Ζούμε σε μια εποχή συνεχούς αδικίας. Τόσα αποτρόπαια εγκλήματα συμβαίνουν δίπλα μας, μεταφορικά και μη, που σίγουρα δικαιολογούν την οργή της κοινωνίας. Ωστόσο, ο τρόπος που θα εκφράσουμε τη «μη αδιαφορία» μας μπορεί να συμβάλλει στην εξάλειψη, αν όχι στη πρόληψη, μιας μελλοντικής αδικίας.
Ο εύκολος αντίπαλος
Κάθε δράση έχει και μια αντίδραση. Μία οργισμένη κοινωνία θα αποδοκιμάσει κάθε έγκλημα. Μια κοινωνία που στο μεγαλύτερο ποσοστό της έχει διδαχθεί την αγάπη και τη συγχώρεση. Όταν, όμως, η συγκεκριμένη κοινωνία όχι μόνο δεν συγχωρεί, αλλά δε μπορεί ούτε έστω να σιωπήσει και «λιθοβολεί» τον εκάστοτε ένοχο, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πόσο συσσωρευμένο θυμό μπορεί να κρύβει ο άνθρωπος. Θυμό, όχι απαραίτητα για τη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά για την ίδια τη ζωή του. Επιπλέον, ο άνθρωπος μέσα από τη ρίψη ευθυνών σε έναν «εύκολο αντίπαλο», όπως για παράδειγμα ένας εγκληματίας, ασυνείδητα εκφράζει την καταπιεσμένη οργή του. Η οργή της κοινωνίας πηγάζει από απωθημένα στο ασυνείδητο προβλήματα, τα οποία δεν μπόρεσαν ποτέ να εκφραστούν.
Ο θυμός
Ο θυμός αποτελεί μία φυσική απάντηση στην απειλή. Εκφράζει μία συναισθηματική κατάσταση που η έντασή της ποικίλει, από μια απλή ενόχληση μέχρι υπέρμετρη μανία και οργή. Αναλυτικά, η φυσική έκφραση του θυμού είναι η επιθετική αντίδραση. Ένα συγκεκριμένο ποσοστό θυμού χρησιμεύει στην επιβίωσή μας. Από την άλλη όμως, δεν μπορούμε και να κάνουμε επίθεση σε όποιον μας θυμώνει. Υπάρχουν νόμοι, νόρμες και η κοινή λογική που βάζουν όρια στο που μπορεί να φτάσει ο θυμός μας. Ο θυμός που δεν έχει εκφραστεί μπορεί να οδηγήσει σε παθολογικές εκφάνσεις του θυμού, όπως παθητική επιθετικότητα ή κυνική και εχθρική προσωπικότητα. Οι άνθρωποι που επικρίνουν συνέχεια τους άλλους, δεν έχουν μάθει να εκφράζουν εποικοδομητικά το θυμό τους.
Η οργή
Οργή ίσον ξέσπασμα θυμού. Φαινομενικά η οργή της κοινωνίας αποζητά το καλό, επειδή ενδόμυχα λαχτάρα τη δικαιοσύνη, θέλει όμως και το κακό των αδικούντων. Με λίγα λόγια, αποζητά ταυτόχρονα δικαιοσύνη και αδικία, δηλαδή εκδίκηση.
Η Ψυχολογία των μαζών
Η σχέση της ψυχολογίας των μαζών με το «ξέσπασμα» απέναντι σε ανθρώπους που η πλειοψηφία της κοινωνίας καταδικάζει είναι φανερή. Συγκεκριμένα, εκφράζει την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει σε μια ομάδα ώστε να νιώθει αποδεκτός από το κοινωνικό σύνολο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη κάθε ατομικής ευθύνης και κριτικής σκέψης, καθώς υιοθετεί αντιλήψεις της εκάστοτε ομάδας. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν η αντίδραση της ομάδας απέναντι σε έναν εν δυνάμει ένοχο λαμβάνει χώρα κατόπιν εορτής και με πρωτόγονες αντιδράσεις.
Η σημασία της πρόληψης και της μέριμνας
Πόσο εύκολο για τον λαό που διψά για δικαίωση να στρέφει την οργή του στο αποτέλεσμα μιας αποτρόπαιης πράξης, παρά στην πραγματική αιτία αυτής; Αντ’ αυτού, εάν η κοινωνία αντιμετώπιζε έγκαιρα παρόμοιες καταστάσεις και αντί να λιντσάρει τον κάθε εγκληματία, επαναστατούσε για την πρόληψη και την κοινωνική μέριμνα, ίσως τότε να μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια πραγματικά πολιτισμένη κοινωνία. Μία κοινωνία που συλλογικά παλεύει για το κοινό καλό και την πρόληψη και δεν διαιωνίζει το μίσος.
Η βία φέρνει βία
Εάν σκοτώσεις έναν δολοφόνο, ο αριθμός αυτών μένει ίδιος. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο μίσους ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Αντί η κοινωνία να προωθεί την αλληλοβοήθεια στους τόσο δύσκολους καιρούς που όλους μας συγκλονίζουν, εντούτοις επιλέγει να δείχνει με το δάχτυλο αυτούς που θεωρεί χειρότερους της. Η δημόσιας κατακραυγή των άλλων, η πίσσα και τα πούπουλα, στοχεύει στην απόκρυψη των δικών μας αδυναμιών και στη προβολή του πόσο ηθικοί και έντιμοι πολίτες είμαστε. Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος τρέμει να αντικρίσει τον αληθινό του εαυτό. Ένας εαυτός καταπιεσμένος και μέσα στα προβλήματα, που βρίσκει παρηγοριά στην κατάκριση όλων των άλλων, πέραν του ίδιου.
Το κλειδί λοιπόν για την συγχώρεση και την κατανόηση των άλλων αποτελεί η συγχώρεση και η αποδοχή πρώτα του εαυτού μας. Αποδοχή ακόμα και για ένα αισχρό έγκλημα, που σίγουρα όλοι καταδικάζουμε, χωρίς να λιντσάρουμε τους ενόχους. Αντίθετα, εάν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι τους οδήγησε σε αυτό το σημείο και να εφαρμόσουμε σε όλους τους τομείς την κοινωνική μέριμνα και πρόληψη, τότε μπορούμε να προλάβουμε κάθε είδους κτηνωδία που ενδεχομένως να συμβεί μελλοντικά.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Ψυχολογία των μαζών και η ανάλυση του Εγώ. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%B5%CE%B3%CF%8E
Η οργή. Ανακτήθηκε από https://www.eleftheria.gr/m/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/9806.html
