Σίγουρα πολλοί τον θυμούνται ως τον αστυνόμο “Γρηγόρη Δαμάσκο”, τον συνεργάτη της “Τατιάνας Δαμιανού” στην τηλεοπτική σειρά του Alpha, “Το Τατουάζ”, η οποία προβάλλονταν στις οθόνες μας μέχρι την προηγούμενη σεζόν. Η καριέρα του όμως, ξεκίνησε το 2005 ,την χρονιά ,δηλαδή, τότε που ο Τάσος Τζιβίσκος άρχισε να φοιτά στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Δήμου Αγίας Βαρβάρας “Ιάκωβος Καμπανέλλης”. Η καριέρα του 32χρονου ηθοποιού έχει εστιάσει κυρίως στο θέατρο με συμμετοχές σε διάφορες παραστάσεις, όπως η “Φάντο και Λις”και “Elizadeth”, ενώ ο Τάσος Τζιβίσκος έχει δουλέψει στο παρελθόν πλάι στον Χάρη Ρώμα , τον Δημήτρη Καρατζιά ,τον Κούλη Νικολάου και τον Ανδρέα Γεωργίου. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, ο Τάσος Τζιβίσκος μάς μίλησε για τον τρέχοντα ρόλο του στην παιδική παράσταση «Μία Μικρή Ιστορία για Έναν Μεγάλο Ζωγράφο»,για το πώς μπήκε η υποκριτική στην ζωή του και πολλά ακόμα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Νικολέττα Καστρινάκη
Ας γνωρίσουμε καλύτερα τον Τάσο Τζιβίσκο , τον τηλεοπτικό αστυνόμο «Γρηγόρη Δαμάσκο» από την σειρά «Το Τατουάζ». Πείτε μας λίγα λόγια για την ζωή σας.
Γειά σας και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να γνωριστούμε. Είμαι ο Τάσος,
γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα και είμαι ηθοποιός… Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και πολύ καλός
στο να μιλάω για μένα ,οπότε αυτά είναι τα περισσότερα που θα μάθετε για εμένα από εμένα.
Μπορείτε αν το θέλετε να με γνωρίσετε πολύ καλύτερα μέσα από τη δουλειά μου μιας και για μένα
η υποκριτική είναι τρόπος έκφρασης, αλλά και γιατί ακόμα και εγώ μέσω αυτής ανακαλύπτω και
μαθαίνω συνέχεια πράγματα για τον εαυτό μου.
Πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Αν ταξιδέψω αρκετά χρόνια πίσω, στα πρώτα χρόνια του σχολείου, με θυμάμαι να κάνω τους
φίλους μου και τους δικούς μου να γελάνε με διάφορες μιμήσεις και σκετσάκια μου, είτε να τη
σκαπουλάρω από δύσκολες καταστάσεις που με έβαζαν οι διάφορες σκανταλιές που έκανα
χρησιμοποιώντας δραματικές υποκριτικές αρετές που θα ζήλευε ακόμα και ο σημερινός μου
εαυτός. Ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί την προοπτική της υποκριτικής ως επάγγελμα. Αυτό που τώρα
αναγνωρίζω ως υποκριτική, για μενα τότε ήταν κάτι πολύ πιο απλό, ένας τρόπος παιχνιδιού και
ένας τρόπος να κάνω τους γύρω μου να περνάνε καλά. Αργότερα, όταν οι καθηγητές μου στο
σχολείο άρχισαν να μου εμπιστεύονται θεατρικούς ρόλους, άρχισα να βλέπω ότι, αν σε αυτό που
πριν θεωρούσα ως παιχνίδι, βάλω κάποιους κανόνες και αρκετές δόσεις πειθαρχίας τότε έχουμε μία
θεατρική σύμβαση. Το αποτέλεσμα ήταν παρόμοιο με πριν ,ωστόσο. Ο κόσμος περνούσε καλά,
πολλές φορές συγκινούταν και εγώ κατάφερνα να εκφραστώ και να περάσω ταυτόχρονα και εγώ
καλά με τη σειρά μου. Τότε ήταν που άρχισα να σκέφτομαι δειλά την προοπτική να το ακολουθήσω
και επαγγελματικά. Όταν αυτό συνοδεύθηκε και από την προτροπή κάποιων δασκάλων μου (τους
οποίους θα ευχαριστώ πάντα για τις βάσεις που μου έδωσαν), είχα ότι χρειαζόμουν για να ξεκινήσω
το ταξίδι μου.
Αυτήν την περίοδο συμμετέχετε στην θεατρική παράσταση «Μία Μικρή Ιστορία για Έναν Μεγάλο Ζωγράφο», ένα έργο για παιδιά ,βασισμένο στην ζωή και το έργο του Πάμπλο Πικάσο. Ποιον ρόλο έχετε στην παράσταση;
Φέτος έχω την χαρά να συνεργάζομαι για τρίτη φορά με την Seveneleven Theater Company και
τον Νότη Παρασκευόπουλο, ο οποίος είναι και ο σκηνοθέτης και συγγραφέας του έργου, σε ένα
project που από την αρχή με ενθουσίασε τόσο για την αισθητική του όσο και για τον χώρο στον
οποίο θα ανέβαινε, το αμφιθέατρο του νέου μουσείου μοντέρνας τέχνης Βασίλη και Ελίζας
Γουλανδρή στην Αθήνα, στο ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, το οποίο έχει αναλάβει και την
παραγωγή της παράστασης. Η παράσταση είναι μία μικρή ιστορία για ένα μεγάλο ζωγράφο, όπως
λέει και ο τίτλος της και είναι ένα ταξίδι στη ζωή και το έργο του Πάμπλο Πικάσο μέσα από την
αφήγηση και τη σκοπιά 2 πινάκων του καλλιτέχνη. Του αρλεκίνου και του άνδρα με την πίπα. Εγώ
έχω τον ρόλο του δεύτερου. Τον ρόλο του αρλεκίνου έχει ο Θοδωρής Χιντζίδης και τον ρόλο της
μικρής μας φίλης, για χάρη της οποίας οι δύο αυτοί πίνακες ζωντανεύουν, για να της πουν την
ιστορία του δημιουργού τους, έχει η Ουρανία Φουρλάνου. Η θεματική της παράστασης είναι η
τέχνη και σκοπός της παράστασης είναι να φυτέψουμε τον σπόρο της ,στους μικρούς μας φίλους
και στις μικρές μας φίλες που έρχονται να μας δουν. Το εξαιρετικό αυτού του project είναι ότι ο
χώρος που η παράσταση λαμβάνει μέρος, δηλαδή το νέο μουσείο μοντέρνας τέχνης “Βασίλη και
Ελίζας Γουλανδρή”, δίνει τη δυνατότητα στο θεατή, μετά το τέλος της παράστασης να περιηγηθεί
στους χώρους του μουσείου και να δει ζωντανά κάποιους από τους αυθεντικούς πίνακες του
Πικάσο που υπάρχουν στη συλλογή του μουσείου. Είναι, λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε μία
ολοκληρωμένη και μοναδική εμπειρία και για τους μικρούς μας φίλους αλλά και για τους ίδιους
τους γονείς.
Έχετε ξαναδουλέψει σε παιδική παράσταση;
Όχι, είναι η πρώτη μου φορά που δουλεύω σε παιδική παράσταση και έχω ενθουσιαστεί από τον
τρόπο που τα παιδιά έχουν αγκαλιάσει την παράσταση αυτή, καθώς και αυτά που έχει να τους πει.
Τα παιδιά ή οι ενήλικες είναι ,πιστεύετε, το δυσκολότερο κοινό;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει εύκολο και δύσκολο κοινό. Θεωρώ ότι μια καλή παράσταση μπορεί να
κερδίσει και τον πιο “δύσκολο” (με την έννοια που το χρησιμοποιήσατε στην ερώτηση σας) θεατή.
Ανέκαθεν ήμουν της άποψης ότι ο θεατής έλκεται από την επί σκηνής αλήθεια και αντιδρά ,όταν
αυτή λείπει. Χρέος του ηθοποιού ,λοιπόν, είναι να είναι ειλικρινής και ενεργός όσο είναι επί σκηνής,
ούτως ώστε να κρατά και τον θεατή ενεργό. Άρα, δεν έχει να κάνει με το ποιο κοινό είναι πιο
δύσκολο, αλλά με τις ιδιαιτερότητες του κάθε κοινού. Όσο αφορά την ιδιαιτερότητα που έχουν οι
θεατές μικρότερης ηλικίας, είναι ότι πολλές φορές, με τον τρόπο τους, είναι πολύ πιο αυστηροί και
πιο απαιτητικοί απ τους ενήλικους, λόγω του ότι η προσοχή τους μπορεί να διασπαστεί πιο εύκολα,
αν έρθουν αντιμέτωποι με θέαμα ,το οποίο θα τους αφήσει αδιάφορους ή θα υποτιμήσει έστω και
για λίγο την αντίληψη τους. Ένας ενήλικας ,αν βαρεθεί θα πειθαρχήσει στη σύμβαση του θεατή μιας
παράστασης και θα κάνει υπομονή μέχρι να τελειώσει αυτή, ή στη χειρότερη των περιπτώσεων, θα
αποχωρήσει με τρόπο, προσπαθώντας να μην ενοχλήσει. Ένα παιδί, όμως, αν βαρεθεί ,θα το δείξει με
πολλούς και διάφορους τρόπους, ακριβώς τη στιγμή που θα το νιώσει και θα αρχίσει να μιλάει, να
παίζει, να τρέχει, αντιδρώντας, έτσι ,με τον τρόπο του.
Το 2017 λάβατε μέρος στην αρχαία τραγωδία «Οιδίππους Τύραννος» στην Κύπρο. Πως ήταν η εμπειρία αυτή για εσάς;
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία συνολικά για πολλούς λόγους. Αρχικά, ήταν η πρώτη μου επαφή με
το Κυπριακό κοινό και ήταν τεράστια η χαρά μου ,όταν είδα με πόση θέρμη αντιμετώπισαν την
παράσταση μας γεμίζοντας τα θέατρα, όπου κ αν παίξαμε, καθιστώντας την παράσταση μας, την
παράσταση με την περισσότερη προσέλευση κόσμου στην ιστορία του διεθνούς φεστιβάλ αρχαίου
Ελληνικού δράματος Κύπρου μέχρι εκείνη την χρονιά. Επίσης, ήταν τεράστιο κέρδος για μένα η
συνεργασία με τόσο σημαντικούς ηθοποιούς και η δυνατότητα να μαθητεύσω δίπλα τους. Τέλος,
είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ για μια ακόμη φορά με τον σκηνοθέτη
Άντυ Παπαδημητρίου, που με τίμησε ,όταν μου εμπιστεύτηκε το ρόλο του κορυφαίου του χορού και
μέσω της μεθόδου του και της προσέγγισης του κέρδισα πάρα πολλά σαν ηθοποιός.
Ανάμεσα στα παρακάτω ζευγάρια λέξεων ,επιλέξτε την μία από τις 2 λέξεις που ταιριάζει περισσότερο στον Τάσο:
Θέατρο-τηλεόραση
Σκηνοθεσία-υποκριτική
Αρχαία τραγωδία- αρχαία κωμωδία
Μιούζικαλ- Θρίλερ
-Θέατρο
-Υποκριτική
-Με συγκινούν και τα δυο είδη και σαν θεατή και σαν ηθοποιό, αλλά αν επιμένετε τόσο πολύ να
διαλέξω, θα διάλεγα την αρχαία Ελληνική τραγωδία.
-Σαν θεατής μου αρέσουν και τα δυο είδη. Σαν ηθοποιός θα διάλεγα το θρίλερ ,αλλά με την
ευρύτερη έννοια του “thrill”, δηλαδή της συγκίνησης και όχι αυτή του τρόμου ή του splatter .
O χώρος της υποκριτικής είναι ομολογουμένως ένας αρκετά δύσκολος και απαιτητικός χώρος . Τι προσόντα και δεξιότητες χρειάζεται κάποιος για να τα πάει καλά σε αυτόν τον χώρο;
Δυστυχώς ,δεν ξέρω τι χρειάζεται να έχει κάποιος για να τα πάει καλά σε αυτό τον χώρο. Θα
μπορούσα όμως να σας πω τι ,κατά την άποψη μου, πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί με
αυτόν. Ό,τι πρέπει να έχει κάποιος που ασχολείται με οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Αγάπη για αυτό
που κάνει, μια ακατανίκητη ανάγκη να εκφραστεί και να πει πράγματα μέσω της τέχνης του. Όρεξη,
γιατί καθημερινά θα είναι στη θέση του μαθητή στο ταξίδι του στο χώρο αυτό. Υπομονή ,γιατί
πολλές φορές θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό και επιμονή και όρεξη για δουλειά,
γιατί ,όπως όλες οι τέχνες ,έτσι και στην υποκριτική, η συνεχής εξάσκηση των τεχνικών σου μέσων
σε καθιστά έτοιμο να αναμετρηθείς με τις απαιτήσεις των ρόλων και του επαγγέλματος γενικότερα.
Έχετε κάποιον ρόλο-όνειρο που θα θέλατε να ενσαρκώσετε στο μέλλον;
Ναι, έχω κάποιους ρόλους όνειρα που θα ήθελα, κάποια στιγμή στο μέλλον, να μου δοθεί η
ευκαιρία να ενσαρκώσω. Αλλά θα μου επιτρέψετε να τους προστατεύσω και να τους κρατήσω για
μενα. Αυτό που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας όμως είναι ότι ο τρόπος που θα αντιμετωπίσω έναν
ρόλο όνειρο, είναι ακριβώς ο ίδιος τρόπος που θα αντιμετωπίσω μελλοντικά τον επόμενο ρόλο που
θα μου προταθεί.
Αν δεν κάνω λάθος, «Το Τατουάζ» ήταν η πρώτη σας τηλεοπτική δουλειά. Θα θέλατε να ασχοληθείτε περισσότερο με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο ;
Η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση ήταν στη σειρά “Έλα στη θέση μου” στον Αlpha. Το
“Τατουάζ” ήταν η δεύτερη, αλλά λόγω του ότι o ρόλος ήταν ένας από τους βασικούς της σειράς,
είναι και αυτή με την οποία συστήθηκα τηλεοπτικά στον κόσμο. Το επίπεδο των παραγωγών στην
τηλεόραση συνέχεια ανεβαίνει και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν θα ήταν χαρά μου να συμμετάσχω
ξανά σε κάποια. Σε ότι έχει να κάνει με τον κινηματογράφο οφείλω να ομολογήσω ότι είναι
διακαής πόθος και αν και έχω κάνει κάποια λίγα πράγματα, ελπίζω στο μέλλον να έχω την τύχη να
κάνω περισσότερα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει λέει η παροιμία. Δεν σχεδιάζω λοιπόν. Εύχομαι.
Ευχομαι να είμαι υγιής και να συνεχίσω να κάνω πράγματα που αγαπώ όπως τώρα.
Ο Τάσος Τζιβίσκος παρείχε το φωτογραφικό υλικό της συνέντευξης. Τον ευχαριστούμε πολύ!
Μία Μικρή Ιστορία για Έναν Μεγάλο Ζωγράφο
Το Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή παρουσιάζει την πρωτότυπη παιδική παράσταση Μία Μικρή Ιστοριά για Έναν Μεγάλο Ζωγράφο, από την ομάδα θεάτρου seveneleven.
Πώς ξετυλίγεται η ιστορία της ζωής ενός καλλιτέχνη όταν την αφηγούνται οι πίνακες που ο ίδιος ζωγράφισε; Χαρακτήρες, φιγούρες και έργα του εμβληματικού Πάμπλο Πικάσο ζωντανεύουν στη σκηνή του Αμφιθέατρου του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή για να αποκαλύψουν την ιστορία του δημιουργού τους.
Βασισμένη στη ζωή του διάσημου καλλιτέχνη, η παράσταση Μία Μικρή Ιστορία για Έναν Μεγάλο Ζωγράφο επιχειρεί να ενδυναμώσει τη σχέση των παιδιών με τις εικαστικές τέχνες, ενθαρρύνοντας την αναζήτηση του δημιουργικού έργου του Πικάσο, αλλά και του καλλιτεχνικού κινήματος της μοντέρνας τέχνης, μέσα από τα έργα της συλλογής του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Μία ξαφνική νεροποντή οδηγεί ένα μικρό κορίτσι σε ένα κλειστό καφέ του Παρισιού. Εκεί, δύο μυστήριες φιγούρες θα την οδηγήσουν σε ένα μαγικό ταξίδι από μία μικρή πλατεία της Μάλαγας έως τους μεγάλους δρόμους του Παρισιού. Ένα ταξίδι στη ζωή του Πάμπλο Πικάσο. Οι απορίες του μικρού κοριτσιού για τον μεγάλο Ισπανό ζωγράφο και τον κόσμο της τέχνης, θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή του.
«Η Τέχνη ζει γι’ αυτόν που την κοιτάζει»
-Πάμπλο Πικάσο
Seveneleven ομάδα θεάτρου:
Η seveneleven ιδρύθηκε το 2013 από τους ηθοποιούς Νότη Παρασκευόπουλο και Κωνσταντίνα Μαλτέζου με σκοπό την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων και την προσπάθεια βελτίωσης της κοινωνικής και πνευματικής κατάστασης των ηλικιωμένων. Παράλληλα, προσφέρουν μαθήματα υποκριτικής θεάτρου για εφήβους και ενήλικες, δράσεις θεατρικού παιχνιδιού για παιδιά και ατομικά εργαστήρια Public Speaking.
Έχουν συνεργαστεί με φορείς και οργανισμούς όπως το Κοινωφελές Ίδρυμα ΤΙΜΑ, ο Δήμος Αθηναίων και το Μουσικό Φεστιβάλ Χίου, ενώ οι θεατρικές παραγωγές τους έχουν λάβει επίσημη υποστήριξη από τις Πρεσβείες της Αυστρίας και της Βουλγαρίας.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το πρότυπο ψυχαγωγικό μοντέλο τους για την Τρίτη Ηλικία, ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει ταυτόχρονη ενημέρωση προσωπικού και συγγενών σχετικά με τις εκφυλιστικές ασθένειες του εγκεφάλου.
Παίζουν:
Τάσος Τζιβίσκος
Ουρανία Φουρλάνου
Θεόδωρος Χιντζίδης
Παραγωγή: Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή
Για παιδιά ηλικίας 5+
Κάθε Κυριακή | 11.00
Αμφιθέατρο, Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή
Εισιτήρια: 12€
Εισιτήριο για B&E Members και ομαδικές κρατήσεις: 9€
Περισσότερες πληροφορίες στο goulandris.gr
