Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση των ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός έργου. Η απολλώνια τέχνη, όπως ήταν γνωστός ο όρος για την μουσική από την αρχαιότητα, πήρε το όνομα της από τις εννέα μούσες της ελληνικής μυθολογίας. Η μουσική θεωρούνταν απαραίτητη για την καλλιέργεια του πνεύματος του νεαρού, γι’αυτό και αποτελούσε σημαντικό μάθημα στην εκπαίδευση. Γίνεται κατανοητό πως η μουσική, από τα αρχαία ακόμα χρόνια δεν έδινε βαρύτητα μόνο στην ψυχαγωγία αλλά συνέβαλε και στην ανάπλαση του πνεύματος. Είναι συνυφασμένη με τη ζωή του ανθρώπου που αρμόζει περισσότερο στο πνεύμα και τη νοοτροπία του πολιτισμού του.
Όλοι όσοι ακούν μουσική, οποιουδήποτε είδους, καταλαβαίνουν πως αυτή, συμβάλλει καταλυτικά στη ζωή τους. Η ψυχολογική δύναμη των ήχων και της μουσικής είναι τεράστια. Οι ήχοι επιδρούν άμεσα στον υποθάλαμο του εγκεφάλου ο οποίος στη συνέχεια επηρεάζει το νευρικό σύστημα τους μυς και τους αδένες. Η επίδραση στην ανθρώπινη συμπεριφορά, στην ψυχική διάθεση και στην πνευματική εγρήγορση είναι σημαντική από μέρους της μουσικής, η οποία έχοντας ένα μαγικό ραβδάκι, συμβάλλει στη συναισθηματική ζωή του ανθρώπου, δίνοντας ποικιλόμορφα συναισθήματα.
Μέρα με τη μέρα, χρόνια με τα χρόνια η μουσική αλλάζει, μεταβάλλεται καθώς ως “ζωντανός οργανισμός” δεν μπορεί να παραμένει αμετάβλητη. Η μουσική ανάλογα με την εποχή, το συρμό και τους ανθρώπους που την αποτελούν διαφέρει. Μέσω αυτής ο καθένας αναζητά τον εαυτό του και σε γενικότερο πλαίσιο αυτό που ο καθένας ψάχνει, γι’αυτό και υπάρχουν, πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής, καθώς ο καθένας υιοθετεί αυτό που πιστεύει ότι του ταιριάζει.
Η μουσική στις μέρες μας υπάρχει. Προφανώς και δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ, μπορεί όμως αντί να έχει συνεχώς ανοδική πορεία, να οδηγηθεί εν τέλει στην κατάρρευση. Κάτι τέτοιο γίνεται σήμερα! Οι μουσικοί/καλλιτέχνες πλέον έχουν χάσει στην εμπορευματοποίηση του λειτουργήματος που κάνουν και στα λεφτά. Δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα των τραγουδιών, αντιθέτως η βαρύτητα πέφτει στις πωλήσεις αυτών προκειμένου να βγουν οι ίδιοι κερδισμένοι. Εφόσον κάνουν πωλήσεις, γεμάτοι πωλήσεις, γεμάτοι λεφτά και δόξα πλέον έχουν την ανάγκη να εντυπωσιάσουν τους fan τους με την “χλιδή” και την “αλητεία” που περιβάλλει τη ζωή τους. Παλαιότερα, καλλιτέχνες και μπάντες, δίναμε μεγάλη βαρύτητα στη μουσική και στους στίχους, καθώς έκαναν αυτό που τους άρεσε, να δημιουργούν δηλαδή μουσική που θα έμοιαζε ευφάνταστη στα αυτιά τους, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα, αν πουλήσει η δουλειά τους.
Αν φανταστούμε την μουσική ως κάστρο, αυτήν την στιγμή πολιορκείται και κοντεύει να χάσει την μάχη. Οι ερωτήσεις γι’αυτήν την κατάσταση είναι πολλές και οι απαντήσεις αόριστες! Πρέπει επομένως να αναρωτηθούμε, μήπως είναι κύκλος και γυρίζει; Μήπως η μουσική ως ζωντανός οργανισμός έχει μεταβληθεί ριζικά. Και τέλος, ποιός είναι αυτός που φταίει για την “καθίζηση” της μουσικής, οι καλλιτέχνες και η ψεύτικη ιδεολογία που προβάλλουν ή οι οπαδοί τους, οι οποίοι έχουν την τάση αναζήτησης της μετριότητας;
Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος. ~Φρίντριχ Νίτσε (1884-1900)
