Ο “Άγριος Σπόρος” φυτρώνει για 3η χρονιά στο Επί Κολωνώ

Τάκης Σπυριδάκης και Χριστίνα Μαριάνου

Για 3η συνεχή χρονιά, μετά από απανωτά sold-out, συνεχίζεται η παράσταση “Άγριος Σπόρος” στο Θέατρο επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.

Ο Σταύρος λειτουργεί μια καντίνα σε κάποια ελληνική παραλία, όπου σερβίρει σουβλάκια δικής του παραγωγής, με τη βοήθεια της κόρης του, Χαρούλας. Εξ’ ου και το χοιροτροφείο που έχει. Μόνο που η καντίνα είναι παράνομη. Όταν μια μέρα θα καταφτάσει γερμανικό επιτελείο για τη διαλεύκανση της εξαφάνισης ενός νεαρού τουρίστα, τα πράγματα θα ξεφύγουν από τα όρια. Οι κύριοι ή πιο σωστά οι μόνοι κατηγορούμενοι είναι ο Σταύρος κι η Χαρούλα. Γιατί ήταν οι μόνοι που είδαν όλες τις μέρες το νεαρό Γερμανό, που κατασκήνωσε στην παραλία.

Οι ξένοι θεωρούν το νεαρό νεκρό κι οι υποψίες πέφτουν στο Σταύρο. Μοιάζει ιδανικό θύμα- αγροίκος και βίαιος με παρελθόν σε καυγάδες. Κι επιπλέον ξέρει να σφάζει. Γουρούνια βέβαια, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Για τους άλλους δε φαντάζει δύσκολη η μεταπήδηση σε φόνο ανθρώπου. Ούτε κι η απόκρυψη του πτώματος. Σε όλο αυτό το ανθρωποφαγικό παιχνίδι συμμετέχουν και τα εγχώρια όργανα της τάξης, με εκπρόσωπο τον Τάκη, φίλο του Σταύρου.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Το έργο, αν και ξεκινά ως ένα κοινωνικό σχόλιο για το Νεοέλληνα, ανεβάζει γρήγορα ρυθμούς, θυμίζοντας κάτι από αστυνομικό θρίλερ. Μόνο που δεν αποδίδεται δικαιοσύνη στο τέλος του έργου. Γιατί μπορεί εν τέλει οι έρευνες να μην απέδωσαν καρπούς κι ο Σταύρος να είναι αθώος, όμως το στίγμα δύσκολα φεύγει. Κι εκτός των άλλων η καντίνα του από την επόμενη μέρα δε θα υπάρχει. Ο δήμαρχος αποφάσισε να την ξηλώσει καθότι παράνομη.Πόση υποκρισία….

«Ποιο είδος είναι το πιο άθλιο; Αυτό που δίνει τις εντολές; Ή αυτό που τις υπακούει;»

Ο Γιάννης Τσίρος με τη διεισδυτική του ματιά σχολιάζει τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Πολιτεία και πολίτες είναι μέρη του φαύλου κύκλου της ανομίας και της λαμογιάς. Με λόγο άμεσο, χωρίς καμία λυρικότητα, σκιαγραφεί τον μέσο Έλληνα των τελευταίων δεκαετιών, με τις καλές και τις κακές του πλευρές. Ο ήρωας του έργου, όπως κι η κόρη του, είναι δύο άνθρωποι, που προσπαθούν να επιβιώσουν. Σίγουρα όχι με τα νομιμότερα μέσα. Το ζήτημα είναι πως το κράτος αδιαφορεί- αμελεί τις ανάγκες τέτοιων ανθρώπων. Γρανάζι ενός διεφθαρμένου μηχανισμού – αυτό είναι ο Σταύρος. Ο οποίος μηχανισμός με την πρώτη ευκαιρία θα τον συνθλίψει. Απλώς γιατί δεν ταίριαζε πια στο όλο σύστημα. Απροσάρμοστο(ς).

Διαβάστε επίσης  Πέερ Γκυντ, ένα παραμύθι του Ίψεν στο Εθνικό Θέατρο

Η Ελένη Σκότη επέλεξε να στήσει μια παράσταση, βασισμένη στο ρεαλισμό. Δεν εξόκειλε στιγμή από αυτό, καταφέρνοντας παράλληλα να δημιουργήσει στους θεατές στιγμιότυπα, που πιθανώς έχουν δει ή/και βιώσει. Κυρίως στη συναναστροφή τους με τον κρατικό μηχανισμό. Ένα από τα ατού της παράστασης είναι το δυναμικό της. Εύγε στις επιλογές της σκηνοθέτιδος.

Advertising

 

Ο Τάκης Σπυριδάκης, στο ρόλο του Σταύρου, επιβεβαιώνει το γιατί θεωρείται ταλαντούχος. Δεν παίζει, είναι ο ρόλος. Όταν σιγοτραγουδάει το «Σαν απόκληρος γυρίζω» του Τσιτσάνη, νιώθουμε μαζί του την ελληνικότητα που έχουμε (κάποιοι) ξεχάσει.Με απίστευτη τεχνική έχει καταφέρει να είναι αληθοφανής και πειστικός ως ο Νεοέλληνας που προσπαθεί να επιβιώσει πάση θυσία. Είναι, όπως ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται, άγριος σπόρος. Νεύρο και ρυθμός είναι δύο στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ερμηνεία του. Στο ίδιο μήκος κύματος κι η Χριστίνα Μαριάνου ως κόρη του Τάκη Σπυριδάκη. Η Χαρούλα της είναι ταυτόχρονα γλυκιά και σκληρή, δυναμική κι ευαίσθητη. Πολύ καλός κι ο Ηλίας Βαλάσης. Φαίνεται ότι έχει μελετήσει σε βάθος τον Έλληνα αστυνόμο, καθώς σκηνικά φέρει την κίνηση και τα φερσίματα, κυρίως την εμμονή με το γράμμα του νόμου.

Πέραν των ερμηνειών, το ενδιαφέρον κεντρίζει και το εξαιρετικά καλόγουστο και ταυτοχρόνως άκρως λειτουργικό σκηνικό που επιμελήθηκε ο Γ. Χατζηνικολάου. Έξυπνη η κατασκευή της καντίνας, η οποία ανοιγόκλεινε διαμορφώνοντας έτσι τις εκάστοτε απαιτούμενες συνθήκες.

Συνολικά πρόκειται για μια δουλεμένη στη λεπτομέρεια παράσταση, η οποία ξεχωρίζει από τα πρώτα κιόλας λεπτά που ξεκινά. Δίκαια, λοιπόν, τα βραβεία με τα οποία έχει τιμηθεί κι όλα τα καλά λόγια που ακούγονται γι’ αυτήν. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Διαβάστε επίσης  "Μαμά κι εγώ δε σ' αγαπώ" στο Θέατρο Επί Κολωνώ
Advertising

 

Σπεύσατε να τη δείτε (αν βρείτε εισιτήριο).

 

Από 14 Απριλίου έως 20 Μαΐου 2018

Πού: Θέατρο Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12, Κολωνός

Πληροφορίες: https://www.viva.gr/tickets/theater/epi-kolono/agrios-sporos/

Advertising

 

Άγριος Σπόρος Άγριος Σπόρος

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Για να μην "θρηνεί" ο μικρός μας εαυτός...

Για να μην “θρηνεί” ο μικρός μας εαυτός…

Ο μικρός μας εαυτός. Πλασμένος από τραύματα, μικρά ή μεγάλα.
Πέσσε: Το αρχαιότερο κανό στον κόσμο

Πέσσε: Το αρχαιότερο κανό στον κόσμο

Το 1955 στην Ολλανδία, κατά την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Α28