Η εκθαμβωτική ομορφιά της Έλενας Θωμοπούλου είναι αδιαμφισβήτητη! Αυτό που εντυπωσιάζει, όμως, περισσότερο είναι ότι πρόκειται για μία ταλαντούχα, καλλιεργημένη και, παράλληλα, χαμηλών τόνων ηθοποιό, που ήρθε για να μείνει!
Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος και στη δραματική σχολή Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη. Επιπλέον, έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στην κάμερα, σκηνοθεσίας ηθοποιών και σεναρίου στο London Film Academy στην Αγγλία. Μέχρι σήμερα έχει καταφέρει εντυπωσιακές ερμηνείες τόσο στο θέατρο όσο και τον κινηματογράφο. Αυτήν την περίοδο την απολαμβάνουμε στο ρόλο της Εστέλ, στο έργο «Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζαν-Πωλ Σαρτρ το οποίο ανεβαίνει από το θέατρο ΠΚ.
• Τι είναι αυτό που σε κεντρίζει στο θέατρο; Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Το θέατρο είναι ένα μαγικό ταξίδι που ανακαλύπτω συνεχώς καινούριους τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς. Ο κυριότερος λόγος που αποφάσισα να γίνω ηθοποιός είναι η ανάγκη να μοιραστώ και να μεταλαμπαδεύσω όσο περισσότερο φως και ενέργεια μπορώ με άλλους ανθρώπους.
• Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστείς στο πασίγνωστο έργο του Ζαν-Πωλ Σαρτρ «Κεκλεισμένων των Θυρών» στο θέατρο ΠΚ. Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση…
Πρόκειται για μια σύγχρονη προσέγγιση του έργου από τη Μαργαρίτα Αμαραντίδη, που όμως διατηρεί τη διαχρονικότητα της φιλοσοφίας του Σαρτρ, αναδεικνύοντας τα νοήματα του κειμένου και τους υπαινιγμούς του συγγραφέα. Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες του έργου (Γκαρσέν, Ινές, Εστέλ) συναντιούνται μετά θάνατον, άγνωστοι μεταξύ τους, εγκλωβισμένοι σε έναν χώρο απροσδιόριστο, κατά τ’ άλλα οικείο, για να αναμετρηθούν με το παρελθόν τους, να ομολογήσουν πως έχουν υπάρξει θύτες και θύματα την ίδια στιγμή και τελικά να διαπιστώσουν πως θα είναι έρμαια της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης.
• Στην παράσταση υποδύεσαι την Εστέλ. Ποιες οι απαιτήσεις του ρόλου; Υπήρχαν σημεία που σε δυσκόλεψαν;
Η Εστέλ οδηγείται λόγω των πράξεών της στην κόλαση. Οι λόγοι που την οδηγούν σε αδιέξοδο, πηγάζουν από το φόβο να αγαπήσει τον ίδιο τον εαυτό της. Όσο καλύτερα νιώθεις με τον εαυτό σου, τόσο λιγότερο αισθάνεσαι την ανάγκη να επιδεικνύεσαι. Επειδή φοβάται να αποδεχτεί τον εαυτό της, βυθίζεται σε κοινωνικά στερεότυπα, ιδανικά και “πρέπει” με αποτέλεσμα να εναντιώνεται στην ίδια της την ύπαρξη.
• Πίσω από τη ματαιοδοξία και το ναρκισσισμό, η Εστέλ, κρύβει την παραβατική συμπεριφορά της και την παρέκκλισή της από την τρέχουσα κοινωνική ηθική. Ο χαρακτήρας της αποτελεί μία ιδιαίτερη μεμονωμένη περίπτωση ή μήπως κρύβονται πολλές Eστέλ ανάμεσά μας;
Το παρελθόν της Εστέλ παρεμβαίνει διαρκώς στο παρόν της. Συνεχίζει να λέει «αυτό είναι σωστό κι εκείνο είναι λάθος» και όλες εκείνες οι ιδέες για το σωστό και το λάθος, όλες εκείνες οι κρίσεις έρχονται από κάτι που είναι νεκρό. Το νεκρό της παρελθόν παραμένει τόσο βαρύ πάνω της, που δεν της επιτρέπει να κινηθεί και να αναπτυχθεί. Νομίζω ότι αρκετοί άνθρωποι έχουμε πέσει σε αυτήν την παγίδα σκέψης. Η διαφορά είναι ότι κάποιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη των επιλογών τους και κάποιοι άλλοι προσάπτουν την ευθύνη στους άλλους. Χρειάζεται μόνο λίγο κουράγιο, λίγο θάρρος για να το διακρίνουμε.
• Όντως «η κόλασή μας είναι οι άλλοι»; Πιστεύεις ότι ζούμε σε μία σαδομαζοχιστική κοινωνία που οι σχέσεις των ανθρώπων τείνουν να μοιάζουν με αυτές των χαρακτήρων του έργου;
Είμαστε όλοι μας διαφορετικοί και μοναδικοί. Αυτοί οι τρεις χαρακτήρες του έργου είναι οι φωνές και οι σκέψεις πολλών ανθρώπων που μάχονται ή αποδέχονται τα κοινωνικά στερεότυπα. Η ουσία είναι πώς την αντιμετωπίζουμε και πώς τοποθετούμαστε απέναντι σε αυτή. Εμείς επιλέγουμε την κόλαση ή τον παράδεισο που θέλουμε να ζήσουμε!
• Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ επέλεξε να ασχοληθεί με τη θεατρική γραφή με σκοπό να μεταδώσει τη φιλοσοφία του. Τα θεατρικά του έργα δε διαθέτουν ιδιαίτερες σκηνικές οδηγίες, διότι στόχος του ήταν κυρίως η ανάγνωσή τους και όχι τόσο η αναπαράστασή τους. Αυτό θεωρείς πως αποτελεί δυσκολία ή δίνει περισσότερη ελευθερία στο σκηνοθέτη αλλά και τον ηθοποιό;
Ο Σαρτρ καταπιάστηκε με την έννοια της ελευθερίας όχι μόνο ως αξία ή ως στόχο, αλλά σαν αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης που συνεπάγεται με την κοινωνική υπευθυνότητα. Θεωρώ ότι ο ηθοποιός είναι απόλυτα ελεύθερος να εμβαθύνει στην υπαρξιακή κατάσταση του χαρακτήρα λόγω της γραφής του.
• Ο υπαρξιστής συγγραφέας του έργου υποστηρίζει πως ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για αυτό που είναι και για τις πράξεις του. Κατά πόσο συμφωνείς εσύ με αυτή τη θέση;
Οι άνθρωποι έχουν εκατομμύρια τρόπους για να αποτινάξουν την ευθύνη. Όταν όμως ξέρω ότι είμαι υπεύθυνη, ξέρω επίσης ότι μπορώ να το σταματήσω όποια στιγμή αποφασίσω. Κανείς δεν μπορεί να με εμποδίσει να το σταματήσω. Ό,τι είμαι, είμαι δικό μου δημιούργημα. Αυτό το νόημα έχουν για εμένα τα λόγια του Σαρτρ.
• «Το να μεταχειριστούμε έναν άνθρωπο σαν άνθρωπο, σαν μια ανθρώπινη ύπαρξη, αυτό αποτελεί ζήτημα αρχής, μιας αρχής που δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείψουμε» σύμφωνα με τον Σαρτρ. Μπορεί να επιτευχθεί στις μέρες μας η αμοιβαία κατανόηση και η αλληλεγγύη;
Φυσικά και μπορεί να επιτευχθεί η αμοιβαία κατανόηση και η αλληλεγγύη αν οι άνθρωποι συγχρονιζόμαστε μεταξύ μας.
Η σύνδεση αυτή όμως δεν σημαίνει ότι θα διαρκέσει εφ’ όρου ζωής… Τα πάντα εξελίσσονται και αυτό είναι το μυστήριο που λέγεται ζωή!
• Είσαι από τα πρόσωπα που από τα πρώτα βήματά τους στο χώρο της τέχνης, έχουν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Ποιο χαρακτηριστικό σου πιστεύεις ότι έχει συμβάλλει σε αυτό;
Αν αγαπάς τον εαυτό σου, τότε αγαπάς και τους άλλους. Αν μισείς τον εαυτό σου, τότε μισείς και τους άλλους. Γιατί οι σχέσεις σου με τους άλλους είναι απλά η απεικόνιση του εαυτού σου!
• Οι ρόλοι που έχεις ενσαρκώσει έως τώρα είναι ιδιαίτεροι, ξεχωριστοί. Ποιος από αυτούς θα έλεγες ότι είναι ο αγαπημένος σου; Για ποιο λόγο;
Όλοι οι ρόλοι που έχω ενσαρκώσει μου έχουν δώσει τροφή για σκέψη! Σέβομαι πάντα τους ρόλους που υποδύομαι, είτε είναι ρεαλιστικοί, είτε όχι, όπως της Παναγίας, της θεάς Αφροδίτης ή και μιας Εβραίας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί. Επειδή βρίσκομαι στο παρόν, από οτιδήποτε άλλο, θεωρώ ότι ο ρόλος της Εστέλ είναι από τους πιο πολύπλοκους και έντονους με αρκετές συναισθηματικές αποχρώσεις.
• Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες πολύ να παίξεις κάποια στιγμή στο μέλλον;
Είναι πολλοί ρόλοι που θα ήθελα να ενσαρκώσω, όπως η Οφηλία, η λαίδη Μάκβεθ, η Αντιγόνη, η δεσποινίς Τζούλια… Αλλά δεν θα τελειώσω ποτέ!
• Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια στη συνέχεια;
Ξεκινάω γυρίσματα για μια σειρά στην ΕΡΤ, όπου έχει να κάνει με την κακοποίηση των γυναικών στην Ελλάδα του 2017. Επίσης, θα συμμετάσχω σε μια ταινία μεγάλου μήκους που θα λέγεται ο «Χρονοταξιδιώτης».
[punica-divider]
«Κεκλεισμένων των Θυρών»
(Huis Clos) του Ζαν Πωλ Σαρτρ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Αλέξανδρος Βαμβούκος
Σκηνοθεσία, Σκηνικά, Κοστούμια: Μαργαρίτα Αμαραντίδη
Πρωτότυπη Μουσική: Gautier
Δραματουργική Επιμέλεια, Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Ζωγραφάκης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Φωτογραφίες – Βίντεο: Παναγιώτης Σιμόπουλος
Γραφιστικός Σχεδιασμός: Κάτια Δέδε
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Γκαρσέν: Απόστολος Χατζής
Ινές: Βαλίσια Βύζα
Εστέλ: Έλενα Θωμοπούλου
Νεαρός (φωνή off): Gautier Βελισσάρης
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ!
