Μία εικονογραφημένη ταινία. Μία ταινία γεμάτη δυνατά συναισθήματα. Μία ταινία για το περιβάλλον και το μέλλον της ανθρωπότητας. Το Wall-e συνδυάζει και τα 3 χαρακτηριστικά, συντελώντας ένα σύγχρονο κινηματογραφικό έπος που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από μία κανονική ταινία. Διόρθωση: Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από μία καλή κανονική ταινία!
Πλοκή
Σε μία εγκαταλειμμένη από τους ανθρώπους και γεμάτη σκουπίδια Γη, 700 χρόνια από το σήμερα, ο μόνος κάτοικος της είναι ο Wall-e. Ένα μοναχικό ρομπότ που είναι σχεδιασμένο για να μαζεύει και να τακτοποιεί τα σκουπίδια που έχουν καλύψει την επιφάνεια της. Από αυτά συλλέγει ο,τι του προκαλεί ενδιαφέρον, ενώ έχει ως μοναδική συντροφιά μια κατσαρίδα. Την ανιαρή καθημερινότητα του έρχεται να διαταράξει ένα άλλο ρομπότ, η Eve, η οποία είναι απεσταλμένη από τους ανθρώπους, που πλέον ζουν στο διαστημικό κρουαζιερόπλοιο Axiom, προκειμένου να αξιολογήσει αν ο πλανήτης μπορεί να κατοικηθεί ξανά. Ο Wall-e θα την ερωτευτεί και θα την ακολουθήσει σε ένα περιπετειώδες ταξίδι στο διάστημα.
Τολμηρό σενάριο και ρίσκο
Ο Andrew Stanton συνέλαβε την ιδέα για το Wall-e το 1994. Πριν καν ολοκληρώσει το σενάριο του Toy Story (1995). Σε προτεραιότητα μπήκαν, όμως, άλλες παραγωγές ταινιών, όπως τα A Bug’s Life (1998), Monsters, Inc (2001) και Finding Nemo (2003). Έτσι, καθυστέρησε η ανάπτυξη της ταινίας μέχρι το 2002, με αποτέλεσμα τελικά η ταινία να κάνει πρεμιέρα το 2008, έπειτα από 6 χρόνια προετοιμασίας. Λογική η καθυστέρηση αν αναλογιστεί κανείς πως μόνο από το σενάριο, το Wall-e φαινόταν πως θα είναι μια πολύ διαφορετική ταινία από τις προηγούμενες. Η αλήθεια είναι ότι ένα ρομπότ σε μία έρημη γη, σε ένα πολύ μακρινό μέλλον θα ήταν too much για μία παιδική (γέλια!) ταινία της Disney. Σε συνδυασμό και με την παντελή έλλειψη διαλόγων στο πρώτο μέρος, το Wall-e ήταν μία τολμηρή επιλογή με μεγάλο ρίσκο. Το οποίο τελικά βγήκε και η ταινία αποτέλεσε μια ιστορική συνεργασία της Disney με την Pixar.
Καταστροφή του περιβάλλοντος και οικολογικές ανησυχίες
Γίνεται κατανοητό από την αρχή της ταινίας, πως δεν θα κάτσουμε να δούμε μια απλή περιπέτεια. Το Wall-e μας μεταφέρει στη μελλοντική Γη που έχει εγκαταλειφθεί και οι μόνοι που μπορούν να επιβιώσουν πάνω της είναι τα ρομπότ και οι κατσαρίδες. Μιας και είναι καλυμμένη από σκουπίδια, αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση της είναι αποτέλεσμα της αλόγιστης σπατάλης των ανθρώπων, κι όχι από κάποια φυσική καταστροφή. Οι άνθρωποι, πλέον, ζουν σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο και παρουσιάζονται ως υπέρβαροι και εθισμένοι στα τεχνολογικά εργαλεία.
Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι ασκεί κατά τη διάρκεια της δριμεία κριτική στο ανθρώπινο γένος για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται στο περιβάλλον. Στη ουσία, όμως, αποτυπώνει με χιουμοριστικό και σατιρικό τρόπο το οικολογικό ζήτημα και προβληματίζει τον θεατή για την περιβαλλοντική καταστροφή. Η ταινία είναι πλούσια σε κοινωνικά-οικολογικά μηνύματα, όπως τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του καταναλωτισμού και της αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων. Ταυτόχρονα, όμως, παραμένει αρκετά διασκεδαστική και αισιόδοξη, ελπίζοντας ότι οι άνθρωποι θα πάρουν ξανά τη ζωή στα χέρια τους. Το Wall-e κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων το 2009, ενώ προτάθηκε και για την κατηγορία Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Αποτελεί μία από τις καλύτερες, πιο ενδιαφέρουσες και πιο πρωτότυπες ταινίες κινουμένων σχεδίων και ανήκει στη κατηγορία με τις καλύτερες ταινίες περιβαλλοντικού περιεχομένου.
Κι ας ελπίσουμε ΌΛΟΙ σε ένα κόσμο με περισσότερους Wall-e’s και Eve’s… Τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την ανθρωπότητα!
