Το καλοκαίρι καταφθάνει και όλοι οι θεατρόφιλοι ανυπομονούν, για το φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και τις θεατρικές παραστάσεις της φετινής καλοκαιρινής σεζόν. Στο παρόν άρθρο παρουσιάζεται μια λίστα με όλα τα θεατρικά έργα, τα οποία θα λάβουν χώρα στην Επίδαυρο, στο αρχαίο αλλά και στο μικρό θέατρο, δινοντάς μας την ευκαιρία να απολαύσουμε αυτή την μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία.
Οι παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Schauspielhaus Bochum – Johan Simons “Άλκηστη” του Ευριπίδη
Ένα αλλόκοτο έργο: μια γυναίκα θυσιάζει τη ζωή της για να σώσει τη ζωή του ετοιμοθάνατου άντρα της. Θρήνοι, διαπραγματεύσεις, διαφωνίες, ποιος δεν φοβάται να πεθάνει, ποιος δικαιούται περισσότερο να ζήσει. Εντέλει, ο Ηρακλής κατεβαίνει στον Άδη για να φέρει πίσω την Άλκηστη, μόνο που τώρα η ηρωίδα είναι μια ξένη για την οικογένειά της.
Ο Ολλανδός Γιόχαν Σίμονς που επισκέφθηκε πρώτη φορά το Φεστιβάλ Επιδαύρου το 2002 με τις Βάκχες του Ευριπίδη και επανήλθε το 2009 με το Καζιμίρ και Καρολίνα του Χόρβατ σε συν-σκηνοθεσία με τον συνεργάτη του Paul Koek, είναι γνωστός για τη μουσική προσέγγισή του στα κείμενα. Στο συγκεκριμένο έργο επιχειρεί μια σύγχρονη μεταγραφή της Άλκηστης με μουσική από την ομώνυμη όπερα του Γκλουκ, τοποθετώντας τέσσερις τραγουδιστές και ένα εκκλησιαστικό όργανο στη θέση του Χορού.
Παραστάσεις: 1 & 2 Ιουλίου
Σκηνοθεσία: Johan Simons / Σκηνικά: Johannes Schütz / Κοστούμια: Greta Goiris / Δραματουργία: Susanne Winnacker / Παίζουν: Anne Rietmeijer, Steven Scharf, Elsie de Brauw, Pierre Bokma, Stefan Hunstein, Victor IJdens/ Συμπαραγωγή: Schauspielhaus Bochum.
Εθνικό Θέατρο – Γιάννης Καλαβριανός “Μήδεια” του Μποστ
Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει για πρώτη φορά μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Καλαβριανού τη Μήδεια, του Μέντη Μποσταντζόγλου ή Μποστ. Το έργο γράφτηκε το 1993 σε δεκαπεντασύλλαβο και αποτελεί μια εκρηκτική παρωδία για τη σύγχρονη πραγματικότητα αυτής της χώρας. Η Μήδεια, η Αντιγόνη, ένας ψαράς, ο Ιάσονας, μια καλόγρια και ένας διαφορετικός Χορός, συναντιούνται αναπάντεχα για να διαλύσουν κάθε μας βεβαιότητα, «να επικρίνουν τους επικριτάς, να προβληματίσουν τους κριτάς και να ελευθερώσουν τους θεατάς».
Παραστάσεις: 8 & 9 Ιουλίου
Σκηνοθεσία:Γιάννης Καλαβριανός/ Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Θανάσης Δήμου, Άνδρη Θεοδότου, Στέλιος Ιακωβίδης, Σύρμω Κεκέ, Μαρία Κοσκινά, Σταύρος Σβήγκος, Γαλήνη Χατζηπασχάλη / Χορός: Μαρία Κωνσταντά, Ειρήνη Μακρή, Λυγερή Μητροπούλου, Ελπίδα Νικολάου, Κατερίνα Πατσιάνη, Ματίνα Περγιουδάκη, Μαριάμ Ρουχάτζε, Θεοδοσία Σαββάκη, Νιόβη Χαραλάμπους.
Δημήτρης Καραντζάς – “Πέρσες” του Αισχύλου
Μια επιπλέον παράσταση, την οποία αναμένουμε με προσμονή, είναι: Οι Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά. Η παράσταση κατονομάζεται ως τραγωδία της ανθρωπότητας, ως μικροσύστημα που αντανακλά ζητήματα ύπαρξης και συνύπαρξης, άλυτα ανά τους αιώνες. Ο Δημήτρης Καραντζάς μέσα από την δική του μοναδική οπτική γωνία, μας παρουσιάζει μια παράσταση η οποία θέτει κρίσιμα ερωτήματα για το τι συνιστά «κοινωνία» και τι ισότιμη συμπερίληψη όλων των πολιτών. Τι σημαίνει η επίμονη προσκόλληση στην εξουσία και η ανάγκη της πίστης σ’ έναν οδηγό, άνθρωπο ή θεό, σε έναν συντετριμμένο κόσμο. Το έργο στελεχώνει ένα πλήθος εξαιρετικών ηθοποιών. Το κοίλον και η ορχήστρα ενώνονται για να «συμμετάσχουν» σε μια κοινή συζήτηση για την ήττα, τη δυσκολία της παραδοχής της και την αμηχανία της συνέχειας, με τη συμμετοχή εθελοντών που εισέρχονται σταδιακά στον χώρο αναζητώντας το νήμα της ύπαρξής τους μετά την καταστροφή, σαν αντικατοπτρισμός της παρούσας, ιστορικής συγκυρίας.
Παραστάσεις:15 & 16 Ιουλίου, Επίδαυρος / 30 & 31 Ιουλίου, Ελευσίνα
Μετάφραση: Παναγιώτης Μουλλάς / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς /Συνεργάτις στη δραματουργία: Γκέλυ Καλαμπάκα /Σκηνικό: Κλειώ Μπομπότη / Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη / Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος / Μουσική: Γιώργος Πούλιος / Φωνητική προετοιμασία – σύνθεση: Ανρί Κεργκομάρ /Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος /Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίσσα Φαρμάκη / Παίζουν: Ρένη Πιττακή, Χρήστος Λούλης, Γιώργος Γάλλος, Μιχάλης Οικονόμου, Γιάννης Κλίνης, Αλεξία Καλτσίκη, Θεοδώρα Τζήμου, Αινείας Τσαμάτης, Ηλίας Μουλάς, Μάνος Πετράκης, Τάσος Καραχάλιος, Βασίλης Παναγιωτόπουλος κ.ά. / Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Εταιρεία «Το Θέατρο» – 2023 ΕΛΕVΣΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Residenztheater – Ulrich Rasche “Αγαμέμνων” του Αισχύλου
Στο πρώτο κεφάλαιο της αισχύλειας τριλογίας, η επιστροφή του Αγαμέμνονα στην πατρίδα σηματοδοτεί ένα νέο αιματηρό κεφάλαιο βίας, όταν ο ίδιος πέφτει θύμα δολοφονίας από τη γυναίκα του, Κλυταιμνήστρα. Ο Γερμανός σκηνοθέτης, ο Ούλριχ Ράσε, αναλαμβάνει την σκηνοθεσία του έργου, γνωστός για την ασυνήθιστη και εντυπωσιακή σκηνική του γλώσσα. Οι ηθοποιοί του εξωθούνται προς μια βαθιά υπαρξιακή όσο και “μανιακή” ερμηνεία, που συνδυάζει κείμενο, κίνηση και ρυθμό.
Παραστάσεις: 22 & 23 Ιουλίου
Σκηνοθεσία – Σκηνικά: Ulrich Rasche / Μουσική σύνθεση – Μουσική διεύθυνση: Nico van Wersch / Κοστούμια: Romy Springsguth / Διεύθυνση Χορού: Jürgen Lehmann / Φωτισμοί: Gerrit Jurda /Δραματουργία: Michael Billenkamp / Συμπαραγωγή: Residenztheater – Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου σε συνεργασία με το Goethe-Institut Athen.
Εθνικό Θέατρο – Αργύρης Ξάφης “Αίας” του Σοφοκλή
Ο Σοφοκλής τοποθετεί στο κέντρο της τραγωδίας του έναν ήρωα που αδυνατεί να συμβαδίσει με το περιβάλλον και την εποχή του. Ενώ ο κόσμος αλλάζει ραγδαία, ενώ όρκοι καταπατούνται και το ατομικό συμφέρον διαμορφώνει τις σχέσεις, ενώ μια νέα πιο «δημοκρατική» κοινωνία των πολιτών αναδύεται, ο Αίας στέκει αμετακίνητος. Όταν με δόλο του στερούν τα όπλα του Αχιλλέα, την πιο μεγάλη αναγνώριση της πολεμικής του αρετής, τον κυριεύει η επιθυμία να εκδικηθεί όσους τον αδίκησαν. Η θεά Αθηνά του θολώνει το μυαλό και στρέφει τη μανία του στα κοπάδια και τους επιστάτες τους. Όταν συνέρχεται και συνειδητοποιεί την πλάνη του, το να συνεχίσει να ζει με αυτή την ντροπή μοιάζει αδύνατο, η ταυτότητά του έχει χαθεί. Ο χρόνος του έχει τελειώσει. Ο Αίας πεθαίνει και μαζί του τελειώνει μια εποχή. Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει την τραγωδία του Σοφοκλή Αίας σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη, που κατεβαίνει για πρώτη φορά ως σκηνοθέτης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Παραστάσεις: 29 & 30 Ιουλίου
Μετάφραση: Νίκος Παναγιωτόπουλος / Σκηνοθεσία: Αργύρης Ξάφης / Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά / Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη / Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής / Χορογράφος: Χαρά Κότσαλη / Φωτιστής: Αλέκος Αναστασίου / Βοηθός σκηνοθέτη: Ιουλία Σταμούλη / Δραματολόγος παράστασης: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου / Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Μάγια Κυριαζή / Βοηθός σκηνογράφου: Σοφία Θεοδωράκη / Παίζουν: Δημήτρης Ήμελλος, Δέσποινα Κούρτη, Γιάννης Νταλιάνης, Εύη Σαουλίδου, Στάθης Σταμουλακάτος, Χρίστος Στυλιανού, Νίκος Χατζόπουλος / Χορός Ασημίνα Αναστασοπούλου, Δημήτρης Γεωργιάδης, Αφροδίτη Κατσαρού, Ερατώ Καραθανάση, Φάνης Κοσμάς, Λάμπρος Κωνσταντέας, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Ειρήνη Μπούνταλη, Φώτης Στρατηγός.
Cezaris Graužinis – “Αντιγόνη” του Σοφοκλή
Ο καταξιωμένος Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με μια σύγχρονη και επίκαιρη μεταφορά της σοφόκλειας τραγωδίας. Tην επομένη του εμφυλίου στη Θήβα, οι προστάτες της πόλης γιορτάζουν τη νίκη τους. Ο νέος ηγεμόνας, ο Κρέοντας, συμμετέχει στη γιορτή με στόχο να εδραιώσει την εξουσία του, εκφοβίζοντας τους συμπολίτες του με απειλές. «Γιορτάζει» και η νεαρή Αντιγόνη, μια γιορτή ανυπακοής, που την φωτίζει ο ενθουσιασμός της αντίστασης στον πολιτικό πραγματισμό της τυραννίας.
Παραστάσεις: 5 & 6 Αυγούστου
Σκηνοθεσία: Cezaris Graužinis / Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Kenny McLellan / Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Θεοχάρης / Χορογραφία: Edgen Lame / Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος Παίζουν: Έλλη Τρίγγου (Αντιγόνη), Βασίλης Μπισμπίκης (Κρέων), Ιεροκλής Μιχαηλίδης (Κορυφαίος του Χορού), Γιώργος Παπαγεωργίου (Άγγελος), Δανάη Μιχαλάκη (Ισμήνη), Χρήστος Σαπουντζής (Τειρεσίας), Κώστας Κορωναίος (Φύλακας), Στρατής Χατζησταματίου (Αίμων), Μαρίνα Αργυρίδου (Ευριδίκη), / Χορός: Τάσος Σωτηράκης, Γιάννης Μαστρογιάννης, Περικλής Σιούντας / Παραγωγή: Λυκόφως.
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος – Βασίλης Παπαβασιλείου “Ελένη” του Ευριπίδη
Γραμμένο λίγο μετά τη συντριπτική ήττα των Αθηναίων στη Σικελική Εκστρατεία, το έργο Ελένη του Ευριπίδη διακρίνεται τόσο για τον αντιπολεμικό χαρακτήρα του όσο και για την ανάδειξη αρετών όπως η δύναμη του όρκου και η ευφυΐα, που προσωποποιούνται στη μορφή της κεντρικής ηρωίδας. Ο Ευριπίδης παρουσιάζει τον Τρωικό Πόλεμο σαν μια σφαγή χάριν ενός «ειδώλου» και όχι μιας πραγματικής γυναίκας. Αυτή η σχεδόν καταχρηστικά θεωρούμενη «τραγωδία», καθώς διακρίνεται για τα κωμικά στοιχεία της, παρουσιάζεται τώρα στην Επίδαυρο από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.
Παραστάσεις: 12 & 13 Αυγούστου
Παίζουν: Έμιλυ Κολιανδρή (Ελένη), Θέμης Πάνου (Μενέλαος), Αγορίτσα Οικονόμου (Θεονόη), Γιώργος Καύκας (Θεοκλύμενος), Έφη Σταμούλη (Γερόντισσα), Δημήτρης Κολοβός (Αγγελιοφόρος Α΄), Άγγελος Μπούρας (Αγγελιοφόρος Β΄), Δημήτρης Μορφακίδης (Τεύκρος), Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Θεράπων), Νικόλας Μαραγκόπουλος, Ορέστης Παλιαδέλης (Διόσκουροι).
Θέμης Μουμουλίδης “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” του Ευριπίδη:
Στην τραγωδία Ιφιγένεια εν Αυλίδι, η κεντρική ηρωίδα πεθαίνει για έναν μάταιο και καταστροφικό επεκτατικό πόλεμο. Μια κοινωνία σε παρακμή θυσιάζει την Ιφιγένεια στην οποία ενσαρκώνεται μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων. Έπειτα από είκοσι χρόνια Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Ευριπίδης μοιάζει να αναρωτιέται: είναι δυνατή μια αλλαγή παραδείγματος; Δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα και ενώ αντικρίζουμε τα πρώτα σημάδια ενός δυστοπικού μέλλοντος, εξακολουθούμε κι εμείς να αναρωτιόμαστε: είναι άραγε δυνατόν να αλλάξουν τα πράγματα; Ο Θέμης Μουμουλίδης δημιουργεί μια παράσταση που στοχάζεται πάνω στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, με όχημα τη νέα μετάφραση του έργου από την Παναγιώτα Πανταζή. Την παράσταση διατρέχει ένα ολοκληρωμένο μουσικό έργο του συνθέτη Σταύρου Γασπαράτου, ο οποίος εμπνέεται από τη μορφή της Ιφιγένειας, δημιουργώντας μια παράλληλη, δική του αφήγηση, σε διάλογο με τη σκηνοθεσία.
Παραστάσεις: 19 & 20 Αυγούστου
Μετάφραση: Παναγιώτα Πανταζή /Σκηνοθεσία: Θέμης Μουμουλίδης /Σκηνικό: Γιώργος Γαβαλάς /Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος / Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού/Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου /Φωτισμοί :Νίκος Σωτηρόπουλος /Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Πιερρουτσάκου /Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Νικολέττα Μακρυνόρη / Βοηθός συνθέτη – Μουσική διδασκαλία: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου/ Βοηθός σκηνογράφου: Μαριάννα Παπαγεωργίου/Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Μπαμπανιώτη /Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή /Artwork: Ιφιγένεια Βασιλείου / Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού / Διεύθυνση παραγωγής: Σταμάτης Μουμουλίδης / Οργάνωση παραγωγής: Χριστίνα Μπάλλα / Παίζουν: Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, Ιωάννα Παππά, Γιώργος Χρυσοστόμου, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Παντελής Δεντάκης, Άκης Σακελλαρίου / Χορός: Ιουλία Γεωργίου, Άλκηστις Ζιρώ, Σοφία Κουλέρα, Ειρήνη Λαφαζάνη, Ιωάννα Λέκκα, Λένα Μποζάκη, Αγγελική Νοέα, Σάντυ Χατζηιωάννου /Παραγωγή: 5η Εποχή Τέχνης, Εταιρεία Τέχνης Ars Aeterna, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, Φεστιβάλ Αρχαίας Ήλιδας.
Οι παραστάσεις στο Μικρό Θέατρο Επιδαύρου
Κάλλια Παπαδάκη – “Ρίζες από βαμβάκι“
Καλοκαίρι του 1978, σ’ ένα χωριό του Έβρου. Ο Αίαντας επιστρέφει στη γενέτειρά του πιστεύοντας ότι θα αναλάβει τα στρέμματα γης που του αναλογούν. Ο πατέρας του όμως έχει ορίσει μοναδικό του κληρονόμο τον μικρό του γιο, Οδυσσέα. Εκείνον που έμεινε κοντά του, έκανε οικογένεια και δούλεψε τη γη, όσο ο μεγάλος σπούδαζε μακριά τους να γίνει φιλόλογος. Ο Αίαντας θολωμένος από θυμό βάζει φωτιά στο πατρικό του να τους κάψει όλους στον ύπνο. Μόνο που ο άνεμος αλλάζει ρότα και τα σχέδια του δεν ευοδώνονται. Δεν του απομένει τίποτα άλλο πέρα από την αυτοχειρία. Ένας οικογενειακός εμφύλιος ξεσπά γύρω από την ταφή του σώματός του.
Παραστάσεις:15 και 16 Ιουλίου
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Σκηνοθεσία:Έφη Θεοδώρου /Σκηνικά: Μυρτώ Λάμπρου /Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα /Μουσική: Jan Van Angelopoulos, Φώτης Σιώτας /Κίνηση: Γιάννης Νικολαΐδης, Ιωάννα Πορτόλου /Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα /Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Κανελλοπούλου/ Βοηθός σκηνογράφος: Δάφνη Αηδόνη /Παίζουν Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Πατέρας), Βαγγέλης Αμπατζής (Οδυσσέας), Γιώργος Βαλαής (Σέργιος), Μαρία Κεχαγιόγλου (Μάνα), Δημήτρης Μοθωναίος (Αίαντας), Χάρης Τζωρτζάκης (Αργύρης) / Παραγωγή: Ρένα Ανδρεαδάκη, Ζωή Μουσχή.
Βασίλης Μαυρογεωργίου – Επιτρέποντες του Μενάνδρου
Η υπόθεση πλέκεται γύρω από μια ερωτική συνεύρεση που συντελείται σε μια νυχτερινή γιορτή για τη θεά Άρτεμη, σε μια εποχή όπου η έννοια της συναίνεσης είναι αμφισβητήσιμη και η επιβολή του άντρα θεωρείται θεμιτή. Η ηρωίδα της ιστορίας αναζητά ισότητα, ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση, ακριβώς όπως οι γυναίκες του σήμερα. Τα πάντα όμως τείνουν να γίνονται κρυφά και μυστικά, δημιουργώντας αστείες παρεξηγήσεις και μπερδέματα που μοιάζουν κωμικά ή τραγικά, ανάλογα με την οπτική. Μέσα από τα παιχνίδια της τύχης, της κοινωνίας και των θεών, οι δυο ήρωες παντρεύονται και τέλος καλό, όλα καλά. Αυτό το τέλος, που προσπαθεί να καθαγιάσει ό,τι έχει προηγηθεί, φωτίζει με αμφίσημο τρόπο τα πρόσωπα και τις πράξεις τους και αποτελεί το κεντρικό ζήτημα της παράστασης. Μια μουσική κωμωδία που ανοίγει, με όχημα το χιούμορ, έναν χώρο συζήτησης για τον έρωτα και τις σχέσεις των δύο φύλων στην εποχή μας.
Παραστάσεις: 22 και 23 Ιουλίου
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Απόδοση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου/Μουσική: Νίκος Κυπουργός /Σκηνικά: Θάλεια Μέλισσα/Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα/Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου/Κίνηση: Πάρης Μαντόπουλος/Βοηθός σκηνοθέτη: Καλή Βοϊκλή/Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας/Παραγωγή: Polyplanity Productions /Παίζουν: Δάφνη Δαβίδ, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Μάριος Σαραντίδης, Λυδία Τζανουδάκη, Ιώβη Φραγκάτου.
Σύλλας Τζουμέρκας – “Φάκελος Βάνκαου” του Ηλία Μαγκλίνη
Η περίπτωση Βάνκαου (Wahncau): μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή σε όρθια στάση. Η συνήθης μεταθανάτια μυϊκή παράλυση αποκαταστάθηκε από μια σπάνια, ακαριαία πτωματική ακαμψία. Επειδή έχουμε συνηθίσει τους νεκρούς οριζοντιωμένους – παραιτημένους από κάθε δικαίωμα και παρουσία, αυτή η γυναίκα μοιάζει να μας απειλεί. Ή να μας υπόσχεται το θαύμα. Σαν την Άλκηστη που «έχει και δεν έχει ξανάρθει, είναι και δεν είναι η Άλκηστη. Μπορείς και ζωντανή και πεθαμένη να την πεις». Μια έκλειψη ηλίου θα ρίξει το αλλόκοτο φως της σε μια ήσυχη γη στο μέλλον, στα πρόσωπα των ανθρώπων και τα ερείπια των ναών.
Παραστάσεις: 5 & 6 Αυγούστου
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Σκηνοθεσία: Σύλλας Τζουμέρκας / Δραματουργία: Βάσια Ατταριάν / Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου / Κοστούμια: Μάρλι Αλειφέρη / Μουσική και ήχοι: Μάκης Κεντεποζίδης a.k.a. Quetempo / Σχεδιασμός κομμώσεων και μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου / Παίζουν: Βασίλης Κανάκης, Στέφανος Μουαγκιέ, Νίκη Παπανδρέου, Άννα Τσακουρίδου, Μαρία Φιλίνη κ.ά.
Χρήστος Χωμενίδης – “Γίνεται δέντρο το πουλί;”
Εκκινώντας από τον Ίωνα, τη «λιγότερο τραγική» από τις τραγωδίες του Ευριπίδη –περισσότερο θα του ταίριαζε ίσως ο χαρακτηρισμός «ειρωνικό δράμα»–, ο Χρήστος Χωμενίδης γράφει ένα έργο που διαλαμβάνει –ανάλαφρα, μα καίρια– θεμελιώδη, διαχρονικά ζητήματα: Τις ρίζες κάθε ανθρώπου και τη σχέση του με τους γονείς του, βιωμένη ή φαντασιακή, την εξουσία και την ανάγκη της να εκτείνεται στο μέλλον, τον γάμο ως φρίκη και ως φωλιά, τον έρωτα που φθίνει και τον πόθο που αναπάντεχα ανθίζει. Κορφολογώντας σύμβολα, αρχέτυπα, κοινούς τόπους, πλουτίζοντας το έργο με τραγούδια και χορούς, ο Χωμενίδης παραδίδει ένα έργο ευφρόσυνο, λαμπερό, που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να στηθεί ένα λαϊκό γλέντι. Σε αυτό ακριβώς ελπίζει. Οι θεατές να φύγουν από το θέατρο λυτρωμένοι, χαρούμενοι. Ξέχειλοι από λαχτάρα να πιουν, να φάνε, να βουτήξουν γυμνοί στη θάλασσα ή στο κρεβάτι.
