Ο Νικόλας Άσιμος ή κατά κόσμο Νικόλαος Ασημόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο του 1949. Ήταν στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής του ελληνικού ροκ. Τραγούδησε όμως και πολιτικά τραγούδια, μπαλάντες και λαϊκά. Λάτρευε την μουσική αλλά ήταν αντισυμβατικός άνθρωπος. Οι συμπεριφορές του θεωρήθηκαν συχνά προκλητικές. Πολιτικοποιημένος, δεν αποδεχόταν την ταξινόμηση σε κάποια ιδεολογία. Αρχικά αριστερός, απέκτησε αναρχική συνείδηση και λίγο αργότερα ξεπέρασε και τον αναρχισμό.
Ανήσυχο πνεύμα, καλλιτέχνης με άποψη και σκηνική παρουσία καθώς είχε ασχοληθεί και με το θέατρο όντας φοιτητής στη Φιλοσοφική σχολή. Η επαφή του με την ψυχασθένεια ξεκίνησε σαν δικαιολογία για να αποφύγει την στράτευση καθώς ήταν αντίθετος σε αυτήν. Η κοινωνία όπως είχε εξελιχθεί, η απομόνωση, η αδιαφορία, η εμπορευματοποίηση τον οδηγούσαν συχνά να εκφωνεί λόγους διαμαρτυρίας στο δρόμο.
Έφτιαξε δύο συγκροτήματα, τραγουδήθηκε από πολλούς τραγουδιστές, έκανε μικρά περάσματα από διάφορες ταινίες.
Το 1987 ο Άσιμος κατηγορήθηκε για το βιασμό μιας γυναίκας. Κρατήθηκε στη φυλακή για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η επικείμενη δίκη είχε συνέπειες στην ψυχοσωματική του κατάσταση. Το Μαρτίο του 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του λίγο πριν δικαστεί. Κρεμάστηκε από σωλήνα ύδρευσης στο «Χώρο Προετοιμασίας», όπως αποκαλούσε το τελευταίο μαγαζόσπιτό του στα Εξάρχεια. Κηδεύτηκε στη Νέα Σμύρνη με παρόντες την οικογένειά του και πολλούς φίλους.
«Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το «Άσιμος» με γιώτα. Ουχί Ασίμος ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμοφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το «Άσιμος» με γιώτα. Γιατί όταν λέμε «ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής. . .», η λέξη «άσημος» παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη «τραγουδιστής» και γράφεται με ήτα. Ενώ το «Άσιμος» είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί ο επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου».
«Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ’ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα ‘μαι πια εγώ. Θα ‘ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τη χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν. Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δε με άντεχες. Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ. Είναι καλύτερο ν’ αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με τη φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαινόταν γελοίο».
«Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία. Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά το θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής μπορώ να καταγράφω και το θάνατο. Ενώ οι πιο πολλοί, που καταγράφουν τη ζωή στο θάνατό της, δεν το ξέρουν και τον νομίζουν αυτό ζωή».
Advertising
Από το βιβλίο του Αναζητώντας Κροκανθρώπους.
Μουσική και ποίηση.
Η Κατερίνα Γώγου ήταν ποιήτρια και ηθοποιός. Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1940. Ξεκίνησε από μικρή την καριέρα στην ηθοποιία αλλά γρήγορα στράφηκε στην ποίηση.
Αντισυμβατική, αναρχική με έντονα ξεσπάσματα οργής. Οι στίχοι της είναι επαναστατικοί αλλά κρύβουν συναίσθημα και μοναξιά.
Το θέατρο και ο κινηματογράφος της έδωσαν μια αναγνωρισιμότητα που δεν την ενδιέφερε προτιμούσε την ηρεμία και την μοναξιά που της πρόσφερε η συγγραφή.
«Εμένα, οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα, στις ταράτσες παλιών σπιτιών, Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη, πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια, τις ενοχές σας, αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά φουστάνια, σημάδια από καύτρες, περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές…κάνουν ό,τι λάχει»
Στις 3 Οκτωβρίου του 1993 η Κατερίνα Γώγου βρέθηκε νεκρή στο παλιό διαμέρισμα της μητέρας της. Η αιτία του θανάτου της ήταν ένα «κοκτέιλ» χαπιών και αλκοόλ. Πάλευε χρόνια με τους δαίμονες του μυαλού της.
Στην είδηση του θανάτου της, η κόρη της κατέρρευσε. Οι φίλοι της στεναχωρήθηκαν. Όλοι όμως το περίμεναν. Κάποιοι μάλιστα είπαν ότι άργησε «Είχε κλείσει ο κύκλος της. Είχε ολοκληρωθεί, δεν είχε κάτι άλλο να δώσει. Μου το έλεγε. Γύρισε στο σπίτι που μεγάλωσε, στο Μεταξουργείο. Εμένα μου φαίνεται ότι είχαν στηθεί όλα από την ίδια» ήταν τα λόγια της κόρης της.
Ο πρίγκιπας της μουσικής μελαγχολίας.
Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωί σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή άδειο θαν’ το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή με έναν αργό θάνατο να μας λιώνει το κορμί.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1948.Στιχουργός, συνθέτης, τραγουδιστής και ηθοποιός.
Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής.
Καταγόταν από εύπορη οικογένεια καπνεμπόρων του Πόντου. Με ρίζες καλλιτεχνικές αλλά και απόλυτα αδέσμευτες καθώς ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της πεζογράφου Έλλης Αλεξίου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη πρώτης συζύγου του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη.
Ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα. Ανικανοποίητο. Συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες, έφτιαξε και έπαιξε σε διάφορα συγκροτήματα, συμμετείχε σε ταινίες.
Το καλοκαίρι του 1990 άρχισε να παραλύει το αριστερό του χέρι. Οι γιατροί υπέθεσαν πρόβλημα στα αγγεία. Το πρόβλημα με την υγεία του και ο θάνατος της μητέρας του λίγους μήνες πριν, τον έκαναν ψυχολογικό ράκος. Άρχισε να πίνει παράλληλα με τα ναρκωτικά. Τσακωνόταν και είχε γίνει ευερέθιστος. Στις 6 Δεκεμβρίου ο Σιδηρόπουλος βρέθηκε στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο σε κωματώδη κατάσταση λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης. Καθ Οδόν προς το νοσοκομείο Ευαγγελισμός ξεψύχησε.
O Αλέκος Αράπης, μπασίστας των Απροσάρμοστων, έχει εκφράσει την υπόθεση πως ο Σιδηρόπουλος πήρε εσκεμμένα υπερβολική δόση με σκοπό να αυτοκτονήσει λόγω των προβλημάτων με το χέρι του και γιατί η μουσική δεν τον κάλυπτε, με βάση μια συζήτηση που είχαν λίγους μήνες πριν από το θάνατο του.
Ξένοι μουσικοί αυτόχειρες.
Ο Ian Curtis γεννήθηκε στο Μάντσεστερ τον Ιούλιο του 1956. Από παιδί διάβαζε διαρκώς. Συνήθιζε να ζωγραφίζει στρατιώτες και μονομάχους. Η Βρετανία της δεκαετίας του 1970 δεν είναι η ιδανική πατρίδα για το νεαρό. Ο Ian τριπάρει με κάθε λογής επικίνδυνες ουσίες. Τρέφεται με χάπια, καταπίνει αντιβηχικά σιρόπια, σνιφάρει γκαζάκια και βυθίζεται όλο και περισσότερο στο κενό.
Γοητεύεται από τις στολές, διαβάζει για την ιστορία του Ναζισμού και ξεφεύγει από τη λογική και αγγίζει σκοτεινά όρια. Αποκτά φανταστικούς εχθρούς και γίνεται οπαδός μιας πραγματικότητας που δεν έζησε.
Αλλάξει το όνομα του γκρουπ του σε Joy Division, «Τάγμα της Χαράς». Αυτό το όνομα έδιναν οι Ναζί στις αιχμάλωτες που προορίζονταν να ικανοποιούν τις σεξουαλικές ορέξεις και τη βαναυσότητα του Γερμανικού Στρατού.
Αυτοκτόνησε στο σπίτι του περνώντας απλά ένα σχοινί στο λαιμό του σε ηλικία 24 ετών. Η μουσική δεν του ήταν αρκετή πιά. Ο Curtis είχε αφεθεί στον έρωτα της Βελγίδας δημοσιογράφου Ανίκ Ονορέ, χωρίς να μπορεί να εγκαταλείψει τη σύζυγο του. O Ιan έβαλε τέλος στη ζωή του μη μπορώντας να αντιμετωπίσει το ερωτικό αδιέξοδο. Η τέχνη και η μουσική μετατράπηκαν σε επάγγελμα και αυτό τον πίεζε σε συνδυασμό με τις επιληπτικές κρίσεις του που γίνονταν όλο και πιο αφόρητες.
Μακάβριας λίστας συνέχεια.
«Λέω να σκηνοθετήσω τον θάνατό μου για να ξεπουλήσουμε»
Ο James Jim Douglas Morrison, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 στη Μελβούρνη της Φλόριντα.
Ήταν ένας σύγχρονος ποιητής. Αιρετικός, επαναστάτης που του άρεσε να προκαλεί. Ίσως η εικόνα που έχει σχηματιστεί έχει περιοριστεί μόνο στις έντονες εμφανίσεις του πάνω στη σκηνή. Στην εξάρτησή του από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Ήταν όμως και ένας άνθρωπος με υψηλότατο IQ. Με μόρφωση και καλλιέργεια. Ήταν ο ροκ σταρ που διασκεύασε την Όπερα της Πεντάρας του Μπρεχτ.
Ήταν ένας άνθρωπος που έζησε και πέθανε άναρχα. «Κατά τον δαίμονα εαυτού» Γράφει στα ελληνικά η πλάκα στον τάφο του. Αυτό ήταν όλη του η ζωή.
Απόγνωση ή στάση ζωής;
Ο Κερτ Κομπέιν (Kurt Donald Cobain) Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1967. Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης του ροκ συγκροτήματος Nirvana.
Θεωρήθηκε ο εκπρόσωπος της γενιάς Generation X. Από πολύ νωρίς εκδήλωσε την αγάπη και το ταλέντο του για την μουσική. Υπερβολικά ευαίσθητος μετά το διαζύγιο των γονιών του και τις διαρκείς μετακινήσεις του από γονιό σε γονιό.
Συναισθηματικά ασταθής, έπινε, κάπνιζε κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες υπνωτικών χαπιών και είχε επιχειρήσει να αυτοκτονήσει αρκετές φορές.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο:
Νικόλας Άσιμος ανακτήθηκε από el.wikipedia.org (τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
Κατερίνα Γώγου ανακτήθηκε από el.wikipedia.org (τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
Το τέλος της Κατερίνας Γώγου ανακτήθηκε από www.mixanitouxronou.gr (τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
Παύλος Σιδηρόπουλος ανακτήθηκε από el.wikipedia.org(τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
Ian Curtis ανακτήθηκε από zenithmag.wordpress.com (τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
Τζιμ Μόρισον: Η παράξενη ζωή και ο θάνατος του ποιητή της ροκ ανακτήθηκε από www.thetoc.gr (τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
Στις 5 Απριλίου του 1994 αυτοκτονεί ο Kurt Cobain ανακτήθηκε από popaganda.gr (τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
Εϊμι Γουάινχαουζ: Τα τελευταία -γεμάτα θλίψη- λόγια της στον σωματοφύλακά της, λίγο πριν πεθάνει
ανακτήθηκε από www.iefimerida.gr (τελευταία πρόσβαση 14/04/21)
