Η μουσική των Pink Floyd στη μεγάλη οθόνη

Πηγή εικόνας: www.myartprints.co.uk

Οι Pink Floyd είναι μία από τις σημαντικότερες μπάντες της progressive rock σκηνής, με μια καριέρα που καλύπτει σχεδόν 5 δεκαετίες. Από τις πρώτες, ψυχεδελικές τους επιτυχίες με το «Piper at the Gates of Dawn» (1967) και το «Saucerful of Secrets» (1968), μέχρι το θρυλικό «The Dark Side of the Moon» (1973) και αργότερα το «Wish You Were Here» (1975), το «Animals» (1977) και το «Wall» (1979), η μουσική τους σμίλεψε τη ροκ μουσική και άλλαξε τη ζωή αμέτρητων φαν του είδους. Η μπάντα δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1965 και το πρώτο σχήμα αποτελούταν από τον Νικ Μέισον (ντραμς), το Ρότζερ Γουότερς (φωνητικά, μπάσο), το Ρίτσαρντ Ράιτ (πλήκτρα), τον Σιντ Μπάρετ (κύρια φωνητικά) και τον Ντέιβιντ Γκίλμορ (κιθάρα). Λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό είναι η δουλειά της βρετανικής μπάντας επάνω σε σάουντρακ για ταινίες. Αυτά είναι τα πιο χαρακτηριστικά έργα του πρωτοποριακού συγκροτήματος για τη μεγάλη οθόνη, που αποτελούν απαραίτητα ακούσματα για εκείνους τους φαν που θέλουν να γνωρίσουν όλες πτυχές της μουσικής τους εξέλιξης:

Soundtrack From the Film “More” (1969)

Πηγή εικόνας: www.discogs.com

Link: https://www.discogs.com/Pink-Floyd-Soundtrack-From-The-Film-More/master/20679

Η ταινία «More» ανήκει στην «αντι-κουλτούρα» της δεκαετίας του 1960 και μιλάει για τον πειραματισμό με τα ναρκωτικά και το κόνσεπτ της «ελεύθερης αγάπης». Σκηνοθετημένη από τον ιρανικής καταγωγής, Ελβετό Μπάρμπετ Σρέντερ, το «More» αφηγείται την ιστορία του Στεφάν (Κλάους Γκρούνμπεργκ), ενός Γερμανού φοιτητή που ερωτεύεται μια νεαρή χίπι, την Εστέλ (Μίμσι Φάρμερ) και την ακολουθεί στην ισπανική Ιμπίθα, όπου γνωρίζεται και στη συνέχεια εισχωρεί βαθιά στον κόσμο της ψυχεδέλειας και των σκληρών ναρκωτικών. Ο Στεφάν ζητάει συνεχώς «περισσότερο», χωρίς να αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις που έχει αυτό επάνω στον ίδιο. Η μουσική των Pink Floyd, με χαρακτηριστικά παραδείγματα κομμάτια όπως το «Nile Song» είναι βαθιά ψυχεδελική, αλλά εισάγει και νέα μουσικά στοιχεία που επηρέασαν αργότερα είδη, όπως ας πούμε τη heavy metal μουσική του 1970 και του 1980.

Διαβάστε επίσης  Sponty: Για τα καλά στα ηχεία μας με την Οδό Ενδορφινών
Advertising

Advertisements
Ad 14

Zabriskie Point (Original Motion Picture Soundtrack) (1970)

Πηγή εικόνας: www.discogs.com

Link: https://www.discogs.com/Various-Zabriskie-Point-Original-Motion-Picture-Soundtrack/master/78667

Το «Zabriskie Point» του Μικελάντζελο Αντονιόνι, είναι η δεύτερη προσπάθεια του μεγάλου σκηνοθέτη να κατανοήσει την ψυχεδελική σκηνή. Ενώ η προηγούμενη ταινία του με παρόμοια θεματολογία, το «Blow-Up» (1966), διαδραματίζεται στην Αγγλία, το «Zabriskie Point» είναι γυρισμένο στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών και εξετάζει το κίνημα της «ελεύθερης αγάπης» με διαφορετικό τρόπο. Ο Αντονιόνι βλέπει την άμεση σχέση που έχει η διαφήμιση με το κίνημα των «Παιδιών των Λουλουδιών» και εκεί ακριβώς εντοπίζει το σφάλμα που επέφερε την πτώση τους, στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Τα περισσότερα κομμάτια των Pink Floyd που ακούγονται εδώ είναι φτιαγμένα ειδικά για την ταινία, με εξαίρεση ίσως το «Come in Number 51, Your Time is Up», που είναι ουσιαστικά η επιτυχία τους «Careful with that Axe, Eugene» και παίζει κατά τη διάρκεια της τελευταίας σκηνής, όπου η πρωταγωνίστρια ανατινάζει τη βίλα του φίλου της στην έρημο.

Pink Floyd – The Wall (Music From the Film) (1982)

Advertising

Πηγή εικόνας: www.discogs.com

Link: https://www.discogs.com/Pink-Floyd-The-Wall-Music-From-The-Film/master/44270

Η ταινία του Άλαν Πάρκερ, «Pink Floyd – The Wall» είναι αδιαμφισβήτητα η διασημότερη με τραγούδια του συγκροτήματος ως σάουντρακ. Βασισμένη στην ομώνυμη ροκ όπερα του 1979, η ταινία ακολουθεί την αυτοκαταστροφική πορεία ενός ροκ σταρ, του Pink, ο οποίος αποφασίζει να αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας και χτίζει ένα νοητό «τείχος» γύρω του. Η κινηματογραφική μεταφορά χρησιμοποιεί κινούμενα σχέδια και σουρεαλιστικές τεχνικές για την αφήγηση και αποτελεί ένα μουσικό φιλμ διανθισμένο από μεγάλες επιτυχίες των Pink Floyd, όπως το «Hey You», το «Comfortably Numb» και φυσικά το «Another Brick in the Wall, Parts 1 & 2», που έγινε ύμνος για τους επαναστατημένους νέους μιας ολόκληρης δεκαετίας. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Μπομπ Γκέλντοφ των Boomtown Rats, που στη συνέχεια έγινε γνωστός για τη διοργάνωση των μεγάλων φιλανθρωπικών συναυλιών «Live Aid» (1985) και «Live 8» (2005).

Διαβάστε επίσης  Ford v Ferrari: Η αλήθεια πίσω από τη μεγάλη οθόνη
Πηγή εικόνας: pinkfloyd.eu

Οι ταινίες που έχουν χρησιμοποιήσει κομμάτια των Pink Floyd ως σάουντρακ είναι πολύ περισσότερες από τρεις. Η απήχηση του συγκροτήματος ήταν τέτοια, που φαν της μουσικής τους υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Αυτά τα τρία σάουντρακ (και οι ταινίες για τις οποίες γράφτηκαν) δίνουν μια καλή γεύση, τόσο της εποχής όσο και του γενικότερου κλίματος που ενέπνευσε τους Pink Floyd να γράψουν αυτή τη μουσική που τόσο αγαπήθηκε.

Ο Γιώργος Δήμος γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα. Σπούδασε Δημιουργική Γραφή και Φιλοσοφία στο Pratt Institute, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου και έζησε για 8 χρόνια. Το 2019 επέστρεψε στην Ελλάδα και από τότε εκδίδει συστηματικά άρθρα σε περιοδικά, κυρίως σχετικά με τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία και τη φωτογραφία. Είναι μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων για την Ανεξαρτησία και τη Διαφάνεια των ΜΜΕ.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Βία στην τηλεόραση: Επιδράσεις στα παιδιά

Το παρόν άρθρο Το παρόν άρθρο με τίτλο Βία στην

«Ο Κροκόδειλος» του Ντοστογιέφσκι: Μια σάτιρα της κοινωνίας

Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ρωσικής