Είναι ευχή ή κατάρα να μη νιώθεις;
Σού αρέσουν οι coming-of-age ιστορίες και σε ιντριγκάρουν τα άδυτα του ανθρώπινου μυαλού; Τότε πρέπει να διαβάσεις “Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος”. Γραμμένο από τη Νοτιοκορεάτισσα Σον Γουόν Πιονγκ, το βιβλίο μάς εισάγει σε μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου, την αλεξιθυμία – μια κατάσταση στην οποία το άτομο αδυνατεί να έχει επίγνωση των συναισθημάτων του ίδιου και των γύρω του. Πώς είναι να ζει και να μεγαλώνει κανείς με μια τέτοια πάθηση; Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να έρθει κοντά με άλλους ανθρώπους και να μάθει τι είναι η χαρά, η λύπη, ο θυμός κι ο πόνος;
Η θεραπευτική ιδιότητα των σχέσεων
Από την πρώτη κιόλας σελίδα έχεις την εντύπωση ότι πρόκειται για μια τραγική ιστορία, καθώς το βιβλίο ξεκινά με μια αιματηρή επίθεση Παραμονή Χριστουγέννων, με θύματα τη μαμά και τη γιαγιά του 15χρονου Σον Γιάντζε. Η απώλεια αγαπημένων προσώπων είναι μια οδυνηρή και τραυματική εμπειρία, αλλά ο Γιάντζε αντιμετωπίζει αυτό το γεγονός με πρωτοφανή απάθεια – όχι επειδή είναι κακός ή άκαρδος, απλά δεν είναι σαν όλους τους άλλους. Γεννήθηκε με μια μικρότερη σε μέγεθος από το φυσιολογικό αμυγδαλή (γι’αυτό κι ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου είναι Almond = αμύγδαλο), το κέντρο του εγκεφάλου που ελέγχει τις συναισθηματικές αντιδράσεις κι ειδικότερα αυτές που προκαλεί ο φόβος. Παρά τις προσπάθειες της μαμάς του να τού μάθει πώς να αισθάνεται, ο Γιάντζε δεν καταλαβαίνει το νόημα ή την προέλευση των συναισθημάτων κι αντιδρά στα πάντα μηχανικά, με περιορισμένη εκφραστικότητα.
“Αυτή η ιστορία μιλά για ένα τέρας που συναντά ένα άλλο τέρας”
Άραγε, μπορείς να γίνεις φίλος με το άτομο που σε τραμπουκίζει; Για τον Γιάντζε που δεν νιώθει θυμό, ίσως να είναι πιο εύκολο απ’ ό,τι για τον μέσο έφηβο. Ο Γιαν Λισού, κατά κόσμον Γκον, βάζει στο στόχαστρο τον Γιάντζε και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον κάνει να νιώσει κάτι, έστω κι αν αυτό είναι ο πόνος. Η σχέση τους είναι αρκετά περίπλοκη κι ιδιαίτερη, με τον έναν να μην μπορεί να νιώσει τίποτα και τον άλλον να αποφεύγει να νιώσει το ο,τιδήποτε, για να μη φανεί αδύναμος. Η φιλία με τον Γκον δεν είναι το μόνο πρωτόγνωρο πράγμα στη ζωή του Γιάντζε. Από τη στιγμή που έρχεται στο σχολείο του μια νέα μαθήτρια, η Ντόρα, νιώθει συνεχώς παράξενα όποτε βρίσκεται κοντά της, ενώ τον προβληματίζει που δεν τον θεωρεί περίεργο και δεν δείχνει να τον φοβάται. Ο Γιάντζε δεν μπορεί να ερμηνεύσει τίποτα απ’ όλα αυτά και προσπαθεί να βρει απαντήσεις μιλώντας με τον Δρ. Σιμ, τον φούρναρη (και πρώην γιατρό) της γειτονιάς, που σκέκεται στο πλευρό του σαν τον πατέρα που δεν είχε ποτέ.
“Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος” δεν είναι μια τραγική ιστορία. Είναι μια ιστορία που βάζει σε πρώτο πλάνο τη ψυχική υγεία και τη διαχείριση της απώλειας, αλλά και πώς οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να λειτουργήσουν θεραπευτικά σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Είναι μια ιστορία για τον δρόμο προς την ενηλικίωση και την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων, τα οποία σε μπερδεύουν και σε χαώνουν ακόμα κι αν δεν πάσχεις από αλεξιθυμία.
Αγαπημένο των Νοτιοκορεατών celebrities
Μέσα από “Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος” βλέπουμε άλλες πτυχές της κορεατικής κοινωνίας, πολύ διαφορετικές από τη “γκλαμουριά” στην οποία μάς έχουν συνηθίσει τα kdramas κι η kpop μουσική. Η Σον Γουον Πιονγκ υπογραμμίζει τις προκαταλήψεις και τα στάνταρ γύρω από κοινωνικό στάτους, που ασκούν πίεση στα παιδιά και δημιουργούν ένα χάσμα ανάμεσα σε αυτά και τους γονείς τους. Επίσης, το βιβλίο μιλά ανοιχτά για το bullying και την περιθωριοποίηση, ενώ στη πλειοψηφία τους οι ήρωες προέρχονται μικρο-μεσαίες οικογένειες, χωρίς ιδιαίτερο prestige. Αυτή η ρεαλιστική προσέγγιση, σε συνδυασμό με την πρωτοτυπία της ιστορίας, καθιστούν το βιβλίο ένα από τα αγαπημένα των διασήμων της Νότιας Κορέας, όπως ο RM κι ο Suga των BTS.
Το σημείωμα της συγγραφέα
Κάτι που βρήκα απίστευτα ενδιαφέρον είναι το σημείωμα της συγγραφέα στις τελευταίες σελίδες, όπου εξηγεί την πηγή έμπνευσης της για το εν λόγω βιβλίο. Ξεκίνησε να το γράφει λίγο μετά τη γέννηση της κόρης της, σκεπτόμενη αν μπορεί να αγαπήσει αυτό το μικρό πλάσμα άνευ όρων. “Τι κι αν μεγαλώνοντας εμφανίσει κάποια ιδιαιτερότητα;” ή “τι κι αν μεγαλώνοντας δεν γίνει καλός άνθρωπος;”. Αυτές οι σκέψεις την οδήγησαν να δώσει ζωή σε δύο χαρακτήρες, όπως ο Γιάντζε κι ο Γκον, και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αμέριστη αγάπη κι υποστήριξη από την οικογένεια είναι αυτά που τελικά σώζουν ένα παιδί από τους “δαίμονες” του.
“Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος κι είναι σίγουρα κάτι που αξίζει μια θέση στη βιβλιοθήκη σου!
