“Είμαι ο Αμίν από την Τύνιδα. Από τότε που ήμουν 16 χρονών ήξερα ότι ήμουν γκέι και ότι δεν μου άρεσαν τα κορίτσια .. Και επειδή είμαι μουσουλμάνος σε μια αραβική χώρα, δεν ένιωσα ποτέ άνετα στην Τύνιδα. Η οικογένειά μου με χτυπούσε για αυτό και προσπάθησα να αυτοκτονήσω αρκετές φορές. Κάποτε με έπιασε η αστυνομία της Λιβύης. Ήθελαν να με σκοτώσουν. Με κτύπησαν και με κράτησαν για 7 ημέρες. Έπρεπε να επιστρέψω στην Τύνιδα και να μείνω μακριά από την αγάπη μου που είχα γνωρίσει εκεί … ένα κομμάτι μου…” – Amine/Tunisia
Ομοφυλοφιλία, επιθετικότητα και βία στην Ιστορία
Από ιστορική άποψη, είναι προφανές ότι εκατομμύρια ομοφυλόφιλοι πέσανε θύματα μαζικής βίας Π.χ. οι Ναζί στο Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν έτοιμοι να τιμωρήσουν και να εξοντώσουν κάθε άνθρωπο που είχε διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Μέσω της θεσμοποίησης βασανισμού, εκτέλεσης και αφόρητων πειραμάτων που παραβίαζαν κάθε κώδικα δεοντολογίας και ανθρώπινων δικαιωμάτων ο αριθμός των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους ήταν τεράστιος (Meyer, 2003).
Μεταπολεμικά, όσο οι μειονότητες ομοφυλοφίλων ανά τον κόσμο γίνονταν πιο ορατές, πιο διακριτές στις κοινωνίες, ταυτόχρονα γίνονταν και στόχοι πολλών βιαιοτήτων και διακρίσεων. Αρκετές χώρες ανέπτυξαν νόμους, μηχανισμούς και θεσμοποίησαν την διάκριση ατόμων με «ανώμαλο» σεξουαλικό προσανατολισμό (Meyer, 2003).
“Ο Eric (την εικόνα του κρατάει η αδελφή Alice) ήταν ένας ξεκάθαρος αγωνιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στο Καμερούν και επικριτής έναντι των κρατικών διακρίσεων. Αν και ο Eric δεν ήταν ποτέ ανοιχτά ομοφυλόφιλος, πάντοτε υπήρχε κουτσομπολιό στην οικογένειά του για το σεξουαλικό προσανατολισμό του. Ο Eric δολοφονήθηκε το Σαββατοκύριακο στις 15/16 Ιουλίου 2013 όπου και βασανίστηκε βάναυσα. Τα πόδια, τα χέρια και ο λαιμός του ήταν σπασμένα. Είχε εγκαύματα στο σώμα του από ένα σίδερο. Οι γωνίες του στόματος του ήταν κομμένες σε φέτες, τα μάτια του είχαν βυθιστεί, όπως και η γλώσσα του. Μετά το θάνατό του έλαβε επίσης απειλές. Ένα SMS έλεγε: “Θα πεθάνεις όπως ο αδελφός σου” – Alice & Eric/Kameroon
Αναφορές επιθετικότητας & βίας ανά τον κόσμο
Σύμφωνα με εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας (Amnesty International, 2001), οι αριθμοί ανθρώπων διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού που κακοποιήθηκαν βάσει νόμων που εισήγαγαν διακρίσεις και βίαιες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μεγάλος. Πολλοί ομοφυλόφιλοι έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης, που μερικές φορές είχαν σαν αποτέλεσμα την δολοφονία. Πολλές είναι επίσης και οι έρευνες που διεξήχθησαν σε διάφορες χώρες, κυρίως του δυτικού κόσμου, όπου έδειξαν μεγάλα ποσοστά προκαταλήψεων, διακρίσεων και βίας σε ομοφυλόφιλα άτομα.
Για παράδειγμα, μια τέτοια μελέτη εκπονήθηκε από τους Mays και Cochran (2001) στις Η.Π.Α. Σκοπός της ήταν να διερευνήσει αν κατά τη διάρκεια της ζωής τους ομοφυλόφιλα άτομα έγιναν μάρτυρες περιστατικών επιθετικότητας και βίας οποιασδήποτε μορφής (λεκτικής, σωματικής κτλ). Από τα ευρήματα αυτής της έρευνας προέκυψαν τα έξης συμπεράσματα: Τα ομοφυλόφιλα άτομα τουλάχιστον μια φορά στην ζωής τους έχουν πέσει θύματα ανάρμοστης επιθετικής συμπεριφοράς από ετερόφυλα άτομα και σε κάποιες περιπτώσεις κινδύνεψε η σωματική τους ακεραιότητα λόγω του διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού τους. Επιπλέον, σύμφωνα με άλλη έρευνα των Krieger και Sidney (1996), περιστατικά επιθετικότητας και βίας τείνουν να αυξάνονται σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια και ανθρώπους λόγω της εθνικότητας τους.
Advertising
Advertisements
Ένα βράδυ, τον Αύγουστο του 2014, με συνέλαβε η αστυνομία … Με γρονθοκόπησαν και με κλότσησαν. Έβαλαν σακούλα με μαύρο πανί πάνω από το κεφάλι μου. Συνέχισαν να με γρονθοκοπούν και να με κλωτσάνε. Ποτέ δεν ήξερα από πού ερχόταν. Έκαναν το ίδιο με άλλους. Μερικές φορές ήμασταν μόνοι σε ένα δωμάτιο, μερικές φορές υπήρχαν δύο ή τρεις από εμάς. Ακούγαμε ο ένας τον άλλον να βασανίζεται. Αυτό συνεχίστηκε για τρεις ημέρες. Μας χτύπησαν με σωλήνες νερού.. εμένα με χτύπησαν πολύ .. και όλα αυτά γιατί απλά είμαστε gay… Η σιωπή ζει μέσα μου στο σκοτάδι του φόβου μαζί με μια δεσποτική απελπισία … που εγκαταστάθηκαν στα κρυμμένα μέρη της ψυχής μου..”¨- Gad/Syria
Επιθετικότητα και βία σε σχολεία και παιδιά
Φυσικά, η έρευνα σχετικά με την επιθετικότητα και την βία λόγω διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού δεν περιορίζεται μόνο στους ενήλικες, αλλά έχει επεκταθεί και στις νεότερες ηλικίες. Οι περισσότερες από τις έρευνες που έγιναν σε άτομα νεαρή ηλικίας (κυρίως μαθητές δημοτικών και γυμνασίων) έδειξαν ότι οι νεότεροι ομοφυλόφιλοι είναι πιο ευάλωτοι σε προκαταλήψεις, βιαιοπραγίες και διακρίσεις και αυτό επειδή δεν έχουν ακόμη διαμορφώσει προσωπική ή κοινωνική ταυτότητα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι ψυχολογικές συνέπειες να είναι πιο αυστηρές από εκείνες των ενηλίκων ομοφυλοφίλων (Waldo, 1999).
Επιπλέον, η πλειοψηφία των ερευνών που διεξήχθησαν σε γυμνάσια στις Η.Π.Α. έδειξε ότι οι γκέι ομάδες ή οι μειονότητες ομοφυλόφιλων μαθητών μέσα στα σχολεία, γνώρισαν την απόρριψη, τον εκφοβισμό και τις διακρίσεις από τους ετερόφυλους συμμαθητές τους γενικά (Meyer, 2003).
“Όντας εκεί που πήγα σε ένα σχολείο αρρένων οι αγώνες ξύλου ήταν απαραίτητο για να επιβιώσει κάποιος. Ήταν πολύ ατυχές το γεγονός ότι κάποια στιγμή κέρδισα έναν τέτοιο αγώνα. αυτός που έχασε ήταν πολύ αναστατωμένος για αυτό είπε σε όλους στο σχολείο ότι ήμουν ομοφυλόφιλος. Κάνοντας το αυτό, προκάλεσε σφοδρή επίθεση στο σχολείο εναντίον μου από τους συμμαθητές μου. Για να μπορέσω να γλιτώσω από το ξύλο με έσπρωξαν σε ένα κτίριο για την ασφάλειά μου. Το πλήθος των μαθητών έξω από το κτίριο άρχισε να μεγαλώνει και όλοι μαζί φώναζαν να βγω έξω για να με σκοτώσουν. Οι καθηγητές χρειάστηκε να καλέσουν μεγάλο μέρος της αστυνομίας για να διαλύσουν το πλήθος και να βγω σώος από εκεί” – Andre / Jamaica
Τέλος, σύμφωνα με το Συνασπισμό Ασφαλών Σχολείων της Ουάσινγκτον (Safe Schools Coalition of Washington, 1999), πολλά πράγματα (όπως π.χ. τσάντες, βιβλία, ρούχα κτλ.) που είχαν στην κατοχή τους ομοφυλόφιλοι μαθητές κλέφτηκαν ή καταστράφηκαν από ετερόφυλους συμμαθητές τους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και προφορικά, προσβλήθηκαν, απειλήθηκαν ή τραυματίστηκαν σοβαρά. Όλα τα παραπάνω περιστατικά βίας έθεσαν ασταθείς και ανασφαλείς συνθήκες σε πολλά σχολεία των Η.Π.Α. Παράλληλα, μεγάλο ήταν και το ποσοστό ομοφυλόφιλων μαθητών που απέφυγαν να πηγαίνουν στο σχολείο, κάποιοι σταμάτησαν εντελώς, ενώ κάποιοι άλλοι ανέπτυξαν ψυχολογικές διαταραχές, όπως το μετατραυματικό στρες (PSTD).
“Είμαι ακόμα νέος και έχω δει πολλά από τα χρόνια μου στο γυμνάσιο. Αποδέχτηκα δημόσια την gay ταυτότητα μου όταν ήμουν πρωτοετής. Έγινα στόχος πολλών διακρίσεων και βίας. Είναι αλήθεια ότι η ζωή ήταν σκληρή για μένα, αλλά τώρα έγινα σκληρόπετσος, έμαθα ότι οι άνθρωποι θα μιλάνε πάντα, και το πιο σημαντικό θα φοβούνται πάντα τη διαφορετικότητα. Αυτό που έχω συγκεντρώσει από την εμπειρία μου δεν έχει σημασία πόσα προβλήματα έχετε ή πόσο άσχημα αισθάνεστε, ποτέ δεν χάνετε το χρόνο σας κλαίγοντας και λυπώντας. Να χαμογελάτε και να περπατάτε με υπερηφάνεια” – Mariah/Tunisia
Amnesty International. (2001). Crimes of hate, conspiracy of silence: torture and ill-treatment based on sexual identity. London: Amnesty International
Krieger, N., & Sidney, S. (1996). Racial discrimination and blood pressure: the CARDIA Study of young black and white adults. American Journal of Public Health, 86(10), 1370-1378.
Advertising
Mays, V. M., & Cochran, S. D. (2001). Mental health correlates of perceived discrimination among lesbian, gay, and bisexual adults in the United States.American Journal of Public Health, 91(11), 1869-1876
Meyer, I. H. (2003). Prejudice, social stress, and mental health in lesbian, gay, and bisexual populations: conceptual issues and research evidence.Psychological bulletin, 129(5), 674.
Safe Schools Coalition of Washington. (1999). Eighty-three thousand youth: Selected findings of eight population-based studies as they pertain to anti-gay harassment and the safety and well-being of sexual minority students. Seattle, WA: Author;
Waldo, C. R. (1999). Working in a majority context: A structural model of heterosexism as minority stress in the workplace. Journal of Counseling Psychology, 46(2), 218.
