[Εικόνα: Ρίτα Μπαούση]
Ο «Αγριότοπος» αφηγείται την συγκλονιστική ιστορία του Άνταμ Ρόζεντσβαΐγκ, ενός νεαρού Εβραίου που, μετά τον θάνατο του πατέρα του, αποφασίζει να «μην απαρνηθεί το καθήκον του» και να εγκαταλείψει το βαυαρικό γκέτο στο οποίο διαμένει, για να ταξιδέψει στην Αμερική και να πάρει μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο που διεξάγεται εκείνη την χρονική περίοδο (καλοκαίρι 1863). Ο Άνταμ, μιμούμενος τον αποθανόντα πατέρα του, ο οποίος του είχε πει πως «δεν υπήρχε ευγενέστερο πεπρωμένο απ’το να ζεις και να πεθαίνεις για την ελευθερία», θα επιβιβαστεί στο αγγλικής σημαίας ατμόπλοιο «Ελμύρα», το οποίο θα τον μεταφέρει στην καρδιά της Αμερικής, όπου θα ανακαλύψει πως τίποτα δεν είναι όπως νόμιζε. Το «ελαττωματικό» πόδι του Άνταμ θα γίνει αντικείμενο προσοχής και χλεύης από τα πρώτα λεπτά της επιβίβασής του στο πλοίο, με τους συνταξιδιώτες του να του δίνουν το παρατσούκλι «στραβοπόδης» και να αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο συμμετοχής του στον πόλεμο. Όμως, αυτό δεν θα σταθεί αρκετό ώστε να τον αποτρέψει. Ο Άνταμ θα αποβιβαστεί στις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης όπου ο πόλεμος μαίνεται, με σώματα μαύρων να κρέμονται από τους φανοστάτες και ένα συνονθύλευμα ανθρώπων να λεηλατεί σπίτια και περιουσίες φωνάζοντας «Ψόφος στους αράπηδες». Θα είναι, ωστόσο, ένας μαύρος άνδρας που θα τον σώσει από βέβαιο πνιγμό, ο πρώτος άνθρωπος που θα τον ξυπνήσει από το ιδεολογικό του όνειρο και θα τον κάνει να αντικρύσει τη σκληρή αλήθεια και το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου.
[Εικόνα: Ρίτα Μπαούση]
[Εικόνα: Ρίτα Μπαούση]
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. Βρείτε το εδώ.
Γνωρίστε τον συγγραφέα

National Portrait Gallery, Smithsonian Institution, Washington, D.C.
Ο Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν γεννήθηκε στο Γκάθρι της Πολιτείας Κεντάκι των ΗΠΑ το 1905 και πέθανε στο Στράτον της Πολιτείας Βερμόντ το 1989. Ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και πανεπιστημιακός δάσκαλος, είναι ο μόνος Αμερικανός συγγραφέας που τιμήθηκε τόσο με το βραβείο Πούλιτζερ ποίησης (δύο φορές, το 1957 και το 1979) όσο και με το Πούλιτζερ μυθιστορήματος (για το “Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά”, το 1947). Είναι επίσης ο πρώτος που έλαβε, το 1986, τον τίτλο του Δαφνοστεφούς Ποιητή των ΗΠΑ. Βραβεύθηκε με το Εθνικό Βραβείο ποίησης των ΗΠΑ και τιμήθηκε με το Medal of Freedom από τον Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, καθώς επίσης και με το National Medal of Arts. Σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Vanderbilt, Μπέρκλεϊ, Γέιλ και Οξφόρδης (στο τελευταίο, ως Rhodes Scholar υπότροφος). Εργάστηκε ως καθηγητής φιλολογίας στo Southwestern College του Μέμφις, στο Louisiana State University, στο University of Minnesota και στο Yale University, από το 1950 ώς το 1956 και από το 1961 ώς το 1973, οπότε και ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής. Το 1935 έγινε συνιδρυτής και συνεκδότης του σημαντικού λογοτεχνικού περιοδικού The Southern Review (το οποίο φιλοξένησε κείμενα, μεταξύ άλλων, των Mary MacCarthy, Ford Madox Ford και W.H. Auden). Έγραψε πλήθος κριτικά δοκίμια υπό την οπτική γωνία της σχολής της Νέας Κριτικής, ενώ μαζί με τον Cleanth Brooks συνέγραψαν τα περίφημα πανεπιστημιακά εγχειρίδια Understanding Poetry, Understanding Fiction και Fundamentals of Good Writing. Όταν εκδόθηκε το “Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά”, ο Σίνκλερ Λιούις χαρακτήρισε τον Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν ως «τον πιο ταλαντούχο συγγραφέα του Νότου και έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της χώρας». Το βιβλίο γνώρισε δύο κινηματογραφικές μεταφορές (η πρώτη, αριστουργηματική, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ρόσσεν, τιμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας) και δύο τηλεοπτικές (η πρώτη από τον Σίντνεϊ Λιούμετ). Το βιβλίο ενέπνευσε στον Carlisle Floyd την όπερα Willie Stark και διασκευάστηκε για το θέατρο από τον Adrian Hall. [Πηγή: public.gr]