Είναι η περίοδος του Μεσοπολέμου στην Ευρώπη. Αυτή η περίοδος για τη Ρουμανία θα είναι από τις πλέον αποδοτικές, καθώς λόγω των εδαφών που θα έχει προσαρτίσει θα έχει τη μεγαλύτερη έκταση στην ιστορία της, κάνοντας τη χώρα γνωστή ως “Μεγάλη Ρουμανία” .
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησε να διατηρήσει τα εδάφη της παραμένοντας ουδέτερη. Οι πιέσεις που δέχτηκε από τη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1940 οδήγησαν στην αποχώρηση από τη Βεσαραβία και τη Βόρεια Μπουκοβίνα. Η υποχώρηση αυτή της Ρουμανικής Κυβέρνησης προκάλεσε την αντίδραση της Σιδηράς Φρουράς. (φασιστικό κίνημα και πολιτικό κόμμα της Ρουμανίας που ιδρύθηκε το 1927 και στην πορεία ακολούθησε τα χνάρια της Εθνικοσοσιαλιστικής Νεολαίας του Χίτλερ).
Ο στρατηγός Ίον Αντονέσκου με την υποστήριξη της Σιδηράς Φρουράς προχωρά σε πραξικόπημα εκθρονίζοντας το Βασιλιά Κάρολο Β’. Στη Ρουμανία και στο θρόνο επιστρέφει ο γιος του Κάρολου Β’, Μιχαήλ.
Η χώρα υπό την ηγεσία του Αντονέσκου προσχωρεί στις δυνάμεις του Άξονα. Υιοθετώντας τις ναζιστικές πρακτικές, ο Αντονέσκου συνέβαλε δραστικά στο Ολοκαύτωμα στη Ρουμανία. Υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους από 280.000 έως 380.000 Εβραίοι και 11.000 Ρομά. Όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση (επιχείρηση Μπαρμπαρόσα), 1,2 εκατομμύρια Ρουμάνοι φαντάροι θα συνδράμουν. Οι Σύμμαχοι θα εξαπολύσουν σφοδρή επίθεση κατά της Ρουμανίας. Τον Αύγουστο του 1944, ο Βασιλιάς Μιχαήλ με πραξικόπημα θα ανατρέψει το φασιστικό καθεστώς του Αντονέσκου και η Ρουμανία θα εγκαταλείψει τις δυνάμεις του Άξονα προσχωρώντας στους Συμμάχους.
Ο Lionel Duroy στο μυθιστόρημά του “Ευγενία” εκθέτει όλο το ιστορικό πλαίσιο της δεκαετίας του 1930 στη Ρουμανία. Οι εξελίξεις και τα γεγονότα αναφέρονται αναλυτικά και λεπτομερώς μέσα από τη διάρθρωση της πλοκής.
Αφηγήτρια των δεινών που έπληξαν τη Ρουμανία τα χρόνια της ανόδου του φασισμού, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα της, και των δραματικών αποτελεσμάτων του, είναι η νεαρή φοιτήτρια Ευγενία Ραντουλέσκου.
Στο Ιάσιο η Ευγενία ζει με τους γονείς και τους δύο αδερφούς της. Στο πανεπιστήμιο που φοιτά, η καθηγήτριά της Ιρίνα Κοστινάς, θα προσκαλέσει το συγγραφέα Μιχαήλ Σεμπαστιάν για να συζητήσει με τους φοιτητές για το έργο του. Λόγω της εβραϊκής καταγωγής του, ο Μιχαήλ θα δεχτεί επίθεση από μια ομάδα φασιστών και αντισημιτών στο χώρο του πανεπιστημίου. Η Ευγενία όχι μόνο θα γίνει μάρτυρας αυτής της επίθεσης μα με την προτροπή της καθηγήτριας της θα βοηθήσει τον τραυματισμένο Μιχαήλ. Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα που θα φέρει την Ευγενία στον κόσμο του Μιχαήλ και θα την απομακρύνει από την οικογένειά της.
Οι πεποιθήσεις των δικών της ανθρώπων, που θεωρούν τους Ρουμανοεβραίους καταπατητές της Ρουμανίας και επιθυμούν την εκδίωξή τους από τη χώρα, θα φέρει τη ρήξη μεταξύ τους.
Από όλη μας την οικογένεια ο Στεφάν ήταν ο μόνος που συμμετείχε ενεργά στον αγώνα ενάντια σε ό,τι αποκαλούσε “εβραϊκή απειλή”. Είχε προ πολλού συνειδητοποιήσει ότι, απαγορεύοντας στους Εβραίους να κατέχουν γη, τους μετατρέψαμε αθελά μας σε διανοούμενους, σε μία ελίτ -ακόμα στα σπάργανα, ενδεχομένως- η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να κυριεύσει κάποτε τη χώρα μας “και να την ξεζουμίσει προς όφελός της”.
Στο πλευρό της Ιρίνα και του Μιχαήλ, η Ευγενία μεταμορφώνεται σε μια δυναμική γυναίκα που θα αγωνιστεί για τα πιστεύω της. Θα έρθει αντιμέτωπη όχι μόνο με την οικογένειά της μα και με το ίδιο το καθεστώς.
Τι τρόπο θα έπαιρνε η ζωή μου; Για τρία χρόνια μεγάλωνα μέσα στο φως της Ιρίνας Κοσκινάς, πιστεύοντας πώς θα γινόμουν κάποτε καθηγήτρια φιλολογίας στο πανεπιστήμιο, όπως εκείνη. Για τρια χρόνια μάθαινα να επανεξετάζω τον κόσμο μέσα από τα μάτια στοχαστών και συγγραφέων που τα ονόματά τους δεν είχα ακούσει ποτέ στο σπίτι μας, αλλά των οποίων τα βιβλία βρίσκονταν στα ράφια της Ιρίνας.(…) Όσο περνούσαν οι μήνες, τόσο περισσότερο διχαζόμουν ανάμεσα στη μέθη, που μου προκαλούσαν αυτά τα έργα, και την επίγνωση ότι ο κόσμος βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού και υπεφερε από μία οδύνη την οποία κανένα καθεστώς, καμία μεγαλοφυΐα δεν έμοιαζαν ικανά να ανακουφίσουν.
Advertising
Η Ευγενία εξιστορεί τα συμβάντα στη χώρα της σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Παράλληλα, οι διαπροσωπικές της σχέσεις αποκαλύπτουν τη στάση σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής απέναντι στην άνοδο του αντισημιτισμού και του φασισμού, διανοούμενων όπως ο Μιρτσέα Ελιάντε και ο Εμίλ Σιοράν. Στη συνέχεια, η συνάντηση και η γνωριμία της με τον Κούρτσιο Μαλαπάρτε θα σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του δημοσιογράφου και μετέπειτα συγγραφέα των εμβληματικών μυθιστορημάτων “Το δέρμα” και “Καπούτ”.
Η ιστορία του έρωτα της Ευγενίας για τον Μιχαήλ εκτός από μία αφήγηση ενηλικίωσης ενός άγουρου, αθώου κοριτσιού είναι η παρουσίαση της ιστορίας ενός έθνους μέσα στη λαίλαπα του Ναζισμού που σαρώνει την Ευρώπη.
Από το Παρίσι ως τη Μόσχα θα επιβαλλόταν το ναζιστικό καθεστώς, δηλαδή το σκοτάδι. Ο Μιχαήλ και εγώ αποφεύγαμε να αναφερθούμε σε αυτόν τον εφιάλτη, που ισοδυναμούσα με βέβαιο θάνατο για εκείνον, όπως και για όλους τους Εβραίους ανά την Ευρώπη. Στο μυαλό μου, θα αιφνιδιάζαμε τους δημίους του τερματίζοντας τη ζωή μας, ακολουθώντας το παράδειγμα του Στέφαν Τσβάιχ, ο οποίος έχει αυτοκτονήσει το Φεβρουάριο του ολέθριου έτους 1942. Το σκεφτόμουν συχνά, τη νύχτα, ταλαντευόμενη ανάμεσα στο φόβο και την ανακούφιση. Γιατί άραγε ο θάνατος εξακολουθεί να μας πανικοβάλλει όταν η ζωή δε μας δίνει πια καμία χαρά; Γιατί άραγε;
Οι μέθοδοι και οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν από το ναζιστικό κίνημα παρατίθενται ευκρινώς προς υπενθύμιση και συσχετισμό με την επανεμφάνιση αυτών των ιδεωδών τα τελευταία χρόνια.
Το μυθιστόρημα “Ευγενία” του Lionel Duroy κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση της Εύας Γεωργουσοπούλου.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Lionel Duroy γεννήθηκε το 1949 στην Μπιζέρτα της Τυνησίας. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στη Libération και το L’Événement du jeudi. Πολλά μυθιστορήματά του περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία Renaudot των μαθητών λυκείου και Joseph Kessel. Η «Ευγενία» τιμήθηκε με το βραβείο Anaïs Nin. [πηγή: εκδόσεις Πόλις]
Ο Γάλλος συγγραφέας Lionel Duroy έχει γράψει μέχρι στιγμής πολλά μυθιστορήματα. Τα περισσότερα απ’ αυτά εξετάζουν και ξορκίζουν την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων μέσα από τη χιουμοριστική, μελαγχολική και τρυφερή πένα του Duroy. [πηγή: biblionet.gr]
Οπισθόφυλλο
Ρουμανία, δεκαετία του 1930. Βρισκόμαστε στο Ιάσιο, μια πόλη πλούσια και κοσμοπολίτικη, πραγματική πολιτιστική πρωτεύουσα της χώρας. Στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου προσκαλείται για να δώσει διάλεξη ο Ρουμανοεβραίος συγγραφέας Μιχαήλ Σεμπαστιάν. Όταν δέχεται βίαιη επίθεση από φασίστες και αντισημίτες φοιτητές, μόνο μια νεαρή γυναίκα, η Ευγενία, παίρνει το μέρος του. Λαμπρή φοιτήτρια, γοητεύεται από τον μελαγχολικό και ευαίσθητο συγγραφέα, εγκαθίσταται στο Βουκουρέστι και, ως δημοσιογράφος πια, γίνεται μάρτυρας του αντισημιτικού κύματος που σαρώνει τη χώρα, με πρωτοστάτες και ορισμένους διανοούμενους όπως ο Εμίλ Σιοράν ή ο Μίρτσεα Ελιάντε. Η Ευγενία επιστρέφει στο Ιάσιο προσπαθώντας να πείσει τους συμπολίτες της και τις Αρχές για την απειλή που καραδοκεί, αλλά οι προσπάθειές της αποδεικνύονται μάταιες. Όλη η ρουμανική κοινωνία φαίνεται να έχει υποκύψει σε αυτή την ηθική γάγγραινα, ακόμα και η ίδια της η οικογένεια.
Πώς να αντισταθείς, να αγωνιστείς, να φωνάξεις, όταν οι πάντες έχουν παραδοθεί σαν υπνωτισμένοι στη σαγήνη της βαρβαρότητας; Με φόντο την άνοδο του ευρωπαϊκού φασισμού, αυτό το συναρπαστικό μυθιστόρημα φωτίζει ένα σχετικά άγνωστο επεισόδιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το εφιαλτικό πογκρόμ του Ιασίου το 1941, αξιοποιώντας τις καταγραφές του ημερολογίου του ίδιου του Μιχαήλ Σεμπαστιάν, αλλά και τα ρεπορτάζ του Κούρτσιο Μαλαπάρτε, που εμφανίζεται και αυτός κυνικός και αντιφατικός.
Σκιαγραφώντας το πορτρέτο μιας ελεύθερης γυναίκας που προσπαθεί να κατανοήσει τις αιτίες του απόλυτου κακού, ο συγγραφέας προσπαθεί επίσης να μας προειδοποιήσει για τον κίνδυνο επιστροφής των πιο σκοτεινών στιγμών της Ιστορίας.
[πηγή: biblionet.gr]
