Ο Βασίλης Βλάχος με σταθερά βήματα οδηγεί εδώ και σαράντα χρόνια τους χαρακτήρες που υποδύεται, στη συνείδηση του θεατρόφιλου κοινού που τον ακολουθεί πιστά.
Η αέναη κίνησή του πάνω στη σκηνή, το σωστό μέτρο της αφαιρετικότητας αλλά και της υπερθετικότητας ως εργαλεία της ερμηνείας του, η σύσσωμη σωματική & ψυχική του συμμετοχή καθώς και η τεράστια εμπειρία του, οριοθετούν μια υποκριτική δεινότητα μεγάλου βεληνεκούς.
Οι πολυπληθείς συμμετοχές του στο θέατρο στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο αλλά και η προσωπική του ευθύνη για τις παραστάσεις που επιμελείται στον πολυχώρο “Αλεξάνδρεια”, έχουν θέσει στερεά θεμέλια στην πορεία του Β. Βλάχου.
Αν και η πανδημία διέκοψε την πετυχημένη παράσταση “Σκέτη κοροϊδία”, του νεοεισερχόμενου με δυναμικό στίγμα στον θεατρικό κόσμο συγγραφέα Ν. Δημητρόπουλου, σε σκηνοθεσία του επίσης σπουδαίου θεατρικού συγγραφέα Β. Κατσικονούρη, ο Β. Βλάχος διοχέτευσε τη δημιουργικότητά του στην ερμηνεία δυο έξοχων τραγουδιών. Τα τραγούδια τιτλοφορούνται “Στερνή ματιά” & “Μικρές χαρές” και τα υπογράφουν ο Ν. Μαυρουδής, Ι. Καρυστιάνη – Ε. Δημητροπούλου και ο Γ. Ιωάννου, Ν. Ναχμία, αντίστοιχα.
Επιμέλεια συνέντευξης για το περιοδικό Maxmag: Άννα Ρω
Ηθοποιός σημαίνει… τι για σένα;
Ηθοποιός για μένα σημαίνει άτομο Κ., όπου πλάθεται από τα υλικά που γίνονται τα όνειρα. Σημαίνει πλάσμα με τρομερή ευαισθησία, αχαλίνωτη φαντασία, αποφασιστικότητα, υπομονή, ευφυΐα και παλλόμενο νευρικό σύστημα. Οπωσδήποτε και άνθρωπο αφοσιωμένο ασκητικά στην τέχνη του.
Υπάρχει κορυφή στον αγώνα του ηθοποιού για τελειότητα; Ποια είναι η δική σου διαδρομή;
Όχι. Ποτέ δεν φτάνεις στην κορυφή, γιατί η τέχνη του ηθοποιού, του μουσικού, του τραγουδιστή, του ζωγράφου, του γλύπτη δεν έχει όρια. Όποιος πιστέψει ότι έχει φτάσει στην κορυφή, έχει χάσει νομοτελειακά το παιχνίδι. Πέφτει στο τέλμα της επανάληψης, της ρουτίνας, της στασιμότητας. Η δική μου διαδρομή θα συνεχίζεται μέχρι να με βαστούν τα πόδια μου και το μυαλό μου. Ποτέ δεν θα σταματήσω να ψάχνω, να παρατηρώ, να πειραματίζομαι, να δέχομαι επιρροές και ερεθίσματα από το κοινό και από τους συναδέλφους και συνεργάτες μου.
Το θεατρόφιλο κοινό σε ακολουθεί πιστά γιατί δεν το προδίδεις ποτέ. Κάθε ρόλος που υποδύεσαι είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Εσένα ποιοι ρόλοι σε γοητεύουν; Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου μέχρι σήμερα και ποιον προσδοκάς να υποδυθείς στο μέλλον;
Είναι αλήθεια ότι το όποιο κοινό που με πιστεύει και με ακολουθεί εδώ και 40 χρόνια δεν το έχω κοροϊδέψει ούτε εξαπατήσει. Το σέβομαι σαν θρησκεία.
Με γοητεύουν πολλοί ρόλοι. Όμως, άλλους δεν προλαβαίνω να τους παίξω και άλλοι δεν μου πάνε. Προτιμώ, ωστόσο, ρόλους με έντονα τα κωμικοτραγικά στοιχεία όπως Πχ. ο Ηλίας Τσόροβιτς στον <<Σπιούνο των Βαλκανίων>> του Ντούσαν Κοβάσεβιτς που ενσάρκωσα για πάνω από 150 παραστάσεις στο Θέατρο Πολιτεία (Ψυρρή) τις θεατρικές περιόδους 2006-2008. Επίσης και τον χουντικό βλαχοδήμαρχο και τον λογοτέχνη στους κωμικούς μονολόγους του Ιάκωβου Καμπανέλλη στην παράσταση, «Ένας πανηγυρικός και ένας επικήδειος», σε σκηνοθεσία Βασίλη Κατσικονούρη, που παρουσίασα από το 2016 και συνεχίζω μέχρι σήμερα στο Θέατρό μου Αλεξάνδρεια. Στο μέλλον θα ήθελα να αναμετρηθώ με ρόλους από το κλασικό ρεπερτόριο (Ιάγος, Σάιλοκ, ημερολόγιο ενός τρελού), αλλά και ήρωες σε σύγχρονα έργα του ελληνικού και του παγκοσμίου ρεπερτορίου, είτε αυτοί είναι σημαντικοί είτε ασήμαντοι. Γιατί θεωρώ ότι ο ηθοποιός αναδεικνύει με την ερμηνεία του ένα ρόλο και τον κάνει σημαντικό ή αδιάφορο.
Έχει πεπερασμένο το θεατρικό ρεπερτόριο; Ποιος θεατρικός συγγραφέας είναι το απωθημένο σου;
Καθόλου πεπερασμένο, παρά την κρίση που περνάει παγκοσμίως εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν σας κρύβω ότι επιθυμώ σφόδρα να τολμήσω να παίξω Μπέκετ.
Πώς είναι να σε σκηνοθετεί ένας θεατρικός συγγραφέας; Αναφέρομαι φυσικά στον Β. Κατσικονούρη και στη συνεργασία σας για την καταπληκτική παράσταση «Ένας πανηγυρικός κι ένας Επικήδειος» του Ι. Καμπανέλλη και το “Σκέτη κοροϊδία” του Ν. Δημητρόπουλου.
Ομολογώ ότι στην αρχή δίσταζα να αφεθώ στα χέρια ενός σπουδαίου μεν συγγραφέα, που όμως ήταν η πρώτη ή δεύτερή του απόπειρα να σκηνοθετήσει. Ωστόσο, στην πορεία των προβών διαπίστωσα ότι ο Β. Κατσικονούρης βρήκε τον τρόπο να μου βγάλει αγόγγυστα τον καλύτερο εαυτό μου για να υπηρετήσω τους απαιτητικούς μονολόγους του Καμπανέλλη. και του νέου συγγραφέα Νίκου Δημητρόπουλου στο <<Σκέτη κοροϊδία>> που παρουσιάσαμε στο Θέατρο Αλεξάνδρεια Γενάρη, Φλεβάρη και αρχές Μάρτη 2020. Ο Κατσικονούρης έχει την ευστροφία και την ικανότητα να βγάζει την ουσία από κάθε ρόλο, να διευθύνει και να κατευθύνει αριστοτεχνικά τους ηθοποιούς με χειρουργική λεπτομέρεια και να φτάνει στο αποτέλεσμα.
Το τραγούδι φαίνεται πως έχει ισάξια θέση στην καρδιά σου. Προχωράς και σ` αυτόν τον δρόμο με βήματα επιλεκτικά. Δυο νέα τραγούδια: «Στερνή ματιά» του Νότη Μαυρουδή και «οι Μικρές Χαρές» του Γιάννη Ιωάννου, κυκλοφορούν ψηφιακά. Να υποθέσω ότι είναι το ελιξήριό σου;
Αναντίρρητα, είναι το ελιξήριό μου. Τα `χω ξαναπεί. Το θέατρο είναι η γυναίκα μου και το τραγούδι η ερωμένη μου. Και θέλω να το υπηρετήσω και αυτό με συνέπεια, ήθος και επαγγελματισμό.
Σ` αυτή τη μακρόχρονη πορεία, ποια σημεία ήταν εκείνα που την ανέτρεψαν θετικά;
Μέχρι το 2012 είχα, πιστεύω, μια σταθερή πορεία στο θεατρικό μας γίγνεσθαι με σπουδαίους ρόλους σε έργα Τσέχωφ (Θείος Βάνιας), Ίψεν (Κρολ, Κρόκσταντ σε Ρόσμερσχολμ και Νόρα, αντίστοιχα), Άλμπυ, Πιραντέλλο, Κεχαίδη, Μουρσελά, Αλ. Αναγνωστάκη, Ξενόπουλο). Από το 2012 και μετά, με την απόκτηση του ισογείου του νεοκλασικού διατηρητέου κτιρίου επί της οδού Σπάρτης 14 στην Πλατεία Αμερικής, πρώην κατοικίας από το 1940 μέχρι το 1954 του εκ των κορυφαίων πεζογράφων της χώρας μας Μ. Καραγάτση, και την μετατροπή του στον Πολυχώρο τέχνης Αλεξάνδρεια και αργότερα στο Θέατρο Αλεξάνδρεια Βασίλη Βλάχου, θέλω να πιστεύω ότι απέκτησα κι εγώ ένα ορμητήριο από όπου ξεκινούν οι θεατρικές μου ανησυχίες και περιπέτειες.
Η πανδημία ματαίωσε τα σχέδιά σου. Υποθέτω ότι στον πολυχώρο σου «Αλεξάνδρεια» το πρόγραμμα θα είναι ήδη πλήρες. Τι θ` ακούσουμε και τι θα δούμε λοιπόν; Ελπίζω σύντομα.
Να είμαστε ρεαλιστές. Δεν βλέπω φως για το άνοιγμα των θεάτρων για πρώτους μήνες του 2021.Υπάρχει στα σκαριά μια συνεργασία πάλι με τον Β. Κατσικονούρη και εκλεκτούς συναδέλφους για ένα καινούργιο έργο υψηλών απαιτήσεων, παράλληλα με τη <<Σκέτη κοροϊδία>>, που σταματήσαμε, λόγω πανδημίας. Δρομολογούνται επίσης, για άλλη μια χρονιά, συναυλίες και μουσικές βραδιές στο Κήπο της Αλεξάνδρειας.
Υπάρχει κάτι που ματαιώνει την αισιοδοξία σου; Μπορείς να το αντιστρέψεις μέσα από δημιουργικότητα;
Είναι, πρωτίστως, το οικονομικό πρόβλημα που ταλανίζει την κοινωνία συθέμελα και πλήττει, φυσικά, κι εμάς τους καλλιτέχνες και κυρίως αυτούς που έχουν την επιχείρηση των θεάτρων. Με την αβεβαιότητα και ρευστότητα που επικρατεί αδυνατούμε να προγραμματίσουμε καλλιτεχνικές δραστηριότητες και να είμαστε συνεπείς. Αυτή την εποχή της αναμονής και της περίσκεψης πολύτιμος συνεργάτης και συνοδοιπόρος είναι η δημιουργικότητα. Μας δίνει κουράγιο και μας ενθαρρύνει για το μέλλον.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη αξία; Συναντάται συχνά σήμερα;
Μεγάλη αξία για μένα έχει η αλήθεια που, δυστυχώς, είναι δυσεύρετη στην εποχή μας σε όλους τους τομείς και σε όλα τα πεδία.
Ποια πρόσωπα υπαρκτά ή όχι, εντύπωσαν στοιχεία τους στη δική σου προσωπικότητα;
Οι γονείς μου, ιδιαιτέρως η μητέρα μου, μου μεταλαμπάδευσαν το ήθος, τον σεβασμό στον συνάνθρωπο, την ελευθερία σκέψης και δράσης καθώς και τις πολύτιμες γνώσεις τους. Από το χώρο του θεάτρου τρέφω απέραντη εκτίμηση στους κορυφαίους συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάστηκα και σε εκείνους με τους οποίους ελπίζω να συνεργαστώ στο μέλλον.
Αν σου ζητούσα να μας πεις τον ορισμό της ζωής μέσα από μια θεατρική ατάκα, αυτή θα ήταν;
Ζωή είναι να αναπνέεις, να θαυμάζεις το μεγαλείο της Φύσης και τον Δημιουργό, να αγαπάς και να συγχωρείς.
Ευχαριστούμε πολύ τον Βασίλη Βλάχο για αυτή την εγκάρδια συζήτηση.
Το φωτογραφικό υλικό μας το παραχώρησε ο Βασίλης Βλάχος από το προσωπικό του αρχείο.
