Η Diala Brisly είναι μία σκιτσογράφος 35 ετών, η οποία ζει στο Λίβανο. Η δουλειά της, ωστόσο, είναι πιο ιδιαίτερη απ’ ότι θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Έχοντας για «όπλα» της τα χρώματα, μάχεται κατά της ασχήμιας του πολέμου και των ψυχικών τραυμάτων που δημιουργεί στα μικρά παιδιά.
Η Brisly άρχισε να εργάζεται ως σκιτσογράφος σε κάποιο κανάλι της Συρίας, το 2001. Το 2011, όταν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις ξέσπασαν σε ολόκληρη τη Συρία, αντιλήφθηκε πως μέσα από την τέχνη της, θα μπορούσε να επικοινωνήσει στους πολίτες ισχυρά μηνύματα και να βοηθήσει στην αλλαγή της κατάστασης. Έτσι, τάσσεται ως ακτιβίστρια στο πλευρό των διαδηλωτών και αρχίζει να δημιουργεί σκίτσα με σκοπό να κινητοποιήσει τους πολίτες υπέρ της δημοκρατίας. Όταν οι συνεργάτες της αρχίζουν να συλλαμβάνονται από τις αρχές, η Brisly καταφεύγει στη Τουρκία, ως πρόσφυγας πολέμου. Εκεί αναζητά μια θέση που θα της επιτρέψει να βοηθήσει τους πληγέντες από τον πόλεμο και να πραγματοποιήσει, με τον τρόπο αυτό, το ανθρωπιστικό της καθήκον, καθώς όπως η ίδια δήλωσε: «Ένιωθα άχρηστη, και πάνω απ’ όλα, ένιωθα ένοχη, γιατί ήθελα μια ασφαλή ζωή, ενώ οι άνθρωποι στη Συρία εξακολουθούν να υποφέρουν, πεθαίνουν από την πείνα, πεθαίνουν κάτω από τις βόμβες.»
Λίγο καιρό αργότερα, την ειδοποιούν πως ο αδερφός της σκοτώθηκε στη Συρία. Η Brisly συντετριμμένη, αποφασίζει να φύγει για το Λίβανο και τελικά να εγκατασταθεί στη Βηρυτό και να ασχοληθεί με τις ανθρωπιστικές ομάδες, εστιάζοντας στα δικαιώματα των γυναικών και την εκπαίδευση των προσφύγων. Έχει φιλοτεχνήσει τοιχογραφίες στις σκηνές των προσφύγων, οι οποίες απεικονίζουν τον ήλιο, τη φύση και την έννοια της ελπίδας, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τα παιδιά να ξεχάσουν τον πόλεμο.
Σύμφωνα με την UNHCR, την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε για τους πρόσφυγες, περίπου 500.000 παιδιά σχολικής ηλικίας, έχουν καταφύγει στο Λίβανο από το ξέσπασμα του πολέμου της Συρίας. Περισσότερα από τα 250.000, δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, παρά την οργάνωση επιπλέον σχολικών τμημάτων, για τα παιδιά που φιλοξενούνται στη χώρα. Ενώ, σύμφωνα με την οργάνωση Human Rights Watch, πάνω από το 70 τοις εκατό των οικογενειών προσφύγων που ζουν στο Λίβανο, βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, γεγονός που αναγκάζει όλο και περισσότερα μικρά παιδιά να εργαστούν, για λίγα δολάρια την ημέρα.
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα προσφυγόπουλα στο Λίβανο θα είναι η έλλειψη εκπαίδευσης», δήλωσε η Brisly. «Αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον της Συρίας, αντιπροσωπεύουν τη μοναδική δυνατότητα της ανοικοδόμησης της χώρας μας, αλλά τι είδους χώρα θα είναι εάν είμαστε μάρτυρες της καταστροφής αυτών των παιδιών χωρίς να κάνουμε τίποτα;»
