Η Δάφνη Λιανάκη είναι μία εξαιρετική ηθοποιός. Από μικρή θυμάται τον εαυτό της να παίζει συνέχεια θέατρο κάτι που στην συνέχεια εξελίχθηκε σε καριέρα. Η πρώτη παράσταση στην οποία συμμετείχε ήταν η Piccola Fantasmagoria στη Ρώμη. Αυτή την στιγμή, συμμετέχει στην θεατρική παράσταση «Ο Φύλακας της λίμνης». Η Δάφνη Λιανάκη υποδύεται τη Τζες, μια τρελοαμερικάνα που θέλει να φέρει όλη την ανάπτυξη του τσιμέντου και του τουρισμού στην λίμνη. Επιπλέον, κάνει και ένα ζωάκι δικής της επινόησης, που αγαπάει πολύ τον Φύλακα και τα άλλα ζωάκια.
Επιμέλεια συνέντευξης: Γκουτή Χριστίνα
Σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη που παραχωρείτε. Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Δεν μπορώ να σκεφτώ μια συγκεκριμένη στιγμή που το αποφάσισα. Από πάντα θυμάμαι να το θέλω, να το λέω, να το «κάνω». Όταν ήμουν μικρή έπαιζα συνέχεια θέατρο… ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι. Ιστορίες ολόκληρές ώρες ολόκληρες. Έπαιζα τη δασκάλα, κάθε βράδυ έλεγα τις ειδήσεις, έπαιρνα συνεντεύξεις απ’ τη μαμά μου, ντυνόμουνα κυρία έπαιρνα μια τσάντα με ψώνια έβγαινα έξω από το σπίτι χτυπούσα το κουδούνι κι έμπαινα μέσα κι έπαιζα το «η επίσκεψη της γειτόνισσας», έβαζα τη γραβάτα και το σακάκι του μπαμπά μου κι έκανα τον Καραμανλή και άλλα άπειρα τέτοια. Κι απλώς, μεγαλώνοντας αυτό το παιχνίδι μετατράπηκε σε μια πορεία (σχολείο, πανεπιστήμιο, δραματική, δραστηριότητες) που πάντα είχε μέσα, σαν επιλογή και στόχο, το θέατρο .
Τι σημαίνει ηθοποιός για εσάς;
Αυτό που κάνει η Sandra Hüller στις ταινίες Ανατομία μιας πτώσης και Ζώνη ενδιαφέροντος. Αυτό.
Το θέατρο πώς μπήκε στην ζωή σας;
Από τη Συμώνη, αδερφή της μαμάς μου και τη μαμά μου, στις οποίες οφείλω τα πάντα σε ό,τι έχει να κάνει με την καλλιέργειά μου. Από πάρα πολύ μικρή με τρέχανε παντού και δη στο θέατρο: από τις παιδικές παραστάσεις στο θέατρο Πόρτα μέχρι τη Ρεματιά και την Επίδαυρο και παντού.
Ποια ήταν η πρώτη παράσταση στην οποία συμμετείχατε;
Η πρώτη παράσταση στην οποία συμμετείχα ως ηθοποιός, επαγγελματικά με την έννοια ότι πληρώθηκα κιόλας, ήταν η Piccola Fantasmagoria, (κείμενο του Alexander Blok, σκην. Andrea de Magistris) στη Ρώμη (όπου και πρωτο-σπούδασα και πρωτο- έπαιξα θέατρο).
Θέατρο ή τηλεόραση; Ποιο από τα δύο προτιμάτε και γιατί;
Μμμμ… δεν ξέρω, μια δοκιμή θα μας πείσει! Αγαπώ πολύ το θέατρο η αλήθεια είναι, αλλά νομίζω ότι το ίδιο θα αγαπήσω και την τηλεόραση και τον κινηματογράφο! Δεν έχω πολύ εμπειρία σε τηλεοπτικό-κινηματογραφικές δουλειές. Το ονειρεύομαι όμως και το θέλω! Όχι τίποτα άλλο, να μπορώ να έχω και μια απάντηση σε αυτή την ερώτηση!
Μιλήστε μου για τον ρόλο σας στην παράσταση «Ο Φύλακας της λίμνης».
Στην παράστασή μας κάνω τη Τζες, μια τρελοαμερικάνα που θέλει να φέρει όλη την ανάπτυξη του τσιμέντου και του τουρισμού στην λίμνη και έρχεται με σχέδια αλλοπρόσαλλα για το περιβάλλον της λίμνης και του χώρου με μόνο σκοπό το κέρδος, τα λεφτά και τις…. Χρυσές δουλειές. Και κάνω και ένα ζωάκι δικής μου επινόησης, που αγαπάει πολύ τον Φύλακα και τα άλλα ζωάκια και ενθουσιάζεται με όλα και δεν αντέχει τους αποχωρισμούς και παίζει μεγαλόφωνο και….και και…
Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς μας φίλους;
Πολλά: την σημασία της προσοχής και της φροντίδας του περιβάλλοντος, τη σημασία της συνεργασίας, τη σωστή χρήση της τεχνολογίας, την ομορφιά της φύσης και των ζώων και τη σημασία του να βρίσκεται το κάθε τι στον φυσικό του χώρο. Δε θα φέρνουμε ζωάκια από τα ξένα/Δε θα φέρουμε φυτά εξωτικά/ θα μαραθούν μακριά από τη γη τους/Αυτά που έχουμε μας είναι αρκετά, λέμε σε ένα τραγούδι και νομίζω ότι εκτός των άλλων μέχρι και για την απληστία μιλάμε με έναν κάποιο τρόπο.
Τελικά ο φύλακας βρίσκει αντικαταστάτη ή αποφασίζει να κρατήσει τελικά την θέση;
“Oh my God! μου ζητάτε να κάνω spoiler!!! Oh, I won’t say a thing!!! Anyway… λύση βρίσκεται πάντως! Ελάτε να δείτε ποια!” …. που θα έλεγε και η Τζες.
Πιστεύετε ότι μέσω της παράστασης αυτής μας δίνεται η ευκαιρία να ευαισθητοποιηθούμε λίγο περισσότερο σχετικά με την κλιματική αλλαγή;
Νομίζω ότι δίνεται η ευκαιρία να σκεφτούμε γενικότερα διαφορετικά… και ναι… να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο και σε σχέση με το περιβάλλον και τη φύση στην οποία τόσο δεδομένα τόσα χρόνια ζούμε και δεν σεβόμαστε, ακόμα.
Θεωρείτε ότι η νέα γενιά είναι πιο ευαισθητοποιημένη σε περιβαλλοντικά και όχι μόνο, θέματα;
Μμμμ, θεωρώ ότι η νέα γενιά έχει περισσότερη πληροφορία σχετικά με το θέμα όπως και με πολλά άλλα θέματα και μέχρι ενός σημείου πράττει ευτυχώς διαφορετικά! Αλλά πόσο ελεύθερη θα είναι να φέρει με αυτή την ευαισθητοποίηση κάτι πραγματικά διαφορετικό, μια ουσιαστική αλλαγή στην συμπεριφορά μας απέναντι στο περιβάλλον και στα άλλα θέματα, δεν ξέρω.…
Ξέρω πάρα πολλά παιδάκια π.χ. που κάνουν ανακύκλωση ή λένε στους γονείς τους πως να κάνουν ανακύκλωση, αλλά ξέρω και πάρα πολλούς μεγάλους, γονείς, και όχι γονείς, που λένε «ναι κι εγώ έκανα ανακύκλωση, αλλά τελικά δεν γίνεται ανακύκλωση, όλα στον ίδιο μέρος καταλήγουν. Δεν κάνω πια». Και δυστυχώς κάπως έτσι λειτουργούμε γενικά νομίζω, σε πάρα πολλά θέματα. Και μετά έρχεται και μια άλλη πραγματικότητα που έχει να κάνει με την κατανάλωση και το lifestyle και για να προσέξουμε το περιβάλλον θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το νέο προϊόν που τελικά για να παραχθεί κάνει περισσότερο κακό στο περιβάλλον αλλά παρήχθη για την προστασία του περιβάλλοντος και τελικά απλώς δημιουργήσαμε μια νέα ανάγκη για να αγοράζεται ακόμα ένα νέο προϊόν και…. δεν τελειώνει ποτέ…. Αλλά το να μην πετάμε πια κάτω τα σκουπίδια μας, έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου, ή στο δρόμο, ναι, πιστεύω ότι η νέα γενιά έχει πια κατεκτημένη την ευαισθησία να μην το κάνει και δεν το κάνει και κάπως έτσι μαθητεύουμε κι εμείς κοντά τους.
Εύχομαι το ίδιο να ισχύσει σιγά σιγά και σε όλα τα θέματα που χρειάζεται σαν κοινωνία να δούμε διαφορετικά, με περισσότερη ευαισθητοποίηση και νοιάξιμο.
