Ο Scott Kelly είναι ο άνθρωπος που μπορεί να πείσει οποιονδήποτε να γίνει αστροναύτης. Τι εννοώ; Εννοώ ότι είναι ο άνθρωπος που αν ακούσεις γι’ αυτόν στα 10 ή στα 15, σου θα πειστείς ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Συντονιστείτε και θα καταλάβετε.
Όσο παράταιρο κι αν ακούγεται για προφίλ αστροναύτη, ο Scot Kelly (μαζί με τον δίδυμο αδερφό του) σε όλη του την παιδική και εφηβική ηλικία ήταν ένα παιδί “misfit”, από εκείνα που όταν τα βλέπουν οι ενήλικες βάζουν “all in” στοιχήματα για την δια βίου αποτυχία τους. Παραβατικές συμπεριφορές, βίαιες αντιδράσεις, αδυναμία προόδου σε οτιδήποτε γνωστικό και άλλες τέτοιες εκφράσεις χρακτηρίζουν εξ ολοκλήρου το background του πρώτου ανθρώπου που έζησε ένα χρόνο εκτός της Γης (μαζί με τον ρώσσο συνάδελφό του, Mikhail Kornienko). Φυσικά το στοίχημα κερδήθηκε από το πιο μεγάλο outsider, ακριβώς γιατί η κοινωνία μας περιμένει από τα επαναληπτικά μοτίβα συμπεριφορών να επιτύχουν, ενώ είναι οι άνθρωποι που βγαίνουν εκτός των μοτίβων που μπορούν να κάνουν στ’ αλήθεια τη διαφορά. Και ο Scott Kelly κέρδισε το στοίχημα απλώς και μόνο χρησιμοποιώντας την δύναμη της θέλησης.
Όπως κάθε άνθρωπος σε νεαρή ηλικία, ο σχεδόν εντελώς αγράμματος νεαρός από το Όραντζ του Νιού Τζέρσευ δεν εξαρτούσε τα όνειρά του από τις ικανότητές του. Άλλωστε, στην περίπτωση του Scott Kelly, αν ο ίδιος πήγαινε να κάνει κάτι τέτοιο, θα έπειθε τον εαυτό του πως είναι από χέρι γεννημένος για να μην πετύχει τίποτα. Έτσι, η πεισματική άρνησή του ν’ αντικρύζει την πραγματικότητα συμβατικά και ίσως ρεαλιστικά, τον οδήγησε στο ν’ αντικρύσει ολόκληρη την Γη με τον πιο αντισυμβατικό τρόπο: Από το παράθυρο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, 225 ναυτικά μίλια από την επιφάνεια της γης (αν σας φαίνεται λίγο, είναι 417 χιλιάδες χιλιόμετρα), όπου πια τα γνωστικά και εφηβικά του γηίνα προβλήματα ήταν πολύ μικρά μπροστά στο διαστημικό και χειροπιαστό πλέον όνειρό του.
Αν αναρωτιέστε πως ο νεαρός με τις σχεδόν μηδενικές ικανότητες κατάφερε κάτι τόσο μεγάλο, μην περιμένετε κάποια ξεχωριστή απάντηση που θα σας εκπλήξει. Όμως, εμπεύστηκε και γαντζώθηκε από κάτι που τον πυροδότησε να βρει την διέξοδο αληθείας στις ελπίδες και τα όνειρά του: Σχεδόν ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο του Tom Wolfe, το οποίο έγινε για τον Scott Kelly το έναυσμα που για πρώτη φορά βίωνε, αυτή η σπίθα της απόφασης, της χαράς και της αποφασιστικότητας που μπορεί να γεννήσει σ’ έναν άνθρωπο η αφοσίωση σε κάτι, η ανακάλυψη ενός προσωπικού στόχου. Ο μέλλων αστροναύτης, απλά και μόνο μέσω ενός βιβλίου, είχε θέσει, ίσως για πρώτη φορά, έναν στόχο στη ζωή του, κι ήταν αποφασισμένος να τον επιτύχει. Θα έμπαινε στην Αμερικανική Ναυτική Ακαδημία.
Η ιδέα και μόνο της πιθανής επιτυχίας για έναν οποιοδήποτε άνθρωπο που έχει μάθει και έχει πειστεί ότι θα αποτυγχάνει, είναι ικανή να του αλλάξει όλη τη ζωή και τον τρόπο σκέψης, να ξεκλειδώσει τις μεγαλύτερες και ρεαλιστικές πλέον ελπίδες κι έτσι να τον οδηγήσει σε πράγματα που ίσως ποτέ δεν τολμούσε καν να φανταστεί. Έτσι και για τον Scott Kelly, η αρχή ήταν μόνο η αρχή. Από εκεί και έπειτα, όλα έγιναν απλές πιθανότητες που εξαρτώνταν από τη δική του αφοσίωση και αποφασιστικότητα. Έτσι, μέσα από μια μεγάλη και συναρπαστική επαγγελματική πορεία, τον Μάρτιο του 2015, ο Scott Kelly ως αστροναύτης μηχανικός της NASA πλέον, μαζί με τον Mikhail Korniyenko, εκτοξεύτηκαν προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με μια νέα και πρώτη στην ιστορία των αμερικανικών διαστημικών αποστολών (την πρωτιά σε αντίστοιχη αποστολή την είχαν οι Ρώσσοι, πολλά χρόνια πριν), αποστολή, αυτήν που η NASA ονόμασε One-Year Mission, δηλαδή να ζήσουν έναν συνεχόμενο χρόνο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, σε τροχιά γύρω απ’ τη Γη. Μπορούμε χαριτολογώντας να πούμε ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι έγιναν λίγο εξωγηίνοι.
Φυσικά, οι στόχοι της αποστολής ήταν πολλαπλοί, με έναν από τους κυριότερους την μελέτη της επίδρασης του διαστήματος στο DNA των αστροναυτών. Αξίζει να αναφερθεί πως ο Scott Kelly έχει έναν δίδυμο αδερφό, επίσης αστροναύτη, με τον οποίο είναι μονοζυγωτικοί δίδυμοι, αλλιώς πανομοιότυπα δίδυμα. Κατά συνέπεια, η μελέτη της επίδρασης της ζωής στο διάστημα για μεγάλο χρονικό διάστημα, με την έλλειψη βαρύτητας, την μεγαλύτερη έκθεση στην ακτινοβολία, την ατροφία των μυών και όλους τους υπόλοιπους (πραγματικά ατελείωτους) παραγόντες στο DNA του ενός αστροναύτη, έγινε συγκριτικά με το DNA του αδερφού του, ο οποίος συνέχισε να ζει στην Γη. Η NASA μελετάει ιδιαιτέρως τέτοιες περιπτώσεις, με πρίσμα τις επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Φυσικά, παράλληλα με τις βιολογικές επιδράσεις, μελετήθηκαν και οι ψυχολογικές επιπτώσεις από την ζωή σε ένα πολύ περιορισμένο, αφιλόξενο και καθ’ όλα τεχνητό περιβάλλον.
Οι πιθανές επιδράσεις ενός τέτοιου “πειράματος” δεν είναι όλες προβλέψιμες, αν και μέσα στις προβλέψιμες η NASA κατατάσει την μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου, υποξίας (από την περιορισμένη και τεχνητή οξυγόνωση) και υπερκαπνίας (από την συνεχή έκθεση σε υψηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα), καθώς τα γονίδια στο DNA των αστροναυτών που παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στη γη μεταλλάσσονται σημαντικά, όπως στην περίπτωση του Scott Kelly, όπου περίπου το 7% των γονιδίων υπέστη ή μπορεί μελλοντικά να εμφανίσει μεταλλάξεις.
Παρ’ όλα αυτά, ο γενναίος αστροναύτης τα κατάφερε, και στο βιβλίο που έγραψε με τίτλο “Αντοχή” (από τις εκδόσεις Ροπή) περιγράφει όλα αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα και ευχαριστεί ξανά και ξανά ιδιαίτερα τους δικούς του ανθρώπους και υπενθυμίζει συνεχώς πως ένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Σαν απλός άνθρωπος ο οποίος συστηματικά βίωσε την αποτυχία των συμβατικών εκπαιδευτικών δομών αλλά και της σύγχρονης παιδείας, ο Scott Kelly μιλάει με τη γλώσσα που καταλαβαίνει ο καθένας μας και συλαμβάνει την έννοια της επιστήμης στην ουσία της, ότι δηλαδή δεν υπάρχει για να πουλάει μούρη αλλά για να κάνει προσιτά τα απρόσιτα και, για όσους συνεχίζουν να ονειρεύονται ακόμη κι αν μεγάλωσαν, να δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα ν’ αγγίζει τ’ αστέρια.
Δεν είναι τα προσόντα που λείπουν απ’ τον κόσμο, το πείσμα και η θέληση λείπουν.
