[Εικόνα: Ρίτα Μπαούση]
Κεντρική ηρωίδα και μοναδική αφηγήτρια του βιβλίου, μια νεαρή Βρετανίδα, κόρη Αφρικανών Μεταναστών, που κατάφερε να αναρριχηθεί στην κοινωνική κι οικονομική πυραμίδα, κάνοντας σπουδές που της έδωσαν την ευκαιρία να διεκδικήσει και να κατακτήσει μια υψηλόβαθμη θέση στο βρετανικό τραπεζικό σύστημα, μια σεβαστή οικονομική επιφάνεια κι ένα ακριβό διαμέρισμα. Λίγο πριν τον επικείμενο γάμο της με έναν γόνο παλιάς αστικής οικογένειας, μια ιατρική διάγνωση θα τραντάξει συθέμελα το φαινομενικά τέλειο οικοδόμημα της ζωής της, αναγκάζοντας την να εξετάσει τις επιλογές της υπό το πρίσμα του ενδεχόμενου θανάτου της.
Η ηρωίδα της Natasha Brown, είναι μια ψυχολογικά εξαντλημένη γυναίκα που για χρόνια επιδιδόταν σε ένα ατέρμονο κυνήγι επαγγελματικής και κοινωνικής καταξίωσης, με κόστος την προσωπική της ζωή. Είναι μια γυναίκα, η οποία «αντάλλαξε τη ζωή της για ένα θρύμμα μεσοαστής άνεσης», που ίσως τελικά να μην καταφέρει ποτέ να χαρεί. Η ασθένεια με την οποία διαγνώστηκε, θα την κάνει να αναθεωρήσει όλα όσα πίστευε για εκείνη ως τώρα και να κάνει ένα προσωπικό απολογισμό. Με άλλα λόγια, το βιβλίο της Brown είναι ένα προσωπικό μανιφέστο στο οποίο η ηρωίδα της, εδραιώνει κι αποσαφηνίζει το νόημα της δικής της ζωής, εκείνης που μόχθησε διπλά για να της δώσει το σημερινό της σχήμα, αφού είναι γυναίκα και μαύρη.
Το ολιγοσέλιδο αλλά πυκνογραμμένο βιβλίο της Brown, βομβαρδίζει τον αναγνώστη με έναν καταιγισμό προβληματισμών, καθώς τα θέματα που θίγονται μέσα από τη χειμαρρώδη αφήγηση της κεντρικής ηρωίδας, είναι πολλά. Σεξουαλική παρενόχληση, αθέμιτος ανταγωνισμός, άνισος καταμερισμός εργασίας και ανύπαρκτη αξιοκρατία -αφού μέχρι και η προαγωγή της θεωρείται απόρροια «της διαφορετικότητάς της» κι όχι των δυνατοτήτων της– είναι μόνο κάποια από τα ζητήματα που θέτονται σε πρώτο βαθμό. Η ηρωίδα βαφτίζει «τρόμο» όσα βιώνει. Το μη διαχειρίσιμο στρες, τους εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας αλλά και την προσπάθειά της να επικρατήσει στον ανδροκρατούμενο χώρο των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων στον οποίο δραστηριοποιείται, απεικονίζοντας έτσι με γλαφυρότητα, το μέγεθος των συναισθημάτων που προκαλεί στον σύγχρονο άνθρωπο η φρενήρης μάχη για επιβίωση. Φυσικά, το βιβλίο της Natasha Brown έχει σαφή κοινωνικοπολιτική χροιά, καθώς γίνεται εκτενής αναφορά και στην αναγκαστική «αφομοίωση» όσων θέλουν να μη ζήσουν στο περιθώριο, γιατί, αν και «χωνευτήρι λαών», η Βρετανία του σήμερα αποτελεί ακόμα πρόσφορο έδαφος για εκδήλωση ρατσιστικών φαινομένων, αφού ο ρατσισμός, όπως θα πει η ηρωίδα της Brown, εδράζεται ακόμα και μέσα στα σχολικά βιβλία.
«…τα ανώνυμα, απρόσωπα, άγνωστα (μαύρα) σώματα που εκτίθενται, συσκευάζονται κι αλυσοδένονται, πλάι πλάι από την κορυφή ως τα νύχια, σε ένα καράβι που έχει εικονογραφηθεί με μελάνι. Συνθήκες ακατάλληλες για ζώα. Τους δείχνουν αυτές τις εικόνες εις άπειρον, ξανά και ξανά, μέσα σε σχολικές αίθουσες. Μέχρι να καταστεί αξίωμα: αυτή η συνεχής γραμμή από το αντικείμενο, ως εμάς».
Προσωπικά, θεωρώ πως η ταυτότητα είναι ο βασικότερος θεματικός άξονας αυτού του βιβλίου κι η «Συνάντηση» είναι ουσιαστικά μια συνάντηση της ηρωίδας με το εγώ της, μια αναμέτρηση με τον αληθινό της εαυτό, όχι αυτόν που κατασκεύαζε αγόγγυστα όλα αυτά τα χρόνια. Τι είναι αυτό που μας ορίζει τελικά και διαμορφώνει την ταυτότητά μας; Η καταγωγή; Η μόρφωση; Ο πλούτος; Η κοινωνική θέση; Οι διαπροσωπικές σχέσεις;
Το σίγουρο είναι μόνο ένα.
Στο τέλος της ημέρας, για να επιβιώσεις, πρέπει να διαλέξεις τις μάχες σου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg, σε μετάφραση Βαγγέλη Τσίρμπα.
Βρείτε το εδώ.
[womensprizeforfiction.co.uk]
