Πρόσφατα παρακολούθησα μια από τις καινούργιες παραγωγές του Netflix την Purple Hearts, και αν και γενικότερα είμαι απογοητευμένη από τις ταινίες της πλατφόρμας, η απογοήτευση μου με την συγκεκριμένη ταινία ήταν ιδιαίτερα προσωπική. Τα ρομάντζα ήταν πάντα η αδυναμία μου και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο σε αυτόν τον κόσμο από μια καλή ιστορία αγάπης. Θα ακουστώ λίγο σαν γιαγιά αλλά δεν κάνουν πια ρομάντζα όπως παλιά. Μια γενιά η οποία μεγάλωσε με ιστορίες όπως το Ghost (1990), το When Harry Met Sally (1989), το Notting Hill (1999), My Best Friend’s Wedding (1997), το 10 Things I Hate About You (1999) ή το How to Lose a Guy in 10 Days (2003), αναγκάζονται πια και βλέπουν φτηνά ρομάντζα που ο βασικός τους στόχος είναι να ευχαριστήσουν τις τάσεις μόδας του ίντερνετ αντί να διηγηθούν ιστορίες έρωτα, πάθους, γέλιου, κλάματος και πόνου.
Με αφορμή λοιπόν την απογοήτευση μου ας θυμηθούμε μια από της αγαπημένες μου τέτοιες ιστορίες, το One Day (2011) Η ταινία αποτελεί διασκευή του ομώνυμου λογοτεχνικού έργου του David Nicholls, ο οποίος ανέλαβε και την συγγραφή του σεναρίου, σε σκηνοθεσία της Lone Scherfig. Έκανε πρεμιέρα το 2011 και πρωταγωνιστούν οι Anne Hathaway και Jim Sturgess.
Πλοκή:
1988 και η Έμμα με τον Ντέξτερ περνάνε το βράδυ της αποφοίτησής τους μαζί, χωρίς ωστόσο να συμβεί κάτι ανάμεσά τους. Έτσι, αποφασίζουν να μείνουν φίλοι και να συναντιούνται κάθε χρόνο την ημέρα εκείνη σα επέτειο. Γρήγορα η ζωή θα φέρει πολλά προβλήματα και στους δυο, με την Έμμα να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το όνειρό της να γίνει συγγραφέας, ενώ ο Ντέξτερ αν και γνωρίζει την επιτυχία την οποία επιθυμούσε, δεν τον γεμίζει όσο πίστευε, με τον χαμό της μητέρας του να έχει ακόμα πιο σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχολογία του. Παρά τις όποιες δυσκολίες έχουν να αντιμετωπίσουν οι δυο τους όμως, βρίσκουν πάντα παρηγοριά ο ένας στον άλλον, με τα συναισθήματά τους να γίνονται όλο και πιο έντονα
Σκέψεις:
Κάθε καλή ιστορία αγάπης δεν είναι ίδια, ωστόσο κάποιες από αυτές ξεχωρίζουν, ειδικά όταν τις ξαναβλέπεις μετά από χρόνια και σου προκαλούν τα ίδια συναισθήματα. Το One Day είναι αυτή η ιστορία που θα σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις και να αναρωτηθείς που μπορεί κανείς να βρει έναν τέτοιο έρωτα. Η χημεία της Έμμα και του Ντέξτερ είναι απίστευτη από την αρχή κιόλας της ταινίας και οι δυναμικές τους γίνονται όλο και καλύτερες στην συνέχεια. Όπως το Yin Yang τατού του Ντέξτερ έτσι και οι δυο τους ολοκληρώνονται και τρέφονται ο ένας από την ενέργεια του άλλου. Η σύνδεσή τους αυτή τονίζεται ιδιαίτερα με μια από της ομορφότερες σκηνές και μια φράση της Έμμα, όταν λέει στον Ντέξτερ « I love you, Dexter. So much. I just don’t like you anymore.» Με την φράση αυτή η Έμμα ξεκαθαρίζει πως ακόμα και όταν δεν τον συμπαθεί πια γιατί δεν αναγνωρίζει σε αυτόν τον άνθρωπο τον οποίο γνώρισε και ερωτεύτηκε χρόνια πριν, ακόμα και τότε συνεχίζει να τον αγαπάει, γιατί η επιρροή που έχει ο ένας στον άλλον και το πόσο σημαντικός είναι ο ένας για τον άλλον είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει.
Σε αντίθεση με τις περισσότερες ρομαντικές ταινίες τα τελευταία χρόνια, οι οποίες συνήθως είναι δυο φαινομενικά ελκυστικά πρόσωπα του ίντερνετ, χωμένα σε μία ταινία χωρίς πλοκή και σκοπό, το One Day διηγείται μία ιστορία. Την ιστορία δύο ανθρώπων που έζησαν, ερωτεύτηκαν, πληγώθηκαν, γέλασαν και έκλαψαν μαζί, που έγιναν από δυο ξένοι, φίλοι και μετά εραστές για να καταλήξουν και πάλι να χάσουν ο ένας τον άλλον. Γιατί έτσι πρέπει να είναι οι ιστορίες αγάπης όμορφες, τραγικές, γεμάτες πάθος, κλάμα, γέλια, θυμό και το One Day είναι αυτό ακριβώς.
Trailer: https://youtu.be/zVuuooZqVaU
