Η Λαμπεντούζα του Άντερς Λουστγκάρτεν, με τον Αργύρη Ξάφη και τη Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, μετά από μία σεζόν μεγάλης επιτυχίας στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, στην Αθήνα, παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, για 4 μόνο παραστάσεις, στις 18, 19, 20 και 21 Μαΐου.
Ο Αργύρης Ξάφης είναι Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης, απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Χορν για το ρόλο του στη θεατρική παράσταση «Το στρίψιμο της Βίδας» και, επίσης, έχει βραβευθεί από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου με το βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία “Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα”.
Η νεαρή ηθοποιός Χαρά-Μάτα Γιαννάτου είναι απόφοιτη της σχολής του Εθνικού και προέρχεται από μία άκρως καλλιτεχνική οικογένεια, η οποία της μεταλαμπάδευσε ταλέντο και ήθος. Με συμμετοχές τόσο στο θέατρο (Έξυπνο πουλί, Το μεγάλο κρεβάτι κ.ά.) όσο και στον κινηματογράφο (Νοτιάς, Μία Ανάσα), η Χαρά-Μάτα Γιαννάτου είναι μια πολλά υποσχόμενη ηθοποιός που σίγουρα θα συναντούμε συχνά από εδώ και πέρα.
Οι δύο ηθοποιοί μίλησαν στο MAXMAG για την παράσταση που πρωταγωνιστούν, για φλέγοντα κοινωνικά θέματα του σήμερα και για τα επερχόμενα σχέδια τους.
- Η Λαμπεντούζα είναι ένα μικρό νησί μεταξύ Ιταλίας και Αφρικής, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει δεχτεί μεγάλες προσφυγικές ροές από την Ασία και την Αφρική. Η παράσταση «Λαμπεντούζα»τι ακριβώς πραγματεύεται;
Χαρά-Μάτα Γιαννάτου: Το έργο πραγματεύεται το προσφυγικό, τον ρατσισμό, την φιλία και την ελπίδα. Είναι η αφήγηση ενός ψαρά στην Λαμπεντούζα που περισυλλέγει πτώματα προσφύγων και μιας μιγάδας Κινεζοεγγλέζας που εργάζεται σε μια εταιρία είσπραξης δανείων.
- Ο Στέφανο και η Ντενίζ είναι οι μόνοι δύο χαρακτήρες επί σκηνής οι οποίοι εκφράζονται μέσω μονολόγων. Σε ποια σημεία συγκλίνουν οι δύο χαρακτήρες και σε ποια αποκλίνουν;
Χαρά-Μάτα Γιαννάτου: Οι δυο χαρακτήρες συγκλίνουν στο γεγονός ότι οι δουλειές τους, τούς φέρνουν καθημερινά αντιμέτωπους με την αδικία και εν τέλει τους αφυπνίζουν. Τυχαίνει να έρθουν σε επαφή με ανθρώπους πιο αδικημένους από αυτούς, αλλά πολύ πιο ανοιχτόκαρδους και θετικούς. Οι ιστορίες τους περιγράφουν μια μεταστροφή από τον ρατσισμό, στην αποδοχή και αγάπη για τον συνάνθρωπο. Το βασικό σημείο στο οποίο αποκλίνουν είναι ότι η Ντενίζ έχει βιώσει ρατσισμό λόγω της καταγωγής της ενώ ο Στέφανο όχι.
- Η «Λαμπεντούζα»του Άντερς Λουστγκάρτεν ανήκει στο αφηγηματικό θέατρο. Πόσο δύσκολος μπορεί να είναι ένας μονόλογος για έναν ηθοποιό; Ποια μέσα καλείται να επιστρατεύσει ώστε να καταθέσει και να μεταδώσει όλα όσα έχει να πει;
Χαρά-Μάτα Γιαννάτου: Ένας μονόλογος είναι μεγάλη πρόκληση για τον ηθοποιό. Τα μέσα παραμένουν τα ίδια απλώς αλλάζουν τα μεγέθη. Η αλληλεπίδραση δεν είναι με έναν συνάδελφο, αλλά μόνο με το κοινό. Η ανάγκη αφήγησης της ιστορίας και συνομιλίας με το κοινό πρέπει να είναι ακόμα μεγαλύτερη.
- Τι βαθμού συναισθηματική εμπλοκή είχατε με το χαρακτήρα που υποδύεστε; Τι στίγμα έχει αφήσει στον καθένα σας ο συγκεκριμένος ρόλος και τι αποκομίσατε από αυτόν;
Χαρά-Μάτα Γιαννάτου: Αυτό που αποκόμισα από την Ντενίζ θα μπορούσα να πω πως είναι η ελπίδα. Κάτι που ο ίδιος ο ρόλος είχε χάσει και μέσα από την γνωριμία της με την Καρολίνα, μια Πορτογαλέζα που έχει μεταναστεύσει στην Αγγλία, την ξαναβρίσκει. Δυστυχώς στις μέρες μας, συχνά σταματάμε να ελπίζουμε και βλέπουμε τα πράγματα με απαισιοδοξία, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Η Ντενίζ μου θύμισε πόσο σημαντικό είναι να μένουμε αισιόδοξοι. Το στίγμα που σου αφήνει κάθε ρόλος είναι η καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους που τον χτίζουν μαζί σου. Όταν σκέφτομαι την Ντενίζ, σκέφτομαι τον Αργύρη τον Βαγγέλη και φυσικά όλους όσους ήταν κομμάτι αυτής της παράστασης.
- Το θέμα του προσφυγικού ξυπνά διάφορες αντιδράσεις και γεννά διαφορετικές απόψεις ταυτόχρονα, ειδικά στη «μεγάλη οικογένεια» της Ευρώπης. Η δική σας ποια είναι;
Αργύρης Ξάφης: Θα επαναλάβω σχεδόν εμμονικά την άποψή μου. Η διαφορετικότητα πρέπει να μας ενώνει! Όποτε οδηγεί στην σύγκρουση, η ανθρωπότητα χάνει ευκαιρία για να πάει παρακάτω και να εξελιχθεί.
- Εν έτει 2017 η ετερότητα σε οποιαδήποτε μορφή της δεν δείχνει να είναι εύκολα αποδεκτή από όλους. Έντονη αποξένωση, και αντιμετώπιση του άλλου με καχυποψία, έλλειψη εμπιστοσύνης και κατανόησης. Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι;
Αργύρης Ξάφης: Ο εγκλεισμός και ο φόβος. Δεν βγαίνουμε από το σπίτι μας, βομβαρδιζόμαστε με γεγονότα και φοβόμαστε. Η πραγματικότητα και η ζωή έξω, μπορεί να μοιάζει πιο σκληρή αλλά είναι καταπραϋντική. Η σχέση με το άλλο μας μαλακώνει και μας ανοίγει. Εγώ πιστεύω ότι είμαστε πολύ λιγότερο μισαλλόδοξοι από τους περισσότερους διαφαινόμενους «δημοκράτες» στην Ευρώπη.
- Κρίση, φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση, προσφυγικό, μετανάστευση. Λέξεις που έχουν ενσωματωθεί πλήρως στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Υπάρχει άραγε κάπου μία αχτίδα ελπίδας για όλα αυτά μελλοντικά;
Αργύρης Ξάφης: Όχι μελλοντικά, σήμερα. Όλα αυτά είναι ευκαιρίες για τον άνθρωπο. Είναι η δυνατότητα να αποδείξει ότι είναι άνθρωπος. Ότι μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τους φόβους του, ότι μπορεί να αγαπήσει ανιδιοτελώς, να βοηθήσει, να είναι γενναιόδωρος, δοτικός, αλληλέγγυος, και ότι η ύπαρξη έχει νόημα μόνο δια μέσου των άλλων και όχι εγωιστικά. Αυτό πιστεύω.
- Με τρανταχτό παράδειγμα τα γεγονότα στη «Λαμπεντούζα» παρατηρούμε πως το πρόβλημα τείνει να μεγεθύνεται. Η τέχνη θα μπορούσε να συνεισφέρει στην λύση του; Θεωρείται πως υπάρχει ανάγκη για ένα σύγχρονο πολιτικό θέατρο;
Αργύρης Ξάφης: Το θέατρο είναι από τη φύση του πολιτικό για αυτό και είναι από τα πρώτα πράγματα που προσπαθούν να ελεγχθούν ή και να κλείσουν σε περιόδους δικτατορίας. Το θέατρο δεν προτείνει λύσεις, το θέατρο την ανθρωπιά και τα κριτήρια της ύπαρξης οξύνει.
- Δεν χρειάζεται καν να κάνουμε αναφορά στο βιογραφικό του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, σκηνοθέτη της παράστασης και καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Θα θέλαμε, όμως, να μας πείτε δύο λόγια για την συνεργασία μαζί του.
Αργύρης Ξάφης: Ο Βαγγέλης είναι από τους πιο γενναιόδωρους και απλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Πολύ γρήγορα εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλον, γι’ αυτό και δουλέψαμε τόσο όμορφα και αποτελεσματικά στην «Λαμπεντούζα». Ακούει καθαρά, και χωρίς καθόλου να σε προσβάλει ως άνθρωπο σε οδηγεί στην απλότητα.
- Γεγονός είναι πως το κοινό παρουσιάζεται πολλές φορές δύσπιστο απέναντι σε παραστάσεις που στηρίζονται σε μονολογικά έργα. Παρόλα αυτά, όμως, λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχε η «Λαμπεντούζα»στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη για 4 μόνο παραστάσεις και θα φιλοξενηθεί στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχία της παράστασης;
Αργύρης Ξάφης: Πολλές φορές οι μονόλογοι κρύβουν μια αλαζονεία. Και το κοινό το αισθάνεται αυτό. Και απομακρύνεται. Ότι ο αφηγητής είναι σημαντικότερος, ξέρει περισσότερα και κοιτάζει αφ’ υψηλού το κοινό.
Όχι στην «Λαμπεντούζα». Το κοινό σε μας είναι ο βασικός μας συμπαίχτης στην σκηνή που χωρίς αυτόν δεν έχει νόημα η δική μας ύπαρξη. Οι αναπνοές του και το βλέμμα του καθορίζει και το δικό μας. Σε τέτοια σχέση, απόλυτης ισότητας και τρυφερής συνύπαρξης το έργο επιπλέει στα καλύτερα νερά, βρίσκει πιο εύκολα λιμάνι.
- Μετά το τέλος των παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη, τι θα ακολουθήσει; Έχετε κάποια άμεσα σχέδια που θα μπορούσατε να μας αποκαλύψετε;
Αργύρης Ξάφης: Πρόβες με την ομάδα μας, τους ΠΥΡ, για την «Άφιξη». Μια παράσταση βασισμένη στην Οδύσσεια, και πιο συγκεκριμένα στις τελευταίες ραψωδίες, από την άφιξη του Οδυσσέα ως ξένου στην πατρίδα του, μέχρι την μνηστηροφονία. Στο θέατρο της μικρής Επιδαύρου, 7 και 8 Ιουλίου. Ταυτόχρονα προετοιμασία για την ερχόμενη χρονιά.
Χαρά-Μάτα Γιαννάτου: Με την καλλιτεχνική ομάδα ΜΟΜΕNTUM θα παρουσιάσουμε την παράσταση “Μητρόπολη”, σε σκηνοθεσία Αργύρη Πανταζάρα, από την 1 έως τις 11 Ιουνίου στο Σύγχρονο θέατρο, μια παράσταση που πέρσι παίχτηκε στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Τον Οκτώβρη στο θέατρο TempusVerum/Εν Αθήναις θα συνεχιστεί η παράσταση “Το έξυπνο πουλί”, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη και Γιώργου Κατσή.
[punica-divider]
Ιστοσελίδα Θεάτρου Νέου Κόσμου: www.nkt.gr
Σελίδα στο Facebook: Θέατρου του Νέου Κόσμου / Neos Kosmos Theater
ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ του Άντερς Λουστγκάρτεν
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
18, 19, 20 & 21 Μαΐου 2017
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά – Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Τζάθας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αργύρης Ξάφης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη
Τηλ. 2315 200 200
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πέμπτη 18/5/2017, 21:00
Παρασκευή 19/5/2017, 21:00
Σάββατο 20/5/2017, 21:00
Κυριακή 21/5/2017, 19:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Πέμπτη-Παρασκευή
Θέσεις πλατείας: Κανονικό 13€, Φοιτητικό / Ανέργων 10€
Θέσεις εξώστη: 10€
Σάββατο-Κυριακή
Θέσεις πλατείας: Κανονικό 15€, Φοιτητικό / Ανέργων 12€
Θέσεις εξώστη: 12€
