Ο Τρύφωνας Ζάχαρης αν και ξεκίνησε να ασχολείται με την υποκριτική “κάπως καθυστερημένα” φαίνεται ότι βρήκε το “σπίτι” του στον χώρο του θεάτρου.
Θαυμάζοντας την μελαγχολία στην ματιά των κωμικών ηθοποιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, επιθυμώντας να πιει καφέ με τον Νίκο Γκάτσο και τον Μάνο Χατζιδάκι, με σημείο αναφοράς την παράσταση “Ρωγμές” όπου συμμετείχε, ο Τρύφωνας Ζάχαρης δηλώνει ότι τα εφόδια ενός νέου ηθοποιού πρέπει να είναι η υπομονή, επιμονή, διαθεσιμότητα και η φαντασία.
Αυτή την περίοδο βρίσκουμε τον Τρύφωνα Ζάχαρη στην παράσταση «ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΦΩΦΩ»του Βασίλη Αλεξάκη στο Studio Μαυρομιχάλη, όπου εκτός από τον ρόλο του ηθοποιού δοκιμάζεται και σε αυτό του σκηνοθέτη. Μια πρόκληση αρκετά μεγάλη καθώς όπως αναφέρει η σκηνοθεσία είναι μια δουλειά που απαιτεί σύνθεση πολλών δεξιοτήτων.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ντιάννα Μαμή-Κούπερ
Πως ξεκίνησε η επαφή σας με την υποκριτική;
Η πρώτη επαφή μου με την υποκριτική ήταν όταν ήμουν παιδάκι και με πήγε η μητέρα μου να δω μια παράσταση που λεγόταν «Οι ιππότες της τηγανητής πατάτας». Δεν θυμάμαι τίποτα από την παράσταση γιατί ήμουν πάρα πολύ μικρός. Θυμάμαι μόνο τον τίτλο της και το πόσο όμορφα και οικεία είχα νιώσει μέσα στον χώρο του θεάτρου. Από τότε πέρασαν τα χρόνια. Εγώ ασχολήθηκα με άλλα πράγματα ώσπου μια μέρα η ανάμνηση εκείνου του αισθήματος με οδήγησε στην πόρτα της δραματικής σχολής.
Ποιος ηθοποιός αποτέλεσε το θεατρικό σας «ίνδαλμα» στην αρχή της καριέρας σας;
Μου άρεσαν πολύ οι κωμικοί του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ο Λογοθετίδης, ο Ηλιόπουλος, ο Βέγγος. Με συγκινούν οι κωμικοί. Έχουν μια λοξή ματιά και μια μελαγχολία στο βλέμμα που μου τρυπάει την ψυχή.
Αυτή την περίοδο σας βλέπουμε στην παράσταση «ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΦΩΦΩ» όπου έχετε αναλάβει εκτός από τον ρόλο του ηθοποιού, και αυτόν του σκηνοθέτη. Αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση το συγκεκριμένο εγχείρημα;
Είναι μεγάλη πρόκληση η σκηνοθεσία. Είναι μια δουλειά που απαιτεί σύνθεση πολλών δεξιοτήτων. Δεν είναι απλό πράγμα. Εγώ δεν είμαι σκηνοθέτης. Είμαι ηθοποιός που ανέλαβε τον ρόλο του σκηνοθέτη. Έμαθα πάρα πολλά από αυτή την διαδικασία και θέλω να ευχαριστήσω πολύ τα παιδιά για την στήριξη και την εμπιστοσύνη που μου δείξανε. Είμαι πολύ περήφανος για την δουλειά που κάναμε.
Προσεγγίζετε την παράσταση «ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΦΩΦΩ» ως ένα «νησιώτικο δράμα». Μιλήστε μου λίγο για αυτό.
Ο όρος «νησιώτικο δράμα» είναι του ίδιου του συγγραφέα. Του Βασίλη Αλεξάκη. Είναι κάπως αδόκιμος αλλά απόλυτα εύστοχος. Θέλει να αναδείξει ότι το έργο δεν είναι ούτε κωμωδία ακριβώς, ούτε δράμα. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αλλιώς «ιλαροτραγωδία» όπως χαρακτηρίζει και ο Σάμουελ Μπέκετ το «Περιμένοντας τον Γκοντό».
Ποια από όλες τις συνεργασίες που έχετε πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα, θεωρείτε ότι είναι αυτή που σας έχει καθορίσει περισσότερο ως ηθοποιό;
Όλες μου οι συνεργασίες με έχουν καθορίσει. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια. Θα διάλεγα την περυσινή μου συνεργασία με την ομάδα «Γιαξεμπόρε» υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση της Ναταλίας Στυλιανού. Κάναμε την παράσταση «Ρωγμές». Ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα αυτή η δουλειά απ’ όλες τις απόψεις. Από την έρευνα, τον αυτοσχεδιασμό, την παραγωγή πρωτότυπου θεατρικού κειμένου, την αμεσότητα με το κοινό, την επικοινωνία, τον ρυθμό. Πιστεύω ότι αυτή η ομάδα κάνει πολύ σύγχρονο θέατρο και θα κάνει πολύ σημαντικά πράγματα τα επόμενα χρόνια.
Ποιος ρόλος από όσους έχετε υποδυθεί έχει ασκήσει την μεγαλύτερη επιρροή πάνω σας;
Δεν πιστεύω στους ρόλους. Οι ρόλοι δεν υπάρχουν. Εμείς είμαστε πάντα σε συγκεκριμένες συνθήκες. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να ξεχωρίσω κάποιον θα έλεγα τον Λοπάχιν από τον «Βυσσινόκηπο» γιατί είναι βαθιά ανθρώπινος όπως όλοι οι Τσεχωφικοί χαρακτήρες.
Αν έπρεπε να επιλέξετε μόνο μια παράσταση από όσες έχουν ανέβει τη φετινή θεατρική σεζόν, ποια θα προτείνατε στους αναγνώστες μας;
Μου άρεσε πάρα πολύ η παράσταση «Ο θείος Βάνιας» σε σκηνοθεσία της Μαρίας Μαγκανάρη στο Bios. Θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες σας αλλά νομίζω πως έχει ολοκληρωθεί.
Ποια θεωρείτε ότι θα πρέπει να είναι τα εφόδια ενός νέου ηθοποιού που βρίσκεται στην αρχή της πορείας του;
Υπομονή, επιμονή, διαθεσιμότητα, φαντασία.
Αγαπημένο τραγούδι αυτή την περίοδο;
Το «Don’t stop me now» των Queen
Σε ποια δεκαετία θα επιλέγατε να ζήσετε για 1 εβδομάδα και ποιες προσωπικότητες αυτής της εποχής να γνωρίσετε;
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 και να πηγαίνω κάθε μέρα για καφέ στους Ζόναρ’ς με τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Νίκο Γκάτσο.
Περιγράψτε μου με 3 λέξεις την καθημερινότητά σας αυτή την περίοδο.
ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΦΩΦΩ. Είναι 4 λέξεις αλλά αντικατοπτρίζουν πλήρως την καθημερινότητά μου αυτή την περίοδο.
Πού θα βλέπατε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια από τώρα;
Θα ήθελα να είμαι γερός, δυνατός και δημιουργικός. Όπως τώρα και ακόμα περισσότερο. Από εκεί και πέρα δεν θέλω να κάνω πολύ μακροπρόθεσμα σχέδια. Η υποκριτική άλλωστε είναι η τέχνη του «εδώ και τώρα».
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Τρύφωνα Ζαχαρή και την υπεύθυνη επικοινωνίας κ. Νατάσσα Λούπου για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.
«ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΦΩΦΩ»
του Βασίλη Αλεξάκη
Σκηνοθεσία: Τρύφωνας Ζάχαρης
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00
Πρεμιέρα: Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020
για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Φαίδρες πολλές.
Φαίδρα του Έρωτα.
Φαίδρα της ενοχής.
Φαίδρα της απόρριψης.
Φαίδρα του Ευριπίδη.
Φαίδρα του Ρακίνα.
Φαίδρα του Σενέκα.
Φαίδρα της Σάρα Κέιν.
Αλλά Φωφώ;
Ο Βασίλης Αλεξάκης, συγγραφέας της μεγάλης θεατρικής επιτυχίας «Εγώ δεν», επιστρέφει το 2007 με το δεύτερο θεατρικό του έργο με τίτλο «ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΦΩΦΩ».
Στο έργο αυτό ο συγγραφέας, φανερά επηρεασμένος από τα χρόνια που έζησε και έδρασε στο Παρίσι, από το θέατρο του Παραλόγου και το αγαπημένο του Μπεκετικό σύμπαν, παίρνει στα χέρια του το νήμα από τον πασίγνωστο Μύθο της Φαίδρας και μάς δίνει τη δική του συνέχεια, τη δική του εκδοχή. Πρόκειται για μια αρκετά σουρεαλιστική εκδοχή.
Σημείωμα του Σκηνοθέτη & της Ομάδας
Δύο γυναίκες έκπτωτες από μια άλλη εποχή, μυθική, βρίσκονται εγκλωβισμένες σ’ ένα δυστοπικό τοπίο. Σ’ ένα νησί. Περιμένουν εδώ και χιλιάδες χρόνια μια έκπληξη. Μια συνάντηση. Κάτι αναπάντεχο που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της ύπαρξής τους. Η ομάδα μας καταπιάνεται στην πρώτη της παράσταση μ’ ένα «νησιωτικό δράμα». Με διάθεση κωμική, σαρκαστική και αρκετά παιγνιώδη προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις μιας συνεχούς ματαίωσης.
Η ταυτότητα της παράστασης
Συγγραφέας: Βασίλης Αλεξάκης
Σκηνοθεσία: Τρύφωνας Ζάχαρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλέξης Διαμαντής
Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Ελένη Βαρδαβά
Φωτισμοί: Γιώργος Κουτσαλιάρης, Γιώργος Αντωνόπουλος
Φωτογραφίες – Teasers – Trailers: Sic Semper Tyrannis
Μοντάζ: Γιώργος Κουτσαλιάρης, Αδριανός Γκάτσος, Αλέξης Διαμαντής
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Παίζουν:
Ηλέκτρα Τσαγκανά
Αδριανός Γκάτσος
Αλέξης Διαμαντής
Τρύφωνας Ζάχαρης
Γιώργος Αντωνόπουλος
Video Trailer παράστασης:
https://www.youtube.com/watch?v=rNLOo62kQwU
Facebook Page παράστασης: https://www.facebook.com
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό: 12 ευρώ
Μειωμένο (φοιτητές – άνεργοι – ΑΜΕΑ) : 8 ευρώ
Aτέλειες Ηθοποιών: 5 ευρώ
Κρατήσεις θέσεων – Πληροφορίες
Ταμείο θεάτρου (τηλ.: 210 6453330)
