Η έκφραση ”practice makes perfect” ή ελληνιστί, ”η εξάσκηση είναι ο καλύτερος φίλος του ταλέντου”, όπως και για κάθε άλλη τέχνη ή τεχνική, είναι εξίσου έγκυρη και για τη φωτογραφία. Γι ‘αυτό σε αυτό το άρθρο, θα δούμε μια σύντομη συλλογή ασκήσεων που θα σε βοηθήσουν, να γίνεις καλύτερος φωτογράφος.
Πάμε να τις δούμε!
1. Spot meter από δω και πέρα
Τα σύγχρονα συστήματα μέτρησης των φωτογραφικών μηχανών, έχουν συνήθως τρεις λειτουργίες ,που τις ρυθμίζεις από το μενού, συχνά αποκαλούμενες “spot”, “matrix” ή “multi-area”, ανάλογα με τον τύπο και την εταιρεία φωτογραφικής μηχανής που χρησιμοποιείς. Αυτές οι τρεις λειτουργίες κάνουν ικανοποιητική δουλειά, στο να εκτιμούν μια σκηνή και να θέτουν τις κατάλληλες ρυθμίσεις έκθεσης, σε συγκεκριμένες και πολλές φορές δύσκολες περιπτώσεις. Ωστόσο, δεν μπορούν πάντα να καταγράψουν αυτό που βλέπεις μπροστά σου, και που θα ήθελες ως αποτέλεσμα. Η λύση για αυτό, είναι η μετάβαση στη σημειακή μέτρηση (spot). Αυτή η ρύθμιση σου δίνει τον πλήρη έλεγχο, της φωτομέτρησης και σε βοηθά να αναπτύξεις μια πολύ καλή κατανόηση τονικοτήτων. Είναι συχνά χρήσιμο να συνδυάσεις το spot meter με το κλείδωμα AE ,καθώς αυτό θα καθορίσει τις ρυθμίσεις έκθεσης (μετά τη μέτρηση) ενώ συνθέτεις την εικόνα.
2. Τσέκαρε το ιστόγραμμα
Ακριβώς όπως τα levels στο Adobe Photoshop, έτσι και το ιστόγραμμα κάθε φωτογραφίας που τραβάς, είναι ένα γράφημα που αντιπροσωπεύει τη φωτεινότητα των pixels που συνθέτουν μια εικόνα. Η κλίμακα τρέχει από το μαύρο, με ανάγνωση φωτεινότητας 0, αριστερά προς το λευκό, με ένδειξη φωτεινότητας 255, στα δεξιά. Οι κορυφές στο ιστόγραμμα υποδεικνύουν τον αριθμό των pixel με αυτή τη φωτεινότητα, και μια μεγάλη κορυφή σημαίνει ότι πολλά pixel έχουν αυτή τη φωτεινότητα. Αυτό σημαίνει, ότι μια πολύ σκοτεινή εικόνα θα έχει κορυφές στα αριστερά του γραφήματος, ενώ μια φωτεινή έχει κορυφές στα δεξιά. Μια σωστά φωτομετρημένη εικόνα, θα έχει στο ιστόγραμμα της, μια «κανονική» κατανομή, με μια κορυφή στη μέση και λίγα πολύ φωτεινά και πολύ σκοτεινά pixel. Έτσι, τσεκάροντας αυτά τα στοιχεία θα έχεις πλήρη γνώση και κατανόηση των τονικών στοιχείων των εικόνων σου.
3. Χρησιμοποίησε σταθερό φακό
Χρησιμοποιώντας ένα σταθερό φακό, δηλαδή φακό με σταθερό εστιακό μήκος, θα σου δώσει τη δυνατότητα να ξεχάσεις το ζουμ και να επικεντρωθείς στο θέμα. Ουσιαστικά, είναι ο δύσκολος τρόπος καδραρίσματος. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις γνώσεις σου, τις τεχνικές σου, την φαντασία αλλά και τα πόδια σου, ώστε να απομακρύνεσαι ή να προσεγγίζεις από πιο κοντά στο θέμα σου. Σε αναγκάζει να εξερευνήσεις το θέμα σου πλήρως και σύντομα, θα έχεις καλύτερη κατανόηση της οπτικής γωνίας του φακού. Επίσης, εάν παίρνεις μόνο ένα φακό μαζί σου σε μια φωτογράφηση ή ”φωτοβόλτα”, θα εξασκήσεις το μάτι σου στα εστιακά μήκη και στο μέλλον θα είσαι σε θέση να αποφασίσεις ποιον φακό να τοποθετήσεις στη φωτογραφική σου μηχανή, κοιτάζοντας μόνο τη σκηνή και δημιουργώντας μια εικόνα στο μυαλό σου.
4. Όρισε το αγαπημένο σου white balance
Τα σύγχρονα αυτόματα συστήματα ισορροπίας λευκού είναι αρκετά ικανά, αλλά αυτό δεν είναι πάντα καλό για τον φωτογράφο, γιατί δεν έχει τον πλήρη έλεγχο των χρωμάτων που θα αποτυπωθούν ως αποτέλεσμα. Για αυτό, θα σε βοηθήσει να ρυθμίσεις μια προκαθορισμένη τιμή ισορροπίας λευκού (K) για τις κατάλληλες πάντα συνθήκες φωτισμού. Μπορεί να διαπιστώσεις, ότι η ρύθμιση Daylight παράγει τα καλύτερα αποτελέσματα για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου όταν βρίσκεσαι εκτός, αλλά αξίζει να πειραματιστείς με όλες τις επιλογές και να τις αξιολογήσεις σε μια σειρά συνθηκών, ώστε να γνωρίζεις ποιες και πότε να τις χρησιμοποιήσεις στο μέλλον, χωρίς να ψάχνεσαι και να χάνεις χρόνο. Μην φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις ”λάθος” ισορροπίες λευκού. Μπορεί να μετατραπεί σε ”happy accident” και να πάρεις μερικά απίστευτα αποτελέσματα. Όπως πχ, εάν χρησιμοποιήσεις την ρύθμιση ”tungsten” στο φως της ημέρας, δημιουργώντας ψυχρές και ατμοσφαιρικές εικόνες. Μην ξεχνάς, οι κανόνες είναι πάντα για να σπάνε!
5. Go Manual or Go home
Τέλος το σημαντικότερο! Η επιλογή manual, ξεχωρίζει έναν αρχάριο, από έναν δεινό γνώστη και επαγγελματία. Τα αφήνεις όλα ”στην τύχη” και στην περιορισμένη πολλές φορές φαντασία της φωτογραφικής σου μηχανής, βάζοντας τη στο auto. Διάφραγμα, ταχύτητα κλείστρου, iso και πάνω από όλα η εστίαση, πρέπει να είναι όλα στο χέρι σου. Ακόμα και αν πολλές φορές οι auto ρυθμίσεις δεν σε απογοητεύουν, και είναι ένας πιο γρήγορος τρόπος όταν φωτογραφίζεις θέματα που κινούνται, αλλά όσο μπορείς μην το ρισκάρεις! Η μηχανή είναι απλά το μέσον, μην την αφήνεις να παίρνει αποφάσεις, τον έλεγχο τον έχεις μόνο εσύ.
