν οι δίαυλοι επικοινωνίας ήταν η υποχωρητική στάση της Β. Κορέας. Μια στάση που δεν διαμορφώθηκε εν μία νυκτί, αλλά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Από την προηγούμενη χρονιά, το BBC είχε δημοσιεύσει έγκυρη έρευνα σχετικά με την άποψη του βορειοκορεατικού λαού για την ηγεσία του: πέρα από την ραγδαία αύξηση των κυμάτων προσφυγής κατοίκων της Β. Κορέας στα νότια σύνορα της χώρας και από εκεί στην γείτονα, αυξήθηκαν σημαντικά τα επαναστατικά κινήματα, που βεβαίως καταπνίγονται ακαριαία. Η αλήθεια είναι πως, παρά τις σχεδόν απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που ίσχυαν στη δυναστεία του πατέρα του, ο Κιμ Γιονγκ Ουν προώθησε την τεχνολογική ανάπτυξη, περιόρισε το επισιτιστικό πρόβλημα και αναβάθμισε το εκπαιδευτικό σύστημα του κράτους του. Ωστόσο, το Σύνταγμα της χώρας παραμένει ανελεύθερο, ο ανώτατος ηγέτης συγκεντρώνει δεσποτικά όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του και βασικά ανθρώπινα δικαιώματα εξακολουθούν να καταστρατηγούνται. Ως αποτέλεσμα, η διάχυση της τεχνολογίας και η ανάπτυξη αντικαθεστωτικής ρητορικής προκάλεσαν σοβαρές αμφισβητήσεις στο πρόσωπο του Κιμ και τον οδήγησαν να περιορίσει την ξεκάθαρα αντιλαϊκή ηγεμονία του. Βεβαίως, καταλυτικό ρόλο στο άνοιγμα στη Δύση διαδραμάτισαν οι αβάσταχτες, πλέον, κυρώσεις και το εμπάργκο από τα Ηνωμένα Έθνη, αφού μόνο οι σχέσεις με διάφορες παρακρατικές οργανώσεις όλου του κόσμου, για μιλιταριστικούς, κυρίως, λόγους, δεν μπορούν να ευοδώσουν την ανάπτυξη της Β. Κορέας. Έτσι, ο πρόεδρος της Λαϊκής αυτής Δημοκρατίας κατέληξε να συμφωνήσει σε μία συνάντηση με τον ομόκεντρο, από πλευράς πολιτικού ήθους, ομόλογό του, Ντόναλντ Τράμπ.
Ποιες, όμως, θα είναι οι εξελίξεις σε αυτή τη συνάντηση;
Εισέρχεται η διεθνής κοινότητα σε μία νέα εποχή, απομακρύνοντας τον φόβο της πυρηνικής λαίλαπας που επικρέμαται τόσα χρόνια πάνω στον πλανήτη; Η γλώσσα της διπλωματίας μας λέει να κρατάμε μικρό καλάθι. Ίσως να πρόκειται για την απαρχή διαβουλεύσεων προς πλήρη ενσωμάτωση της Β. Κορέας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Από την άλλη, μπορεί να καταλήξει σε φιάσκο και οι σχετικές εξελίξεις να χάσουν την δυναμική τους. Ένα είναι σίγουρο: εάν τελικά γίνει αυτή η συνάντηση, θα αποτελέσει το γεγονός του αιώνα, αφού η επί δεκαετίες έχθρα που ταλάνιζε σύσσωμο το πλανητικό κοινωνικό και πολιτικό στερέωμα κάνει βήματα απεμπλοκής. Τον χαμένο αυτής της υπόθεσης δεν θα το δούμε στα πάνελ που θα μεταδώσουν την ιστορική σύσκεψη των δύο ανδρών, αλλά θα πρέπει να κοιτάξουμε ανατολικότερα, προς τη Μόσχα, ίσως και το Πεκίνο.
