Βρεθήκαμε με την Ladydust, κατά κόσμον Μαρίνα Τσιγονάκη, και μιλήσαμε για τον Πλανήτη Ladydust, τα νέα της μουσικά σχέδια και τους δαίμονες που τελικά την οδήγησαν να βρει τη δική της σωτηρία στη μουσική. Το MaxMag φιλοξενεί μία απολαυστική συνέντευξη που υπόσχεται να μας μαγνητίσει, όπως φυσικά ξέρει πολύ καλά να κάνει με μοναδικό τρόπο η Μαρίνα Τσιγονάκη μέασαπό τις διάφορες μορφές τέχνες της και τους ρόλους που κατά καιρούς αναλαμβάνει με επιτυχία. Ο χαρακτήρας της Ladydust που η ίδια έχει δημιουργήσει, πρωταγωνιστεί σε όλες τις μουσικές και όχι μόνο επιλογές της καθώς αποτελεί κομμάτι της ζωής της. Η ζωή της Μαρίνας Τσιγονάκη δεν ήταν εύκολη ούτε επίπεδη, τα πράγματα για αυτήν ήταν σύνθετα με πολλές διακυμάνσεις τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και επαγγελματικό. Η Μαρίνα Τσιγονάκη όμως στάθηκε δυνατή και μέσα από τη μουσική της κατάφερε να διαμορφώσει τον Πλανήτη Ladydust μέσα από τον οποίο εκφράζεται με τον πιο εσωτερικό τρόπο.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ιωάννα Ιωαννίδου
Σε πετυχαίνουμε σε μια περίοδο που η δεύτερη καραντίνα έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και καιρό. Πως περνούν οι μέρες αυτές;
Καταρχάς δεν έχω πολύ καταλάβει την καραντίνα, διότι είχαμε τα γυρίσματα για το νέο μουσικό πρότζεκ με συνεντεύξεις διεθνών καλλιτεχνών της αρεσκείας μου και το οποίο αναμένουν οι εταιρείες να δουν ολοκληρωμένο. Έτσι, προχωρήσαμε στην οπτικοακουστική του επένδυση. Εγώ εκτός από την αρχισυνταξία, ασχολούμαι και με την παραγωγή στο δημιουργικό του κομμάτι, οπότε ο χρόνος μου είναι αρκετά γεμάτος. Δεν μπορώ ακόμα να πω πολλά για αυτή τη δουλειά, μόνο ότι η έχω την τύχη να συνεργάζομαι με μια πολύ καλή ομάδα. Αυτή η δουλειά που θα βγει σε ψηφιακή πλατφόρμα με τη νέα χρονιά.
Μίλησέ μας περισσότερο γι’αυτή τη δουλειά .Πως είναι σαν εμπειρία;
Είμαι υπεύθυνη για την επιλογή των καλλιτεχνών και παίρνω η ίδια τις συνεντεύξεις, επίσης έχω την καλλιτεχνική επιμέλεια και το γενικότερο στήσιμο της παραγωγής. Θα έλεγα ότι δεν διαφέρει πολύ από τις συνεντεύξεις που κάνω με διάφορους καλλιτέχνες στον Πλανήτη (Planet Ladydust). Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, μου είναι οικεία αυτή η διαδικασία ως προς τη μουσική επιμέλεια, απλά το δημοσιογραφικό κομμάτι απαιτεί μεγαλύτερη έρευνα, ωστόσο έχω ξανά κάνει παρουσίαση στο παρελθόν. Για παράδειγμα, έχω παρουσιάσει αγώνες πυγμαχίας, εχω πάρει συνέντευξη από τον Ρώσο διπλωμάτη, με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ για τις μειονοτικές γλώσσες της Ευρώπης. Η αλήθεια είναι ότι έχω ενδιαφέρον εκατέρωθεν.
Τι είναι ο Πλανήτης Ladydust;
Ο Πλανήτης είναι ό,τι πιο σημαντικό έχει κάνει. Και επιμένω στο σημαντικό, διότι αγγίζει την καρδιά μου. Είναι η ραδιοφωνική μου εκπομπή από το 2009 και φιλοξενείται κατά καιρούς σε διάφορα ραδιόφωνα και γενικότερα τα μουσικά μου σετ είναι γνωστά ως πλανήτης Ladydust. Σε αυτό το μήκος κύματος κινείται και το νέο μουσικό πρότζεκτ που αναφέραμε νωρίτερα, στην ουσία πρόκειται για ένα παρακλάδι του Πλανήτη το οποίο είχε αρχίσει ως ένθετο κομμάτι της εκπομπής που είχα στο Nostos Radio. Τότε βέβαια του είχα δώσει άλλη ονομασία, Διαχρονικές Ιστορίες Σκόνης.
Πως προέκυψε ο Πλανήτης;
Πως προέκυψε; Τυχαία. Εγώ δεν ασχολιόμουν με το ραδιόφωνο μέχρι το 2009. Όμως είχα ήδη ξεκινήσει μια μουσική πορεία ως guest DJ σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας μέχρι εκείνη τη στιγμή. Νομίζω ότι τα πράγματα για εμένα άλλαξαν όταν κάποια στιγμή παίχτηκε ένα σποτάκι μου από ένα Φεστιβάλ στο Θέατρο Πέτρας με πάρα πολύ κόσμο. Το σποτ αυτό το αναζήτησα στα ραδιόφωνα για να το έχω στο προσωπικό μου αρχείο όπως και άλλα μου σποτάκια, με αποτέλεσμα να βρεθώ να μιλάω με ραδιοφωνικούς παραγωγούς και διευθυντές προγράμματος οι οποίοι μου πρότειναν να κάνω ένα ντέμο για το ραδιόφωνο. Έτσι ξεκίνησαν όλα!
Όσον αφορά στο όνομα Πλανήτης Ladydust πρόεκυψε από το blog που διατηρούσα τότε και ονομαζόταν «Tales from Planet Ladudust». Όταν δούλευα στο ραδιόφωνο Κόκκινο το μετέτρεψα σε Πλανήτης Ladudust ύστερα από παρότρυνση του Βαγγέλη Βέκιου. Σήμερα πλέον, οι πλανήτες μου δεν είναι μόνο οι εκπομπές μου αλλά και άλλα μουσικά μου πρότζεκτ και βρίσκονται όλα αριθμημένα στη ψηφιακή ραδιοφωνική πλατφόρμα mixcloud.ladydust όπου ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση.
Ποιο κομμάτι του Πλανήτη βρίσκεις ότι σου «κολλάει» καλύτερα;
Ο Πλανήτης έχει δύο μέρη ουσιαστικά, το κομμάτι με τις μουσικές και το κομμάτι με τις συνεντεύξεις. Νομίζω ότι οι μουσικές μου ταιριάζουν περισσότερο, διότι είμαι και η ίδια καλλιτέχνης επομένως εκφράζομαι σε πιο προσωπικό επίπεδο με τη μουσική.
Από τη φύση σου είσαι πολυπράγμων, καταπιάνεσαι με πολλά πρότζεκτ και δοκιμάζεσαι σε διάφορους ρόλους. Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες να κυνηγήσεις την τύχη στο εξωτερικό γιατί πιθανώς, η Ελλάδα να βάζει περιοριστικές ταμπέλες σε καλλιτέχνες όπως εσένα;
Έχω μείνει στο εξωτερικό και ούτως ή άλλως αυτό το οποίο κάνω, οπουδήποτε και να το έκανα θα παρέμενε το ίδιο αντικείμενο καλλιτεχνικά. Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι δεν με αφορά πως θα εκλάβει τη δουλειά μου κανένα κοινό, όσο παράξενο και εάν ακούγεται αυτό. Όμως ελπίζω να την αγαπάει κάθε φορά το ίδιο. Αυτή η ελπίδα αφορά ουσιαστικά ένα πολύ μικρό κομμάτι της επιρροής που ασκεί μια τέτοια σκέψη πάνω μου. Όπως δεν με ενδιαφέρει πως με βλέπουν είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, εάν κάνω ένα ή δύο ή πενήντα πράγματα. Δεν με αφορούν τέτοιου είδους απόψεις, δηλαδή δεν θεωρώ ότι έχω να δώσω εξηγήσεις σε κανέναν για τις επιλογές μου και νομίζω κανένας δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται από τέτοιες σκέψεις. Επομένως, δεν νομίζω ότι πρέπει να αυτοπροσδιοριζόμαστε με βάση τις πιθανές σκέψεις των άλλων.
Γνωρίζω ότι είσαι σε συζητήσεις με την OnTime Books για την ηχογράφηση των audiobooks της εταιρείας. Μίλησέ μας για αυτή τη συνεργασία.
Με την OnTime Books έχουμε ήδη ετοιμάσει δύο audiobooks που θα κυκλοφορήσουν τα Χριστούγεννα στον Ιανό και συνεχίζουμε με το τρίτο. Κοίταξε, μου είναι πολύ ευχάριστη αυτή η διαδικασία των εκφωνήσεων, διότι τα βιβλία είναι πολύ ενδιαφέροντα και ειδικά όταν βλέπεις ότι η δουλειά σου διακρίνεται και στο εξωτερικό, σου δίνει ακόμη περισσότερη χαρά. Για παράδειγμα, το μυθιστόρημα Coronavirus: An Alien or an Ancient Virus έλαβε τέσσερα αστέρια σε μια δημοφιλή αμερικάνικη ιστοσελίδα αναγνωστών όπως και το βιβλίο της Νατάσας Λούπου, Το Μυστικό της Μαγείας, που διακρίθηκε στις πρώτες εκατό θέσεις βιβλίου ανάμεσα σε εκατομμύρια τίτλους στο Amazon. Πέρα όμως από αυτή τη συνεργασία μας, είμαι η φωνή της εταιρείας και στα σποτ της.
Βέβαια, έχεις δανείσει τη φωνή σου πολλές φορές και σε διαφορετικές περιστάσεις. Το audiobook τι διαφορετικό έχει;
Σίγουρα υπάρχει διαφορά μεταξύ των κομματιών των εκφωνήσεων. Το audiobook είναι ένας ρόλος και μάλιστα του οποίου τα χαρακτηριστικά πρέπει να αποδώσεις χωρίς άλλα εργαλεία όπως το σώμα σου ή τις κινήσεις του προσώπου σου. Είναι μια περίπλοκη διαδικασία που απαιτεί δουλειά και καλή συνεργασία μεταξύ του εκφωνητή και του δημιουργού του βιβλίου. Δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να βγει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που ο συγγραφέας είχε στο μυαλό του όταν έγραφε το βιβλίο.
Το δημιουργικό σου μυαλό όμως δεν σε άφησε ανεπηρέαστη ούτε σε αυτό, βρίσκεσαι ήδη στη διαδικασία συγγραφής του πρώτου σου βιβλίου.
(Γέλια) σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα, απλά ένα πράγμα έχω στο μυαλό μου, το βιβλίο της Ladydust που είναι μια βιωματική ιστορία η οποία μέχρι τώρα ήταν διαμορφωμένη με τις μουσικές του Πλανήτη. Πρόκειται, λοιπόν για ένα μυθιστόρημα με ηρωίδα του τη Ladydust που εμφανίζεται σαν avatar και προκύπτει σαν στοιχειό μέσα από την αφηγημένη ιστορία που ξεδιπλώνεται στο πρώτο μέρος του βιβλίου. Να σου πω την αλήθεια δεν έχω κανένα γνώμονα γραφής από αντίστοιχα μυθιστορήματα τέτοιου είδους, διότι αφορά μια καθαρά δική μου προσωπική ανάγκη να εκφραστώ με τον πιο ειλικρινή και εσωτερικό τρόπο.
Θα βρούμε δικά σου στοιχεία στην ηρωίδα;
Έχει κάποια στοιχεία δικά μου, διότι το avatar στοιχειώνει τη ζωή της Μαρίνας όμως δεν είναι αυτοβιογραφικά. Αποτυπώνει ένα κομμάτι σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας και της σημασίας της Ladydust. Ευελπιστώ ότι στο επόμενο εξάμηνο να καταφέρω να το ολοκληρώσω. Να σου πω την αλήθεια το βιβλίο αυτό έχει κοινά με τη μουσική μου, και τα δύο αποτελούν για εμένα το βήμα μιας αυτίασης, της προσωπικής μου αυτοθεραπείας, διότι ήμουν σε μια πολύ περίεργη φάση και εν μέρει τα κατάφερα. Επομένως, ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένο πλάνο με υψηλούς εμπορικούς στόχους, αντιθέτως όλα πηγάζουν και βγαίνουν από μέσα μου.
Αναφέρεσαι σε μια περίοδο της ζωής σου που δοκιμαζόσουν καλλιτεχνικά ή προσωπικά;
Δοκιμαζόμουν προσωπικά. Ήμουν σε μια περίεργη προσωπική φάση σε όρια κλινικής κατάθλιψης. Γενικά έχω περάσει πολύ δύσκολη ζωή.
Τι θα έλεγες σε εκείνους που εξαιτίας του εγκλεισμού αντιμετωπίσουν παρόμοιες καταστάσεις;
Εγώ όντως έχω χάσει τον εαυτό μου, δεν ξέρω εάν τον έχω ξανά βρει (γέλια). Έχω περάσει πραγματικά σκληρές καταστάσεις στο παρελθόν που δεν συγκρίνονται με τις συνθήκες του εγκλεισμού. Για αρκετό διάστημα ψυχορραγούσα. Είχα φτάσει σε σημείο να σκέφτομαι να τερματίσω τη ζωή μου. Το αντιμετώπισα όμως μόνη μου, δεν ήθελα για τους δικούς μου λόγους να καταφύγω στα φάρμακα χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να συμβουλευτώ έναν ειδικό. Η μουσική με βοήθησε να ξεπεράσω κάθε σκοτεινή σκέψη που μεγάλωνε μέσα μου. Αναφορικά με την καραντίνα με επηρεάζει το γεγονός ότι καθημερινά συμβαίνουν τόσοι θάνατοι με τον Χάρο να πλανιέται κανονικά στον αέρα και δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψω. Από την άλλη, η καραντίνα σαν διαδικασία είναι κάτι που είναι αναγκαίο να συμβεί για την προφύλαξη όλων. Σαφώς, ο υποχρεωτικός εγκλεισμός δεν αποτελεί το μόνο μέτρο. Οι κυβερνήσεις έχουν τεράστια ευθύνη και όλες έχουν σταθεί πολύ λίγο ικανές να αντιμετωπίσουν την πανδημία. Υπάρχει βέβαια και το επιχείρημα ότι η πανδημία είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία και αυτό το καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο διαχωρίσιμη. Τώρα οι άνθρωποι που μπορεί να επηρεάζονται από αυτές τις συνθήκες, θα τους έλεγα να αφήσουν τα ταμπού περί «καθαγιασμένης οικογένειας» και να αναζητήσουν βοήθεια. Η ψυχική υγεία στην Ελλάδα δεν είναι ένα ζήτημα που συζητιέται ανοιχτά αν και τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια να αλλάξει.
Ήρθες ποτέ αντιμέτωπη με ουσίες;
Όχι εσκεμμένα. Πιστεύω ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Σίγουρα, οι εθιστικές ουσίες είναι απαγορευτικό για εμένα, έχουμε δει εξάλλου και τα αποτελέσματά τους. Εγώ η ίδια δεν υπήρξα μέσα σε αυτά, διότι βρήκα άλλους τρόπους. Βρήκα τη μουσική και αυτό μου ήταν αρκετό. Η μουσική με γιατρεύει ακόμα.
Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με την υποκριτική;
Με το θέατρο ξεκίνησα δειλά το 1993 όταν έδωσα εξετάσεις στο Κρατικό Θέατρο όπου και με έκοψαν, συγκεκριμένα όπως μου είπαν με έκοψαν διότι δεν είχα βύσμα. Μετά αποφάσισα ότι δεν μου άρεσε αυτό το καθεστώς δικτατορίας ως προς τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Επίσης δεν είχα χρήματα για να συντηρήσω παράλληλα και έναν επιπλέον κόστος ζωής, διότι ήμουν ανεξάρτητη οικονομικά, είχα φύγει από το σπίτι μου και πάλευα μόνη μου. Έκανα πολλές περιστασιακές δουλειές για να καταφέρω να ζήσω, όπως το μόντελινγκ. Μετά από καιρό η υποκριτική ξανά μπήκε τυχαία και πάλι στη ζωή μου μέσα από παρέες που γνώριζαν την αγάπη μου για την υποκριτική και έτσι το 2008 ξεκίνησα διάφορα σεμινάρια κυρίως κινηματογραφικά. Να πω βέβαια ότι και να είχα την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσω σε μια ελληνική σχολή υποκριτικής δεν θα το επέλεγα, διότι δεν θεωρώ ότι προσφέρει ιδιαίτερα ως προς την κινηματογραφική παιδεία ή τουλάχιστον σε ότι εμένα αφορά.
Έχεις περάσει για λίγο από το θέατρο και την τηλεόραση. Τι γεύση σου άφησαν;
Παρόλο που είχα ένα σύντομο πέρασμα κατά το παρελθόν δεν θα ήθελα να ξανά επιστρέψω. Δεν μου αρέσει ο κόσμος του θεάτρου, ο κόσμος στη Ελλάδα ζορίζεται πάρα πολύ να είναι κάτι που πρέπει να αποδεικνύει συνεχώς στους άλλους και να ανταγωνίζεται με άσχημο τρόπο τους άλλους. Έχω βιώσει τέτοιες καταστάσεις τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσα από τη συναναστροφή μου με ανθρώπους του χώρου. Δεν μου ταιριάζει καθόλου αυτός ο χώρος στην Ελλάδα, εάν ήμουν έξω ενδεχομένως να μου ταίριαζε. Το ίδιο ισχύει και για την τηλεόραση. Οι ρόλοι που γράφονται προσαρμοσμένοι στα ελληνικά δεδομένα και ο τρόπος που προβάλλεσαι εσύ με βάση της ανύπαρκτες σκηνοθετικές οδηγίες και όλο το σεναριογραφικό μπάχαλο δεν με εκφράζει και το θεωρώ ντροπιαστικό να λέω ότι έχω περάσει από αυτό το χώρο. Παρόλο που το σήριαλ που συμμετείχα ήταν αξιοπρεπές αλλά σίγουρα δεν ήταν η Ladydust, έτσι τα περισσότερα τα θεωρώ σκουπίδια. Για να είμαι ειλικρινής η επαφή μου με το χώρο του θεάματος έγινε περισσότερα στα πλαίσια μια δικής μου rock and roll αναζήτησης, όμως δεν μου λείπουν τέτοιου είδους δημόσιες σχέσεις. Προτιμούσα να κάνω τις περιοδείες μου και να παίζω τη μουσική μου να μην έχω σχέση με αυτό που ονομάζεται ελληνική showbiz. Εγώ είμαι ένας παράδρομος, δεν έχω σχέση με όλα αυτά. Απλά, έτυχε να είμαι δημοφιλής γιατί είμαι ένα μείγμα πολλών πραγμάτων και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ευνοούν τέτοιους είδους δημοφιλία.
Το σινεμά;
Το σινεμά μου ήταν πάντα πιο προσφιλές. Πήγαινα σε δοκιμαστικά χωρίς να υπάρχει μια παραφιλολογία από πίσω, όλα γινόταν πολύ πιο εύκολα παρόλο που δεν γνώριζα κανέναν. Εγώ δεν μπορώ το backstage στα πράγματα και στην Ελλάδα υπάρχουν backstage που κάνει πιο σύνθετα τα πράγματα. Έχω κάνει πράγματα στον κινηματογράφο και έχουν πάει καλά. Η «Τελική Αποπληρωμή» στην οποία πρωταγωνιστώ θα πάρει διανομή για προβολή στην Αμερική από το νέο έτος σε ψηφιακή πλατφόρμα. Επιπλέον, «The Penal Colony» ταινία στην οποία είμαι παραγωγός επιλέχθηκε πριν λίγο διάστημα ως μια από τις καλύτερες indie ταινίες μικρού μήκους στην πλατφόρμα το Shortgage.
Θα ήθελες ο Πλανήτης να μεταφερθεί στην τηλεόραση;
Φυσικά, αλλά όχι στην ελληνική τηλεόραση διότι δεν αφορά το σύνολο των Ελλήνων. Εννοώ ότι αφορά ένα κομμάτι του κοινού. Ο Πλανήτης αποτελεί μια εξειδικευμένη έρευνα πολλών μουσικών ειδών αλλά δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική κουλτούρα, ίσως μόνο με το rock and rock κομμάτι της, το οποίο δεν αρκεί για να στοιχειοθετήσει μια εκπομπή στην τηλεόραση. Από την άλλη, το διεθνές κοινό ίσως είναι πιο κατάλληλο όχι ως προς την ποιότητα του κόσμου αλλά ως προς το μέγεθος του κοινού. Στην Ελλάδα έχουμε πολύ ενημερωμένο μουσικό κοινό που πραγματικά στηρίζει εναλλακτικά μουσικά σχήματα και το εκτιμώ πολύ. Δυστυχώς δεν αποτελεί την πλειοψηφία του κοινού για να μπορεί να δημιουργηθεί ένα σχετικό τηλεοπτικό προϊόν.
Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
Άπαξ και δίνω συνέντευξη, αν σκεφτείς δεν θα μπορούσα να καν υπάρχω, και έχω τρία πρότζεκτ που εργάζομαι για αυτά. Από μόνο του αυτό είναι αισιόδοξο, άρα είμαι και εγώ. Επιλέγω να είμαι αισιόδοξη.
Τι θα ήθελε η Μαρίνα Τσιγονάκη για το 2021;
Εύχομαι να μπορέσω να ολοκληρώσω το βιβλίο μου και ο Πλανήτης να βρει μια καλύτερη έκβαση στα ελληνικά δεδομένα.
