Σε μια από αυτές τις προεκλογικές δεξιώσεις του Δημάρχου ήταν και ο επιθεωρητής Μάσιμα. Το πιο ενδιαφέρον σε αυτές τις δεξιώσεις, είναι το δωρεάν αλκοόλ που σερβίρεται ανάμεσα σε ψεύτικα χαμόγελα και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, από «πελάτες» των «υπηρεσιών» προστασίας της αστυνομίας. Ένα χαμένο σαββατόβραδο, ανάμεσα σε όλο αυτόν το συρφετό.
Ήταν κατά τις έντεκα όταν χτύπησε το τηλέφωνο του. Τον ενημέρωσαν να σπεύσει άμεσα για κάποιο φόνο, στον οποίο εμπλεκόμενα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.
Μπήκε στο αυτοκίνητο του και κατευθύνθηκε προς τα βόρια. Ο προορισμός του ήταν μια απομονωμένη έπαυλη στις παρυφές του βουνού, που έστεκε λίγο έξω από την πόλη. Ήταν το μόνο σημείο που δεν είχε μπαζωθεί και χτιστεί ακόμα. Δεν πειράζει. Να έχουν και οι επόμενες γενιές να καταστρέψουν κάτι.
Βλαστήμησε. «Κωλοδουλεία» φώναξε. Είχε βαρεθεί πια αυτές τις μαλακίες. Αναρωτιόταν που πήγαν όλα του τα παιδικά όνειρα. Έγινε ένας βρωμερός μπάτσος, διεφθαρμένος μέχρι το μεδούλι. Και τι περίμενε πια από τη ζωή του; Να πάρει σύνταξη και να αποσυρθεί στη δική του έπαυλη. Στο νότο κοντά στη λίμνη όπου θα ψαρεύει συνέχεια και θα χαίρεται τα «δωράκια» που έβγαλε τόσα χρόνια με τον «τίμιο» ιδρώτα του. «Κωλοδουλεία» ξαναφώναξε.
Φτάνοντας στην έπαυλη του Τόμας, μισή ώρα αργότερα, είδε δυο συμβατικά οχήματα της ασφάλειας κι ένα περιπολικό.
Μπαίνοντας αντίκρισε δυο μπάτσους με στολή στην είσοδο. Τον χαιρέτησαν και του είπαν ότι ο καθηγητής Τόμας βρίσκεται στην βιβλιοθήκη.
Ο καθηγητής Ρόμπερτ Τόμας, καταγόταν από μία επαρχία της Βρετανίας. Ήταν εξήντα πέντε ετών και ήδη από τα είκοσι πέντε του ζούσε εδώ πέρα. Ήταν πια Ιάπωνας πολίτης. Ο τομέας του είναι η γενετική, η μοριακή βιολογία και η βιορομποτική.
Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια θεωρούνταν πρωτοπόρος. Η σκέψη του έτρεχε πιο μπροστά από τους ήδη καταξιωμένους καθηγητές του. Μετά την αποφοίτηση του ήταν εύκολο να βρει χρηματοδότες για τα πειράματα του από τις φαρμακοβιομηχανίες και τον τομέα ιατρικών εφαρμογών.
Όταν ήρθε στην Ιαπωνία ήταν ήδη διάσημος. Αγόρασε αυτή τη βίλα και απομονώθηκε από τον κόσμο. Αφοσιώθηκε στα πειράματα του καθώς και στις παράλληλες σπουδές. Ωστόσο είχε πάντα μια εμμονή με την απομόνωση. Η διακριτικότητα ήταν το παν για τη ζωή του. Απέφευγε τα φώτα της δημοσιότητας, και δεν δεχόταν ποτέ του επισκέπτες. Ζούσε πάντα μόνος του με τη νεαρή του σύζυγο. Την πολύ νεότερη του σύζυγο.
Μπήκε στη βιβλιοθήκη και είδε δυο άντρες με πολιτικά και τον καθηγητή Τόμας καθισμένο στην καρέκλα του γραφείου του με το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια του. Έκανε νόημα στους δύο άντρές και συστήθηκε «καλησπέρα σας καθηγητά. Επιθεωρητής Μάσιμα.»
Ό ένας από τους δύο άντρες βγήκε έξωμε τον επιθεωρητή, και του εξήγησε την κατάσταση.
Ανέβηκαν τα σκαλιά και διέσχισαν τον μακρύ διάδρομο μέχρι την κρεβατοκάμαρα του καθηγητή και της συζύγου του, όπου βρισκόταν το θύμα.. Έξω από την πόρτα έστεκε ένας ένστολος που τους χαιρέτισε με κάθε τυπικότητα και παραμέρισε για να μπούνε στο δωμάτιο.
Το θέαμα ήταν αποτρόπαιο. Η σωρός της νεαρής γυναίκας κείτονταν στο πάτωμα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Είχε μια τεράστια τομή από το λαιμό της μέχρι την ηβική περιοχή.
Ρώτησε αν ειδοποιήθηκε η σήμανση και ο ιατροδικαστής, και του είπαν πως βρισκόταν ήδη καθ οδόν. Ζήτησε να μείνει μόνος στον τόπο του εγκλήματος. Κοίταξε προσεχτικά το δωμάτιο. Δεν ήταν ιδιαίτερα ακατάστατο. Φαίνεται λοιπόν πως δεν υπήρξε πάλη ανάμεσα στον καθηγητή και την γυναίκα του. Το αντικείμενο που χρησιμοποιήθηκε ήταν πεταμένο λίγο παραδίπλα. Ένα κουζινομάχαιρο, τίποτα το ιδιαίτερο.
Ο επιθεωρητής κοίταξε το σχεδόν στρωμένο κρεβάτι, και άρχισε να ψάχνει τριγύρω χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Τα κίνητρα του εγκλήματος είναι σχεδόν σίγουρα. Κάποια σκηνή ζηλοτυπίας. Ίσως η νεαρή γυναίκα είχε κάποιον νεότερο εραστή. Έγκλημα πάθους ή ζήλιας. Οπότε το μόνο πραγματικό θέμα είναι πως το διαχειριζόμαστε επικοινωνιακά, μιας και ο καθηγητής είναι «εξέχουσα» προσωπικότητα.
Σε ένα συρτάρι βρήκε ένα φωτογραφικό άλμπουμ. Ασυναίσθητα βάλθηκε να το ξεφυλλίζει. Οι φωτογραφίες ήταν τοποθετημένες με χρονολογική σειρά, και ξεκινούσαν από την γέννηση του καθηγητή. Άρχισε να ξεφυλλίζει το άλμπουμ όταν ξαφνικά παρατήρησε κάτι ασυνήθιστο, και ένιωσε ένα ρίγος να τον διαπερνά. Ξαναγύρισε μερικές δεκάδες σελίδες πίσω και πήρε πάλι να τις ξεφυλλίζει αργά και προσεκτικά. Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά σε αυτό το άλμπουμ. Πως ήταν δυνατόν να συμβαίνει αυτό που έβλεπε;
Ο ιατροδικαστής μπήκε στο δωμάτιο.
«Γεια σου Μάσιμα. Τι έχουμε εδώ;»
«Δες και μόνος σου γιατρέ. Θα είμαι στη βιβλιοθήκη με τον καθηγητή. Αν δεις κάτι παράξενο μην τρομάξεις.»
«Δηλαδή σαν τι;» ρώτησε ο γιατρός, αλλά ο επιθεωρητής αρκέστηκε σε ένα περίεργο χαμόγελο.
Ο επιθεωρητής μπήκε στη βιβλιοθήκη με το άλμπουμ στα χέρια. Το άφησε επιδεικτικά πάνω στο γραφείο και κοίταξε τον καθηγητή για να δει τις αντιδράσεις του.
«Λοιπόν καθηγητά, να μιλήσουμε γι’ αυτό εδώ; Τι είναι;»
«Μα, ένα φωτογραφικό άλμπουμ, φυσικά» απάντησε άχρωμα ο καθηγητής.
«Ας αφήσουμε τα παιχνιδάκια κύριε Τόμας. Η νεκρή γυναίκα επάνω ποια είναι; Ή καλύτερα ΤΙ είναι;»
Ο καθηγητής χαμογέλασε με ευχαρίστηση και κομπασμό.
«Είστε πολύ παρατηρητικός επιθεώρητα. Περίμενα να περάσουν τουλάχιστον τρεις μέρες πριν το αντιληφθεί κάποιος.»
«Θέλετε να μου πείτε πως η γυναίκα σας εδώ και τριάντα χρόνια παραμένει ίδια και απαράλλαχτη; Βλέπω στις φωτογραφίες εσάς να γερνάτε αλλά αυτή αν μένει ίδια. Πως μπορεί αν συμβαίνει αυτό;»
«Η γυναίκα μου; Έχω αν δω τη γυναίκα μου τουλάχιστον είκοσι έξι χρόνια»είπε γελόντας.
«Και τότε αυτή επάνω ποια είναι καθηγητά; Ποια είναι αυτή η νεαρή γυναίκα, γιατί συμφωνώ μαζί σας ότι δεν πρόκειται για την σύζυγο σας.»
«Είναι το Δείγμα 7» απάντησε σοβαρά ο καθηγητής.
«Που πάει να πει;»
«Θα σας πω μια ιστορία επιθεωρητά. Μια περίεργη ιστορία.» είπε βγάζοντας μια φωτογραφία από το άλμπουμ.
«Αυτή είναι η γυναίκα μου. Γνωριστήκαμε και ερωτευτήκαμε παράφορα. Τέσσερις μήνες αργότερα παντρευτήκαμε. Ο γάμος κράτησε περίπου τέσσερα χρόνια, ώσπου μία μέρα μου είπε ότι με βαρέθηκε, ότι την κούρασα, και ότι ήθελε να χωρίσουμε. Έτσι κι έγινε. Ήμουν απαρηγόρητος, είχα χάσει αυτή που τόσο αγαπούσα, και που ήμουν τόσο ερωτευμένος μαζί της.»
«Αρά λες ότι χωρίσατε. Και πως φτάνουμε στο, πως το είπατε, Δείγμα 7;»
«Η απόγνωση μου από το χωρισμό, με ώθησε να δοθώ με όλο μου το είναι στα πειράματα. Τον καιρό εκείνο μόλις είχα τελειώσει με την επιτυχή δημιουργία κλώνων. Το πρόβλημα της νοημοσύνης και του προβλήματος με τα οστά λύθηκε με τα μηχανικά εμφυτεύματα. Η επιτυχία σε αυτό το πείραμα με έκανε να χάσω τη γυναίκα μου. Βρέθηκα λοιπόν να δουλεύω ένα σχέδιο για εμφυτεύματα μνήμης. Και τότε μου ήρθε η ιδέα. Μια ιδέα που δεν έχω παρουσιάσει ακόμη στην επιστημονική κοινότητα και στον κόσμο, γιατί θεωρώ ότι δεν είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο.»
«Ξέρω για τα πειράματα σας καθηγητά. Τα ονομάζεται Cyberclone αν δεν κάνω λάθος.» είπε αδημονώντας ο επιθεωρητής.
«Πολύ σωστά.» χαμογέλασε ο καθηγητής « Βλέπω πως η παλιά καλή συνήθεια της παρακολούθησης και υποκλοπής προσωπικών δεδομένων, δεν έχει ξεχαστεί από την αστυνομία» είπε ο καθηγητής με ειρωνικό τόνο.
«Ο καθένας στην επιστήμη του» είπε ο επιθεωρητής.
«Σκέφτηκα λοιπόν, ότι αφού είχα διαθέσιμο το γενετικό υλικό της γυναίκας μου, καθώς επίσης και ένα πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό των όμορφων προσωπικών στιγμών μας, γιατί να μη δημιουργήσω μια νέα σύζυγο αφού η παλιά με παράτησε; Και έτσι δημιουργήθηκε το Δείγμα 1, με τις αναμνήσεις της γυναίκας μου.»
Ο επιθεωρητής είχε μείνει άναυδος από αυτή την κυνική ομολογία. Τι είδους νοσηρό μυαλό θα έκανε κάτι τέτοιο; Ο καθηγητής το είχε παρακάνει και όχι μονό νομικά.
«Και πως από το 1ο Δείγμα φτάσαμε στο 7ο; Τι έγιναν τα προηγούμενα έξι;»
«Θα σας πω. Ας πούμε πως κάτι στο DNA της πραγματικής συζύγου μου δεν με ήθελε. Με απέρριπτε. Και αυτό συνέβαινε με όλους του κλώνους. Με όριο σχεδόν τα τέσσερα χρόνια, πάντα κάτι συνέβαινε και η εκάστοτε σύζυγος μου με εγκατέλειπε. Το Δείγμα 1, με παράτησε όπως και το πρωτότυπο της. Το Δείγμα 2 κρεμάστηκε. Το Δείγμα 3 αυτοπυροβολήθηκε. Τα δείγματα 4, 5 και 6, τα έβγαλα με τα χέρια μου από την μέση, πριν με αφήσουν εκείνα.»
Ο επιθεωρητής δεν πίστευε αυτά που άκουγε.
«Δηλαδή παραδέχεστε ότι σκοτώσατε τέσσερις γυναίκες;» ρώτησε γεμάτος έξαψη και θυμό.
«Δεν σκότωσα καμία γυναίκα κύριε Επιθεωρητά» συνέχισε ήρεμος και ατάραχος ο καθηγητής με το ίδιο ειρωνικό ύφος «Απλώς τερμάτισα τέσσερα αποτυχημένα πειράματα. Αυτή είναι η επιστήμη μου.»
Ο επιθεωρητής έβραζε από θυμό και προσπαθούσε να βρει, βάση ποιου νόμου, θα μπορούσε να κλείσει μέσα αυτό το κάθαρμα. Η ιδέα να την γλιτώσει έτσι απλά ο καθηγητής τον έβγαζε εκτός εαυτού. Ήξερε καλά πως και ο ίδιος δεν ήταν κανένα παράδειγμα ηθικής, αλλά αυτό που έκανε ο Τόμας ήταν τόσο ανήθικο που και ο Σατανάς ο ίδιος θα το κατέκρινε. Ξαφνικά η ιδέα να «τερματίσει» το λάθος πείραμα, το Δείγμα που ονομάζεται Τόμας του σφηνώθηκε στο κεφάλι.
Εκείνη την ώρα μπήκε στην αίθουσα ο ιατροδικαστής.
«Επιθεωρητά είχατε δίκιο. Νομίζω το ανθρωποκτονιών δεν έχει να κάνει κάτι εδώ. Πρέπει να καλέσουμε τις Ειδικές Υποθέσεις» είπε ο αποσβολωμένος ιατροδικαστής.
«Μη βιάζεστε τόσο γιατρέ» είπε ο επιθεωρητής και έβγαλε το όπλο του σημαδεύοντας τον καθηγητή Τόμας.
«Ίσως ο καθηγητής μετά το έγκλημα που διέπραξε αποφάσισε να τερματίσει την ζωή του. Να εξιλεωθεί τινάζοντας τα μυαλά του στον αέρα» και τελειώνοντας τη φράση του ο επιθεωρητής Μάσιμα ακούμπησε την κάννη του όπλου του στο κεφάλι του καθηγητή Τόμας.
Πηγή εικόνας: https://images.alphacoders.com
