Στο απόγειο της ψηφιακής εποχής κάποιοι επιμένουν… αναλογικά. Το Stop Motion πρόκειται για την τεχνική animation κατά την οποία υπό κλίμακα αντικείμενα, μετακινούμενα αργά, φωτογραφίζονται καρέ-καρέ, δημιουργώντας την εντύπωση της κίνησης. Κομμάτι της μοναδικότητάς του είναι η επιστράτευση διαφορετικών μορφών τέχνης για την εξυπηρέτηση της εβδόμης. Γλύπτες, ζωγράφοι και γραφίστες είναι οι δημιουργοί των φιγούρων και του περιβάλλοντος, ενώ μουσικοί, ηθοποιοί και φωτογράφοι τους δίνουν ζωή και κίνηση. Το πρώτο δείγμα αυτής της τεχνικής συναντάται το 1898, με την μικρού μήκους ταινία, «The Humpty Dumpty Circus». Συγκριτικά με το ψηφιακό animation, το stop motion μετρά πολύ λιγότερες προσθήκες, με τις περισσότερες να είναι μικρού μήκους. Είναι φανερό πως μιλάμε για μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, που απαιτεί μεγάλη αφοσίωση. Γι αυτό θα δούμε 10 ταινίες, αριστουργήματα του Stop Motion Animation, που θα σας ταξιδέψουν στον φανταστικό του κόσμο και απαιτούν περισσότερη αναγνώριση.
«The Nightmare Before Christmas» (1993)
Με μέσο όρο 12 καρέ ανά δευτερόλεπτο, η παραγωγή της ταινίας διήρκεσε 3 χρόνια. Στην πόλη του Halloween, ο βασιλιάς Jack Skellington ανακαλύπτει την πόλη την Χριστουγέννων και μαγεύεται από την ομορφιά της. Οι προσπάθειες του να μεταφέρει το κλίμα στην πατρίδα του, τον οδηγούν σε μεγάλους μπελάδες. Η ανατριχιαστική ιστορία, που στο μυαλό όλων έχει μείνει ως δημιούργημα του Tim Burton, σκηνοθετικά ανήκει στον Henry Selick. Ο Burton υπήρξε εμπνευστής, σεναριογράφος και παραγωγός, αλλά όχι σκηνοθέτης. Το εφιαλτικό μουσικό αριστούργημα είναι μια από τις διασημότερες προσθήκες στην τέχνη του stop motion.
«James and The Giant Peach» (1996)
Ο Henry Selick επιστρέφει στο Stop Motion, αυτή τη φορά σκηνοθετώντας το βιβλίο του Roland Dahl. Μια μαγική περιπέτεια του μικρού James που με όχημα ένα γιγάντιο ροδάκινο και συντροφιά μια ομάδα εντόμων ταξιδεύουν με προορισμό την Νέα Υόρκη.
«Corpse Bride» (2005)
Δώδεκα χρόνια μετά το «The Nightmare Before Christmas», ο Tim Burton επιστρέφει με ακόμη πιο μελαγχολική διάθεση. Έχοντας επιστρατεύσει τα μεγάλα μέσα, ακούμε τις γνώριμες φωνές των Johnny Depp και Helena Bohnam Carter, που μοιάζουν φτιαγμένες για τους συγκεκριμένους χαρακτήρες. Στις περισσότερες παραγωγές χρησιμοποιούνται δύο είδη μαριονετών, είτε με αφαιρούμενα εναλλασσόμενα κεφάλια είτε με στόματα. Για τη συγκεκριμένη έγινε χρήση ενός διαφορετικού είδους. Οι κούκλες αποτελούνταν από ένα μεταλλικό σκελετό επικαλυμμένο με δέρμα από σιλικόνη. Η έκφραση και κίνηση επιτυγχανόταν με κλειδιά που ακινητοποιούσαν το αντικείμενο στην επιθυμητή στάση.
«Chicken Run» (2000)
Περισσότερα από 1500 κιλά πλαστελίνης χρειάστηκαν για να υλοποιηθούν οι ιπτάμενοι ήρωες αυτής της συναρπαστικής ιστορίας απόδρασης. Τα καταπιεσμένα πτηνά συσπειρώνονται υπό την ηγεσία του κόκορα Rocky(Mel Gibson), με στόχο την πολυπόθητη ελευθερία. Με 24 καρέ για κάθε δευτερόλεπτο ταινίας και 100 διακριτά στάδια κατασκευής ενός κοτόπουλου είναι προφανές πως μια stop motion ταινία απαιτεί κάτι περισσότερο από αγάπη και υπομονή, απαιτεί αφοσίωση.
«Mary and Max» (2009)
Περνώντας σε ένα animation απευθυνόμενο σε ενηλίκους και βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, έχουμε μια γλυκόπικρη, συγκινητική ιστορία. Η Mary είναι μια οχτάχρονη σπιτό-γατα, χωρίς φίλους και με μια δυσλειτουργική οικογένεια, που ζει στη Μελβούρνη. Ο επίσης μοναχικός Max ζει στη Νέα Υόρκη και πλέον στα 44 του αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια μοναδική φιλία, όταν η Mary ξεκινά να του στέλνει γράμματα.
«Fantastic Mr. Fox» (2009)
Η εν λόγω ιστορία ήταν αρκετά προσωπική τόσο για τον συγγραφέα της, Roland Dahl, όσο και για τον σκηνοθέτη, Wes Anderson, μιας και υπήρξε το πρώτο του βιβλίο. Το εξαιρετικό, ιδιαίτερο χιούμορ και η πολύχρωμη χαρακτηριστική αισθητική του δημιούργησαν αυτό το μοναδικό αριστούργημα. Συνολικά κατασκευάστηκαν 535 κούκλες σε 6 διαφορετικές κλίμακες με 120 από αυτές να είναι του πρωταγωνιστή Mr. Fox.
«Coraline» (2009)
Από μια πολύχρωμη παραγωγή, περνάμε σε μια πιο σκοτεινή και ανατριχιαστική. Η Coraline, μετακομίζει με τους πολυάσχολους γονείς της σε ένα νέο σπίτι που οι τοίχοι του φιλοξενούν επικίνδυνες γνωριμίες. Η παραγωγή της υπήρξε μία από τις πιο επίπονες. 10 άτομα δούλευαν 3-4 μήνες για να ολοκληρώσουν μόνο τις 24 φιγούρες της πρωταγωνίστριας. Ακόμη, κατασκευάστηκαν 130 διαφορετικά σκηνικά. Τα γυρίσματα διήρκεσαν 18 μήνες, αλλά η παραγωγή είχε ξεκινήσει 2 χρόνια νωρίτερα.
«Anomalisa» (2015)
Ας περάσουμε σε μια προσθήκη απευθυνόμενη σε μεγαλύτερα κοινά. Για μία ακόμη φορά ο Charlie Kaufman (σκηνοθέτης του «The Eternal Sunshine of a Spotless Mind») επιλέγει να αφηγηθεί μια ιδιόμορφη ιστορία μέσα από το Stop Motion. Ο τόνος και η ατμόσφαιρα της παραγωγής, ακόμη και η μορφή των φιγούρων δημιουργούν ένα φιλοσοφικό αριστούργημα, με διφορούμενο σενάριο.
«Kubo and The Two Strings» (2016)
Αν μιλάμε για αφοσίωση στην τέχνη, τότε θα ήταν παράληψη να μην αναφερθούμε στην συγκεκριμένη. Η ταινία είναι το αποτέλεσμα 145.000 φωτογραφιών. Για το μικρό ήρωα κατασκευάστηκαν 48 εκατομμύρια, διαφορετικές εκφράσεις. Ναι, σωστά διαβάσατε! 19 ολόκληροι μήνες χρειάστηκαν για να γυριστεί η χαρακτηριστική σκηνή στο πλοίο. Πραγματικά λυπηρό είναι πως παρά το απίστευτο του εγχειρήματος και τη μαγευτική ιστορία, η ταινία σε εισπράξεις σημείωσε τις λιγότερες από όλες τις Stop Motion παραγωγές της εταιρείας, με μόνο 73 εκ.$.
«Isle of Dogs» (2018)
To «Isle of Dogs» είναι η δεύτερη απόπειρα του Wes Anderson στο Stop Motion Animation. Αυτή τη φορά βρισκόμαστε στην Ιαπωνία, όπου ένα νεαρό αγόρι προσπαθεί να βρει το σκύλο του, στο νησί όπου έχουν εξοριστεί όλα τα σκυλιά της χώρας. Μια ομάδα πρώην σκύλων-κατοικίδιων, με αρχηγό ένα αδέσποτο θα διανύσουν το νησί για να βρουν το χαμένο φίλο. Πρωτότυπη, απολύτως συμμετρική-όπως κάθε ταινία του Anderson και με αρκετό χιούμορ ανήκει σε αυτές που δεν πρέπει να χάσετε.
