Σε συνέχεια της πρώτης ταινίας «Frankenstein» (1931) που τελειώνει με τον οργισμένο όχλο να λιντσάρει με δρεπάνια και πυρσούς το κατατρεγμένο τέρας, θα πληροφορηθούμε με έναν μακάβριο τρόπο ότι όχι απλώς δεν πέθανε τελικά, αλλά έπνιξε και έναν άνδρα στην προσπάθεια του τελευταίου να δει ιδίοις όμμασι αν το τέρας είναι νεκρό όπως όλοι πίστευαν και έφυγαν από το μέρος καθησυχασμένοι. Τώρα, ο δημόσιος κίνδυνος είναι και πάλι παρών και θα συνεχιστεί το κυνήγι σπέρνοντας τον φόβο και τον τρόμο στους κατοίκους. Μια που θα τον πιάσουν και μια που θα καταφέρει με την σωματική του δύναμη να αποδράσει από τη φυλακή σπάζοντας τις αλυσίδες της απάνθρωπης σκλαβιάς του, θα βρει στον δρόμο του έναν φιλεύσπλαχνο τυφλό άνδρα ο οποίος θα τον υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες εναποθέτοντάς τον κάτω από τη στέγη του και τη θαλπωρή της καρδιάς του σαν βάλσαμο στη μοναξιά του. Θα φιλέψει τον δραπέτη γίγαντα και θα τον φροντίσει χωρίς να τον νοιάζει η εξωτερική του εμφάνιση και η αποκρουστική του όψη διότι βλέπει πεντακάθαρα με τα μάτια της ψυχής του και καταλαβαίνει πολύ περισσότερα από αυτά που δείχνει ο σοφός αυτός άνθρωπος του δάσους.
Ο δόκτωρ Frankenstein στην πρώτη εμβληματική ταινία αποπειράθηκε με θράσος να παραβεί τους φυσικούς νόμους και να παραβιάσει την πύλη με τα μυστικά της φύσης οικειοποιούμενος τον ρόλο του Θεού διαπράττοντας την υπέρτατη αρχαιοελληνική ύβρη. Με την κλιμακούμενη απληστία του να δημιουργήσει το περιβόητο πλάσμα θεωρώντας ότι κατέχει την εξουσιοδότηση για μια τέτοια πράξη ανήθικης αφετηρίας σκέψης, πλοηγήθηκε σε γκρίζες ηθικά ζώνες. Το διάσημο τέρας (Boris Karloff), είναι δημιούργημα συνένωσης κομματιών από διάφορα σώματα νεκρών ανθρώπων και το αδέξιο αυτό αποτέλεσμα που θωρεί για πρώτη φορά τον κόσμο είναι ένα άγριο ον που προσπαθεί να εκπολιτιστεί με μια επιβληθείσα γαλούχηση από τον δημιουργό του, αντί να απολαύσει ένα ωραίο κρασί, λίγη μουσική και ένα τσιγάρο παρέα με κάποιον που τον θεωρεί απλώς ένα καλοσυνάτο άβγαλτο πλάσμα που αποζητάει αγάπη και καθοδήγηση από τον σωστό μέντορα (ο τυφλός).
Ο Dr. Parnacious, πρώην καθηγητής του στο πανεπιστήμιο θα καλέσει τον Dr.Frankenstein για να συνεργαστούν ώστε να φτιάξουν ένα άλλο πλάσμα, θηλυκού γένους αυτή τη φορά, την νύφη που θα συντροφεύει το αρσενικό τέρας, με ολέθριες συνέπειες διότι… «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Το πάθημα μπορεί να έγινε μάθημα για τον Frankenstein που σώθηκε από του Χάρου τα δόντια στο τέλος της προηγούμενης ταινίας αλλά με τον εκβιασμό του ύπουλου Parnacious κρατώντας τη συμβία τού μαθητή του όμηρο, δεν θα δυσκολευτεί να δεχτεί την πρόταση συνεργασίας εκών άκων παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του. Διότι ο πειρασμός είναι μεγάλος όταν πρόκειται για ανθρώπινη ματαιοδοξία και ναρκισσισμό και αυτό το γνώρισε από πρώτο χέρι ο ίδιος, μόνο που ο καθηγητής μάλλον περιμένει διαφορετική τύχη, την οποία θα έχει αλλά θα είναι πολύ χειρότερη από εκείνη του προκατόχου του…
Με μια εικονογραφία ασύλληπτης ομορφιάς, το έργο του 1935 μάλλον ανακάλυψε το ελιξίριο της νεότητας αφού δεν δείχνει τα 90 του χρόνια ούτε στο ελάχιστο. Ο James Whale ήταν ένας απίστευτα δημιουργικός σκηνοθέτης που οπτικοποίησε αψεγάδιαστα το κλασσικό βιβλίο της Mary Shelley δίνοντας την γοτθική εξπρεσσιονιστικών καταβολών ατμόσφαιρα, τον τρόμο που διέπει και την σημειολογία που διαπνέει το όλο της έργο τόσο αβίαστα και τόσο διαχρονικά, με το τέρας να καταλήγει τρέχοντας να σωθεί από τους εξαγριωμένους ανθρώπους σε δάση και άγρια βουνά προκειμένου να βρει ένα προσωρινό καταφύγιο για να κρυφτεί.
Η διλογία «Frankenstein» και «Bride of Frankenstein», δεν είναι από αυτές τις παλιές ταινίες που βλέπονται για ιστορικούς λόγους μουσειακού χαρακτήρα μόνο λόγω της κληρονομιάς που άφησαν πίσω και την επίδραση που είχαν μεταγενέστερα, αλλά πέρα από σταθμός στο σινεμά τρόμου και στο θρυλικό franchise του Frankenstein που εγκαινίασαν στο μεγάλο πανί, στέκονται και από μόνες τους ως απίστευτα καλοδιατηρημένες ταινίες με μια σπουδαία φωτογραφία, συγκλονιστικές ερμηνείες (και ειδικά από τον Boris Carloff ο οποίος ξεπερνάει τον εαυτό του από και την προηγούμενη ταινία έχοντας και κάποια λόγια σε αυτήν), άρτια σκηνοθεσία από τον Whale, χάρμα οφθαλμού σκηνογραφία και σφιχτό μοντάζ, ώστε όλα να βρίσκονται καλοκουρδισμένα σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο ποιότητας.
Ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών λαμβάνει χώρα και φυσικά προσευχόμαστε να ξεφύγει ο καθόλα συμπαθητικός μας ήρωας-τέρας από τα χέρια της απολίτιστης μάζας που δρα αγεληδόν και δεν λογαριάζει κανένα φραγμό. Το δημιούργημα του ανασφαλούς ανθρώπου ο οποίος ορέγεται μεγαλεία και δόξα για να προσγειωθεί στην σαδιστική πραγματικότητα που είναι γεμάτη σάλιο, αίμα και πόνο είναι και η νέμεση του έργου. Το ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα το δείχνει με ρητό και πολύ πειστικό τρόπο με την εναλλαγή των ρόλων, τα πογκρόμ των ανθρώπων και την αποκτηνωμένη τους «ανθρωπιά» ενάντια σε ένα tabula rasa τέρας, έναν ευγενή άγριο θα έλεγε κανείς. Tο τίμημα της διαφορετικότητας και η μοναξιά που προκύπτει από αυτήν είναι και η πεμπτουσία της αριστουργηματικής αυτής ταινίας.
Δείτε το trailer της ταινίας «Bride of Frankenstein» εδώ:
