Ο Θεοδόσης Μίχος μέσα από το “Ένα για τον δρόμο”

Πηγή εικόνας: mic.gr

“Ένα για τον δρόμο” είναι το τελευταίο βιβλίο του Θεοδόση Μίχου και πρόκειται για μια σειρά μικρών διηγημάτων, βγαλμένα από την αληθινή ζωή και την δύσκολη καθημερινότητα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Φωτογραφίες που κολυμπούν. Πεταλούδες που ρινορραγούν. Οικογένειες που χωλαίνουν. Τραπουλόχαρτα που θολώνουν. Τοίχοι που ζαρώνουν. Emoji που βαραίνουν. Μουστάρδες που φλογίζουν. Κουδούνια που σιωπούν. Σβέρκοι που στενάζουν. Παιδιά που ξεφεύγουν. Φλας που κλέβουν. Μάτια που γκαρίζουν. Πόρνες που απουσιάζουν. Σταυροφόροι που υποκύπτουν. Σπηλιές που σφαλίζουν. Σκαμπό που μαρμαρώνουν. Φιστίκια που δολοφονούν. Φωνές που ερεθίζουν. Τατουάζ που παραμιλούν. Δίσκοι που γυρίζουν. (από το οπισθόφυλλο)

Σε πρώτο πλάνο το αλκοόλ και η μουσική. Σε δεύτερο, πρωταγωνιστές που υποφέρουν ή που νομίζουν πως ζουν τη ζωή που διάλεξαν. Τι απ’ όλα αυτά αυτά όμως φαντάζει πραγματικό; Φιλόσοφοι του περιθωρίου και οικογενειάρχες δίχως μέλλον, προσπαθούν να φτιάξουν το δικό τους πορτρέτο δικαίωσης και συμφιλίωσης των δικών τους επιλογών. Διότι στη ζωή τα πάντα είναι θέμα επιλογών. Η σύγχρονη μεγαλούπολη αποτελεί τον βασικό “τόπο του εγκλήματος” και οι ρυθμοί της μοιάζουν τουλάχιστον εξουθενωτικοί. Βαβούρα, πανικός, απελπισία “ακούγονται” από κάθε σελίδα και η ματαιοδοξία που μιλάει σε μια δική της γλώσσα, ξεπηδά από την κάθε ιστορία, η οποία κάτι -μικρό ή μεγάλο- έχει να διδάξει στον αναγνώστη. Και όχι μόνο. Ο αναγνώστης ταυτίζεται και παθιάζεται, σαν όλους αυτούς τους πρωταγωνιστές του περιθωρίου που απαρτίζουν το “Ένα για τον δρόμο”. Είτε με τον “καλό”, είτε με τον “κακό”, ο αναγνώστης βρίσκει το δικό του κομμάτι μέσα στις ιστορίες του Θεοδόση Μίχου, με αποτέλεσμα να γίνεται ο ίδιος ο πρωταγωνιστής μέσα σε μια λογοτεχνική φρενίτιδα.

Διαβάστε επίσης  Αναΐς Νιν: Η γυναίκα που κατέκτησε το χώρο της ερωτικής πεζογραφίας

Γιατί το χάος είναι μια παρτιτούρα που πάνω της γράφεται η πραγματικότητα. Ξανά και ξανά. Και πάλι από την αρχή.

Το “Ένα για τον δρόμο” είναι η βουτιά στον ρεαλισμό που ο καθένας, που και που έχει ανάγκη. Δύσκολη απόφαση. Όμως αναγκαία. Διότι και ποιος δεν έχει βρεθεί σε αδιέξοδο; Και ποιος δεν απομακρύνθηκε από αγαπημένα του πρόσωπα; Και ποιος δεν πόνεσε για ένα παιδί που δεν ήρθε τελικά ποτέ; Οι άνθρωποι φτιάχνονται απ’ τις πληγές τους και ζούνε με τα παθήματα τους. Όλοι! Ανεξαιρέτως!

Advertising

Advertisements
Ad 14

 

Τα διηγήματα της συλλογής “Ένα για τον δρόμο” συνθέτουν το ζωντανό πορτρέτο μιας συγχυσμένης μεγαλούπολης, την αυτοβιογραφία σε συνέχειες ενός τρόπου σύναξης που δεν αλλάζει ό,τι κι αν συμβαίνει έξω από τα όρια μιας φωτεινής στοάς όπου κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία. Για άλλη μια θεραπεία. Για άλλη μια υποτροπή. (Από το οπισθόφυλλο).

Ονομάζομαι Θεοδώρα και γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Τα φοιτητικά μου χρόνια τα πέρασα στην όμορφη πόλη των Σερρών, ενώ από το 2014 ζω στο νησί της Θάσου με τον σύζυγο και τον γιο μου. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την αρθρογραφία και τη συγγραφή παιδικών και λογοτεχνικών βιβλίων.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Για να μην "θρηνεί" ο μικρός μας εαυτός...

Για να μην “θρηνεί” ο μικρός μας εαυτός…

Ο μικρός μας εαυτός. Πλασμένος από τραύματα, μικρά ή μεγάλα.
«Στάχτη στο Στόμα», Μπρέντα Ναβάρο

«Στάχτη στο Στόμα» της Μπρέντα Ναβάρο: H ταυτότητα και η μετανάστευση στο επίκεντρο

Μετά το συγκλονιστικό της μυθιστόρημα με τίτλο «Άδεια Σπίτια» (Carnivora,