Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο και επιτέλους έφτασε η στιγμή που περιμένουν οι απανταχού «καταπιεσμένοι» μαθητές! Η ώρα της ανακοίνωσης των βάσεων, με ότι συνεπάγεται αυτή. Αυτή η ημερομηνία προκαλεί πληθώρα συναισθημάτων αφού, κάποιους τους βρίσκει να έχουν καταφέρει την εισαγωγή στη σχολή της επιλογής τους, κάποιοι άλλοι έχουν καταφέρει εισαγωγή σε κάποιο τμήμα, το οποίο όμως δεν αποτελούσε την πρώτη τους επιλογή και κάποιοι άλλοι ,πιο άτυχοι, μένουν εκτός και βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι στο οποίο πρέπει να αποφασίσουν αν θα κυνηγήσουν το όνειρο τους και θα προσπαθήσουν ξανά (οι πιο «δυνατοί» και αξιοθαύμαστοι κατά τη γνώμη μου) ή θα ψάξουν για εναλλακτικές. Υπάρχει ένα κοινό στους ανθρώπους όλων των κατηγοριών που αναλύθηκαν παραπάνω: όλοι τους έχουν κάνει όνειρα για τη φοιτητική τους ζωή! Γιατί δεν υπάρχει πιο ‘’κλίσε” φράση αλλά ταυτόχρονα και πιο αληθινή από αυτήν: τα φοιτητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα.
Γιατί τελικά αυτό που χαρακτηρίζει τα φοιτητικά χρόνια ενός ατόμου δεν είναι ούτε πόση προσπάθεια κατέβαλλε για να «μπει» στη σχολή, ούτε η σχολή, ούτε οι βαθμοί, ούτε πόσα χρόνια θα κάνει να την τελειώσει. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από στιγμές. Στιγμές στις οποίες «αναγκάζεσαι» να κάνεις την υπέρβαση και να αντιμετωπίσεις πρωτόγνωρες καταστάσεις, να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να μάθεις τα όρια και τις αντοχές σου, να Ζήσεις!
Ναι, όλα αυτά είναι πολύ ωραία λόγια. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι είναι μόνο λόγια. Δυστυχώς στην φοιτητική πραγματικότητα δεν επικρατούν αυτές οι συνθήκες. Όλοι στην αρχή έχουν φιλοδοξίες, στόχους και προσδοκίες από τον εαυτό τους. Πόσοι από αυτούς όμως καταφέρνουν να ολοκληρώσουν αυτόν τον κύκλο της ζωής τους έχοντας επιτύχει έστω και ένα μικρό αριθμό των πραγμάτων που είχαν αρχικά στο μυαλό τους; Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παραθέσω μια ρήση,που μπορεί να θεωρηθεί η πιο «διάσημη» ανάμεσα στους φοιτητές (ίσως να συναγωνίζεται και την φράση «με έκοψε» ): εντάξει φοιτητές είμαστε, τι να κάνουμε;
Σαν να σε βλέπω αγαπητέ φοιτητή να κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι, αφού αν δεν την έχεις χρησιμοποιήσει ο ίδιος σαν έκφραση σίγουρα την έχεις ακούσει πολλάκις από φίλους/γνωστούς/συμφοιτητές.
Η ειρωνεία έγκειται στο γεγονός, ότι η ιδιότητα του φοιτητή αποτελεί ευκαιρία και όχι δικαιολογία. Δεν πρόκειται να ακολουθήσει κήρυγμα, μόνο μερικές σκέψεις που σκοπό έχουν μόνο να αφυπνίσουν και προκαλέσουν την υιοθέτηση ενός εναλλακτικού τρόπου σκέψης. Αρχικά το γεγονός ότι στη χώρα μας η ανώτατη εκπαίδευση είναι δωρεάν, ακόμα, αποτελεί ένα προσόν σχεδόν ελιτίστικο. Αυτό σημαίνει ότι αν η οικογένεια σου είναι σε θέση να σου καλύπτει τα βασικά σου έξοδα εσύ μπορείς να φοιτήσεις σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα της επιλογής σου απαλλαγμένος από έξοδα διδάκτρων ή συγγραμμάτων .
Όσον αφορά τη σχολή/τμήμα, έχει να σου προσφέρει δυνατότητες λιγότερες ή περισσότερες, ανάλογα με τον κλάδο και την πόλη που βρίσκεσαι. Εγκαταστάσεις σίτισης και στέγασης, βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια, εργαστήρια υπολογιστών, πανεπιστημιακά γυμναστήρια καλύπτουν τον τομέα των υποδομών ενώ στις υπηρεσίες έρχονται να προστεθούν η γραμματειακή υποστήριξη, συμβουλευτική υποστήριξη, προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών (Erasmus), προγράμματα πρακτικής εργασίας(σε εσωτερικό και εξωτερικό) ακόμα και δυνατότητα απασχόλησης μέσα στο ίδιο το πανεπιστήμιο. Από εκεί και πέρα, το κάθε τμήμα και το κάθε πανεπιστήμιο διοργανώνει δράσεις εκπαιδευτικές(ημερίδες, ομιλίες, διαλέξεις), πολιτιστικές (με τη μορφή εκδηλώσεων) ή ακόμα και εθελοντικές.
Ξεφεύγοντας όμως από τις αίθουσες και τα αμφιθέατρα, ας αναφερθούμε στο κομμάτι της πόλης που φιλοξενεί τον κάθε φοιτητή. Σίγουρα η κάθε πόλη, ανεξαρτήτως μεγέθους διαθέτει έναν αριθμό νυχτερινών μαγαζιών και πληθώρα καφετεριών. Πέρα από αυτά όμως, τα απαραίτητα κατά τ’ άλλα ψυχαγωγικά μέσα, υπάρχουν σίγουρα και συναυλιακοί χώροι, θέατρα, κινηματογράφοι, δημοτικές βιβλιοθήκες, μουσεία, εκθεσιακοί χώροι και ακόμα πολιτιστικές ομάδες και αθλητικά σωματεία τα οποία μόνο εμπειρίες και βιώματα έχουν να σου προσφέρουν. Θα σε επιβαρύνουν οικονομικά; Όχι όλα και όχι πάντα, καθώς το «μαγικό» φοιτητικό πάσο σου προσφέρει εκπτώσεις σε κάποιους χώρους και ας μην ξεχνάμε φυσικά και τις εκδηλώσεις με «δωρεάν είσοδο». Όμως δεν χρειάζεται να περιοριστείς στην πόλη φοίτησης σου, που ενδεχομένως δεν σου καλύπτει και τα γούστα. Εδώ, έρχεται ξανά το «μαγικό» φοιτητικό πάσο να σου προσφέρει εκπτώσεις στα μέσα μεταφοράς, δίνοντας σου τη δυνατότητα για κοντινές αλλά και μακρινές αποδράσεις.
Και θα κλείσω με πιο προσωπικά ζητήματα όπως είναι οι φιλοδοξίες που έχεις για τον εαυτό σου που σίγουρα περιλαμβάνουν προσόντα που δεν διαθέτεις ακόμα( κάποια γλώσσα, μια ειδική τέχνη, μυϊκή διάπλαση μήπως;) . Αυτή είναι η κατάλληλη περίοδος που όσο και αν θεωρείς ότι «τρέχεις» και «πήζεις», στην πραγματικότητα είσαι απαλλαγμένος από σοβαρές ευθύνες και αρμοδιότητες και έχεις το χρόνο να διαθέσεις στην απόκτηση αυτού του «κάτι» που σου λείπει.
Πριν σε αποχαιρετήσω θα ήθελα να σου καταστήσω σαφές ότι σε καμία περίπτωση δεν σου ζητώ να στερηθείς τη διασκέδαση, τους φίλους ή το «άραγμα» σου. Σου ζητώ μόνο να σκεφτείς με ποιο τρόπο μπορείς να συνδυάσεις αυτά τα πράγματα που απολαμβάνεις αυτή την στιγμή με άλλες δραστηριότητες ή συμπεριφορές που θα βάλουν τις βάσεις για να γίνεις αυτός ο ευτυχισμένος/επιτυχημένος/ αγαπητός/δραστήριος αλλά σίγουρα μοναδικά υπέροχος άνθρωπος που έχεις ονειρευτεί.
