Θοδωρής Βουτσικάκης, ένας καλλιτέχνης που με τη φωνή του καταφέρνει να ταξιδέψει κάθε ακροατή και να του προξενήσει τα πιο ωραία συναισθήματα. Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη, σπούδασε Μονωδία στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας και Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σε ηλικία 23 ετών συστήθηκε για πρώτη φορά ως τραγουδιστής, ενώ αργότερα ξεκίνησε εμφανίσεις και στο εξωτερικό. Ένας νέος καλλιτέχνης που διαγράφει ήδη την πορεία του.
- Θα μπορούσες να μας πεις μερικά λόγια για εσένα? Πως πιστεύεις ότι θα σε χαρακτήριζαν οι στενοί σου φίλοι και συγγενείς;
Δε χρειάζεται να σας απαντήσω εγώ. Θα σας στείλω ονόματα και διευθύνσεις να τους ρωτήσετε εσείς. Απλά πριν δημοσιευθούν παρακαλώ να δω τα σχόλια για να τα “λογοκρίνω”! (χαχα)
- Πως και αποφάσισες να εγκαταλείψεις τη Νομική και να ασχοληθείς με τη μουσική;
Ουσιαστικά, δεν εγκατέλειψα κάτι για τη μουσική. Αποφάσισα να σπουδάσω στη Νομική Σχολή για να διευρύνω τις γνώσεις και τον τρόπο σκέψης μου, χωρίς όμως να είχα πάρει κάποια αντίστοιχη απόφαση για το επαγγελματικό μου μέλλον. Η μουσική υπάρχει στη ζωή μου από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου και ήταν συνειδητή επιλογή η ενασχόληση μου με αυτήν όλα αυτά τα χρόνια. Κομβικό σημείο, βέβαια, για να “ομολογήσω”, πρώτα στον εαυτό μου, ότι το επάγγελμα μου είναι αυτό του τραγουδιστή, υπήρξε η εποχή που αποφοιτούσα από τη Νομική του Α.Π.Θ.
- Πότε και πως ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μουσική;
Όπως είπα και πριν, η μουσική υπάρχει στη ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία. Φυσικά, την “ευθύνη” την έχουν οι γονείς μου, οι οποίοι, τόσο εμένα όσο και την αδερφή μου, μας παρότρυναν να ασχοληθούμε με κάθε είδους καλλιτεχνική δραστηριότητα. Ξεκίνησα λοιπόν γύρω στα 7, παρακολουθώντας μαθήματα πιάνου και θεωρητικών στην τάξη της Γιάννας Ακριβοπούλου, ενώ “ζήλεψα” την αδερφή μου και έτσι βρεθήκαμε στην ίδια παιδική χορωδία!
- Ποιες ήταν οι επιρροές και ποια τα ακούσματα που διαμόρφωσαν τις επιλογές σου;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου όλοι αγαπούσαν την καλή μουσική και μάλλον έτσι την αγάπησα και εγώ. Από το νέο κύμα, τον ελληνικό κινηματογράφο, τους Ιταλούς τροβαδούρους και τραγουδοποιούς, το Μάνο, το Μίκη και το Σταύρο, τις “μεγάλες” ελληνικές φωνές, τη Λίνα και το Σταμάτη, τα τραγούδια από τις θρυλικές ταινίες της Walt Disney, καθώς και κάποια ακόμα αποτέλεσαν τα “ακούσματα” μου, καθορίζοντας όχι τόσο τις επιλογές όσο την αισθητική μου. Φυσικά, πολύ σημαντική επιρροή αποτέλεσε η συνάντηση με την καθηγήτρια φωνητικής μου, Θάλεια Μαυρίδου, η οποία ήταν και είναι δίπλα μου σε ο,τι κάνω στην επαγγελματική μου πορεία.
- Σε τι ρεπερτόριο σου αρέσει να κινείσαι μουσικά;
Μου αρέσει ο “συμφωνικός” ήχος, ο άμεσος μα ταυτόχρονα ποιητικός στίχος, η μουσική φόρμα της μπαλάντας, ενορχηστρώσεις οι οποίες μας συνδέουν με τη γεωγραφική μας θέση, δηλαδή τη Μεσόγειο, οι χαρακτηριστικές μελωδικές γραμμές ενός τραγουδιού, κ.α. Όλα αυτά είναι στοιχεία που τα συναντάμε σε αυτό που ονομάζουμε “έντεχνο” τραγούδι μα φυσικά και σε “είδη” ή τάσεις της διεθνούς μουσικής σκηνής.
- Αν και 28 ετών έχεις κάνει πολλές και ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Ποιά θεωρείς εσύ την σημαντικότερη και ποια ήταν αυτή που σε ξεκλείδωσε μουσικά;
Αισθάνομαι πράγματι ευλογημένος γιατί μέχρι σήμερα, σε αυτά τα πρώτα 5 περίπου χρόνια της επαγγελματικής μου ζωής έχω βρεθεί επί σκηνής και συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Κάθε συνεργασία είναι σημαντική για το δικό της λόγο. Αν έπρεπε όμως να ξεχωρίσω θα διέκρινα σίγουρα τη συνεργασία με το Δημήτρη Μαραμή, ο οποίος εκτός των άλλων μου έδωσε τα πρώτα μου τραγούδια, τη σύμπραξη με την Dulce Pontes, η οποία είναι πράγματι η μούσα μου και τη Λίνα Νικολακοπούλου για όλα όσα ελπίζω να έρθουν! Όσο για το Μαέστρο Σταύρο Ξαρχάκο, είναι τόσο φρέσκια συνεργασία και ταυτόχρονα τόσο μεγάλη η συγκίνηση μου, που χρειάζομαι επιπλέον χρόνο για να κάνω την “αποκωδικοποίηση”.
- Ποιά είναι τα πρότυπα σου;
Δεν αισθάνθηκα ποτέ στη ζωή μου να έχω πρότυπα. Σίγουρα όμως θαυμάζω πολλούς ανθρώπους για το ταλέντο, την αισθητική, το θάρρος, τον επαγγελματισμό, την καριέρα και τις επιλογές τους, μα κυρίως για το φως της ψυχής τους.
- Κατά πόσο πιστεύεις πως η εμφάνιση σου συνέβαλε στην πορεία σου; Και συγκεκριμένα τι κάνεις εσύ για τη δημόσια εικόνα σου;
Η δημόσια εικόνα είναι σημαντική για έναν τραγουδιστή κατά τη γνώμη μου. Απλά δεν έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση ή τουλάχιστον όχι μόνο με αυτήν. Για μένα η δημόσια εικόνα σχετίζεται με τον “κώδικα” που επικοινωνούμε αυτό που κάνουμε και είμαστε. Ένας κώδικας που δεν χρειάζεται να βασίζεται σε κάποια συνταγή, ακριβώς γιατί πρέπει να σκιαγραφεί εμάς, το ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα. Μια “καλή” εμφάνιση πάντα βοηθάει, ωστόσο δεν είναι η μοναδική πηγή γοητείας σε έναν άνθρωπο.
- Πιστεύεις ότι όντως μπορούμε να διαχωρίζουμε την μουσική σε ποιοτική και μη; Και σε ακούσματα θετικά και αρνητικά;
Πιστεύω ότι κακή μουσική είναι μόνον αυτή που δεν πηγάζει από την ανάγκη καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά παράγεται μόνον από και για άλλους σκοπούς. Κατά τα άλλα, σαφώς και δεν πρέπει να ταυτίζεται η έννοια της ποιότητας με κάποιο είδος μουσικής.
- Στη διάρκεια μιας συναυλίας τραγουδώντας στο κοινό, τι πιστεύεις οτι μπορεί να σου χαλάσει τη διάθεση και τι να σε ανεβάσει;
Πολλά μικρά πράγματα μπορούν όντως να σου “από-σπάσουν” την προσοχή. Αυτό όμως έχει να κάνει και με τη δική μου πνευματική διαύγεια και ξεκούραση. Θέλω να πω πως υπάρχουν όντως συναυλίες που χρειάζονται απόλυτη συγκέντρωση και άρα και από εμάς καλή προετοιμασία. Τώρα αν υπάρχει κόσμος στο ακροατήριο που βρέθηκε από λάθος σε συναυλία δική μου ή που συμμετέχω και το εκφράζει αυτό με οποιονδήποτε τρόπο, ναι, είναι ένας καλός λόγος να “χαλαστώ”. Αντιθέτως, όταν ο κόσμος ανταποκρίνεται δια ζώσης στα τραγούδια και τις συναυλίες μας, συνήθως είναι η πρώτη πηγή χαράς. Σημαντικό ρόλο βέβαια για την ψυχολογία μου παίζουν και οι εκάστοτε συνθήκες της δουλειάς, με ο,τι και αν σημαίνει αυτό.
- Έχεις σκεφτεί καθόλου το ενδεχόμενο του εξωτερικού;
Αυτή η σκέψη και το ενδεχόμενο μπήκαν από νωρίς στη ζωή μου. Έχω απαντήσει όμως μέσα μου. Με ενδιαφέρει πολύ το εξωτερικό, μόνο όμως ως Έλληνας “πολίτης”, ως Έλληνας καλλιτέχνης.
- Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου;
Έχοντας κλείσει πια ένα μεγάλο κύκλο ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος με το Δημήτρη Μαραμή (Αισθηματική ηλικία) και έχοντας κάνει πια αρκετές συμμετοχές σε ολοκληρωμένες δουλειές συναδέλφων και δημιουργών, σχεδιάζω την επόμενή μου δισκογραφική δουλειά. Επίσης, ξεκίνησα πέρσι τις προσωπικές μου εμφανίσεις ανά την Ελλάδα και στο εξωτερικό και φυσικά στοχεύω άμεσα στη συνέχεια τους. Σε επίπεδο συνεργασιών συζητάω πολλά πράγματα, μένει να δούμε τι θα επιτευχθεί. Τέλος, το επόμενο έτος θα με δείτε να πρωταγωνιστώ σε μία μεγάλη παραγωγή της εναλλακτικής σκηνής της Ε.Λ.Σ. Περισσότερα θα ανακοινωθούν το ερχόμενο διάστημα.
- Πως θα φανταζόσουν το Θοδωρή σε 20 χρόνια; Τι θα ήθελες να έχεις πετύχει σε προσωπικό και επαγγελματικό-καλλιτεχνικό επίπεδο;
Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα ήθελα να έχω καταφέρει τα επόμενα 20 χρόνια. Νομίζω όμως το σημαντικότερο είναι οτιδήποτε δεν θέλω να μου συμβεί και εννοώ την όποια ενδεχόμενη αλλοίωση του χαρακτήρα και διαστρέβλωση των αξιών και της συναισθηματικής ηθικής μου. Έχω δώσει το ελεύθερο στους καρδιακούς μου φίλους να πέφτει και καμιά σφαλιάρα! (χαχα)
- Τέλος, βλέποντας τόσους νέους καλλιτέχνες τι θα τους συμβούλευες;
Να μη σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται…
Τον ίδιο μπορείτε να τον βρείτε και στα social media.
Facebook: https://www.facebook.com/ThodorisVoutsikakisOfficial/?fref=ts
Instagram: https://www.instagram.com/voutsikakis/
