Επισήμως ανελεύθερα τα ΜΜΕ της χώρας μας για το έτος 2022. Στη λίστα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, η Ελλάδα έπεσε ραγδαία 38 θέσεις από πέρυσι και στέκει πλέον στην 108η, ανάμεσα σε 180 χώρες και στην τελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης. Βουτιά στην κατάταξη αφού κάθε 9 με 10 ημέρες, σχεδόν εβδομαδιαίως, η ελευθερία οδηγούνταν σε πτώση μαζί με το πρεστίζ της χώρας στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως ένα κυβερνητικό φερέφωνο παρά ως ένα λειτούργημα. Αντί λοιπόν να χαρακτηρίζεται σαν μία ωδή ενημέρωσης σε όλα εκείνα που καθημερινά καθορίζουν τις κινήσεις μας και ορίζουν τη ζωή μας, καταφέραμε να αρνούμαστε να παρακολουθούμε. Πόσοι Έλληνες πεισματικά απορρίπτουν πλέον τα ελληνικά ΜΜΕ; Πόσοι από εμάς λανθασμένα ψάχνουν να βρουν την ενημέρωση μέσα από τροποποιημένα και αναληθή site που ουδεμία εγκυρότητα δεν προσφέρουν, παρά μόνο μπερδεύουν τον νου; Και όταν με το καλό θα φτάσουμε στην κάλπη, για άλλη μία φορά, πόσοι θα ξέρουμε την αλήθεια;
Μιλώντας με στοιχεία για τα ανελεύθερα ΜΜΕ, στη συνολική αξιολόγηση, η Ελλάδα είναι 128η στον δείκτη ασφάλειας, 113η στον οικονομικό δείκτη, 103η στον κοινωνικό δείκτη, 72η στον πολιτικό δείκτη και 70ή στον νομικό δείκτη. Τρομακτικά δεδομένα για μία Ελλάδα, ενεργό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επομένως προασπίστρια της ελευθερίας του τύπου και της δημοσιογραφίας ευρύτερα.
Εντύπωση προκάλεσε η Απόφαση της 11ης Μαρτίου 2021 του ΕΔΔΑ, με την οποία καταδικάστηκε η χώρα μας για ζητήματα ελευθερίας. Το νομοσχέδιο που οδήγησε σε δημόσια διαβούλευση ο Υφυπουργός παρά τον Πρωθυπουργό, αποτελείται από 37 άρθρα με αναφορές τόσο στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ στο άρθρο 22, πληροφορούμαστε για τη σύσταση «Επιτροπής για την τήρηση των αρχών της δημοσιογραφικής ηθικής και δεοντολογίας».
Διαβάζοντας το άρθρο 22, γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι γίνεται λόγος για μέλη χωρίς αξιοκρατική και σχετική επιλογή με φόβους να έρθει στο φως με κρατική παρέμβαση και με θέσπιση Νόμων, ο βασικός στόχος. Η συστηματική αγνόηση της κατοχυρωμένης και Ανεξάρτητη Αρχή του ΕΣΡ, η οποία και κατέχει ως βασική της δραστηριότητα τον έλεγχο της τήρησης των Κανόνων Δεοντολογίας των Δημοσιογράφων και τις ήδη υπάρχουσες και λειτουργούσες Πειθαρχικές Επιτροπές των Δημοσιογραφικών Ενώσεων και Σωματείων.
Ανελεύθερα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα μας και μία δικαιοσύνη που φθίνει. Πέρασαν περίπου 2 χρόνια από την δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ και η υπόθεση του δεν φαίνεται να διακρίνεται από μεγάλη πρόοδο. Η ανθρωποκτονία που συγκλόνισε τα ελληνικά δεδομένα, με εμπλεκόμενο ένα ενεργό μέλος του αστυνομικού δημοσιογραφικού ρεπορτάζ, και ενώ πολλοί λυπήθηκαν, οι ίδιοι φρόντισαν να το ξεχάσουμε, ας μείνει λοιπόν στην αφάνεια όπως πολλά άλλα σκάνδαλα.
Υψηλόβαθμοι αστυνομικοί εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις διαφθοράς και ανελεύθερα τα ΜΜΕ στοχάζονται. Τι συμβαίνει σε εκείνα τα σκάνδαλα που είναι πολιτικά; Σιωπή. Μην μάθει η ελληνική κοινωνία τον βιασμό που έχει υποστεί. Μπορούμε μέρες να σχολιάζουμε κοινωνικά δράματα και να μακαρίζουμε να μην συμβούν σε εμάς, τι γίνεται όμως με τα πολιτικά; Κάπως πια ο Έλληνας νιώθει ότι δεν τον αφορούν. Η πολιτική είναι μακριά από τη ζωή μας, δεν την αναγνωρίζουμε σαν κομμάτι δικό μας, μαζί με τη δημοκρατία. Ποιόν αφορά; Αφού με τον έναν ή και τον άλλον τρόπο τα σπίτια μας πασχίζουν να επιβιώσουν και τα παιδιά μας μαθαίνουν πως η βία και η επιβολή είναι οι μόνοι δίοδοι κυριαρχίας.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών που έγινε γνωστό ως «Ελληνικό Γουότεργκεϊτ» και ανακυκλώσιμες πληροφορίες καλά μοχλευμένες. Έχοντας τη δικαιοσύνη ως ένα από τα υψηλότερα αγαθά, κατόρθωμα του ανθρώπου ας μιλάμε πια σε παροντικό χρόνο. Να βρεθεί εκείνη η ανάγκη για αλήθεια και πορευμένοι εντός της, μαγικά να κλείσουν οι πληγές της ελληνικής κοινωνίας. Όσο αυτά τα σκάνδαλα «εμφανώς μένουν στην αφάνεια», ας μην σηκώνουμε το δάχτυλο στη Κίνα, τη Ρωσία, την Πολωνία, την Ουγγαρία κ.λπ.
Ανελεύθερα τα ΜΜΕ και μάθαμε πάντα να βρίσκουμε χειρότερους από εμάς. Η δικαιοσύνη παραπαίει και τα πολιτικά πρόσωπα ξέρουν ότι τον σύγχρονο Έλληνα δεν τον αφορούν, όχι γιατί είναι αδιάφορος ή ανόητος αλλά γιατί κουράστηκε να ελπίζει. Γιατί όλα πια ακούγονται το ίδιο, έχουν την ίδια γεύση και την ίδια σαθρή όψη. Ασπρόμαυρες ειδήσεις συμπορεύονται με γκρι κουστούμια που δικάζουν, και το πόρισμα δεν θα είναι υπέρ της ελληνικής κοινωνίας. Για πόσο; Κανείς μας δεν γνωρίζει, κανένας δεν ελπίζει. Σε μία χρόνια καμπή να βρούμε το κουράγιο να ζητήσουμε αλήθεια. Περήφανα να δούμε αποτέλεσμα που δεν πληγώνει και σε εκείνο το σημείο πάλι να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.
Πηγές
Alessio Giussani, 20/02/23, “State surveillance and court cases: The lonely fight for press freedom of Greece’s independent media”. Ανακτήθηκε https://www.euronews.com/my-europe/2023/02/20/state-surveillance-and-court-cases-the-lonely-fight-for-press-freedom-of-greeces-independe?fbclid=IwAR0iCllpg826q8dWxvYXQyY6adjNVrrOokjhOv-u7TjwMS7D7BUL23_srpc
