Η τέχνη είναι αδιέξοδος. Μέσα από αυτήν τα περισσότερα παιδιά καταφέρνουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο να αποτυπώνουν την φαντασία τους, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς αλλά και τη χαρά τους. Απλά καθίστε και παρατηρήστε ένα παιδί ικανοποιημένο με την ολοκλήρωση του έργου του. Η αίσθηση αυτής της χαράς και της ικανοποίησης είναι αξιοζήλευτη.Οι περισσότεροι γονείς οφείλουν να αποδεχτούν την ενασχόληση των παιδιών τους με τις τέχνες, δίνοντάς τους έτσι χώρο για να μπορέσουν να μάθουν να εκφράζονται και μέσα στην καθημερινότητά τους. Αυτό όπως θα δούμε και παρακάτω συμβάλλει στην καλή ψυχική τους υγεία. Και αυτή είναι μια από τις φωτεινές προσφορές της τέχνης.
1.Αλλαγές στις κινητικές δεξιότητες
Αρκετά παιδιά, όπως έχει αποδειχθεί και από βιωματικές εμπειρίες, μέσα από την ενασχόληση π.χ. με την ζωγραφική έχουν βελτιώσει τα γράμματά τους. Ακόμα και παιδιά που ασχολήθηκαν με τον χορό βελτίωσαν σταδιακά την σωματική τους υγεία.
2.Ανάπτυξη της φαντασίας
Η φαντασία χωρίς την παιδικότητα και η παιδικότητα χωρίς την φαντασία δεν μπορούν να συμπορευτούν χωριστά γιατί αυτό βλάπτει ένα παιδί. Μένει κενό μέσα του κάτι το οποίο αναζητά να εκφραστεί. Την φαντασία που έχουν τα παιδιά πολλοί καλλιτέχνες παγκόσμιας αναγνώρισης προσπάθησαν να την αποτυπώσουν στα έργα ή τουλάχιστον να εμπνευστούν από αυτά. Ο Pablo Picasso τόνιζε ότι όλα τα παιδιά είναι καλλιτέχνες. Παντού και πάντα. Ο ρόλος της κοινωνίας και όσων «μεγαλώσαμε» είναι να φροντίσουμε να μη χάσουν αυτό που χρειάζεται, ούτως ώστε να μπορέσουν να παραμείνουν καλλιτέχνες. Ας μην ξεριζώνουμε τη δημιουργικότητα και την αθωότητα των παιδιών. Γιατί εκείνα «βλέπουν» καλύτερα από τους μεγάλους.
3. Αυτοπεποίθηση
Η αυτοπεποίθηση δεν είναι εύκολο κομμάτι. Καμιά φορά μεταφέρεται και διδάσκεται με λανθασμένο και άκρως προκατειλημμένο τρόπο στα παιδιά. Η τέχνη όποια μορφή και να έχει, διδάσκει ένα πράγμα: την αξία της πίστης στον εαυτό. Ένα παιδί όταν ξεκινά από το μηδέν το έργο του και φτάνει στο σημείο να το ολοκληρώσει, δημιουργείται μέσα του ένα συναίσθημα ικανοποίησης για την απόδοσή του πρώτα και μετά για το έργο του.
4.Καλλιέργεια της αυτογνωσίας
Σήμερα παρατηρώ στους περισσότερους ενήλικες ότι τους είναι δύσκολο να ανακαλύψουν τον εαυτό τους (επαναπαυόμενοι σε έναν εαυτό που συμφέρει την κοινωνία και όχι τους ίδιους σε σημείο να μην γνωρίζουν καν γιατί πράττουν ορισμένες πράξεις και ποιοι ήταν σήμερα πριν πέσουν για ύπνο), γιατί όταν ήταν παιδία δεν τους ενθάρρυναν, αλλά οι γονείς τους έκαναν το αντίθετο. Σήμερα τα περισσότερα παιδιά, μέσα από τις τέχνες καταφέρνουν να δώσουν χρόνο στον εαυτό τους και να γνωρίσουν σιγά σιγά ορισμένες πτυχές που δεν ήξεραν για αυτόν όπως τον αυτοέλεγχο, τη πειθαρχία, τη συγκέντρωση, τι τους αρέσει και τι όχι, το αν έχουν έμφυτο ταλέντο κ.α.
5. Σεβασμός και συνεργασία
Τα παιδιά οφείλουν μέσα από κάθε μάθημα τέχνης να διδαχτούν τον σεβασμό απέναντι στον εαυτό τους και στον συμμαθητή τους. Να σεβαστούν ότι το άλλο παιδί έχει έναν άλλο συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης π.χ. στη ζωγραφική από τον ίδιο. Του αρέσουν άλλα χρώματα, άλλα σχήματα, άλλες τεχνικές γιατί αυτό είναι που το κάνει τόσο ιδιαίτερο όσο και τον ίδιο. Η συνεργασία από την άλλη διδάσκει στα παιδιά την αξία του εμείς αλλά και του εγώ. Όταν δίνεται σε μια τάξη ένα ομαδοκεντρικό έργο στα παιδιά αναπτύσσεται τόσο η πίστη στον εαυτό. Αυτό γιατί το κάθε παιδί συμβάλλει στο έργο αλλά και η αίσθηση ότι το παζλ δημιουργήθηκε με την ομαδική συνεργασία. Κάθε παιδί αισθάνεται σημαντικό γιατί το παζλ χωρίς αυτό δεν μπορεί να ολοκληρωθεί.
