Σκέψεις και συμπεράσματα για τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης: Κορωνοϊός και ταξίδια
Μία εβδομάδα μετά, λοιπόν, βρισκόμαστε και πάλι εδώ προκειμένου ν’ αναλύσουμε τα αποτελέσματα των δικών σας απαντήσεων περί του ζητήματος “Κορωνοϊός και ταξίδια”. Ταυτόχρονα, θα επεκτείνουμε τις σκέψεις μας και θα θέσουμε ορισμένους προβληματισμούς.
Για αρχή, κρίνεται σκόπιμο να πραγματοποιηθεί συνοπτική αναφορά στις ενδείξεις των αποτελεσμάτων. Για την πλειοψηφία, το ιδανικό – μετά κορωνοϊό- ταξίδι θα πραγματοποιούνταν ένα εύλογο διάστημα μετά τη λήξη του ιού, κυρίως σε χώρες του εξωτερικού και κατά προτίμηση σε απομακρυσμένου τύπου θέρετρα, κοντά στη φύση. Επιπλέον, περίπου 4 στους 5 αναγνώστες θα δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς για το ταξίδι τους, φοβούμενοι ενδεχομένως τον συνωστισμό ακόμη και μετά το πέρας του Covid-19. Ας μελετήσουμε, ωστόσο, πιο επισταμένα τις απαντήσεις σας.
Ο χρόνος
Μελετώντας τα ποσοστά των απαντήσεων σχετικά με την πρώτη ερώτηση, παρατηρείται διακριτή προτίμηση στην απάντηση “1-2 μήνες αργότερα”. Συνεπώς, εκτιμάται με σχετική επιφύλαξη πως οι φοβίες κι η ανησυχία του κόσμου δε θα καταλαγιάσουν εύκολα ακόμη και μετά τη λήξη του ιού. Θα χρειαστεί ενδεχομένως ορισμένο διάστημα προσαρμογής για την επιστροφή στην κανονικότητα, προκειμένου να νιώσεις και πάλι ελεύθερος να πράξεις όπως επιθυμείς. Σαφώς, δεν παραβλέπονται και τα μικρότερα αλλά συζητήσιμα ποσοστά εκείνων που αισθάνονται ήδη έτοιμοι να πράξουν αυτό που επιθυμούν είτε εν μέσω κορωνοϊού, είτε ευθύς αμέσως μετά το πέρας του.
Τα σύνορα
Οι χώρες του εξωτερικού φαίνεται να προτιμώνται ως ταξιδιωτικοί προορισμοί σε σύγκριση με το εσωτερικό. Η διαφορά, ωστόσο, είναι σχεδόν αμελητέα. Πλήθος ανθρώπων ανυπομονούν να περιπλανηθούν όσο το δυνατόν μακρύτερα από το χώρο που για μεγάλο χρονικό διάστημα τους περιόριζε (και τους περιορίζει ακόμα) σημαντικά.
Η επισκεψιμότητα και το στυλ της θέσης
Εδώ, η διαφορά στις προτιμήσεις είναι περισσότερο αισθητή. Το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων (69% και στις δύο ερωτήσεις) αφορά σε ιδιαίτερες, σπάνιες περιοχές χαμηλής επισκεψιμότητας που δεν επιλέγονται από την πλειονότητα, αλλά βρίσκονται σε απομονωμένη θέση και κοντά στη φύση. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος μολονότι έχει – επανειλημμένα- αποστερηθεί την κοινωνική συναναστροφή και τη συντροφιά των εταίρων του, αποζητά την ψυχική του ηρεμία μέσω της “μοναξιάς”. Ύστερα από ένα διαρκές έντονο βίωμα, συνειδητά επιλέγει να αποτραβηχθεί, από τη βοή του όχλου και να στραφεί προς τη φύση. Δε διακατέχεται από την ανάγκη να βρίσκεται ανάμεσα στο πλήθος , αν κι έχει εκτεθεί στην απομόνωση και τον κοινωνικό περιορισμό για μεγάλο διάστημα. Συνεπώς, αυτό που πραγματικά στερήθηκε και στερείται ο άνθρωπος κατά τον Covid-19, είναι η επαφή με τον εαυτό του κι όχι με τους άλλους. Με τον εαυτό του και μόνο, με τον οποίο ενώ είχε την ευκαιρία να γεφυρώσει το χάσμα, κατά τη διάρκεια της κοινωνικής αποστασιοποίησης, αποξενώθηκε, διαβρώθηκε.
Μία ακόμη εξήγηση για το συγκεκριμένο ποσοστό ψήφων είναι η εξής: ο άνθρωπος καθ’ όλο το διάστημα της προσαρμογής στα νέα δεδομένα του ιού, συνήθισε κι εν τέλει έμαθε να ζει πιο κοντά στη φύση. Την αγάπησε και την οικιοποιήθηκε (γεγονός που θα αναμενόταν ούτως ή άλλως να συμβαίνει). Έφτασε, λοιπόν, στο σημείο να τέρπεται από αυτή, να μη μπορεί να την αποβάλλει από τη δική του ζωή. Αντίστοιχα, η διαρκής απομόνωση του προκάλεσε αποστροφή προς τα κοινωνικά ή απλώς τη συνήθεια να απέχει από αυτά. Αυτό φυσικά δεν ισχύει για όλους όπως αποδεικνύει κι η ψηφοφορία. Άλλωστε, δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι ομοίως σε όλες τις περιστάσεις. Αυτό θα θεωρούνταν μονότονο και βαρετό.
Το μέσο
Στις συγκεκριμένες απαντήσεις, διαπιστώνεται για μία ακόμη φορά η ανασφάλεια του ανθρώπου απέναντι στον ιό και τις διαστάσεις του. Σε συντριπτική πλειοψηφία (της τάξεως του 73%) προτιμήθηκε η επιλογή του αυτοκινήτου ή του αεροπλάνου ως ιδανικά για τη μεταφορά στο συγκεκριμένο ταξίδι. Το υπόλοιπο 27% των ψήφων δε θα διέκρινε κάποιο συγκεκριμένο μέσο ή ακόμη θα επέλεγε κάποιο από εκείνα που μεταφέρουν μαζικά ανθρώπους.
