Το μυθιστόρημα της Καβακάμι διαδραματίζεται στην Ιαπωνία του 1990, όπου ο δεκατετράχρονος αφηγητής, ένα αγόρι με στραβισμό, βιώνει καθημερινά πολύ σκληρό σχολικό εκφοβισμό, κατά τον οποίο οι συμμαθητές του όχι μόνο τον υποβάλουν σε ακραία κακοποίηση αλλά έπειτα φροντίζουν να μη μπορεί κανείς να βρει ούτε ένα ίχνος αυτής, αφού με τεράστια δεξιοτεχνία καταφέρνουν να μη δημιουργούν μώλωπες κι άλλα σημάδια στο κορμί του.
Ο «Μάτια», το πραγματικό όνομα του οποίου δεν αναφέρεται ποτέ, βρίσκεται σε αδιέξοδο, μέχρι που μία μέρα λαμβάνει ένα μυστηριώδες σημείωμα που έλεγε «πρέπει να γίνουμε φίλοι», ο αποστολέας του οποίου είναι η Κοτζίμα, η«Ασφυξιογόνος», ένα κορίτσι μονίμως βρώμικο και απεριποίητο, αλλά συνάμα ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να ταυτιστεί και να νιώσει ότι νιώθει ο «Μάτια», διότι έχει ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση και ακριβώς τα ίδια βιώματα με αυτόν λόγω των παιδιών της τάξης.
Οι δυο τους ξεκινούν να περνούν χρόνο μαζί αφότου τελειώσει το σχολείο, ωστόσο δεν ανταλλάζουν τίποτα παραπάνω από κρυφά σημειώματα κατά τη διάρκεια της παραμονής τους μέσα στην τάξη. Η Κοτζίμα μία μέρα κάνει στον πρωταγωνιστή τη μοιραία πρόταση να ταξιδέψουν παρέα με το τρένο και του εκμυστηρεύεται πως θέλει να του δείξει τον «Παράδεισο». Έτσι δίχως να του αποκαλύψει λεπτομέρειες, τον οδηγεί σε ένα μουσείο τέχνης. Ο επίγειος «Παράδεισος» αποτελεί έναν πίνακα ζωγραφικής όπου πάνω σε αυτόν απεικονίζονται δυο ερωτευμένοι, που παρέμειναν μαζί παρά τις αντιξοότητες που επιφυλάσσει η ζωή. Πρόκειται για το αγαπημένο έργο τέχνης της Κοτζίμα, που φυλάσσεται σε κάποια μακρινή αίθουσα, την οποία εντέλει δεν επισκέπτονται οι πρωταγωνιστές, εξουθενωμένοι συναισθηματικά από τις συζητήσεις που έλαβαν χώρα στη διαδρομή.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που αφορά τον εκφοβισμό, τη συμπεριφορά αυτών που τον ασκούν και τον ψυχικό κόσμο αυτών που τον υπομένουν, περιγράφοντας μία αξιολάτρευτη σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών μας, οι οποίοι μαζί έδωσαν ο ένας στον άλλο τη δύναμη και την υποστήριξη που έλειπαν από τις βασανισμένες ζωές τους. Αποτελεί μια ακατέργαστη και θεμελιωμένη εξερεύνηση πίσω από τον αντίκτυπο του εκφοβισμού καθώς και τις ανθρώπινες σχέσεις. Η Μέικο δημιούργησε κάτι τρομακτικά ειλικρινές και ισχυρό με τα λόγια της και τη γραφή διαλόγων και ενώ η γραφή της ήταν πολύ λυρική υπήρχαν πολλά σημεία όπου παρουσίαζε πολύ ομαλά και με κορυφαίους διαλόγους την αίσθηση της καρδιάς και του μυαλού των εφήβων.
Το βιβλίο κατακλύζεται από ένα μεγάλο επίπεδο άβολου ρεαλισμού σε ορισμένες σκηνές του μυθιστορήματος. Αυτό διότι σε αυτές υπάρχουν ιδιαίτερα βάναυσες σκηνές παιδιών τα οποία πληγώνουν με πολύ σκληρά μέσα το ένα το άλλο, κάνοντας το βιβλίο αυτό σκληρό και συνάμα καθόλου “εύπεπτο” κατά την ανάγνωση του. Αυτές οι σκηνές, ωστόσο, δεν είναι ο σκοπός του μυθιστορήματος, αλλά αντιθέτως λειτουργούν ως “εφαλτήριο” για την Καβακάμι να ξεκινήσει μια σοβαρή ηθική έρευνα για τη φύση των ανθρώπινων σχέσεων, το νόημα της φιλίας, το καλό και το κακό, τη δύναμη και την αδυναμία του ανθρώπου και τέλος, το νόημα της ζωής.
Μιέκο Καβακάμι – Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
H Μιέκο Καβακάμι είναι Ιάπωνας συγγραφέας και ποιήτρια από την Οσάκα. Το έργο της έχει κερδίσει διάσημα ιαπωνικά λογοτεχνικά βραβεία σε διάφορα είδη, συμπεριλαμβανομένου του 138ου βραβείου Akutagawa για τη νουβέλα της Chichi to Ran (Γάλα και αυγά), το βραβείο Tanizaki 2013 για τη συλλογή διηγημάτων της Ai no yume to ka (Dreams of Love, κλπ.) και το βραβείο Nakahara Chūya 2008 για τη σύγχρονη ποίηση για το Sentan de, sasuwa sasareruwa soraeewa. Το Monogatari, μια διευρυμένη έκδοση του Chichi to Ran, έγινε μπεστ σέλερ και μεταφράστηκε στα αγγλικά με τον τίτλο Breasts και Eggs. Τα έργα της Καβακάμι έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν διανεμηθεί σε όλο τον κόσμο.
