Tο Μάρτιο του 1923, γεννιέται στη Νέα Υόρκη η Diane Arbus. Μία γυναίκα που άφησε το στίγμα της στην ιστορία της φωτογραφίας. Το πατρώνυμό της ήταν Nemerov, όμως έγινε γνωστή με το επώνυμο του συζύγου της, Allan Arbus. Η γνωριμία τους έγινε όταν ήταν μόλις 14 ετών και η σχέση τους οδηγήθηκε σε γάμο όταν η Diane έγινε 18 ετών. Ο σύζυγός της, ήταν μία από τις αιτίες που ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, καθώς ήταν φωτογράφος στον αμερικανικό στρατό. Ένας άλλος άνθρωπος που λειτούργησε ως κίνητρο για την Arbus, ήταν η επίσης φωτογράφος, Liset Monet.
Η καριέρα της:
Ξεκίνησε την καριέρα της ως φωτογράφος για περιοδικά μόδας, γεγονός πολύ αντιθετικό με την μετέπειτα πορεία της. Η Daine λοιπόν, δεν αγάπησε ιδιαίτερα τον κόσμο της λάμψης και της ομορφιάς. Γι’αυτό, έπειτα από λίγο καιρό στράφηκε σ’αυτό που την ενδιέφερε πραγματικά και υπήρξε το κλειδί της αναγνωρισιμότητάς της. Αναζήτησε ανθρώπους των οποίων η καθημερινότητα ήταν κάθε τι άλλο παρά λαμπερή. Νάνοι, τραβεστί, γίγαντες, παιδιά με νοητικά προβλήματα, άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, ψυχοπαθείς και κάθε είδους διαφορετικότητα, έγιναν τα φωτογραφικά “θύματά” της, τα οποία αναζητούσε σε όλη τη Νέα Υόρκη.
Τα πορτρέτα της Diane Arbus:
Βλέποντας κάποιος αυτά τα πορτρέτα, αρχικά νιώθει ένα περίεργο, παγωμένο συναίσθημα από την ωμή πραγματικότητα που απεικονίζουν. Όμως, η Arbus είχε τη μαγική ικανότητα να περνάει μέσω της δουλειάς της το μήνυμα που ήθελε. Φωτογραφίζοντας λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους στον προσωπικό τους χώρο, πετυχαίνει να δείξει ότι κι εκείνοι δεν ήταν τελικά τόσο διαφορετικοί όσο δείχνουν. Αναζητούσε παντού τα μοντέλα της. Σε ψυχιατρικές κλινικές, στα τσίρκα, σε καταυλισμούς, στους δρόμους, αλλά και στα πιο αριστοκρατικά σαλόνια της Νέας Υόρκης.
Τα πορτρέτα της άφησαν ιστορία και επηρέασαν πολλούς φωτογράφους. Ανάμεσά τους και ο προσωπικός της φίλος Richard Averton. Το σπουδαίο της έργο συνεχίζει να επηρεάζει ακόμη και φωτογράφους της σύγχρονης εποχής. Η ίδια από το 1959 (χρονιά ορόσημο καθώς πήρε διαζύγιο από τον Arbus), υιοθέτησε την Rolleiflex σαν βασική κάμερα και έτσι κατέρριψε τον μύθο του 35 mm. Το έργο της φιλοξενήθηκε από αμερικάνικα περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας. Επίσης, το βιβλίο της Aperture Monograph, που αφορούσε την τέχνη της φωτογραφίας, έκανε ρεκόρ πωλήσεων στο είδος του. Εδώ, πρέπει να σημειώσουμε πως ήταν η πρώτη γυναίκα με έκθεση στη Μπιενάλε της Βενετίας. Μετά το θάνατό της, τιμήθηκε με έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη.
Η ίδια η Arbus αποκαλούσε τον εαυτό της φρικιό, γεγονός που μαρτυρά την ταύτισή της με τα άτομα που επέλεγε να φωτογραφίζει. Η περίεργη ψυχοσύνθεσή της και τα οικογενειακά της προβλήματα την οδήγησαν στην αυτοκτονία, τον Ιούλιο του 1971, σε ηλικία 48 ετών. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε “Τα φρικιά γεννιούνται με τα τραύματά τους. Έχουν ήδη περάσει τη δοκιμασία της ζωής. Είναι αριστοκράτες”. Μία φράση που υποδεικνύει ότι και η ίδια όντας “φρικιό” σύμφωνα με τα λεγόμενά της, γεννήθηκε με τα δικά της τραύματα.
