Η Μυρτώ Δημητριάδη είναι μία απλή ιδιωτική υπάλληλος το πρωί, αλλά στον ελεύθερό της χρόνος έχει ένα από τα πιο επιτυχημένα ελληνικά podcast. To True Crime αλά Ελληνικά αποτελεί ένα podcast που τραβάει αρκετά βλέμματα και έχει ένα μεγάλο κοινό. Το ενδιαφέρον για τα αληθινά εγκλήματα για την Μυρτώ Δημητριάδη ξεκίνησε από το 1989, όταν στο Έθνος είχε διαβάσει για την δολοφονία της Ζωής Γαρμανή, από τον σύζυγό της Παναγιώτη Φραντζή. Η ιδέα για να ξεκινήσει δικό της podcast της ήρθε κατά την διάρκεια της καραντίνας. Η έλλειψη παρέας με ενδιαφέροντα για τα αληθινά εγκλήματα και η ιδέα ότι θα έκανε κάτι παραγωγικό, την οδήγησε σε αυτή την απόφαση.
Γι’ αυτά και για άλλα πολλά, μας μιλάει η Μυρτώ Δημητριάδη σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Επιμέλεια συνέντευξης: Γκουτή Χριστίνα
Σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη που παραχωρείτε. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία! Είμαι 45 ετών, ιδιωτική υπάλληλος σε μια εταιρεία μηχανογράφησης & πληροφορικής, αγαπώ την μαύρη μουσική δηλ. r&b, hip hop, rap με ειδική λατρεία στον The Weeknd και είμαι ένας απλός, ήρεμος άνθρωπος με ένα περίεργο χόμπι!
Πότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για τα εγκλήματα και τους serial killers;
Όταν το καλοκαίρι του 1989 άνοιξα κρυφά την εφημερίδα Έθνος και είδα στο σαλόνι την φωτογραφία που έμελλε να ξεκινήσει για εμένα τα πάντα. Ήταν μια τεράστια φωτογραφία με τον δημοσιογράφο Πάνο Σόμπολο να στέκεται δίπλα σε ένα μεταλλικό φορείο πάνω στο οποίο ήταν το τεμαχισμένο πτώμα της Ζωής Γαρμανή, την οποία είχε δολοφονήσει βάναυσα ο σύζυγός της Παναγιώτης Φραντζής.
Η ιδέα για το «True crime αλά ελληνικά» πώς προέκυψε;
Κατά την διάρκεια της καραντίνας. Καθώς δεν είχα παρέες με τις οποίες να μπορώ να συζητήσω και να ανταλλάξω απόψεις πάνω σε αληθινά εγκλήματα και μιας και άκουγα καιρό ξένα true crime podcast σκέφτηκα πως θα ήταν μια καλή ιδέα. Από την μια θα είχα την ευκαιρία να εκφράσω και να αφηγηθώ όλα αυτά που είχα μάθει και διαβάσει τόσα χρόνια αλλά και να είμαι παραγωγική σε μια περίοδο που μας είχαν “πάρει” πολλές ελευθερίες.
Πώς και πήρατε την απόφαση να ξεκινήσετε με κάποιο Podcast και όχι π.χ. να κάνετε βίντεο στο YouTube;
Θεωρώ πως η ακουστική αφήγηση που παρέχει ένα podcast ειδικά στον τομέα των αληθινών εγκλημάτων, ανοίγει την πόρτα της φαντασίας και επιτρέπει στο μυαλό σου να δημιουργεί σκηνές, εικόνες, πράξεις με λεπτομέρειες, μια ματιά στον τρόμο και στον φόβο που θα ζούσαν τα θύματα. Η αφήγησή μου, που πολλές φορές είναι ανατριχιαστική αλλά πέρα ως πέρα αληθινή καθώς περιγράφει μόνο αληθινά γεγονότα και η φαντασία του ακροατή, πιστεύω είναι η ιδανική συνταγή για μια μοναδική εμπειρία. Η εικόνα που σου παρουσιάζει το YouTube πιστεύω πως βάζει “όρια” στην σκέψη του θεατή καθώς εάν έχει εσένα μπροστά σου να αφηγείσαι κάθε φορά και από μία υπόθεση, επικεντρώνεται πιο πολύ στην εικόνα σου παρά στην ιστορία. Στο κανάλι μου στο YouTube δεν εμφανίζομαι αλλά δημιουργώ βίντεο με σχετικές φωτογραφίες από την κάθε υπόθεση, δίνοντας έτσι πρόσωπα και σχήματα στον θεατή να ταιριάξει με το ακουστικό.
Από που αντλείτε τις πληροφορίες σας;
Εδώ και 25 χρόνια που ασχολούμαι με το true crime έχω καταφέρει να μαζέψω λίστες με ονόματα και υποθέσεις που έμαθα και υλικό από site του εξωτερικού. Με καλό ψάξιμο στο Google μπορείς να βρεις μέχρι και δικαστικές αναφορές, ιατροδικαστικά αρχεία, αποσπάσματα από δίκες και πολλά ηχητικά. Υπάρχουν αρκετά site και blogs που αρθρογραφούν ειδικά για true crime τα οποία επισκέπτομαι καθημερινά, όπως το All Thats Interesting ή το True Crime Daily. Το reddit είναι επίσης θησαυρός, όπως κλασσικά και το Wikipedia. Αν έχεις σωστά ονόματα και έχεις χρόνο να ψάξεις, μπορείς να αφιερώσεις και ώρες ολόκληρες για να βρεις πληροφορίες. Πρέπει όμως να μην πέσεις στην παγίδα της παραπληροφόρησης, καθώς κάποια άρθρα αρκετές φορές δεν δίνουν σωστές πληροφορίες.
Πόσο χρόνο χρειάζεται περίπου για να προετοιμαστεί ένα επεισόδιο;
Στην δική μου περίπτωση, λόγω δουλειάς, 5 ημέρες. Σάββατο ξεκινάει η επιλογή της υπόθεσης. Κυριακή είναι μέρα για έρευνα και μελέτη, ψάξιμο στο Google, ξεφύλλισμα σε βιβλία που έχω, καταγραφή πηγών και να βρω φωτογραφίες. Συνήθως προς το τέλος της Κυριακής γράφω ένα μικρό προσχέδιο, τι θέλω να πω στην εισαγωγή, τι θα καλύψει το πρώτο και το δεύτερο μέρος και πώς θέλω να κλείσω το επεισόδιο. Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη γράφω γράφω γράφω και Τετάρτη βράδυ ηχογραφώ και ανεβάζω. Βέβαια υπάρχουν και φορές που λόγω κούρασης ή έλλειψης χρόνου τρέχω τελευταία στιγμή, αλλά όπως φαίνεται κάθε φορά τα καταφέρνω. Θέλει επιμονή και υπομονή.
Πόσο γερό στομάχι πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο;
Πρόσφατα κατάλαβα ότι δεν θέλει γερό στομάχι, αλλά γερή ψυχή και μυαλό. Γιατί όλα αυτά που περιγράφω είναι τόσο σκληρά και τόσο απάνθρωπα που μένουν μέσα σου, πολύ απλά γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει τόσο τερατώδη πράγματα. Θέλει γερή ψυχή για να μην τα κρατάς όλα αυτά μέσα σου, να μην τα σκέφτεσαι.
Ποιο είναι το έγκλημα που σας έχει συγκλονίσει πιο πολύ και γιατί;
Δυστυχώς δεν είναι ένα αλλά αρκετά. Όσοι είναι μαζί μου από την αρχή θα ξέρουν την υπόθεση της Γιαπωνέζας Junko Furuta που άντεξε 40 ημέρες απίστευτων βασανιστηρίων. Η Junko ήταν το πρώτο μου επεισόδιο και μέχρι και τώρα είναι το Νο1 στις προτιμήσεις των ακροατών. Άλλο ένα είναι η υπόθεση των Toolbox Killers με το απίστευτο ηχητικό ντοκουμέντο, μια υπόθεση που σίγουρα έχει γίνει εφιάλτης πολλών ακροατών. Εγκλήματα όπως κακοποίηση παιδιών είναι άκρως εφιαλτικά και αναφέρομαι στο επεισόδιο με το βίντεο της μικρής Daisy. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα είναι ικανά να τρελάνουν κάποιον που δεν γνωρίζει την έννοια true crime.
Σε ποια χώρα γίνονται τα περισσότερα εγκλήματα;
Οι περισσότεροι θα πουν Αμερική, όμως δεν είναι έτσι. Η Λατινική Αμερική έχει εδώ και πολλά χρόνια την πρωτιά, ειδικά χώρες όπως η Ουρουγουάη, Γουατεμάλα, Κολομβία, Βραζιλία και άλλες (και δεν αναφέρομαι σε εγκλήματα λόγω καρτέλ ναρκωτικών). Μέσα σε μια ημέρα έχουν καταγραφεί στην Ουρουγουάη 12 δολοφονίες και 9 απαγωγές. Η Αμερική είναι πολύ χαμηλά στην λίστα.
Έχετε φτάσει ποτέ σε σημείο να θέλετε να σταματήσετε; Να έχετε διαβάσει για ένα έγκλημα τόσο ειδεχθές που να είπατε ως εδώ ήταν;
Ποτέ. Όσο και να έχω φρικάρει με εγκλήματα που έχω μάθει, όσο και να έχω αηδιάσει με το πόσο τέρας μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, όσες φωτογραφίες και να έχω δει, δεν έχω σκεφτεί ποτέ πως έχω ξεπεράσει τα όριά μου. Ίσως επειδή τα τόσα πολλά χρόνια ενασχόλησης να με έχουν κάνει να γίνω κάπως “αναίσθητη”, ίσως κάθε φορά που διαβάζω για μια υπόθεση που με φρικάρει, βρίσκω μια καινούρια που είναι δέκα φορές χειρότερη και υποκύπτω στην περιέργειά μου. Έχω διαβάσει, δει και έχω μάθει τόσα πολλά που κανείς δεν θα άντεχε. Αλλά είμαι ακόμα εδώ και ο σκοπός μου είναι να δείξω σε όλους πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.
Πόσο πιθανό είναι να χάσει κάποιος το μυαλό του με όλα όσα διαβάζει;
Αν δεν το χάσει με όλα αυτά που περιγράφω, τότε σίγουρα είναι ρομπότ. Θέλει κότσια και αντοχές. Είναι δύσκολο να προφυλάξουμε το μυαλό και την ψυχή μας με όλα αυτά τα εγκλήματα.
Ποιο θα λέγατε ότι είναι ο «αγαπημένος» σας δολοφόνος;
Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο “αγαπημένο”. Και δεν υιοθετώ αυτό τον χαρακτηρισμό, είναι κάτι που δεν μου αρέσει. Αντί αυτού, διαβάζω ξανά και ξανά για δολοφόνους που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο και παρελθόν,
για να προσπαθήσω να καταλάβω τι τους έκανε να κάνουν αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις. Η πολυπλοκότητα του μυαλού τους, των σχεδίων τους, των θυμάτων τους και της συμπεριφοράς τους είναι κάτι που με τραβάει.
Στην Ελλάδα υπάρχουν serial killers ή είναι πιο πολλοί οι «απλοί» δολοφόνοι;
Παλιά υπήρχαν κάποιοι serial killers αλλά πλέον κυριαρχούν οι “απλοί”, όπως τους είπατε, δολοφόνοι.
Έχετε κάποιο αγαπημένο Podcast;
Αρκετά ξένα podcast όπως Crime Junkie, Morbidology, Rotten Mango, 10 To Life αλλά και τα ελληνικά από την Ελληνική True Crime κοινότητα που έχουμε δημιουργήσει. Μια κοινότητα δεμένη αλλά το καθένα τόσο διαφορετικό και μοναδικό. Με την Αθηνά στο Μέχρι Θανάτου ταξιδεύουμε σε όλα την Ελλάδα και την Κύπρο με την μοναδική αφήγησή της. Ο Βασίλης και η Lady στο Terror404 με μια νότα κωμωδίας και με το interaction τους δημιουργούν κλίμα παρεΐστικο περιγράφοντας δολοφονίες. Η Έλενα και η Ειρηνέλλα στο Dumb and Dahmer “πλέκουν” με το καυστικό τους χιούμορ και τις απόψεις τους περιγράφοντας εγκλήματα. Ο Γιώργος και η Μαρία στο CrimeGroupers μας ανοίγουν μια πιο κοινωνικοπολιτική δίοδο στα εγκλήματα ενώ ο Νίκος στο Counting Crimes σαν πιο μικρός στην κοινότητα, περιγράφει με μια πιο νεανική έκφραση και δίνει βάση στην λεπτομέρεια. Ακούστε τους και σίγουρα δεν θα χάσετε.
