Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων… Η ιστορία που έγινε παραμύθι, όπως και ταινία, και μάγεψε μικρούς και μεγάλους. Ένα παραμύθι διαχρονικό και διάσημο σε όλο τον κόσμο.
Σκοπός του συγγραφέα, μέσα από την ιστορία που μας παρουσιάζεται, είναι η σάτιρα της εποχής. Δια μέσω της αθώας, όλο ερωτήματα, και γλυκιάς Αλίκης, η οποία χάνεται σε μία χώρα της φαντασίας της, μας μεταφέρει έμμεσα την αγωνία των παιδιών για τον «κόσμο των μεγάλων».
Ποια είναι όμως η πραγματική ιστορία που κρύβεται πίσω από την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων»;
Συγγραφέας του παραμυθιού «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» ήταν ο Charles Lutwidge Dodgson.
Ο Dodgson γεννήθηκε στην Αγγλία το 1832. Όταν έφτασε στην ηλικία των 18 χρονών εγκατέλειψε την οικογενειακή του εστία για να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου και διέμεινε για τα επόμενα 20 χρόνια.
Ο Dodgon κατηγορήθηκε, πολλές φορές, για παιδοφιλία καθώς είχε αναπτύξει φιλίες με παιδιά συναδέλφων και περνούσε αρκετό χρόνο μαζί τους. Παράλληλα με κάποια από αυτά κρατούσε και αλληλογραφία. Τίποτα, όμως, δεν αποδείχτηκε με σιγουριά.
Χόμπι του ήταν, επίσης, και η φωτογράφηση μικρών παιδιών, κάποιες φορές ημίγυμνων.
Ο συγκεκριμένος, ενώ βρισκόταν στην Οξφόρδη, αλλάζει όνομα και αποκτά το ψευδώνυμο Lewis Carroll. Σκοπός του ήταν να μπορεί να γράφει βιβλία για παιδιά, κάτι που δεν είχε σχέση με την ακαδημαϊκή του καριέρα.
Η Αλίκη ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο.
Όταν ο Henry George Liddell έγινε κοσμήτορας της Χριστιανικής Εκκλησίας στην Οξφόρδη, ο Carroll ήρθε πολύ κοντά με τις τρεις του κόρες. Η Lorina, η Edith ήταν οι δύο από αυτές, ενώ η τρίτη ήταν η Alice, με την οποία ο Carroll ανέπτυξε ιδιαίτερη σχέση.
Και η ιστορία ξεκινά…
Το 1862, ο Carroll, μαζί με έναν συνάδελφο του, παίρνει τα κορίτσια, συμπεριλαμβανομένης και της γλυκιάς του Alice, σε ένα ταξίδι. Σκοπός ήταν να κάνουν κωπηλασία και πικνίκ κατά μήκος του Τάμεση.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, τα κορίτσια φαίνονταν να πλήττουν. Έτσι ο Carroll, με στόχο να τους διασκεδάσει και να κάνει πιο ευχάριστο το ταξίδι τους, άρχισε να τους λέει μία ιστορία. Η ιστορία αυτή θα αποτελέσει και τη βάση του γνωστού σε όλους παραμυθιού και αργότερα ταινίας, «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων».
Στο ημερολόγιο του, ο Carroll, είχε γράψει:
«είχα στείλει την ηρωίδα μου κατευθείαν κάτω από μια τρύπα κουνελιών, χωρίς την παραμικρή ιδέα για το τι θα συμβεί έπειτα»
Τα κορίτσια ξετρελάθηκαν με την ιστορία και του ζήτησαν να την εκδώσει.
Ο Carroll δίνει, το 1863, στην Αlice, το πρωτότυπο δημιούργημα του, με τον τότε τίτλο «Οι περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη Γη».
Αυτό το πρωτότυπο καταστράφηκε, πιθανότατα, από τον ίδιο τον Dodgon. Αργότερα, το 1864, ετοίμασε ένα πιο επιμελημένο αντίγραφο και το χάρισε στην Alice ως χριστουγεννιάτικο δώρο.
Ένα αντίστοιχο αντίτυπο δίνει και στον φίλο του George Mcdonald, με τη συμβουλή του οποίου, εξέδωσε το πρώτο τυπωμένο βιβλίο της ιστορίας, με τίτλο «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» (1865).
Η Ιστορία που έγινε Best Seller
«H Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» και οι περιπέτειες της, μαζί με τη συνέχεια του «Η Αλίκη μέσα από το γυαλί», έγινε το πρώτο παιδικό βιβλίο με τις καλύτερες πωλήσεις από τον θάνατο του Carroll το 1898.
Μέχρι σήμερα έχουν γίνει πάνω από 100 επανεκδόσεις, ενώ η ιστορία αυτή έχει μεταφερθεί, αμέτρητες φορές, τόσο στη θεατρική σκηνή όσο και στην μεγάλη οθόνη.
Τι απέγινε η σχέση του με τα 3 κορίτσια;
Το 1863, η σχέση του Carroll με την οικογένεια των κοριτσιών σταμάτησε μυστηριωδώς, μετά από χρόνια φιλίας.
Ενώ συνέχισε να επικοινωνεί με τον Henry και τη σύζυγό του, η επικοινωνία με τα κορίτσια σταμάτησε να υπάρχει.
Κανείς δεν ξέρει την πραγματική αιτία.
Θεωρίες λένε, ότι αποκολλήθηκε με την οικογένεια, διότι πρότεινε γάμο στη νεαρή, τότε, Alice. Ένα γεγονός συνηθισμένο εκείνη την εποχή, καθώς η ηλικία συγκατάθεσης ήταν τα 12 έτη.
Στο ημερολόγιο του Carroll υπάρχει ένα μεγάλο κενό για εκείνη την εποχή.
Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με την New York Times, καταγράφονται οι αγωνιώδεις μάχες του με την αμαρτία και η ικεσία προς το Θεό για δύναμη ώστε να αντισταθεί.
Τα μυστήρια και τα στοιχεία που τον κατηγοριοποιούν είναι άφθονα, αλλά δεν υπάρχει, όμως, τίποτα συγκεκριμένο για το αποδείξουμε.
