«Είμαι γνωστός για το ότι τραβάω φωτογραφίες από πολύ κοντά, και όσο μεγαλώνω, τόσο πιο κοντά πηγαίνω»
Ο Bruce Gilden γεννήθηκε το 1946 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, και σπούδασε κοινωνιολογία στο Penn State. Το 1968, είδε την ταινία «Blow Up» του Michelangelo Antonioni. Σ΄αυτήν την ταινία ένας εκκεντρικός φωτογράφος ψάχνει θέματα για ένα βιβλίο με δουλειές που πρόκειται να εκδώσει. Φωτογραφίζει ένα ζευγάρι σε πάρκο, αλλά όταν εμφανίζει το φιλμ ανακαλύπτει ότι άθελά του έγινε μάρτυρας δολοφονίας. Ο Bruce επηρεάστηκε τόσο από την ταινία που αγόρασε την πρώτη φωτογραφική του μηχανή και ξεκίνησε μαθήματα φωτογραφίας στο School of Visual Arts της Νέας Υόρκης. Γοητευμένος με τους ανθρώπους στο δρόμο και την αυθόρμητη οπτική, ο Gilden στρέφεται στη φωτογραφία. Το έργο του χαρακτηρίζεται από τη χρήση του φωτογραφικού φλας. Ο Βruce είναι μέλος του Magnum Photos από το 1998, ενώ έχει λάβει και το Ευρωπαϊκό Βραβείο Εκδοτών Φωτογραφίας.
Σημαντικό όσο αναφορά την τεχνική του Bruce Gilden είναι η χρήση φλας πάνω στο θέμα του (στο πρόσωπο του φωτογραφημένου ανθρώπου) και το γεγονός ότι πλησιάζει αρκετά κοντά. Ενδιαφέρεται να γνωρίσει τους ανθρώπους που φωτογραφίζει και είναι αρκετά επικοινωνιακός. Αγαπά τους ιδιαίτερους ανθρώπους χωρίς να τους ξεχωρίζει αφού εκείνος νοιάζεται να ανακαλύψει και να αποτυπώσει όσα διαβάζει στο πρόσωπό τους και νιώθει.
Ο κόσμος ταυτίζεται με αυτούς που βρίσκονται κοντά του, δεν είναι όλοι περίεργοι να βγουν προς τα έξω στον κόσμο και να δουν ανθρώπους που είναι λίγο ξεχωριστοί. Για μένα ήταν εύκολοι επειδή οι γονείς μου ήταν έτσι. Συνήθιζα να λέω ότι θα μου άρεσε να κοιμηθώ σε αυτό το μέρος το βράδυ επειδή αισθάνομαι άνετα εκεί. Οι άνθρωποι είναι αληθινοί, αυτό που νοιώθουν είναι αυτό που λένε. Μου αρέσουν οι άνθρωποι με τους οποίους έκανα φιλίες εκεί και ήταν ευλογία που τους γνώρισα. Φυσικά, δεν είναι όλοι καλοί και καλοπροαίρετοι αλλά δεν διαφέρει από την κανονική κοινωνία. Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ανθρωπιστής και το κάνω αυτό επειδή το κάνω καλά. Πιστεύω ότι όποιος έχει μια κάμερα και λέει ότι είναι ανθρωπιστής, ίσως πρέπει να την παρατήσει και να βοηθήσει τον κόσμο άμεσα.
Το πρώτο του έργο αποτυπώνει τον αισθησιασμό των σωμάτων των ανθρώπων στο Coney Island. Οι εκκεντρικοί λουόμενοι και τουρίστες της παραλίας ήταν η αρχή για την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία δρόμου. Η ματιά του θα τον δικαιώσει αφού από αυτό το έργο του αναγνωρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους φωτογράφους δρόμου.
Μεταξύ 1995- 2000 ο Gilden φωτογράφησε ανθρώπους στους δρόμους της Νέας Υόρκης, τους μαφιόζους Yakuza στην Ιαπωνία, άστεγους, πόρνες, μέλη συμμοριών, αγρότες της Ιρλανδίας, ιπποδρομίες καθώς και τελετές βουντού στην Αϊτή. Ο Gilden δήλωνε ,γοητευμένος από τη δυαδικότητα και τη διπλή ζωή των ατόμων που φωτογράφιζε.
Έχει επίσης, αναλάβει φωτογραφικά projects για πολλά και σπουδαία περιοδικά όπως τα: The Guardian, The Independent Magazine, Elle, Vise, Esquire UK, NY Times, Libération, Vogue κ.α
Ο Bruce παραμένει πάντα πιστός στη στιγμή που απαθανατίζει καθώς και στο ανθρώπινο ον που έχει απέναντι του. Είναι κοινωνικός και προσπαθεί να αλληλεπιδράσει κάθε φορά και να επικοινωνήσει με τα θέματά του (τα πρόσωπα που φωτογραφίζει). Πορτραίτα ασπρόμαυρα ή έγχρωμα πιστά στις ιδιαιτερότητες του φωτογραφημένου προσώπου.
Όταν τραβάω φωτογραφίες, φωτογραφίζω τον εαυτό, δεν με νοιάζει τι σκέφτεται ο καθένας. Δεν σκέφτομαι αν θα τους φανεί σκληρό. Κάποιος μπορεί να είναι 200 κιλά και να μην τον φωτογραφίσω, κάποιος μπορεί να έχει τρύπες στο εσώρουχο του και να μην τον βγάλω φωτογραφία. Ο κόσμος που έχει πρόβλημα με αυτού του είδους τις εικόνες πρέπει να ψάξει βαθιά στην ψυχή του επειδή διάφοροι άνθρωποι βρίσκουν την ομορφιά σε διαφορετικά μέρη και αυτό είναι που με κάνει έναν καλλιτέχνη ή ένα φωτογράφο. Βλέπω πράγματα που ένα κανονικό άτομο δεν θέλει να κοιτάξει ή δεν θέλει να δει. Μπορεί να έχεις ένα ζωγράφο ή ένα φωτογράφο που φωτογραφίζει τοίχους και ποιος νοιάζεται για τους τοίχους γενικά; Αλλά ίσως αυτοί οι τοίχοι κάνουν τις πιο όμορφες φωτογραφίες. Το ίδιο ισχύει και εδώ. Είναι μια σκληρή εικόνα, ξέρεις. Θα την κρεμάσω στον τοίχο μου επειδή έχει μια φοβερή ιστορία – και μου αρέσουν οι ιστορίες.
Ο Gilden έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα ένα βιβλίο που λέγεται Face και περιέχει μια σειρά από κοντινά πορτρέτα – από μια ηλικιωμένη γυναίκα στην Αγγλία που φοράει μπικουτί μέχρι έναν έφηβο από την Aϊοβα με το πρόσωπο του γεμάτο με ακμή. Οι εικόνες λένε μια ολόκληρη ιστορία και δεν περιγράφουν μόνο μια φευγαλέα στιγμή.
Μερικές φωτογραφίες από τη σειρά
*Η προσωπική σελίδα του Bruce Gilden στο διαδίκτυο http://www.brucegilden.com/