Η αναβλητικότητα είναι ένα συχνό φαινόμενο που συνδέεται με ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Η καθημερινότητα, η ρουτίνα , το άγχος του “να τα προλάβω όλα” δημιουργεί στον άνθρωπο την άρνηση να λήξει τις εκκρεμότητες του, να αναβάλλει ακόμα και τις δικές του φιλοδοξίες, τοποθετώντας τες σε άλλη χρονική περίοδο που θεωρεί ότι θα υλοποιηθούν πιο εύκολα, ευχάριστα κλπ. Πολλοί ακόμα μεταθέτουν τις υποχρεώσεις του ακόμα και αν γνωρίζουν ότι θα έχει επιπτώσεις στους ίδιους ή ακόμα και στον περίγυρο τους.
Έχουν γίνει αρκετές μελέτες για να εντοπιστεί ποια είναι η αιτία για την οποία οι αναβλητικοί άνθρωποι έχουν υιοθετήσει αυτό τον τρόπο ζωής, τι νιώθουν και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί. Οι πιο κοινοί τύποι αυτών είναι:
1) Ο αποφευκτικός: Είναι ο τύπος του ανθρώπου που αποφεύγει καταστάσεις γιατί φοβάται την ήττα, την απογοήτευση, το αποτέλεσμα μιας πράξης. Ουσιαστικά είναι ο ευθυνόφοβος που αρνείται να έρθει αντιμέτωπος με κρίσιμες καταστάσεις και με την αναβολή αυτών νιώθει ότι κερδίζει χρόνο.
2) Διεγερτικός: Σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο τύπος που δεν έχει οποιοδήποτε κίνητρο για να δραστηριοποιηθεί και να αναλάβει την υλοποίηση εκκρεμοτήτων. Του λείπει η κινητήριος δύναμη ώστε να
είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του.
3) Ο τύπος που λειτουργεί σε στρεσογόνες καταστάσεις: Υπάρχει μια μερίδα ατόμων που αναβάλλουν τις δουλειές τους γιατί νιώθουν την ευχαρίστηση του στρες και την πρόκληση με τον εαυτό τους να είναι εντός χρονικού ορίου. Ηθελημένα λοιπόν, λειτουργούν υπό πίεση γιατί πιστεύουν ότι θα είναι πιο αποτελεσματικοί.
Αναβλητικότητα, επιπτώσεις και τρόποι αντιμετώπισης:
Η αναβολή όχι μόνο υποχρεώσεων αλλά και ατομικών προσδοκιών όπως, ταξίδια, γυμναστήριο, μια βόλτα με αγαπημένα πρόσωπα, δημιουργεί μεταγενέστερα ένα αίσθημα θλίψης, απογοήτευση, έλλειψη εμπιστοσύνης ακόμα και στον ίδιο τους τον εαυτό. Η ενοχή και το άγχος αυτών των ατόμων δημιουργεί ολοένα και αυξανόμενα προβλήματα στην υγεία και τη ψυχολογία τους. Βρίσκονται σε έναν αέναο κύκλο αναβολής και ημιτελών εκκρεμοτήτων δημιουργώντας καθημερινή δυσαρέσκεια για τους ίδιους αλλά και για το περιβάλλον τους. Ουσιαστικά δεν βρίσκονται σε διάθεση “βαρεμάρας”, αλλά άρνησης της πραγματικότητας και του σήμερα.
Ωστόσο, η αναβλητικότητα δεν είναι μια ισόβια κατάσταση, υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης και καταπολέμησης αυτής. Αρχικά, η οργάνωση λειτουργεί καταλυτικά σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Ένα καθημερινό πρόγραμμα υποχρεώσεων χωρίς παράλογες απαιτήσεις από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο, θα αποφορτίσει τον ίδιο και θα του προσφέρει την ικανοποίηση της υλοποίησης των στόχων του. Επίσης, η αποφυγή αρνητικών σχολίων και χαρακτηρισμών και η αντικατάσταση αυτών με θετικούς προσδιορισμούς και επιβραβεύσεις, θα ενθαρρύνει το άτομο να συνεχίσει να τηρεί το πρόγραμμα του και θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση του. Ακόμα, ο επαναπροσδιορισμός υποχρεώσεων και προσωπικών στόχων θα υπενθυμίσει στον ίδιο τη σημαντικότητα της υλοποίησης αυτών με συνέπεια και ακρίβεια, ποια προβλήματα θα του δημιουργήσει η αναβολή τους στον ίδιο σε βάθος χρόνου και πώς θα επηρεάσει και τους ανθρώπους γύρω από εκείνον. Τέλος, σημαντικότερο όλων αυτών είναι η θετική διάθεση και η αλλαγή οπτικής και αισιόδοξης συμπεριφοράς.
“Η καθυστέρηση πάντα φέρνει κίνδυνο. Και να το αναβάλλεις ένα
μεγάλο σχέδιο σημαίνει , συχνά να το καταστρέφεις”Μιγκέλ Θερβάντες, Ισπανός συγγραφέας
ΠΗΓΕΣ:
https://el.wikipedia.org
Shape.gr
http://www.kathimerini.gr
http://psychologynet.gr
