Ο Ερρίκος ο όγδοος έχει μείνει στην ιστορία γιατί μάλλον άθελά του, οδήγησε στην αλλαγή πολλών πολιτικών και κοινωνικών περιστάσεων στην Ευρώπη. Έχει όμως μείνει στην ιστορία και ως παράφρων βασιλιάς που τα ερωτικά του καπρίτσια κόστισαν την ζωή σε δύο βασίλισσες της Αγγλίας και τον έκαναν περίγελο του παλατιού. Λίαν αυταρχικός στις προσωπικές του σχέσεις, ήταν ικανός να κινήσει γη και ουρανό (όπως και έκανε) προκειμένου να κάνει την εκάστοτε ερωμένη του βασίλισσα της Αγγλίας και την επόμενη μέρα να θέλει να την ξεφορτωθεί (με όποιο τρόπο). Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και όσο ο ίδιος ήταν εν ζωή, θεωρούνταν κατάρα για μια κοπέλα να κερδίσει την προσοχή του.
Γιος του Ερρίκου του εβδόμου και της Ελισσάβετ της Υόρκης, ο Ερρίκος γεννήθηκε το 1491 και παρόλο που ήταν ο δεύτερος γιος του βασιλιά, πήρε τον θρόνο δικαιωματικά όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του Αρθούρος πέθανε στην ηλικία των δεκαπέντε. Έτσι, μαζί με το θρόνο, πήρε όπως συνηθίζονταν, ως γυναίκα του και σύντροφο στον αγγλικό θρόνο την χήρα του αδερφού του, Αικατερίνη της Αραγωνίας. Παρόλο που ο γάμος του με την Αικατερίνη χαρακτηρίστηκε επιτυχημένος, ο Ερρίκος είχε δείξει εξ αρχής την ασταθή φύση του, επιλέγοντας ένα σωρό ερωμένες, μεταξύ των οποίων και η Μαίρη Μπολέυν, η κυρία των τιμών της βασίλισσας. Επιπρόσθετα, οι ατυχείς γέννες της Αικατερίνης δυσαρεστούσαν όλο και περισσότερο τον βασιλιά, ο οποίος ερωτεύθηκε σφοδρά την αδερφή της Μαίρης και άτυχη Ανν Μπολέυν.
Η Ανν Μπολέυν δεν ενέδωσε στο αρχικό ενδιαφέρον του βασιλιά και ίσως αυτό να ήταν η απαρχή του μεγάλου ενδιαφέροντος που έδειξε ο Ερρίκος για το πρόσωπό της. Με την αδυναμία της Αικατερίνης να δώσει στο βασιλιά τον πολυπόθητο διάδοχο, ο Ερρίκος άρχισε να σκέφτεται την επιλογή του διαζυγίου, προκειμένου να μπορέσει να κάνει γυναίκα του την Ανν Μπολέυν. Η σκέψη αυτή έγινε η αιτία να αποσχισθεί η Εκκλησία της Αγγλίας από την Καθολική εκκλησία, μιας που ο πάπας δεν δέχτηκε να παράσχει στον Ερρίκο το διαζύγιο που ήθελε. Αψηφώντας κάθε αρχή και γκρεμίζοντας κάθε πρόσχημα, ο Ερρίκος ίδρυσε την Αγγλικανική Εκκλησία, όρισε τον βασιλιά αρχηγό της και έκαψε τις γέφυρες με την Καθολική εκκλησία, δίνοντας το εναρκτήριο έναυσμα για την Αγγλική Μεταρρύθμιση.
Η δυναμική Ανν Μπολεύν ήταν βασίλισσα που αγαπούσε τα γράμματα και θεωρούνταν ιδιαίτερα μορφωμένη για την εποχή της. Λέγεται μάλιστα, ότι ο Ερρίκος είχε επηρρεαστεί σε ένα βαθμό από τις εκκλησιαστικές απόψεις της Ανν ως προς το κίνημα των διαμαρτυρομένων και την εκκλησιαστική μεταρρύθμιση. Ο “προοδευτικός” βέβαια χαρακτήρας της, την έκανε να αδυνατεί να παίξει τον ρόλο της καρτερικής και υποταγμένης στον βασιλιά συζύγου. Και ενώ κάποτε ο Ερρίκος την είχε ερωτευτεί γι’ αυτό τον τόσο ζωντανό και ξεχωριστό χαρακτήρα, πλέον δεν έβρισκε τίποτα το ελκυστικό στην όμορφη Ανν. Απογοητευμένος ακόμη μια φορά από την αδυναμία της γυναίκας του να του προσφέρει έναν διάδοχο, σε λίγο θα διέταζε τον θάνατό της χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το ότι ο βασιλιάς θεώρησε την αδυναμία αυτή της γυναίκας του ως προδοσία στο πρόσωπό του. Στις 19 Μαίου του 1536 η άτυχη βασίλισσα Ανν Μπολέυν εκτελέστηκε σε ηλικία 36 χρονών.
Την Μπολέυν διαδέχθηκαν δύο βασίλισσες οι τύχες των οποίων ήταν λιγότερο αιματηρές αν και η πρώτη, η Τζέυν Σέυμουρ πέθανε λίγες μέρες μετά την γέννα του πρώτου νόμιμου γιου του Ερρίκου και μετέπειτα βασιλιά Έντουαρτ του 6ου. Ακολούθησαν ενέργειες ώστε να παντρευτεί την Ann of Cleves, αλλά άλλαξε γνώμη και με το που γνώρισε την Catherine Howard και o γάμος θεωρήθηκε άκυρος. Η Catherine παντρεύεται τον Ερρίκο σε ηλικία 16 ετών, και ενώ ο βασιλιάς ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης με το νέο του γάμο, σύντομα θα άλλαζε γνώμη. Η νεαρή Catherine είχε μια έφεση σε παράνομες ερωτικές περιπτύξεις. Οι βασιλικοί σύμβουλοι σύντομα φρόντισαν να ενημερωθεί ο Ερρίκος και παρόλο που ο ίδιος δεν θέλησε να δεχτεί τις κατηγορίες σε βάρος της νεαρής βασίλισσας, οι κατηγορούμενοι στην υπόθεση άρχισαν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον ώσπου η υπόθεση έληξε άδοξα για όλους. Ο πρώην αρραβωνιαστικός της νεαρής βασίλισσας Francis Dereham και παλιός εραστής της εκτελέστηκε μαζί με τον Thomas Culpeper που ήταν καλός φίλος του βασιλιά και στις 13 Φεβρουαρίου 1542 η περιπετειώδης βασίλισσα θα πλήρωνε με το ίδιο της το κεφάλι τις εφηβικές της επιλογές.
Η τελευταία σύζυγος του εντυπωσιακού, όπως λέγεται, Ερρίκου και τελευταία βασίλισσα-σύζυγος του οίκου των Τυδόρων ήταν η Catherine Parr, η οποία παρόλο που είχε έντονο πνεύμα και τολμούσε να διαφωνεί με το βασιλιά στα θέματα της εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης (θύμιζε την Ανν Μπολεύν, από μια αντίστροφη οπτική) δε χρειάστηκε να πληρώσει ακριβά το τίμημα που είχε κοστίσει στις προκατόχους της ο βασιλικός θρόνος.
Οι έξι βασίλισσες της Αγγλίας και ταυτόχρονα σύζυγοι του Ερρίκου του ογδόου, άλλες μέσα στην τύχη κι άλλες μεσ’ την ατυχία τους, υπογράμμισαν την αυταρχικότητα μιας προσωπικότητας που επηρέασε την ευρωπαϊκή ιστορία, και λιγότερο ή περισσότερο συνέβαλαν στην γενικότερη διαμόρφωση κοινωνικών και ιστορικών συνθηκών. Μπορεί η ιστορία να θυμάται με περισσότερη συμπάθεια την Ανν Μπολέυν αλλά την ίδια τύχη με ‘κείνην είχε και η Catherine Howard. Το ιδιαίτερο και με τις έξι βασίλισσες ήταν ότι υποχρεούνταν να σταθούν αντάξιες ενός θρόνου και ενός ρόλου που ίσως ποτέ να μην θέλησαν αλλά ποτέ δε ρωτήθηκαν. Η ιστορία διαμορφώνεται, αλλά διαμορφώνει κιόλας, χρησιμοποιώντας δίκαια ή άδικα ανθρώπους στα γρανάζια της. Άλλωστε στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, ποτέ δεν ευνοήθηκε ιδιαίτερα η γυναίκα, είτε ήταν βασίλισσα, είτε ήταν δούλη..
Σε όλους αυτούς λοιπόν, βασιλιάδες και βασίλισσες, φεουδάρχες και σκλάβους, που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να μπορούμε πλέον να μελετάμε την ιστορία αντικειμενικά και ελεύθερα.
