Η ιστορία διαδραματίζεται στην Αθήνα, όπου η 12χρονη Ζωή ζει μαζί με τη μητέρα της. Από τη στιγμή που οι γονείς της χώρισαν, ο πατέρας της γύρισε πίσω στο νησί του και το να αποκτήσει αδερφάκι μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός. Δεν βλέπει όσο συχνά θα ήθελε τον μπαμπά της μέσα στον χειμώνα, όμως περνάει μαζί του το καλοκαίρι.
Ένα μεσημέρι γυρνώντας από το σχολείο, η μητέρα της Ζωής της ανακοινώνει ότι έγινε δεκτή μια αίτηση που είχε κάνει ώστε να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους ένα κορίτσι που έρχεται από το Κίεβο της Ουκρανίας. Εκεί που γίνεται πόλεμος; αναρωτήθηκε η μικρή Ζωή. Προετοιμάζεται να υποδεχτεί τη μέλλουσα φιλοξενούμενή τους και δεν γνωρίζει αν το κορίτσι μιλάει αγγλικά ούτε πώς ακριβώς θα συνεννοούνται. Η μαμά της συστήνει τη Μάρτα στερεώνοντας με ένα μαγνητάκι στο ψυγείο τη φωτογραφία της και όποτε περνάει η Ζωή από εκεί ρίχνει μια ματιά στα μεγάλα μελαγχολικά μάτια του κοριτσιού.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία τους κάνει να αναζητήσουν μια άλλη γη, κάπου στην Ευρώπη. Η Μάρτα μαζεύει λίγα πράγματα σ’ ένα σακίδιο και εγκαταλείπει το σπίτι της. Ο πατέρας της και ο αδελφός της ήδη πολεμούν. Η μητέρα της γιατρός στο επάγγελμα, αποφασίζει να πολεμήσει και εκείνη και την παραδίδει στη θεία της. Φεύγουν λοιπόν για την Ελλάδα με ένα λεωφορείο, στο οποίο σε όλες τις μεριές έχουν γράψει τη λέξη «παιδιά», μήπως και συγκινηθούν και δεν τα πειράξουν. Επικρατεί φόβος και ανασφάλεια. Τα χιλιόμετρα μηδενίζονται. Λίγες ημέρες μετά υποδέχονται στο σπίτι τους και τη ζωή τους τη Μάρτα.
Τα κορίτσια τελικά, συναντιούνται αλλά η Μάρτα δεν μιλάει από το σοκ και κλαίει συνεχώς. Η Ζωή ζηλεύει για την προσοχή που δείχνουν στη Μάρτα και μέρα με την ημέρα η ζωή της αλλάζει και όλα όσα είχε δεδομένα ανατρέπονται. Μετά τον αρχικό πάγο που επικρατούσε, τα δυο κορίτσια αρχίζουν να πλησιάζουν η μία την άλλη, να δημιουργούν γέφυρες επικοινωνίας, να χτίζουν μια επαφή, μια σχέση. Είναι φανερό πως μια φιλία είναι ήδη προ των πυλών. Μέσα από τη σχέση της με τη Μάρτα, η Ζωή γνωρίζει περισσότερα για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ουκρανία. Όχι και τόσο μακριά μας τελικά.
Μια ιστορία με δύο εναλλασσόμενες αφηγήτριες, την Ελληνίδα Ζωή που ζει στην ασφάλεια και την ειρήνη της πατρίδας της και την Ουκρανή Μάρτα που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το Κίεβο για κάποια άλλη χώρα, όπου θα νιώθει πιο ασφαλής μέχρι μπορέσει να επιστρέψει. Μέσα από την καταγραφή των γεγονότων, η συγγραφέας γράφει για τη σχέση που αναπτύσσουν κάτω από τις χειρότερες δυνατές συνθήκες τα δύο κορίτσια και το πώς η μία αλλάζει τον τρόπο σκέψης της άλλης. Η Μάρτα είναι άλλωστε ένα από τα πολλά παιδιά που βρέθηκαν στη χώρα μας και εντάχθηκαν στα σχολικά συγκροτήματα της Ελλάδας, ένας χαρακτήρας γνώριμος σε πολλά παιδιά που καλωσόρισαν στις τάξεις τους παιδιά από την εμπόλεμη ζώνη. Άραγε, θα γίνουν ποτέ όλα όπως παλιά; Πώς και πότε θα χωριστούν τα κορίτσια; Θα ξανασυναντηθούν ποτέ στο μέλλον;
Η Βάνα Μαυρίδου μετά το βιβλίο της Μέλη και Μελέκ για τη Μικρασιατική Καταστροφή, επιστρέφει με το «Όχι και τόσο μακριά», ένα νέο βιβλίο που γράφτηκε με αφορμή τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο και συνεργάζεται ξανά με την εικονογράφο Ρένια Μεταλληνού. Η εικονογράφος διακοσμεί με τις εικόνες της την ιστορία, χρησιμοποιώντας χρώματα γαλάζια, λευκά και κίτρινα που παραπέμπουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ουκρανία.
Το μοναδικό αυτό βιβλίο με τη δυνατή ιστορία που εμπνέεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία, προάγει την αξία της φιλοξενίας παιδιών από εμπόλεμες ζώνες και δίνει στα παιδιά ένα πρότυπο ανθρωπισμού, αλληλεγγύης και ενσυναίσθησης. Ας ελπίσουμε αν και ουτοπικό, πως μια μέρα θα κατορθώσουμε να συνυπάρξουμε όλοι οι λαοί ειρηνικά. Το «Όχι και τόσο μακριά» αξίζει να διαβαστεί από όλους μας και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Βάνα Μαυρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1986. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Πάτρα και εξειδικεύτηκε στον σχεδιασμό χώρων για παιδιά. Η αγάπη της για τη λογοτεχνία και τη συγγραφή έχει ρίζες από την παιδική της ηλικία. Αναφέρει πως παρατηρώντας τον κόσμο γύρω της, ξεπηδούν στο μυαλό της ήρωες και ιστορίες που διαδραματίζονται σε μέρη στα οποία δεν έχει βρεθεί ποτέ. Θέλει να πιστεύει ότι οι ιστορίες της θα μπορέσουν να βάλουν μικρές πινελιές με χρώμα στον κόσμο των παιδιών και θα τον κάνουν λίγο πιο φωτεινό. Είναι μέλος του Ελληνικού Κύκλου Παιδικού Βιβλίου. Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2018 και ήταν η αφορμή για να αφιερώσει όλη της την προσοχή στο γράψιμο και στα παιδιά.
