Το μακρινό (ή και όχι) 1984 κυκλοφορεί στους κινηματογράφους η ταινία “Stop making sense“. Ένα μουσικό ντοκιμαντέρ των Talking Heads με σκηνοθέτη τον Jonathan Demme, ο οποίος μετά από μερικά χρόνια θα σκηνοθετήσει ταινίες όπως “The Silence of the Lambs” και “Philadelphia“. Σε όποια γωνιά του “ιντερνετς” και να κοιτάξεις θα δεις πως πρόκειται για το σπουδαιότερο concert film,όχι ένα από τα σπουδαιότερα,το σπουδαιότερο. Εδώ δεν θα κρίνουμε αν είναι ή όχι το σπουδαιότερο concert film, αλλά θα πούμε λίγα πραγματάκια για μια ταινία που με διασκέδασε πολύ.
Λίγα πραγματάκια
Η ταινία μας πηγαίνει στο 1983 στο τουρ των Talking Heads για την προώθηση του δίσκου Speaking in Tongues. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν κατά τη διάρκεια τεσσάρων σόου, έτσι ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν λιγότερος εξοπλισμός και κάμερες στις λήψεις, έτσι τη μία βραδιά τραβούσαν από τη μια πλευρά της σκηνής και την επόμενη από την άλλη.Μπορείς να παρατηρήσεις πως κατά τη διάρκεια του ίδιου τραγουδιού μέλη της μπάντας φορούν διαφορετικά ρούχα ή ότι το χαρακτηριστικό κόκκινο καπέλο άλλαξε θέση. Όπως είπαμε είναι ένα concert film των Talking Heads και για εμένα που γουστάρω Talking Heads ήταν λουκούμι η ταινία και προφανώς κάποιος που τους ακούει θα περάσει πολύ καλά.Όμως ο σκηνοθέτης μας όπως και το υπόλοιπο κινηματογραφικό συνεργείο καταφέρνει περίφημα να μεταφέρει την αύρα και την ενέργεια μιας ζωντανής εμφάνισης στη μεγάλη οθόνη που θεωρώ πως ακόμα και αν δεν είσαι φαν η ταινία θα σε συναρπάσει.Και αυτό συμβαίνει σταδιακά, όσο το λάιβ αποκτά όλο και περισσότερούς συντελεστές, όλο και περισσότερους ήχους, σκηνικά, χρώματα εσύ δεν μπορείς παρά να ακολουθήσεις αυτή τη γιορτή.
Τι εστί βερίκοκο;
Είναι μια ταινία για μια ζωντανή εμφάνιση των Talking Heads, είναι τόσο απλό. Κάνει αρκετά ώστε να είναι μια ταινία του genre της χωρίς υπερβολές που θα αφαιρούσαν από μια ζωντανή εμφάνιση της μπάντας εκείνη την εποχή. Με άλλα λόγια υπάρχει εμπιστοσύνη στο μουσικό σύνολο και στην αλληλεπίδραση αυτού με το κοινό, να δημιουργήσει και να εκφράσει την ενέργεια και το πνεύμα της ταινίας, ενώ παράλληλα ο κινηματογραφικός παράγοντας λειτουργεί υποστηρικτικά στο όλο εγχείρημα. Απόδειξή αυτού το γεγονός πως ο Jonathan Demme ήθελε να καταγράψουν επιπρόσθετα πλάνα προσομοιώνοντας το λάιβ, με τη μπάντα να αρνείται καθώς η απουσία ζωντανού κοινού θα επηρέαζε την απόδοση της. Ίσως είναι και ένα από τα στοιχεία που κάνουν την ταινία κορυφαία στο είδος της, το γεγονός δηλαδή ότι το Α και το Ω είναι η ζωντανή εμφάνιση της συγκεκριμένη μπάντας, η αύρα, το στιλ της και η αλληλεπίδραση της με το κοινό.
One Last Hurrah
Τον Μάρτιο του 2023 η Α24 απέκτησε τα δικαιώματα του Stop Making Sense, και τον Σεπτέμβριο έγινε προβολή της 4Κ κόπιας στο Φεστιβάλ του Τορόντο (TIFF) σηματοδοτώντας την επετειακή (40 χρόνια) επανακυκλοφορία της ταινίας. Στο εν λόγω φεστιβάλ εμφανίστηκαν τα μέλη της μπάντας, για πρώτη φορά από την ένταξή τους στο Rock n Roll Hall of Fame (2002) και συζήτησαν με το κοινό μετά την προβολή της ταινίας. “I love that show, it was magical. Everything about it was so special, the love between us and the audience, the teamwork, our crew, the film crew was all amazing” λέει η Tina Weymouth, ενώ αναφερόμενος στον Jonathan Demme ο Chris Frantz “… he certainly dug the band and understood what we were about, he helped us celebrate the music,because when you get right down to it, the music is greater than the band even,like we might be dead but the music continues…”.
