Οργανική αρχιτεκτονική ονομάζουμε την αρχιτεκτονική που ακολουθεί τη φύση και δημιουργείται με βάση τις αρχές της, έχοντας στόχο μία σύνθεση, όπου κτήριο και περιβάλλον αποτελούν ένα ενιαίο σχεδιασμό. Υλικά, μοτίβα και βασικές αρχές σχεδιασμού, επαναλαμβάνονται σε ολόκληρο το κτήριο, ώστε να δημιουργηθεί μια κεντρική ιδέα, μια ολότητα, ένας οργανισμός. Όλα σχετίζονται το ένα με το άλλο, αντανακλώντας μια φυσική συνέχεια, από τα παράθυρα, τα δάπεδα, μέχρι και τα έπιπλα που προορίζονται να γεμίσουν το χώρο.
Η συσχέτιση κτιριακής μάζας με το φυσικό περιβάλλον, η ενοποίηση και ο συνδυασμός εσωτερικών – εξωτερικών χώρων, αποβλέπει σε μια αρμονική αδιάσπαστη δόμηση, στην οποία η αρχιτεκτονική δεν υπερισχύει της φύσης. Ο F.L.Wright, ήδη από το 1935 σχεδίασε την κατοικία Falling Water στην Pennsylvania, η οποία στηρίζεται σε ένα φυσικό βράχο, δίνοντας την εντύπωση ότι ισορροπεί πάνω από έναν μικρό καταρράκτη. Κάπως έτσι επιδιώκει να φέρει τον άνθρωπο σε άμεση επαφή με το νερό και να εκμεταλλευτεί το τοπίο και όχι να το τοποθετήσει απέναντι του ως ένα πίνακα, ως μια όμορφη θέα.
Η φιλοσοφία της οργανικής αρχιτεκτονικής δε βασίζεται σε αυστηρούς σχεδιαστικούς κανόνες, περιορισμούς της γεωμετρικής αρχιτεκτονικής. Ο Luis Sullivan έδινε βαρύτητα στην μορφή έναντι της λειτουργίας και με αυτό τόνιζε ότι η αρχιτεκτονική σαφώς και οφείλει να είναι λειτουργική, αλλά πρωτίστως οφείλει να δώσει έμφαση στη μορφή της, αντλώντας ιδέες από την ίδια τη μάνα φύση.
Αυτός είναι και ο λόγος, που η οργανικότητα στο σχεδιασμό λέγεται ότι εν μέρει συγκεράζει την αρχιτεκτονική με τη βιολογία, μιας και πολλοί αρχιτέκτονες κατά τη δημιουργική διαδικασία αναζήτησης των συνθετικών αρχών σχεδιασμού, γοητεύονται από το φυσικό κόσμο των ζωντανών οργανισμών και σχεδιάζουν βιομορφικά κτήρια. Ο βιομορφισμός εκφράζεται σαν μια μίμηση της φύσης κατά τον σχεδιασμό. Ο A.Gaudi είναι ένας από τους κύριους εκφραστές που πρέσβευσαν αυτή την τάση στην αρχιτεκτονική.
Οι ιδέες αυτές, συνεχίζουν να αποτελούν πηγή έμπνευσης και στο σήμερα. Παράδειγμα αποτελεί το Ολυμπιακό Στάδιο του Πεκίνο, των Herzog & De Meuron, που θυμίζει χελιδονοφωλιά. Το έργο ολοκληρώθηκε το 2008 και αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της πόλης.
Επίσης, το Sage Gateshead, στη Βορειοανατολική Αγγλία του N.Foster, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως ένας μεγάλος γυμνοσάλιαγκας. Το κτήριο ολοκληρώθηκε το 2004 και είναι ένα παράδειγμα αρχιτεκτονικής υψηλής τεχνολογίας και «blobitecture».
Είναι γενικά παραδεκτό ότι στα πλαίσια αυτής της τεχνολογικής εξέλιξης στο σχεδιασμό και στα μέσα – υλικά κατασκευής, διακρίνεται ένας συνεχής μορφολογικός «εξεζητημένος» σχεδιασμός. Ίσως σταδιακά να χάνεται η ουσία περί οργανικότητας. Πράγματι, αναφερόμενοι σε αυτήν, το μυαλό όλων πάει σε ότιδήποτε μη ορθοκανονικό, κατά κύριο λόγο σε καμπυλόμορφα σχήματα που θυμίζουν φυσικές φόρμες, όμως σκοπός αυτής της προσέγγισης στο σχεδιασμό δεν είναι ούτε η μίμηση της φύσης, ούτε ο επιφανειακός εντυπωσιασμός του ασυνήθιστου.
Σκοπός της οικοδόμησης, γενικά, δεν είναι η επιβολή στο περιβάλλον και η δημιουργία του αλλόκοτου κτηρίου, αλλά η δημιουργία καταφυγίων ανεξαρτήτως χρήσεως. Η οργανική αρχιτεκτονική αποβλέπει σε μια διαχρονικότητα που εκπηγάζει από τη δόμηση ενός περιβάλλοντος οικείου στον άνθρωπο, φιλικού ως προς τη γη. Άλλωστε το έχουμε πει ξανά, ο σεβασμός του περιβάλλοντος είναι πρωτέυουσας σημασίας για μια οικοδόμηση.
